ตอนที่ 2 พ่อคนเจ้าแผนการ 50%

2236 Words

ตอนที่ 2 พ่อคนเจ้าแผนการ 50% มือเรียวเล็กยกขึ้นปัดป้อง เรียวปากบางกระจับขยับเอื้อนเอ่ย “ยะ อย่าค่ะคุณคราม อื้อ” เสียงหวานกลืนหายไปพร้อมจุมพิตรสหวามหวาน ชิวหาร้อนเกี่ยวกระหวัดเย้าหยอก นำพาคนไม่ประสาให้พบเจอกับความซาบซ่านหวามหวาน ด้านชาลิตาแทบสำลักเมื่อคนประสบการณ์เหลือล้นบดขยี้เรียวปากสวยอย่างป่าเถื่อนและคอยป้อนความแปลกใหม่มหัศจรรย์ให้ ครั้นแม่คุณพยศ เขาก็บดคลึงด้วยความร้อนแรงจนแทบสำลัก แต่ทว่าบางครั้งนั้นนุ่มนวลเสียจนไม่อยากผละห่าง จวนสาวเจ้าอดคิดในใจมิได้ว่า เขาช่างจูบเก่งสมคำล่ำลือจริงๆ ผ่านไปเนิ่นนานคามินทร์จึงผละกลีบปากออกห่าง พลางไล้มือร้อนสัมผัสเนื้อนวล ชาลิตาขยับหลีกหลบพร้อมยกมือน้อยระดมใส่อกกว้างกระด้างจนคนโดนประทุษร้ายต้องเอ่ยขู่เสียงเข้ม “ถ้าดื้อไม่หยุด! ฉันจะฟ้องเจ้เจี๊ยบ พร้อมกับลดค่าตัวเธอให้เหลือห้าพัน!” “คุณคราม!” อุทานเรียกเสียงดัง คามินทร์ได้ยินถึงกับปั้นหน้ายักษ์แล้วตะคอกสั่งเสียงดัง “เงียบ!” พูดจบปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายบนกาย เผยอาวุธร้ายกาจอวบใหญ่ให้ทักทายโลกภายนอก ชาลิตาแวบสายตาไปเจอถึงกับเกิดความขยาดกลัว ใบหน้างามรีบเบือนหนีพลางหลับตา ทว่าคนกำลังพรั่งพร้อมไม่ได้สนใจ มือใหญ่จับข้อเท้าเรียวเล็กทั้งสองไว้มั่น ดันกายแกร่งทรงพลังแทรกลงไปตรงกลาง มือร้อนอีกข้างประคองความร้อนฉ่าจรดจดจ่อบุปผชาติงาม และคราแรกที่ทาบทับความกร้าวแกร่งแข็งแรงลงไปสัมผัสความอ่อนนุ่ม สะโพกสวยกระถดถอยห่างด้วยความตกใจ คามินทร์ส่งฝ่ามือใหญ่ตะครุบไว้พร้อมกดแทรกความอลังการลงกลางดอกไม้สวยสะพรั่ง ครั้งแรกที่เสียบสอดเข้าไปสัมผัสนั้น ชาลิตาถึงกับเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดทรมาน ยิ่งเขาโยกขยับเข้ามาลึกเท่าไรร่างกายของเธอเหมือนจะแยกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ซึ่งอีกคนก็ทรมานไม่ต่างกัน กัดฟันข่มกลั้นความเจ็บแล้วผลักดันสัดส่วนอลังการเข้าไป แต่ทว่าต้องหยุดแช่เอาไว้กลางคัน เมื่อครั้นได้ยินเสียงหวานหวีดร้องลั่นเครือสะอื้นคลอเบาๆ “โอ้ยยย! ฮึกๆ” แม้นจะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยก็ต้องตกใจ เพราะแม่คุณนั้นรัดรึงเขาเอาไว้จวนแทบหายใจไม่ออก ไม่ใช่แต่เธอหรอกที่เจ็บ เขาเองก็เจ็บและทรมานไม่แพ้กัน