Iwas na iwas na kay Sir Rhuel mula ng gabing kung anong mga sinabi niya sa akin.
Mabuti na lang at ilang na rin siyang halos laging wala rito sa bahay niya.
Hindi ko kasi alam kung paano na siya pakikitunguhan lalo na ang lapitan.
Para tuloy akong nagsisisi na manirahan na rito kasama siya sa kanyang bahay.
Si Kiko naman ay halos hindi ko na rin makausap. Ako lang ang laging nagpapadala ng unang mensahe na sasagutin niya ng isang beses lang at saka na magpapaalam na marami na raw siyang ginagawa.
Kapag nagrereklamo naman ako ay agad niyang sinasabi na pasalamat daw ako at nagbago na siya.
Ano raw ba ang gusto ko?
Maghapon kaming mag-usap at hindi na siya magbago?
Matagal na raw naming pangarap ang magkaroon siya ng trabaho pero heto raw ako at panay ang reklamo.
Pagod na pagod na
