“เจ้ากำลังพูดว่า... ท่านผู้เฒ่าเป็นคนต้นคิดเช่นนั้นหรือ”
ยามเช้าตรู่ อี้เฟิงหลงซึ่งแทบมิได้นอนเลยตลอดทั้งคืนออกมาหาบน้ำตรงแม่น้ำทางด้านนอก ส่วนผู้ที่ถามตนก็นั่งอยู่บนโขดหิน แกว่งเท้าเล่นกับความฉ่ำเย็นด้วยสีหน้าเอื่อยเฉื่อย
“ใช่” เจ้ามังกรซึ่งบัดนี้คืนสภาพเป็นเด็กน้อยโดยสมบูรณ์ตอบก่อนจะใช้ถังน้ำตักน้ำขึ้นมา เสร็จเรียบร้อยก็เตรียมหาบน้ำสองถังใหญ่กลับเข้าถ้ำ
ร่างอรชรบนโขดหินโบกมือคราหนึ่ง สั่งการให้ถังน้ำลอยกลับไปเอง
อี้เฟิงหลงหันขวับกลับมาด้วยสีหน้าราบเรียบ
“ประเดี๋ยวเจ้าจะไม่สูง” หลิวฟางซวงยักไหล่
“ข้าเป็นคนตัวสูง” เด็กชายเถียง “เมื่อคืนท่านก็ได้เห็นแล้ว”
“ความจริงเจ้าอายุเท่าไร”
ครานี้เจ้าของนัยน์ตาสีมรกตเบนหน้าหนีไปอีกทาง “แปดพัน”
แม้เสียงของเขาจะแผ่วเบามากเพียงใด ทว่าก็มิพ้นประสาทสัมผัสของเทพธิดาสาวไปได้อยู่ดี ใบหน้าพริ้มพรายเผยรอยยิ้มขำขัน “ก็ยังน้อยกว่าข้าอยู่ดี”
“ฮึ!” อี้เฟิ