เพราะความอ่อนนุ่มอุ่นร้อนของเธอนั้นแหละที่ดูดกระชับตัวตนของเขาเอาไว้จนแทบจะขยับไม่ได้ “เงียบเดี๋ยวนี้นะ” กัดฟันเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเข้ม ทว่าคนเจ็บหาได้สนใจฟัง หญิงสาวยังคงเผยอเรียวปากบวมเจ่อร้องหาบุพการีด้วยน้ำเสียงเครือสะอื้น “ฮึกๆ แม่จ๋า... แม่ช่วยเชอร์รี่ด้วย ฮือๆ” เหลือบสายตามองเห็นเม็ดน้ำใสๆไหลอาบปางแก้มนวลแล้ว คามินทร์ถึงกับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ แต่ถ้าจะให้เขาถอยทัพกลับคืนก็คงมิได้ บุกจนครึ่งทางแล้วจะให้ถอยกลับเนี่ยนะบ้าแล้ว! “จะร้องไห้ทำไมฮะ” ยิ่งได้ยินเสียงตะคอก ชาลิตาก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ เธอทั้งเจ็บปวดบริเวณช่องแคบที่เขาบุกรุก ทั้งขยาดหวาดกลัวคนเหนือร่างที่ชอบตะคอกเสียงดังและทำหน้าราวจะฆ่าจะแกง! “ฮึกๆ” และเมื่อเห็นท่าไม่ดี คามินทร์จึงกัดฟันกลั้นใจ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเอ่ยเสียงอ่อนทุ้มมากขึ้น “ฉันจะทำเบาๆ” ปาดปลายนิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำตาออกจากดวงหน้าสวยหวาน ด้านชาลิตายังไม่หายครางสะอื้น เธอยังฝืนทนบอกกับคนตัวใหญ่ออกไปว่า “มะ ไม่ค่ะ ฮึกๆ เชอร์รี่เจ็บ ขอเวลาเชอร์รี่อีกสักพักนะคะ” ขยับร่างทำท่าจะถอยหนี แต่คนที่โดนโอบรัดต้องเลื่อนมือรั้งเอาไว้ ไซ้ปลายจมูกเข้าหาซอกคอผ่อง เคลียเคล้าข้างใบหูสะอาด ก่อนจะกระซาบเสียงพร่าพร่ำบอก “ฉันก็ให้เวลาเธอพักเพื่อปรับตัวให้รับฉันอยู่นี่ไง ไม่ร้องนะ” น้ำเสียงตอนท้ายฟังดูดีๆ เหมือนกับปลอบหญิงสาวไม่ให้หวาดกลัว และสาวเจ้าก็ยอมพยักหน้า แต่ทว่ามิวายสะอื้น “แต่เชอร์รี่เจ็บ ฮึกๆ” “ถ้าเจ็บก็อย่าดื้อ และต้องทำตามที่ฉันบอกเท่านั้น โอเคไหม หือ...” เลื่อนกลีบปากร้อนเฉียดสัมผัสเหนือกลีบปากสวยรูปกระจับ พร้อมกับจูบคลึงเบาๆ คล้ายปลอบขวัญ ส่วนทางด้านชาลิตายังไม่เลิกถามไถ่ให้แน่ใจอีกครั้ง “คุณครามจะทำจริงๆ หรือคะ” ก้มหน้าไม่กล้าสบตา และเอ่ยประโยคต่อมาบอกชายหนุ่มอย่างซื่อๆ ตรงๆ ว่า “เชอร์รี่กลัว” “ถ้ากลัวก็กอดฉันไว้สิ” พูดจบจับท่อนแขนเรียวทั้งสองของหญิงสาวโอบเกี่ยวเอวสอบ พร้อมใช้จังหวะที่เธอพลั้งเผลอกดลำกายร้อนฉ่าที่เหลืออยู่พรวดเข้าไปเกินครึ่ง “อ๊ะ! โอ้ยยย! อ๊า...” ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำ คอยย้ำแทรกกายให้ถลำลึกเข้าไปจนสุดความยาว และคราวนั้นล่ะปากหยักสีกุหลาบสดร้องครางกระเส่า เมื่อส่งตัวตนหลอมรวมเข้าไปจนหมดความยาวใหญ่ ดอกไม้งามโอบรัดกระชับเอาไว้อย่างแนบแน่น “อา... แน่นเหลือเกิน...” กำหนดจังหวะรักและค่อยๆ ผลักตัวตนเข้าออกอย่างหฤหรรษ์ ด้านชาลิตานั้นแทบไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์ เมื่อกลีบปากหยักนั้นเลื่อนประกบเรียวปากสวยแล้วบดขยี้ไม่ให้ว่างเว้น ขณะที่ก้อนเนื้อนุ่มเต็มเต่งโดนมือร้อนใหญ่ฟ้อนเฟ้นเน้นคลึงราวจะให้มันบุบสลายในพริบตา ไม่นานคามินทร์เลื่อนละกลีบปากหยักร้อนลงมาตามลำคอผ่องระหง เลื้อยละล่องลงมาหาเนินอวบหยุ่น อ้าปากครอบดูดเต้าเต่งจนแก้มสากตอบพร้อมขบเม้มปลายยอดสีสวยให้เสียวกระสันซ่านทรวง “อูยยย...คุณครามขา...อ๊า...ซี้ดส์!” ชาลิตาครวญครางออกมาตามที่รู้สึก เพราะเธอเองก็เพิ่งเคยประสบพบเจอกับปฏิกิริยาแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นบนกายเช่นนี้เป็น ‘ครั้งแรก’ “เดี๋ยวฉันจะพาเธอพบกับความสุขที่สุดเองแม่เชอร์รี่น้อย...” พูดจบคนตัวใหญ่ ปาดไล้กลีบปากร้อนเชยชิมทั่วเต้าอวบอิ่ม สลับสับเปลี่ยนฝั่งซ้ายทีขวาที ขณะที่เบื้องล่างโหมกระหน่ำราวพายุทอร์นาโด ลำกายใหญ่โตจุ่มจ้วงท้วงแทงเข้าออกอย่างหรรษา ร่างกายของชาลิตาตอบสนองได้อย่างยอดเยี่ยม เปี่ยมล้นไปด้วยความเสียวกระสัน พร้อมกันนั้นมือร้อนฟ้อนเฟ้นเน้นคลึงร่างนวลนุ่มจนหน่ายหนำใจ ไฟสวาทลูกใหญ่แผดเผาไหม้จวนแทบจะเป็นจุณ... สะโพกสอบระรัวจังหวะรักเข้าออกตอกตรึงจนสาวน้อยผู้ไร้ซึ่งประสบการณ์ครวญครางไม่หยุดหย่อน “อ๊าซ์... อ๊าซ์... คุณครามขา...” เล็บยาวจิกเนื้อหนันพลันเกร็งกระตุก เมื่อความเสียวสะท้านสุดๆ ล่องลอยมาเยือน “ใกล้แล้ว ชาลิตา อา...” เร่งจังหวะซ่านเสียวถาโถมเข้าใส่ไม่มียั้ง โอบรั้งสะโพกอวบเอาไว้แล้วกระแทกกายแข็งแกร่งสุดแรงในช่วงท้าย และปลดปล่อยหยาดธารขาวขุ่นให้ไหลรวมเข้าไปในตัวหญิงสาวจนหมดเกลี้ยง “อา...” ครางประสานกันเสียงกระเส่า เมื่อครั้นจับจูงมือกันไปคว้าเอาหมู่ดาวบนท้องฟ้ามาครอบครองได้สำเร็จ และนับว่าเป็นครั้งแรกที่คามินทร์ ‘พลาด’ มหันต์ เพราะเขาไม่สวมหมวกนิรภัยในการควบขี่ ในขณะที่ดอกไม้งามนั้นรีดเร้นเอาพิษมหัศจรรย์เข้าไปข้างในปล่องร้อนอ่อนนุ่มจนหมดทุกหยาดหยด เมื่อปลดปล่อยเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงผ่อนร่างกำยำลงนอนเคียงข้าง