Kapı çaldı!
Ersin beni Karacadağ filmlerindeki mundar olmuş cinzedeye çevirmeden hemen önce, odamızın sevimli kapısı çalındı ve ben anında sırıtıverdim. Buz çölü kıvamındaki gözleriyle benim gülüşümü takip ederken, istifimi bozmadığım gibi şımarıkça, çenemle kapıyı işaret ettim. Kapı yeniden çalınca gözünü kısıp geriledi. Bakışları bu burada bitmedi diyordu. Kısa süre de olsa elinden kurtulduğum için önemsemedim. Zaten bir şey yaptığı da yoktu ayarsızın; ancak tehdit, anca korkutma çabası... Zannımca şımarık büyüdüğü içindi tutarsız davranışlar. Zamanla ayar geçilmeyecek gibi değildi.
Geleni gördüğümde az önceki hevesim bir anda uçup gitti. Bu o sarışın afetti: Erva! Kız sarsakça Ersin'in koluna sarıldıktan sonra şapşalca sırıttı. Sonra hafifçe gerileyip gülümsedi.
"Ne oldu Erva?"
Ersi
