ตอนที่ 2 พ่อคนเจ้าแผนการ 100%

1903 Words

ตอนที่ 2 พ่อคนเจ้าแผนการ 100% “แล้วแฟนคุณครามล่ะคะ” คามินทร์หาได้ยี่หระ เพราะว่าเขาไม่ได้คิดไกลเหมือนอย่างที่ชาลิตาเข้าใจ แพทริเซียแค่ ‘คู่ควง’ หากแต่ไม่ใช่คนที่เขาจะเอามาทำ ‘แม่ของลูก’ “อย่าพูดถึงคนอื่น” ถอนหายใจพรืดหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นว่า “อ้อ! แล้วก็ห้ามตุกติกล่ะ ถ้าจะคิดหาทางไปกู้เงินจากสถาบันการเงินแห่งอื่น เลิกคิดซะ! เพราะถ้าฉันสืบรู้มาล่ะก็ เธอเดือดร้อนแน่!” “แต่ว่าเชอร์รี่” “ถ้าไม่เลิกพูด ฉันจะพาเธอทัวร์สวรรค์อีกรอบ” เห็นแววตากรุ้มกริ่ม สาวเจ้ารีบปฏิเสธทันควัน “ไม่นะคะ” มองกลีบปากรูปกระจับขยับขึ้นลงเวลาเอื้อนเอ่ยแล้วคามินทร์อดยิ้มในใจมิได้ และเขาเองก็ไม่คาดคิดด้วยว่าจะต้องมาปราบพยศแม่คนแคระผู้เย้ายวนคนนี้ “แน่ใจนะ” คามินทร์ถามย้ำ พร้อมทั้งหรี่ตามองต่ำด้วยความต้องการ “ค่ะ อ๊ะ! อื้อ...” กลีบปากหยักร้อนชื้นทาบทับเรียวปากหวานที่เผยอโต้ตอบ ดูดกลืนความหวานด้วยความชำนาญ ขณะมือร้อนไล้สัมผัสร่างนุ่มนิ่มเปลือยเปล่าเย้ายวนให้หญิงสาวเคลิ้มคล้อยตาม แต่ต้องครางขัดใจเมื่อชาลิตาต่อต้าน มือเรียวเล็กยกขึ้นทุบอกกว้างกระด้างให้เขารู้สึกตัว “อื้อ...” คามินทร์เกี่ยวปลายลิ้นเย้าหยอกเรียวลิ้นเล็ก ครั้นแม่คุณดื้อพยศเข้าก็บดคลึงอย่างดุดันระคนป่าเถื่อน บ้างก็ขบเม้ม ทำเอาชาลิตาผู้ประสบการณ์ต่ำต้องพ่ายแพ้ยอมความ และเผลอไผลไปกับรสจุมพิตหวามหวานที่เขามอบให้ นานร่วมหลายนาทีที่ชายหนุ่มเก็บเกี่ยวความหวานจนหนำใจ ถึงได้ยอมผละกลีบปากออกห่าง พลางทอดแววตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มมองหญิงสาว ทำเอาคนขี้อายต้องรีบก้มหน้าแล้วบ่นอุบให้ “คุณครามเอาเปรียบเชอร์รี่” เห็นอากัปกิริยาแม่คุณแล้วชักมันเขี้ยว “ตรงไหนที่เรียกว่าเอาเปรียบล่ะฮึ! แม่คนปากแข็ง” ได้ยินเช่นนั้นเจ้าของกลีบปากบวมเจ่อรีบแหงนหน้าขึ้นมอง แล้วเผยอเรียวปากเอื้อนเอ่ยโต้ตอบ “กะ ก็” คำพูดที่ตระเตรียมกลืนหายลงลำคอ เมื่อเจอสายตาชวนละลายของเขา ไหนจะวาจาที่ผุดออกมาจากกลีบปากหยักเย้ายวนแล้วนั้น ทำเอาสาวเจ้าถึงกับไปต่อไม่เป็น “ที่เรียวลิ้นของเราสองคนเกี่ยวกันน่ะเหรอ” “ยะ หยุดพูดนะคะ” คามินทร์ได้ยินเสียงหวานสั่นร้องห้าม ถึงกับหัวเราะกลั้วลำคอเบาๆ จากนั้นจึงเย้าแหย่ให้สาวเจ้าได้หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย “ทีพูดความจริงแล้วทำเป็นรับไม่ได้” พูดจบมือใหญ่โอบอุ้มใบหน้างามขึ้นมาประสานสายตา