ตอนที่ 1 ชีวิตคนเราไม่ได้มีตัวเลือกมากนักหรอก! 100%

1697 Words

ตอนที่ 1 ชีวิตคนเราไม่ได้มีตัวเลือกมากนักหรอก! 100% “ใหญ่ชะมัด” ไม่เพียงพูดเปล่าหากแต่ใช้มือร้อนบีบเน้นเคล้นคลึงด้วยความช่ำชองและชอบใจ ในขณะที่ปลายนิ้วร้อนเขี่ยสะกิดเย้าหยอกจวนหญิงสาวต้องบิดกายเกลียวด้วยความเสียวซาบซ่าน “อ๊ะ! เชอร์รี่เจ็บค่ะ อูยยย...” สูดครางตามอารมณ์ความรู้สึกที่ประสบ ด้านคามินทร์เองค่อนข้างพอใจ ยกมุมปากหยักลึกยิ้มแล้วเอ่ยถามเสียงแหบพร่า “เจ็บหรือเสียวกันแน่หือ...” กลีบปากเรียวบางสีระเรื่อเผยอครางเรียก “คุณครามขา...” คนตัวใหญ่ไม่สนใจ เมื่อเห็นว่า ‘ของเล่น’ ชิ้นใหม่กำลังเคลิ้มคล้อย บวกกับความต้องการในกายที่พุ่งวาบเข้ามา ทั้งๆที่ก่อนหน้าเขาแทบจะไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ ก็แค่พนักงานธรรมดาๆ คนหนึ่ง ใบหน้าคมเลื่อนไล้ต่ำพร่ำสัมผัสพวงแก้มผ่อง แล้วค่อยๆ เคลื่อนมาใกล้ซอกหูนิ่มแล้วกระซาบเสียงแหบพร่าเอ่ยสั่ง “ยกสะโพกสิ!” คนไม่ประสายังงุนงง คิ้วเรียวโก่งดุจคันสรขมวดมุ่น แล้วกระตุกกลีบปากสวยเอ่ยถาม “คะ คุณครามทำอะไรคะ” ชายหนุ่มไม่ตอบ หากแต่สั่งเสียงเข้มพร้อมกับเน้นมือหนาบีบสะโพกนุ่มปลุกเร้า “ยกขึ้น!” สาวเจ้าถึงกับเผลอยกสะโพกกระดกขึ้นตามที่เขาสั่งด้วยความซ่านเสียวระคนตกใจ และมือร้อนที่คล่องแคล่วว่องไวรีบรั้งรูดขอบชั้นในตัวน้อยให้เกี่ยวปลายมือหลุดล่องลงมา “อ๊ะ คะ คุณคราม” เจ้าของชื่อหาได้สน เขายังคงสาละวนเนินอุดมด้วยความตื่นตาตื่นใจ ไม่นึกไม่ฝันว่าผู้หญิงตรงหน้าจะมีสิ่งมหัศจรรย์ซุกซ่อนเอาไว้ถึงเพียงนี้ มือใหญ่ไล้สัมผัส บีบเคล้นเน้นคลึงทักทายเบาๆ แล้วแทรกปลายกรณ์ร้อนเร่าเกี่ยวเข้าหาบุปผาสวรรค์ ที่บัดนี้นั้นเร่งผลิตธารน้ำหวานให้ไหลบ่าออกมา “อ๊า...” คามินทร์ได้ยินเสียงครางของคนใต้ร่างถึงกับกดมุมปากยิ้มอย่างพึงพอใจ ‘ผู้หญิงบ้าอะไร เย้ายวนชะมัด!’ ทอดสายตาคมจ้องมอง ทว่าคนตัวเล็กมิกล้าสู้สายตา เอาแต่ก้มหน้างุด เฝ้ามองแค่แผงอกกว้างที่โผล่พ้นขอบเสื้อเชิ้ตตัวแพงออกมา และเห็นเท่านั้นก็แทบจะหลอมละลายอยู่แล้ว ซึ่งเธอเองก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขาเช่นกันว่า โคตรเจ้าชู้ เห็นตีหน้าเรียบเงียบนิ่งทว่ากิ๊กน้อยใหญ่นี่เพียบ! และเธอแอบได้ยินเพื่อนร่วมงานเม้าท์กันต่อมาว่า เขานี่ล่ะโคตรจูบเก่งเป็นบ้า ส่วนลีลาบนเตียงน่ะเหรอ...