ตอนที่ 3 วังวนสวาท 50%
969 Words
ตอนที่ 3
วังวนสวาท
ชาลิตาหัวใจไหวสั่นด้วยความหวั่นกลัว พร้อมขยับกายหมายจะหลีกห่าง หากแต่คามินทร์ไม่สนใจ ชายหนุ่มยังคอยหาทางเอาเปรียบหญิงสาว ด้วยการบดคลึงกลีบปากสวย แล้วไล้มือร้อนบีบตามกายนุ่ม ขณะที่มือร้อนอีกข้าง แวะเวียนมาสัมผัสเรียวขาเสลา พร้อมละปลายกระโปรงร่นขึ้นกองเหนือเอวคอดกิ่ว
“ไหนคุณครามบอกว่าจะไม่ทำอะไรเชอร์รี่ไงคะ ทำไมคุณครามถึง...”
“ถึงอะไรล่ะคนสวย” ทอดนัยน์ตาคมวาววับจับจ้องมองอย่างสิเน่หา พลางโน้มหาเรียวปากสวยที่เผยอค้างอย่างเชิญชวนให้จุมพิต แต่เธอหลีกหลบเอาไว้ทัน
“ถึงทำกับเชอร์รี่อย่างนี้ ไหนบอกว่าคืนนั้นคืนเดียว แล้วคุณครามจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเชอร์รี่ เราจะเป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้างไม่ใช่หรือคะ แล้วคืนนั้นเชอร์รี่ก็จำได้ ที่คุณครามบอกกับเชอร์รี่ว่าเชอร์รี่ไม่ใช่สเปคคุณ และที่สำคัญคุณครามยังบอกว่าคุณครามคงรักเชอร์รี่ไม่ลง เพราะว่าเชอร์รี่เตี้ย” ใช่เขาพูดว่าเธอไม่ใช่สเป็ค เธอเตี้ย แต่เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมร่างกายและหัวใจมันคอยพะวักพะวงหาแต่เธอทุกพร่ำเวลา ขนาดไปประชุมใจไม่รักดีมันยังถวิลหาเธอเลย
ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รีบตีรถกลับมาบริษัทหรอก! เขาอยากมาหาเธอ อยากจะมาพิสูจน์ว่าถ้าได้จูบ สัมผัสและรักเธออย่างเต็มอิ่มแล้วร่างกายของเขามันยังจะต้องการเธออีกหรือเปล่า
“จะเตี้ยจะสูงไม่สำคัญ ขอแค่สะดือเราตรงกันก็ ‘มันส์’ ได้ทั้งคืนชาลิตา” ได้ยินคำพูดของเขาสาวเจ้าถึงกับอ้าปากค้าง ตาโตด้วยความตกใจพร้อมทั้งหวาดหวั่น
“มะ ไม่ได้นะคะ คุณครามคะ แค่คืนนั้นมันก็มากพอแล้ว อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลยนะคะ แค่ครั้งเดียวเชอร์รี่ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เชอร์รี่ละอายแก่ใจ แล้วถ้าคนทั้งบริษัทรู้อีกล่ะคะ เชอร์รี่จะทำอย่างไร” ยกเอาเหตุผลร้อยแปดประการมาพูด ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ที่เขาจะยอมหยุด
คามินทร์ได้แต่ปรนเปรอความหวามหวานมอบให้ พร้อมทั้งมือใหญ่ฉีกกระชากเชิ้ตสวยพอดีตัวให้หลุดออกจากเรือนกายอรชร เหลือแค่บราเซียร์สีดำลายลูกไม้ ที่ชายหนุ่มเห็นแล้วถึงกับตาลุกวาว
“เซ็กซี่ชะมัด” เผลออุทานเพราะเขานั้นแพ้สตรีที่สวมบราเซียร์สีดำเอามากๆ แล้วยิ่งเป็นแม่เชอร์รี่น้อยนี่อีก! ให้ตายเถอะ เย้ายวนชะมัด!