แล้วกระตุกปากหยักสีกุหลาบสดออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด! “ห้ามลาออกจากงานเป็นอันขาด ถ้าพรุ่งนี้เช้าฉันไม่เห็นเธอที่โต๊ะล่ะก็ ได้เจอดีแน่!” “คะ คุณคราม” ชาลิตาครางแผ่วด้วยความหมดหวัง หลังจากที่เธอนั้นแอบคิดว่าถ้าหางานทำที่ใหม่ได้ หญิงสาวจะลาออกจากบริษัทของเขา เพราะเธอเองก็ไม่สามารถทำใจทำงานร่วมกับคนที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งได้ด้วยหรอก! แม้นตอนนี้เรื่องดังกล่าวมีไม่กี่คนที่รับทราบ แต่หากว่าวันข้างหน้าน่ะไม่แน่! ท่ามกลางความเงียบงัน มือหนาพลันกอดกระชับร่างบอบบางเข้าแนบชิดแล้วไซ้ปลายคางที่มีตอหนวดนิดๆ คลอเคลีย ทำเอาชาลิตาต้องดิ้นรนขัดขืน จนคนตัวใหญ่ต้องเอ่ยปรามเสียงเข้ม “ไม่ทำอะไรหรอกน่า... แค่กอดเฉยๆ” “อย่าค่ะ อุ๊ย!” อุทานตกใจ เมื่อสิ้นคำคามินทร์จรดปลายจมูกและกลีบปากแนบหน้าผากเกลี้ยงนูน เล่นเอาหัวใจดวงน้อยของคนตัวบางเต้นไม่เป็นส่ำ พร้อมกับถ้อยคำที่พร่ำตามออกมาทำให้หญิงสาวต้องหยุดปฏิกิริยาทุกอย่างแล้วยอมจำนนทนให้เขากกกอดร่างกาย “ถ้าเรื่องมากไม่หยุดแบบนี้ ฉันได้ ‘เอา’ เธออีกรอบแน่!” “บ้า” สิ้นคำบ่นอุบสาวเจ้าซุกหน้าเข้าหาอกกว้างกระด้าง พวงแก้มใสสองข้างแดงระเรื่อด้วยความเอียงอายสุดๆ ทางด้านคามินทร์นั้นถึงกับเผลอยิ้มในความน่ารักน่าเอ็นดูของหญิงสาวไปโดยไม่รู้ตัว... 16.00 น. “เรียบร้อยแล้วครับเจ้านาย” วิรุตเลขาคนสนิทกล่าวรายงานเจ้านาย เนื่องจากเขามีประชุมด่วนจนถึงบ่ายสามโมงเย็น และถึงได้เข้าบริษัท จึงไม่มีเวลาไปเจรจากับเจ้เจี๊ยบ เกี่ยวกับเรื่องของชาลิตา เขาจึงใช้ให้เลขาไปจัดการแทน และเมื่อได้ยินเช่นนั้นคามินทร์จึงกดมุมปากยิ้มอย่างพอใจ เพราะตอนนี้ชาลิตาคือกรรมสิทธิ์ของเขา หนี้สินจำนวนไม่น้อยเขาชดใช้ให้หมดสิ้น และให้เธอมาผ่อนจ่ายกับเขาเอา แต่ว่าเรื่องนี้เจ้าตัวเขายังไม่ทันรู้รายละเอียดที่ชัดเจนหรอก! “อืม... ขอบใจมาก” ทอดสายตาคมประกายมองนอกหน้าต่าง พลางกระตุกเรียวปากหยักขึ้นเอ่ย “ตามชาลิตามาพบฉันด้วย” “ครับนาย” พูดจบเลขาหน้าเรียบก็เดินออกไปนอกห้อง พร้อมกระทำตามคำสั่งของเจ้านาย จวนผ่านไปชั่วอึดใจ เสียงเคาะประตูถึงดังติดกันสองครั้ง ก๊อก! ก๊อก! ประตูบานใหญ่ถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับร่างบางบนรองเท้าส้นสูงขนาดสี่นิ้วตามฉบับ เดินทอดน่องมายังโต๊ะของเจ้านายหนุ่ม หย่อนสะโพกอวบนั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม คามินทร์ทอดนัยน์ตาคมมีประกายจ้องมอง พลางคาดโทษในใจ ว่าใบหน้าแบบนี้ล่ะที่ทำให้เขาไม่มีสมาธิตลอดการประชุมที่ผ่านมา เพราะจิตใจเขามักแวบไปหาแม่คุณอยู่เสมอ คิดถึงกลิ่นหอมกรุ่น คิดถึงอกอุ่นๆ นุ่มๆ คิดถึงทุกอย่างที่เป็นเธอ ให้ตายเถอะ! “เจ้านายมีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรือคะ” ถามด้วยประโยคห่างเหิน แต่หารู้ไหมว่าคามินทร์ไม่พอใจสุดๆ ชายหนุ่มชักสีหน้าใส่แล้วเอ่ยสั่ง “เวลาอยู่กับฉันสองต่อสอง แทนตัวเองว่าเชอร์รี่” “แต่นี่มันเวลาทำงานนะคะ ดิฉันไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานเขาเอาไปนินทาได้” บอกเหตุผลออกไป ทว่าคนตัวใหญ่ไม่สน “ฉันเป็นเจ้านาย สั่งอย่างไรเธอก็ต้องทำตาม” สั่งอย่างเอาแต่ใจ “แต่ว่า” ทำท่าจะปฏิเสธ ทว่าเสียงเข้มห้วนกลับแทรกขึ้นก่อน “ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ทำตามที่ฉันสั่ง ถ้าไม่อยากเดือดร้อน!” “ค่ะ” ขานรับพร้อมกับก้มหน้า และนิ่งเงียบ คามินทร์เห็นแล้วถึงกับครางไม่พอใจในลำคอ ก่อนจะเริ่มเอ่ยธุระสำคัญที่ตนต้องการ “เอาล่ะ ที่ฉันเรียกเธอมาเพราะว่ามีเรื่องจะตกลงด้วย คือฉันจะบอกว่าตอนนี้หนี้สินเธอกับเจ้เจี๊ยบหมดสิ้นกันแล้ว แต่เธอมาเป็นหนี้ฉันแทน เพราะฉันซื้อเธอมาจากเจ้เจี๊ยบเป็นเงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่ได้เอาเปรียบอะไรเธอหรอก! ที่เรียกมาเพราะอยากถามว่าเธอมีมีข้อเสนอหรือข้อโต้แย้งอะไรหรือเปล่า ฉันให้เวลาหนึ่งนาที” จะให้เธอขัดแย้งอะไรกันเล่า ในเมื่อเขาจัดการมัดมือชกเอาซะขนาดนั้น “คือ...” หนึ่งนาทีที่สูญเปล่า ทำเอาเจ้าแผนการถึงกับยิ้มกริ่มปริ่มใจ เมื่อเวลาต่อจากนี้ไปเขาคือผู้กำหนดทุกสิ่งอย่าง “คือเชอร์รี่” “หมดเวลาของเธอแล้วสาวน้อย คราวนี้เป็นเวลาของฉันบ้าง กฎของฉัน คือระหว่างที่ฉันเลี้ยงดูเธอห้ามเธอไปคบหากับชายอื่น เธอต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ และเวลาที่เราร่วม ‘เซ็กส์’ กัน เธอต้องทำทุกอย่างที่ฉันสั่ง ไม่ว่าจะดูด อม เลีย หรือแม้แต่กลืนกิน เธอก็ต้องทำ!” บ้าหรือไง! แล้วเขาจะใช้ให้เธอทำอะไรบ้างล่ะคราวนี้ ยิ่งจิตวิปริตอยู่ด้วย “ตะ แต่” ตวัดสายตาคมข่มขู่แล้วเอ่ยต่อไปว่า “นอนกับฉัน ฉันให้ครั้งละหมื่น ถ้าไม่โง่เลขมากล่ะก็ลองบวกลบคูณหารดู ว่าเงินจำนวนสองแสนบาทจะต้องนอนกี่ครั้ง ‘ครั้ง’ ในที่นี่หมายถึง ‘หนึ่งคืนหรือหนึ่งวัน’ ไม่ใช่นับจำนวนครั้งที่เราสุขสม” ชาลิตาได้ยินถึงกับตาโตตกใจ ไม่คิดมาก่อนว่าเจ้านายของเธอจะมีนิสัยที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากขนาดนี้ และหญิงสาวก็รั้งปากเอาไว้ไม่อยู่ “ทำไมแต่ละข้อถึงเอาเปรียบ” คามินทร์ได้ยินแม่คนดื้อเพ่งเผยอปากเอ่ยโต้ควันถึงกับปั้นหน้านิ่งแล้วจึงสั่งเสียงห้วน ก่อนจะพูดกฎที่ตนเป็นคนคิดขึ้นมาอย่างน่าหมั่นไส้ “เงียบ! ฉันให้เวลาเธอยื่นข้อเสนอแล้ว แต่เธอโง่เอง ฟังกฎของฉันต่อ... ถ้าหมดช่วงเวลา ‘ใช้หนี้’ เธอจะเปลี่ยนใจให้ฉันใช้บริการต่อก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าค่าตัวจะลดลงเรื่อยๆ ฉันจะให้เธอครั้งละห้าพัน ส่วนหน้าที่การงานของเธอ เธอก็ทำตามปกติ ส่วนเรื่องที่เราตกลงกันวันนี้มันคือ จ๊อบพิเศษ” จ้างให้เธอก็ไม่ทำ อย่างไรซะถ้าใช้หนี้จำนวนดังกล่าวหมดสิ้น เธอจะโบยบินออกไปจากบริษัทของเขา จะไปสมัครงานที่ใหม่ เริ่มต้นใหม่ เพราะอย่างไรแล้วเธอไม่มีทางทนมองหน้าเขาได้เป็นแน่! แต่ทว่าความคิดที่ผุดพรายในสมองต้องเลอะเลือน เมื่อคนตัวใหญ่ผุดลุกจากเก้าอี้ตัวใหญ่ แล้วเคลื่อนกายมาหาเธอ พร้อมกับใช้ความคล่องแคล่วว่องไวไซ้ปลายจมูกโด่งดอมดมพวงแก้มใสสีแดงระเรื่อด้วยความคิดถึงคะนึงหา “อะ เอ่อ อุ๊ย! คุณครามคะ อย่าค่ะ” มือเล็กยกขึ้นปัดป้อง ทว่าคามินทร์ไม่สนใจ ใบหน้าคมยังเคลื่อนไหวบนใบหน้างาม เลื่อนกลีบปากร้อนชื้นมาเหนือกลีบปากสวยกระจับ ที่เผยอค้าง แล้วเอ่ยเสียงแหบพร่า “ขอจูบให้ชื่นใจหน่อยสิ!” ไม่ทันที่ชาลิตาจะปฏิเสธ คนตัวใหญ่ฉกวูบจูบเรียวปากอิ่มอย่างชำนาญ พร้อมกับมือใหญ่ที่ประคองดวงหน้าสวยหวานให้เชิดขึ้นรับความซาบซ่านที่เขาส่งมอบให้ “อื้อ...” กระหวัดปลายลิ้นร้อนเย้าหยอกจนชาลิตาเผลอจูบตอบ ซึ่งปฏิกิริยาที่แสดงออกมานี้นั้นทำให้คามินทร์ค่อนข้างพอใจ คนตัวใหญ่บดกลีบปากเคล้าคลึงอย่างถึงใจ ในขณะที่ร่างกายก็เบียดชิดกันจนแทบไม่มีช่องลมลอดผ่าน และจากที่ก้มจูบอยู่เนิ่นนาน คามินทร์ก็ใช้ประสบการณ์ที่เหนือกว่า รั้งร่างบางให้ลุกขึ้นยืน แล้วกระหน่ำจูบอย่างถนัดถนี่ ขณะที่มือเล็กของหญิงสาวกระตุกเนคไทให้ชายหนุ่มรู้สึกตัว ทว่าเขาไม่สนใจ ยังคอยไซ้ซุกกลีบปากไปอย่างซุกซน พร้อมกับสาละวนเสื้อผ้าที่อยู่บนกายผู้ช่วยเลขาสาวอย่างไม่กริ่งเกรง “อุ๊ย! อย่าค่ะ” เสียงหวานเอ่ยห้าม เมื่อมือร้อนลอดเลื้อยผ่านอาภรณ์เนื้อบางเข้ามา ความร้อนวาบที่วิ่งผ่านหน้าท้องแบนราบทำเอาหญิงสาวตกตื่น และฝืนกายดีดดิ้นพยศ จนคามินทร์ต้องครางจิ๊จ๊ะในลำคอแล้วตวัดสายตาขุ่นคลั่กใส่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more