ร้อนฉ่าสุดๆ อย่างว่าล่ะนะในหมู่สาวๆ เรื่องแบบนี้นี่เม้าท์กันกระจาย ก็เหมือนกับผู้ชายที่เวลาจับกลุ่มกันแล้วนินทาสาวๆ ลับหลังนั่นล่ะ แต่ชาลิตาไม่ได้คิดอื่นไกล เพราะเธอคิดว่าเขาคือเจ้านาย เธอพยายามหลีกห่างเขาไปให้ไกล ถ้าไม่จำเป็นนี่แทบจะไม่อยากอยู่ใกล้ แต่ไม่รู้ว่าโชคชะตาพาเล่นตลกอะไร ถึงได้ผลักให้เธอมาเจอกับเขาในวันนี้ และยังเจอในสถานที่ ที่ไม่สมควรเจอด้วย ส่วนคามินทร์ตอนนี้มิได้สนใจว่าชาลิตาคือลูกจ้าง หากแต่มองเธอเป็น ‘สินค้า’ ที่ซื้อมาด้วยเงินราคาสูงลิบลิ่ว ฉะนั้นแล้วเขาต้องใช้ ‘สินค้า’ ชิ้นนี้ให้คุ้มค่าที่สุด “คุณคราม ยะ อย่าค่ะ” เอ่ยห้ามเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าเข้าหาเนินสงวนโหนกนูน ไซ้ปลายจมูกสูดดม ราวกับว่ามีมนต์สะกดที่ทำให้ชายหนุ่มไม่นึกรังเกียจ อุ้งปากร้อนอ้างับผ้าเนื้อบางแล้วลากปลายชิวหาชื้นเชยชิมทำเอาหญิงสาวเสียวสะท้านสุดๆ “อ๊ะ! อย่าค่ะ อูยยย...ซี้ดส์!” “ห้ามไปก็เมื่อยปาก ฉันว่าเธอเปลี่ยนมาครางหวานกระเส่าเอาใจฉันดีกว่าชาลิตา” “อูยยย...ซี้ดส์” ลากลิ้นร้อนชื้นพาดผ่านผ้าผืนบาง ตามด้วยมือร้อนรั้งรูดขอบผ้านั้นออกไปให้พ้นทาง เผยเนินอวบอุดมโหนกนูนให้เชยชม คามินทร์อุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจ “สวยมากชาลิตา สวยจริงๆ” ด้านชาลิตาแสนจะเอียงอายและมิวายเอ่ยห้าม “คุณครามอย่ามองนะคะ” หนีบท่อนขาเสลาเข้าหากันปกปิด ทำเอาคนโดนขัดใจถึงกับครางสบถในลำคอ ก่อนจะจับขาเรียวทั้งสองข้างแยกออกห่างกัน เผยกุหลาบสาวสีแดงงามฉ่ำให้เชยชม “ไม่ให้มอง แต่ให้ฉัน ‘กิน’ ใช่ไหมหือ... แม่เชอร์รี่น้อย...” พูดจบฉกใบหน้าเข้าหา ตวัดปลายลิ้นร้อนชิมเชอร์รี่เม็ดสีชมพูฉ่ำ พร้อมกลุ่มน้ำหวานที่พร่างพรมให้กลืนกิน เมื่อความร้อนวาบลากสัมผัสสาวเจ้าถึงกับกัดฟันเม้มปากด้วยความเสียวกระสันทั่วสรรพางค์ “อ๊าซ์... อ๊าซ์...” ยักย้ายส่ายสะโพกยกกระดกแล้วครางกระเส่า คามินทร์เห็นแม่สาวใต้ร่างดิ้นเร่าด้วยความร้อนรุ่มในรสกามา ถึงกับครางเสียงแหบพร่า “อา... หวานเหลือเกิน...” “อูยยย... ซี้ดส์...