7 | ยังรักกันดี
1013 Words
“พี่ทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ”
“รังเกียจ!” ไคเลอร์ตอบกลับแทบจะทันที ยิ่งเห็นแววตาสิ้นหวังของเธอเขาก็ยิ่งสะใจ
และอย่าได้คิดว่าหน้าซื่อๆ ตาใสๆ มันจะมีอิทธิพลอะไรกับคนอย่างเขา อย่างมากก็ใช้ได้แค่คำว่า ‘แค่เคย’ ก็เท่านั้นแหละ
“ถ้าเธอจะเข้ามาเพื่อหลอกน้องฉัน เพื่อให้มันช่วยเหลือเธออ่ะ บอกเลยว่าเธอทำได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะเมื่อไหร่ที่ไอ้วินมันตาสว่าง เธอก็คงไม่มีความหมายอะไรกับมันอีกต่อไป”
“ถ้ามันจะมีวันนั้นจริงๆ ก็ปล่อยให้มันเกิดขึ้นเองโดยไม่ต้องมีใครไปลิขิตได้ไหมคะ” เธอรู้ว่าเขาทำได้ทุกอย่าง
“ที่ถามแบบนี้เพราะเธอรู้ว่าฉันทำให้ทุกอย่างมันจบเร็วขึ้นได้ใช่ไหมล่ะ หรือฉันควรบังคับให้มันหมั้นกับใครสักคน แล้วอ้างเหตุผลทางธุรกิจดี?”
“อย่าทำแบบนั้นนะพี่เลอร์ วินไม่ควรต้องมาเจออะไรแบบนั้น”
“เป็นห่วงมันหรือเป็นห่วงตัวเองกันแน่”
“วินเป็นน้องของพี่นะ พี่ก็รู้ว่าการบังคับวินแบบนั้นมันจะทำให้วินเสียใจ”
“คบกับเธอมันก็คงเสียใจไม่ต่างกัน” คนฟังถึงกับหน้าถอดสี มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่ต้องมานั่งอธิบายอะไรให้คนที่ไม่คิดจะรับฟังอะไร
“วิธีนี้ดีที่สุดแล้วสินะ เธอรอดูหน้าว่าที่เมียของมันเลยก็แล้วกัน”
“อย่าทำแบบนั้นนะพี่เลอร์ พลอยขอร้อง”
“กลัวไม่มีที่พึ่งงั้นเหรอ น้องฉันมันโง่ดีใช่ไหมเธอเลยอยากเก็บมันไว้ใกล้ตัว”
“พี่จะพูดยังไงก็แล้วแต่ สุดท้ายวินก็เป็นน้องชายของพี่อยู่ดี”
“เพราะมันเป็นน้องฉันไงฉันเลยต้องทำให้มันหายโง่ ผู้หญิงแบบเธอไม่คู่ควรกับมันจริงๆ” คนฟังเม้มริมฝีปากก่อนจะเบือนหน้าหนี เหนือจากอะไรทั้งสิ้นคือการที่คาลวินกำลังจะเดือดร้อนเพราะเธอ
ปัง~
“เปิดประตูสิวะ ใครแม่งล็อกวะ!” เสียงถีบประตูพร้อมกับเสียงตะโกนที่อยู่ด้านนอกคือเสียงของขุนเขา แน่นอนว่าเรามาเข้าห้องน้ำพร้อมกัน การที่เธอไม่ยอมออกไปสักทีซ้ำประตูยังล็อกจากด้านในแบบนี้เป็นใครก็ต้องห่วงอยู่แล้ว
“ชู้เธอ?”
“ขุนเป็นเพื่อนพลอย และเขาก็เป็นเพื่อนวิน”
“งั้นเหรอ บังเอิญว่าฉันไม่ใช่ผัวเธอ เธอไม่จำเป็นต้องมาอธิบายอะไรต่อหน้าฉัน คนที่เธอต้องอธิบายให้มันฟังคือน้องฉัน” พลอยชมพูขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ได้แต่มองตามคนตัวสูงกว่าที่เดินไปปลดล็อกประตูห้องน้ำ จากนั้นขุนเขาก็ถลาเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้นพลอย ล็อกประตูทำไมวะ” ขุนเขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับคนที่เดินมาเปิดประตูให้เขา นี่มันห้องน้ำผู้หญิงไหมวะ เสนอหน้ามาอยู่ที่นี่ได้ไง
“พี่ทำอะไรพลอยวะ” ทำคนที่อยากปกป้องเพื่อนตวัดสายตามองคนที่จ้องหน้าเขาอยู่ คิดว่ากูจะกลัวไหม แค่เป็นพี่ชายไอ้วิน แค่เป็นแฟนเก่าพลอย กูต้องกลัวด้วยหรือไง!
