ตอนที่ 25
ฉันพยายามเดินให้ห่างฮันเตอร์ที่สุดเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะเรื่องในห้องน้ำไงล่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะทำเรื่องแบบนั้นที่นี่
งื้อ เอาชีวิตหญิงสาวแสนดีของน้องดาร์ลิงคืนมา T-T
“ไอ้ดาร์ลิงทางนี้”
ฉันเดินเข้าไปหากอล์ฟซึ่งกำลังยืนโบกไม้โบกมืออยู่ในโรงอาหาร
“อ้าว คนอื่นไปไหนหมด”
ตอนนี้ในโรงอาหารมีแค่เด็ก ๆ กอล์ฟฟี่และน้องสกาย ไม่มีสมาชิกในชมรมคนอื่นหรือครูอยู่เลยแม้แต่คนเดียว
“ฉันให้เด็กในชมรมนั่งรถตู้กลับกันไปก่อนแล้ว ส่วนครูใหญ่กับครูอีกสองคนขอไปซื้อของในเมือง เห็นว่าคนส่งของป่วยอะไรนี่แหละ”
กอล์ฟฟี่หรี่ตามองฉันอย่างจับผิด ก่อนที่มันจะเข้ามาประชิดตัวฉัน
“อะไรของแก”
“แกไปทำอะไรกับฮันเตอร์มา นานสองนาน”
“0_0” >> เบิกตากว้าง
“หล่อนมีพิรุธ”
“พิรุธอะไร เพ้อเจ้อ ฉันจะไปทำอะไรกลางสวนแบบนั้น”
“แน่นะ”
“เออสิ”
ฉันลุกขึ้นเดินหนีกอล์ฟฟี่แต่กลับเดินไปชนกับอกฮันเตอร์แทน
“ลืม
