ตอนที่ 26
เจ้าของร่างสูง หุ่นกำยำ เดินวนไปวนมาอยู่ในครัวจนกระทั่งโดนแม่ครัวจำเป็นอย่างดาร์ลิงตำหนิเสียงดุ
“หยุดเดินได้ไหมเวียนหัว”
“แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไร”
“ไปนั่งเฉย ๆ”
นิ้วเรียวชี้ไปยังเก้าอี้ตรงโต๊ะกลางห้องครัว
“นั่งเฉย ๆ เดี๋ยวเธอว่าไม่ช่วยอีก”
“ฮันเตอร์เลิกกวนประสาท แล้วไปนั่ง”
“ก่อนหน้านี้เธอว่าจริงนะ”
ดาร์ลิงใช้มือกุมขมับตัวเอง สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะพูดออกมาอย่างใจเย็น
“โอเคไม่ว่าแล้ว เชิญคุณชายนั่งเฉย ๆ ตรงเก้าอี้นั้นด้วยค่ะ”
“ไม่ว่าแน่นะ”
“เออ”
“เธอก็รู้ว่าฉันมันคนใจบาง โดนเธอว่าแล้วมันเจ็บปวด”
ดวงตากลมโตกลอกไปมาด้วยความระอา เฮอะ เขาน่ะเหรอคนใจบาง
คนใจโฉดน่ะสิไม่ว่า
แล้วที่เขาทำทั้งหมดตอนนี้ คงเป็นเพราะต้องการกวนเธอล้วน ๆ แบบ
ไม่ต้องสงสัย
“ที่รักอันนี้อะไรอะกินได้เปล่า”
ฮันเตอร์ถามขึ้นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นน้ำสีแดง ๆ ในเหยือก
“เอ่อ พอดีเลย ฉันทำน้ำแดงมะนาวโซดา