รั้งร่างบางเข้ามากอด และทอดหายใจอยู่สักพัก จึงได้กระตุกมุมปากหยักลึกเอ่ยขึ้นถาม “เงินเดือนเลขามันไม่พอใช้หรือไง ทำไมต้องมาขายตัว” คำถามห้วนๆ ตรงๆ ของเขาทำเอาชาลิตาแทบจะมุดหน้าหนี ทว่าทำไม่ได้เมื่อเจอสายตาพิฆาตกำลังคาดคั้นเอาคำตอบ ครั้นหญิงสาวเงียบนิ่ง คนใจร้อนก็เร่งเร้าไม่หยุด “ตอบสิ! ชาลิตา” “เอ่อ” ไม่รู้ว่าจะบอกอย่างไรดี และถ้าบอกความจริงว่าเธอกู้เงินจากเจ้เจี๊ยบไปใช้ในการผ่าตัดของมารดาแล้วเขาจะเชื่อเหรอ? ทว่าความคิดทุกอย่างต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน “หรือจะให้ฉันเพิ่มเงินเดือนให้ล่ะ จากหมื่นแปดเป็นสองหมื่นห้าดีไหม” ทอดสายตาคมจ้องมอง จนหญิงสาวไม่กล้าสู้สายตา เธอก้มหน้างุดพลางกระตุกเรียวปากรูปกระจับเอ่ยตอบอุบอิบ “แล้วแต่คุณครามจะเห็นควรค่ะ” ได้ยินเช่นนั้นคนเหลี่ยมจัดรีบเอ่ย “แต่มีข้อแม้นะ” “ข้อแม้อะไรหรือคะ” ขมวดปมคิ้วมุ่นด้วยความงุนงง ซึ่งคามินทร์มองเห็นอากัปกิริยาแม่คุณแล้วมันเขี้ยวยิ่งนัก! ถึงกดปลายจมูกโด่งสันแนบพวงแก้มใสแล้วเอ่ยกระซาบข้างหูผ่องเสียงแหบพร่า “เธอต้องมานอนกับฉัน ‘ทุกครั้ง’ ที่ฉันต้องการ” ให้ตายเถอะ! มานอนด้วยงั้นเหรอ แล้วเธอจะแบกหน้าไปไว้ไหนล่ะ? แล้วถ้าเรื่องนี้เพ่งพรายออกไปเธอจะถูกมองอย่างไร ชาลิตารีบละล่ำละลักปฏิเสธ “มะ ไม่ค่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว” คนฟังถึงกับหน้าหงิกงอแล้วเอ่ยต่อไปอย่างไม่ใคร่พอใจ “ถ้าไม่! แล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายล่ะ จะขายตัวให้ไอ้พวกบ้ากามนั่นอีกหรือไง” คามินทร์โกรธกรุ่นจนรู้สึกได้ และถ้อยวาจาถัดมาของแม่คุณนะ! “คุณครามก็บ้ากามเหมือนกัน” ให้ตายเถอะ! แม้นจะไร้เดียงสาแต่หารู้ไหมว่าฟังแล้วโมโหสุดๆ “นี่! อย่ามารวนให้ฉันโมโหนะ” “เชอร์รี่ไม่ได้รวนนะคะ เชอร์รี่พูดความจริง” พูดจบก้มหน้างุดด้วยความเอียงอาย แต่คามินทร์ไม่ยอมหยุดเท่านั้น ชายหนุ่มก้มหน้าแล้วพรอดเสียงทุ้มพร่ำถามพร้อมพ่นลมหายใจอุ่นร้อนใกล้ใบหูผ่อง “ว่าไงล่ะ โอเคไหมเดือนละสองหมื่นห้า” “...” เห็นหญิงสาวนิ่งเงียบ ชายหนุ่มจึงถามอีกครั้ง พร้อมทั้งอธิบายรายละเอียดยาวยืดให้หญิงสาวฟัง “ว่าไงล่ะ หรืออยากให้ฉันจ่ายให้ครั้งละหมื่นทุกครั้งที่นอนกับเธอ ฉันจะบอกให้นะ สำหรับ ‘ของ’ ที่เคยมาแล้วน่ะ สองพันมันก็มากพอแล้ว ถือว่าฉันใจดีน่ะเนี่ยให้เธอตั้งหนึ่งหมื่นต่อครั้ง และถ้าทำให้ฉันพอใจล่ะก็เดี๋ยวมีทิปเพิ่มให้อีก ครั้งละพัน สองพัน โอเคหรือเปล่า อย่าลืมว่าฉันไถ่เธอมาจากเจ้าหนี้ใจร้ายนั่นด้วยเงินจำนวนไม่น้อย สรุปคือตอนนี้เธอเป็นหนี้ฉัน แต่ฉันไม่ต้องการเงิน หากแต่ต้องการตัวเธอ...