Chapter twenty
Ellis
HINIGPITAN ko ang kapit sa kamay ni Sammie at hinaplos ang likod niya. Pinapakalma siya dahil kitang-kita ko ang takot at pag-aalala sa mga mata niya. Kasalukuyan kaming nasa backseat ng kotse na minamaneho ni Sander patungo sa bahay nila kung nasaan si Tita Sandra na hindi nagpaalam sa amin.
“Thank you, Addie…”
“Para naman saan?”
Niyakap niya ako at sinulyapan ang Kuya niya na mahigpit ang kapit sa manibela’t kunot na kunot ang noo.
“For being with us.”
Umiling ako at niyakap siya pabalik. “Sus, hindi mo ko kailangang pasalamatan, Sammie, wala naman akong naitutulong ‘eh.”
Humiwalay siya sa akin at umiling-iling. “Your presence is more than enough for us especially for my brother.”
Nilingon ko si Sander para tingnan kung anong reaksyon niya sa sinabi ni Sam