คุณครามอย่าทำอะไรเชอร์รี่เลยค่ะ เชอร์รี่กลัว” หลับตากัดเม้มริมฝีปากเอ่ยบอก ทางด้านคามินทร์ที่กำลังกลืนกินเชอร์รี่รสหวามหวานถึงกับเอ่ยขู่แม่คนดื้อจอมพยศ “ฉันจะฟ้องเจ้เจี๊ยบว่าเธอบกพร่องหน้าที่” ปาดปลายลิ้นร้อนชื้นลากผ่านกลีบดอกสวยงามอย่างลุ่มหลง พร้อมกับแสร้งกดปลายชิวหาร้อนทักทายปากทางสวรรค์อุ่นร้อน “ไม่นะคะคุณคราม อ๊า...” ชาลิตาเสียวซ่านจนเผลอครางกระเส่า เฝ้ากระดกสะโพกยกขึ้นรับแรงสวาทที่จุ่มจ้วง ขณะมือเล็กนั้นพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกห่าง แต่มีหรือที่ผู้ชายเจนจัดในรสกามอย่างเขาจะสนใจ “ถ้าไม่อยากให้ฉันฟ้องเจ้เจี๊ยบ เธอก็หยุดพูด แล้วครวญครางอย่างเดียว” พูดจบพ่อคนช่ำชองในเรื่องอย่างว่าก็นำพาความซ่านเสียวปรนเปรอให้เจ้าของร่างเย้ายวนที่นอนบิดกายเกลียวอยู่ข้างใต้ เรียวปากหยักที่เม้มเป็นเส้นตรงเผยอครางอย่างสุดแสนทรมานและไม่ลืมร้องวานให้ชายหนุ่มเห็นใจ “อ๊ะ อ๊า คะ คุณคราม อย่าทำอะไรเชอร์รี่เลยนะคะ เชอร์รี่ไหว้ล่ะคะ คุณครามขา...อื้อ...” ถ้อยคำหลากหลายที่ตระเตรียมมากลืนหายไปพร้อมกับจุมพิตหวามหวาน ซาตานในคราบเทพบุตรป้อนรสจูบร้อนเร่าระคนดุเถื่อน กวาดกระหวัดต้อนชิมโพรงหวานข้างในชอนไชไปทั่วทุกอณูเนื้อ บ้างก็เย้าหยอกจนคนประสบการณ์ต่ำอย่างชาลิตาแทบจะสำลักพร้อมกับปรับจังหวะการหายใจไม่ทัน ระหว่างนั้นมือร้อนบีบเคล้นเน้นคลึงไปตามสัดส่วนเย้ายวน ปั่นป่วนจนชาลิตาต้องยอมจำนน... ทว่า... ครืด... ครืด... กล่อมกระต่ายสาวจนหมอบราบคาบ แต่ไฉนโทรศัพท์ที่วางไม่ห่างหัวเตียงถึงได้ส่งสัญญาณเตือนครั้นเมื่อมีสายเรียกเข้า คามินทร์สบถในลำคอเบาๆ และไม่ใส่ใจ แต่ผ่านไปสักพักเจ้าเสียงสั่นครืดๆ นั้นยังไม่ยอมหยุด ทำเอาคนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มต้องจำใจผละห่างร่างเย้ายวนแล้วสบถดังลั่น! “เวรเอ๊ย!” ครืด... ครืด... เอื้อมมือไปหยิบมาดูและพบว่าคนที่โทรมาไม่ใช่ใครที่ไหนหากแต่เป็นมารดานั้นเอง “คุณแม่” คามินทร์ลดร่างลงนั่งขอบเตียงพร้อมกับยกเครื่องมือสื่อสารขึ้นแนบใบหูแล้วกรอกเสียงทุ้มทักทาย “ครับ คุณแม่” แม้นจะโมโหจนแทบฆ่าใครให้แหลกคามือได้ ทว่ายามพูดคุยกับบุพการี