“ไม่เอา ไม่พูดถึงคนอื่น ตอนนี้ฉันอยากพาเธอทัวร์สวรรค์เต็มแก่แล้วชาลิตาคนสวย”
“ยะ อย่าค่ะ” ขยับกายถอยห่าง พลางยกมือเรียวรั้งใบหน้าหล่อคมเอาไว้ไม่ให้ฝากฝังลงมาหาร่องอกอวบใหญ่ ทำให้ชายหนุ่มต้องช้อนสายตาขึ้นมองอย่างคาดโทษ ก่อนจะเผยอเรียวปากหยักเอ่ยยียวน
“อย่าหยุด หรือเปล่าครับคนสวย”
“คะ คุณคราม อื้อ...” ในเมื่อกลีบปากสวยนี่ไม่หยุดพักดีนัก วันนี้ล่ะเขาจะจูบให้หนำใจ จูบให้แม่คุณลืมโลกไปเลย คอยดูเถอะ!
คามินทร์ใช้ความช่ำชองปราบพยศ จนหญิงสาวอ่อนระทวยทั้งกาย วงแขนเรียวสวยได้แต่โอบรอบลำคอแกร่ง แล้วซุกซอกหน้าสวยเข้าไปอกกว้างกระด้าง
ขณะที่มือหนารั้งร่างบางไปที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ผลักให้แม่คุณนั่งลง แล้วจับท่อนขาทั้งสองคู้ขึ้นแยกห่างจากกัน ถลันกายแทรกเข้าไปตรงหว่างกลาง ใบหน้าคมนั้นโน้มหาดวงหน้าหวาน คลึงกลีบปากหวานอย่างเอาแต่ใจ
กระทั่งได้ยินเสียงครางอู้อี้ในลำคอ เขาจึงใช้สัญชาตญาณที่เหลือปลดอาภรณ์ชิ้นบางเบาบนกายสาวออกไปจนหมดจด เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าอร่ามตาให้เชยชม
และในขณะที่ชั้นในผืนบางสีขาวนั้นโดนเหวี่ยงลอยไปตกยังมุมห้อง เสียงหวานกระเส่าของสาวเจ้าพลันเอ่ยขึ้นห้ามเตือนสติ
“คุณครามคะนี่โต๊ะทำงานนะคะ”
“โต๊ะทำงานแล้วทำไม ไม่มีกฎข้อไหนห้ามมี ‘เซ็กส์’ บนโต๊ะทำงานนี่!” ให้เหตุผลอย่างไม่หยั่งเกรง ซึ่งเธอเองได้ยินแล้วหน้าเห่อร้อนผ่าว พวงแก้มสาวใสทั้งสองข้างแดงปื้นเป็นสีมะเขือเทศสุกงอม
“แต่คุณครามคะ เชอร์รี่กลัวว่าจะมีคน เอ่อ” แม่คุณยังไม่หายพะวง พร้อมกับเป็นการบ่ายเบี่ยงไปในตัว ทั้งๆที่สภาพร่างกายของตนตอนนี้นั้นพรั่งพร้อมเสียยิ่งกว่าอะไร
“ไม่มีใครซุ่มซ่ามเข้ามาหรอกน่ะ”
“กางขาออกกว้างๆ คนสวย เดี๋ยวฉันขอชิมเชอร์รี่น้อยของฉันหน่อย”
พูดจบยอบย่อร่างใหญ่ลงนั่งยองส้นเท้าแล้วฉกกลีบปากร้อนผ่าวเข้าหาแอ่งน้ำหวานใหญ่ กวาดไล้ปลายชิวหาร้อนต้อนชิม กระดกขึ้นลงเป็นจังหวะ จวนหญิงสาวแทบคลั่ง เมื่อสิ่งที่เขากำลังทำนั้นเสียวสะท้านทรวงในสุดๆ
“ตะ แต่ อูยยย...ซี้ดส์...”
“หวานเหลือเกิน เชอร์รี่” แทรกเรียวลิ้นเข้าไปข้างในปล่องธารน้ำหวาน พร้อมกับกวาดต้อนดูดเลียกลีบดอกไม้สาวจนเจ้าของเขานั้นเสียวแปลบปลาบทั่วท้องน้อยพร้อมทั้งปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาอย่างทรมาน
“คุณครามขา อ๊า...”
ขณะที่ชายหนุ่มกวาดไล้เลียทั่วเนินสวาทและปาดไล้ต่ำลงมา ชาลิตารีบเอ่ยห้าม ด้วยความที่มันน่ารังเกียจถ้าเขาจะกลืนกินไปมากเกินกว่านี้
“คุณครามคะ มะ ไม่ต้อง”
- Writer