“แล้วมึงล่ะ ทำอะไรพลอย”
“พี่ถามอะไรงงๆ ว่ะ ก็ประตูห้องน้ำมันล็อกเนี่ย พี่ทำอะไรพลอย”
“พอแล้วขุน อย่าทะเลาะฉันไม่อยากมีปัญหา” พลอยชมพูคว้าท่อนแขนแกร่งมาจับ คนอย่างขุนเขาไม่เคยยอมใครทั้งนั้น
“ทำเหี้ยอะไรลับหลังน้องกู อย่าคิดว่าคนอื่นจะรู้ไม่ทัน”
“ทำเหี้ยลับหลังนี่พี่หมายถึงเหี้ยอะไร”
“ขุนอย่า! พอแล้ว”
“มันทำอะไรเธอหรือเปล่าพลอย ไม่ต้องกลัวเหี้ยอะไรทั้งนั้น แค่บอกมาว่ามันทำอะไรเธอ”
“หึ! เป็นเพื่อนที่สนิทกันดีเหลือเกินนะ ว่าแต่ สนิทเกินเพื่อนหรือเปล่าล่ะ”
“นี่พี่คิดบ้าอะไรวะ”
“เกิดอะไรขึ้น ขุน พลอย… เฮียเลอร์” คาลวินปรี่เข้ามาในห้องน้ำอย่างร้อนใจ รู้กันอยู่ว่าทั้งพี่ชายของเขาและเพื่อนสนิทของเขาไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ
“ถามเมียมึงดีไหมวินว่าหายออกมากับผู้ชายคนอื่นสองต่อสองแบบนี้มันแปลว่าอะไร” ไคเลอร์ปรายตามองมือขาวผ่องที่จับยึดที่แขนของขุนเขาพร้อมกับดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้ม
“นี่ขุนเขา เพื่อนวินเองเฮีย”
“มึงมีเพื่อนเหี้ยที่ต่อหน้าเป็นเพื่อน ลับหลังเป็นชู้เหรอวิน”
“ทำไมพี่พูดแบบนี้วะ” ขุนเขาจ้องหน้าเขม็ง แต่เป็นตัวของคาลวินเองที่ขยับเข้ามาคั่นกลาง
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะเฮีย วินว่าน่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันแล้วแหละ ขุนกับพลอยเป็นเพื่อนกัน”
“แต่กูเห็นกับตาว่าเมียมึงลากผู้ชายคนอื่นออกมาคุย”
“พลอยกับขุนแค่ออกมาเข้าห้องน้ำ เรื่องนี้วินก็รู้”
“ก็กูบอกว่ากูเห็น”
“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดแหละเฮีย มันไม่มีอะไรหรอก” คาลวินรั้งมือของพลอยชมพูมาจับก่อนจะโอบเอวบางเอาไว้หลวมๆ
“วินกับพลอยยังรักกันดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันเลย วินว่าเฮียเข้าใจผิดแล้วแหละ” ไคเลอร์เค้นเสียงหัวเราะก่อนจะจ้องหน้าคนที่พยายามเถียงเขา
“กูไม่ได้อยากเห็นมึงเป็นคนโง่นะวิน”
“วินรู้ แต่สิ่งที่เฮียพูดมันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดไง เข้าใจผิดจริงๆ”
“ช่างแม่ง หน้าอย่างมึงโดนหลอกบ้างก็ดี โง่ฉิบหายเลย!” ไคเลอร์ด่ากราดอย่างไม่ไว้หน้าก่อนจะจ้องผู้หญิงในอ้อมกอดของมัน อย่าได้คิดว่าคนอย่างไคเลอร์จะยอมจบง่ายๆ ไม่มีทาง!
******************
เฮียเลอร์มาแรงมากนะ แต่เหมือนขุนเขาเองก็แรงใช่ย่อย มวยถูกคู่แหละ 55555555555
😊🥳
- Writer