ชาลิตา” คามินทร์ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงต้องการแม่คนส่วนสูงไม่ถึงเกณฑ์คนนี้ ทั้งๆที่รอบกายเข้ามีสาวสวยหุ่นดีเข้ามาให้เลือกเป็นจำนวนไม่น้อย ไหนจะแฟนสาวที่กำลังควงคู่กันอยู่ ที่มีดีกรีเป็นถึงนางแบบดัง “เชอร์รี่ขอทำงาน ยะ อย่าง” ดูท่าว่าหญิงสาวจะตอบไม่เข้าทาง เสียงห้วนห้าวรีบโต้ควันโดยเร็ว “ที่เรื่องมากแบบนี้อยากให้ฉันเอาฟรีๆ งั้นเหรอ” “ไม่ค่ะ” พลางส่ายศีรษะปฏิเสธ คามินทร์เห็นแล้วสาธยายความรู้สึกไม่ออก บอกไม่ถูก “ถ้าไม่ ก็มาใช้หนี้กับฉันนี่ล่ะ ฉันจะซื้อเธอจากเจ้เจี๊ยบเอง เธอเป็นหนี้เจ้เจี๊ยบใช่ไหมถึงได้ถูกลากมาขายตัวแบบนี้” “ค่ะ” นั่นไงล่ะ! มีปัญหาเรื่องเงินจริงๆด้วย เพราะจากที่สังเกตแม่คุณร้องไห้ตลอดเวลา และจะให้คิดว่าอย่างไรล่ะ ถ้าไม่โดนบังคับมาขายตัว “แล้วหนี้เท่าไร” “สะ สองแสนค่ะ” “เอาไปทำอะไร ทำไมเยอะขนาดนั้น” ถามด้วยความคาดไม่ถึง เพราะไม่นึกว่าแม่คุณจะหนี้สินเยอะขนาดนั้น “เออ” เม้มปากเป็นเส้นตรง ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนดี “ว่าไงล่ะ เอาเงินไปปรนเปรอผู้ชาย หรือเอาไปเที่ยว ช้อปปิ้ง ซื้อรองเท้าส้นสูงใส่” มิวายเหน็บแนมเธอเรื่องรองเท้าส้นสูงจนได้ “เปล่านะคะ” “แล้วเอาเงินไปทำอะไรล่ะ” ชาลิตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเงยหน้ามองสบตาพร้อมเอ่ยบอกว่า “เอาไปใช้จ่ายในครอบครัวค่ะ” แม้นจะอยากรู้เรื่องเบื้องลึกที่มากกว่านี้ แต่ก็พักเอาไว้เสีย “ทำไมมันเยอะอย่างนี้” “เงินต้นหนึ่งแสนบาท อีกหนึ่งแสนคือดอกเบี้ยค่ะ” “เวรนรก!” สบถอย่างโมโห ก่อนจะเอ่ยบอกกับคนในอ้อมกอดอย่างเอาจริง “งั้นฉันจะจัดการเรื่องหนี้สินกับเจ้เจี๊ยบให้ แล้วเธอค่อยมาผ่อนจ่ายกับฉัน และห้ามปฏิเสธด้วย” “เออ” “อย่าทำให้ฉันโมโห ตกลงตามนี้” จ้องตาคาดคั้นเอาคำตอบ และก็ได้ดังที่ใจต้องการเมื่อหญิงสาวพยักหน้าน้อมรับ “ค่ะ” แต่พอนึกสะดุดใจ สาวเจ้าก็ไม่เก็บความสงสัยเอาไว้ “แล้วแฟนคุณครามล่ะคะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more