คามินทร์จะมีมารยาทสุดๆ ส่วนคู่สนทนาอย่างคุณเดือนแขได้ยินเสียงบุตรชายคนเล็กทักทาย นางก็รีบบอกธุระทันที “ตาคราม ตอนนี้นิลคลอดแล้วนะลูก แม่ได้หลานสาวด้วยแหละ ยายหนูน่าเกลียดน่าชังมากๆ หน้าตานี่พิมพ์เดียวกับพ่อเขาเลย” คุยอวดหลานสาวคนแรกของตระกูลให้บุตรชายคนเล็กฟัง ทางด้านคุณอาอย่างคามินทร์มิวายเย้ามารดา “จริงเหรอครับ เอ๊ะ! ดูท่าว่างานนี้คุณย่าจะเห่อหลานสาวเวอร์ไปนะครับ” กดมุมปากระบายยิ้มจางๆตามไปด้วยความดีใจไม่แพ้กัน ชาลิตาที่แวบสายตามองอยู่นั้นอดสงสัยมิได้ว่าเขาเป็นอะไร เมื่อกี้ยังทำหื่นอยู่นี่ ทำไมคราวนี้กลายเป็นคนบ้าไปแล้วไม่รู้ พูดโทรศัพท์แล้วก็ยิ้ม^^ “แม่เป็นเพื่อนเล่นแกหรือไงยะ” ชักเสียงขุ่นใส่พ่อลูกชายจอมกวนด้วยความมันเขี้ยว ด้านคามินทร์ได้ยินเช่นนั้นเปิดกลีบปากหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยบอกกับมารดา “ครับๆ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมแวะไปเยี่ยม” “จ้ะๆ ว่าแต่เรานอนหรือยัง” สอบถามด้วยความเป็นห่วง เพราะหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา บุตรชายคนเล็กของเธออ้างว่างานเยอะและต้องรีบเคลียร์ให้แล้วเสร็จจึงไม่มีเวลากลับเข้าบ้านใหญ่แต่อำพรางตนเองอยู่คอนโดแทน “กำลังจะนอนครับ แค่นี้นะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ” “จ้ะๆ ราตรีสวัสดิ์” พอวางสายจากมารดา คามินทร์รีบกดปิดโทรศัพท์ทันที เพราะประเดี๋ยวมีสายเรียกเข้ามาก่อกวนอีก ทว่ากำลังเอี้ยวร่างพร้อมทอดสายตามองมายังคนที่อยู่ร่วมเตียง เรียวปากหยักถึงกับขยับสบถด้วยความขัดใจ “บ้าชิบ!” นั่นเพราะว่าชายหนุ่มต้องเสียเวลามากล่อมเกลาแม่คนดื้อเพ่งอีกรอบน่ะสิ! ตอนนี้นี่แม่คุณม้วนผ้าห่มผืนโตพันรอบกายเหลือแค่ใบหน้านวลลออที่โผล่ออกมาเหมือนหนอนดักแด้ และกำลังนั่งคู้เข่าชิดหัวเตียงนู่น! “อย่างไรคืนนี้เธอก็ไม่รอดชาลิตา!” ได้ยินคำคาดโทษ สาวเจ้าถึงกับอ้าปากค้าง ตาโตด้วยด้วยความตกใจ ครั้นนึกหาทางหลีกหลบก็ไม่ทันการณ์เมื่อคนตัวใหญ่ฉีกกระชากเสื้อผ้าออกจากเรือนกาย เหลือเอาไว้เพียงชั้นในสีขาวสะอาดตา จากนั้นโถมร่างเข้าหาด้วยความต้องการ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more