สามีน่าตายภรรยาน่าชัง

สามีน่าตาย ภรรยาน่าชัง บางครั้ง ชีวิตคู่ก็ไม่จำเป็นต้องมีแค่ความรักที่อบอวลไปด้วยความเรียบง่ายอ่อนหวาน ซาบซ่านร้อนแรงปานเพลิงสะท้านโลกันตร์บ้างจึงจะดี คู่ครองที่ทำตัวเลวร้ายใส่กันในวันนี้ย่อมกลายเป็นการครองคู่ที่ดีในวันหน้า เพราะต่างฝ่ายต่างพ่ายต่อมารยาจนสิ้นท่า น่าชังยิ่ง! คำเตือน นิยายเรื่องนี้ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ชาติใด ทุกตัวละครไม่มีอยู่จริง ทุกตัวอักษรเกิดจากจินตนาการทั้งหมด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอให้ทุกท่านมีความสุขและสนุกกับจินตนาการ ด้วยรัก เพราะรัก นางจึงทำทุกทางให้ได้แต่งงานกับเขา เพราะแค้นใจที่นางบังอาจรวบรัดจนได้แต่งงานกัน เขาจึงทำทุกท่าให้นางหมดเรี่ยวแรงทุกคืน ปฐมบท ค่ำคืนมงคลมีค่าดังทองพันชั่ง ดรุณีน้อยเงยหน้ามองเจ้าบ่าวของตนอย่างคาดหวัง นางวาดหวังว่าจะพบทองคำอย่างที่ผู้อาวุโสบอกกล่าว ช่วยมิได้ที่นางแอบชอบเขามานาน และเขาก็รับรู้ดี เพียงแต่ในสายตาของเขา นางคือสตรีไร้ยางอาย ช่วงชิงตำแหน่งว่าที่ภรรยาจากพี่สาว ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่จริง แววตาสาวน้อยวูบไหวด้วยคาดหวังถึงทองพันชั่ง กระทั่งเขากระชากชุดเจ้าสาวออกแล้วผลักนางลงบนเตียงนอนอย่างไม่ถนอมออมแรง สิ่งที่วาดหวังว่าจะเหมือนการค้นพบทองคำฉ่ำหวานกลับพลิกผัน เพราะมันหยาบกระด้างเหมือนจะเป็นแค่หินกรวด! และเมื่อบุรุษเผยเรือนกายกร้าวแกร่งซึ่งรับรู้ได้ถึงความทรงพลังยากต้านทานตั้งแต่ยังไม่ทันได้เอื้อมมือสัมผัสหรือลูบไล้ ความแข็งขึงนี้แผ่ซ่านความร้อนผ่าวไปทั่วห้องหอ สตรีก็ยิ่งเบิกตากว้าง ดวงตาของนางเบิกโตจ้องมองบางสิ่งบนร่างเปลือยของสามี มันกำลังผลาดกล้าคล้ายต้องการข่มขวัญสตรีทุกคน ท่ามกลางแสงไฟสีนวลตาจากแท่งเทียนสีแดงมงคล ลู่เหมยจ้องมองเฟิงอี้อย่างตะลึงลานเมื่อเขาถอดชุดเจ้าบ่าวออกจากตัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีเสียเวลา ไร้ความละเอียดอ่อนหรือถนอมเวลา อาจเรียกว่าฉีกทึ้งอย่างแรงด้วยโมโหโกรธาก็ได้ สามีนางกำลังโกรธ เขาเหมือนต้องการลงโทษนางอย่างสาสม ดวงตาลู่เหมยฉายแววเจ็บปวดออกมารางๆ นางพยายามมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมอันนิ่งสงบแต่แฝงความดุดันของเขา ทว่าภาพจากแสงเทียนมงคลสะท้อนเพียงชายหนุ่มร่างใหญ่โน้มตัวลงดึงเท้าเปลือยของนางผู้เป็นเจ้าสาวแรงๆ ก่อนกระชากเข้าหาแล้วคร่อมทั้งร่าง ทาบทับนางทั้งตัว “เฟิงอี้ ท่าน...” “สมใจเจ้าแล้วกระมัง” เจ้าของนามแค่นเสียงเรียบ สีหน้าเย็นเยียบ ผิดกับแววตาที่ร้อนระอุมากกว่าทุกครั้งที่เคยพบเห็น “คืนนี้อย่าหวังได้เจอทองคำ!” เอ่ยจบก็ก้มหน้าลง ฝ่ามือหยาบกระด้างมุ่งร้าย กักขังนางไว้ในอ้อมแขนร้อนผ่าว ราวต้องการหลอมละลายสตรีใต้ร่างให้กลายเป็นของเหลว ทำให้นางจมดิ่งแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอยบนที่นอนยับย่นตลอดกาล