RED INTO THE WILD ESCAPADE (Wild Summer Series 4)

Chapter 7

"I am sorry if I didn't talk to you right when you came to rescue me from the guard," mahinang sabi ko nang makalabas kaming dalawa ni Carmel mula sa EU Corp Building at habang wala pa si Kuya Rusty.

"No problem, I understand naman kung bakit. You are much a-like to your brother so I wasn't surprise when I see you that serious," nakangiti naman itong sumagot.

Ganito ba talaga s'ya lagi? Always have this light aura on her face? Wala bang problema sa buhay ang isang ito? Paano n'ya naman kaya nasakyan si Kuya Rusty eh sira-ulo naman ang isang iyon.

"I didn't know that my brother has a girlfriend. I mean, palagi naman kaming nag-uusap sa phone kapag may free time ako at of course, kapag trip ko s'yang kausap. Pero never n'ya nabanggit sa akin na may girlfriend s'ya to think that you two are engaged."

Ang baliw na 'yon, mas matindi magtago ng sekreto. Hindi ko man lang nahulaan na may kinakalantari na pala ang kuya ko.

"Really? Because he always talk about you kaya nga kita nakilala. Na-recognize agad kita because he even described you to me and told me that you went back dito sa bansa kaya hindi na rin ako nagulat noong nakita kit. Medyo nagulat lang ako sa fact that I saw sa entrance ng company dahil nga nasabi na rin ng kuya mo sa akin that you were never and will never be interested about business and all."

At talagang pinagsabi pa talaga ang tungkol sa akin?

"Don't tell me you know all my secrets that I told him? Kalalake n'yang tao, madaldal ang isang iyon?" Ipapahiya pa yata ako ng kapatid ko na iyon, napakawalang-hiya talaga. Mamaya ka sakin Rusty Eugenio. Harap-harapan kitang sisisraan sa girlfriend mo.

Nanlisik nag mga mata kong napatingin sa seryosong mukha ni kuya habang papalabas ng building. Nakita ko pa kung paano umatras ang mga nakakalat na mga empleyado nang makita s'ya. What? Is he some kind of a well-respected man while a hater to me? What the f*ck? Really?

"Hindi naman. We both know how preserved your brother is. Seryoso ang kuya mo at nagsasalita lang s'ya kapag tinatanong s'ya. Takot sa kaniya ang ibang tao dahil sa ganyan n'yang mukha halos araw-araw. But behind that, we know he's also soft as marshmallow."

Napangiwi ako sa sinabi n'ya dahil hindi ko ma-imagine si Kuya na ganyan. I agree to the preserved because he really is like that ever since we were a kids plus he's 4 years older than me.

"Why are you looking at me like that?" Kunot-noong tanong agad nito sa akin pagkalapit. Napatingin ako diretso sa braso nito na parang may sariling buhay at agad na pumulupot sa bewang ni Carmel.

"Why? How the hell I was looking at you?"

Tinaasan ko s'ya ng kilay at saka tiningnan ng masama. Pareho naman silang natawa kaya umirap ako. Okay! Sila na masaya. Hindi naman nila kailangang ipakita sa akin 'yan dahil alam ko naman kung ano ang ginagawa ng Rusty na 'to eh. Alam ko na inaasar n'ya ako kagaya ng palagi n'yang tanong sa akin kung bakit wala pa rin akong boyfriend.

Boyfriend my ass. Cheating boyfriend would just ruin my mental health. I'd rather stay alone and make the most of it. Hindi ko kailangan ng boyfriend because I hate the idea of like clinging, like yaaak. What I need is time to get rid with. I would rather play and end the time like nothing happened. No string attached.

"Hindi mo naman siguro ako siniraan sa asawa ko hindi ba?"

Kung sikmuraan kaya kita? Kung sisisraan kita ay sisiguraduhin kong iiwanan ka ni Carmerl. Wait for it, kuya. Pissed me off some more. Inirapan ko lang s'ya at saka tinalikuran silang dalawa. Narinig ko pa ang tawa nilang dalawa habang papalayo ako sa kanila.

"Follow my car and drive safely!"

I raised my hand and showed my middle finger as a sign of my yes. Bahala ka riyan. Hindi na ako lumingon at saka dumiretso na sa sasakyan ko. Napahinga ako ng malalim nang makapasok at maka-upo ako sa driver's seat. I am glad that finally my brother found the happiness that he needs in life. He needs it more than I do.

Kuya Rusty deserves all the happiness in life for he is the purest heart I know. He would die for me, and I know the way Carmel looked at him, I know she loves him and that is the most important. Because I will kill those people that would heart him bad. Sa ngayon, sapat na muna na makita kong masaya s'ya. Na alam kong po-protektahan din naman s'ya ni Carmel.

Napalingon ako sa gilid nang marinig ko ang busina ng sasakyan at nakita ko ang dumaan na sasakyan ng kapatid ko kaya agad kong binuhay ang makina at saka sunandan sila. Matagal nga yata talaga akong nawala dahil ngayon na nakabalik na ako, maraming bagay ang bumulaga at sumurpresa sa akin. Nanay Asun, you will be back soon.

Hindi ko namalayan ang pagpasok ni Kuya sa kanan kaya napabilis ang pag-ikot ko ng manibela para makasunod sa kanila. Ipinarada ko ang sasakyan sa tabi ng sasakyan ni Kuya Rusty. Hindi naman pala sobrang malayo ang lugar na ito sa bahay.

"Let's get inside?"

Tumango ako nang sabihin iyon ni Carmel.

"Is this place new? Parang hindi ko ito napansin noong huli akong umuwi," sabi ko at habang iginagala ang paningin ko sa buong lugar.

"Yes, 2 years pa lang ang restaurant na ito actually."

Kaya naman pala. Sabi ko na eh, kasi parang naalala ko, ang lugar na 'to dati ay squatter area. Yeah!

"Good morning, ma'am, sir, welcome to Love Restaurant."

"Table for Rusty Eugenio."

"Nakapagpa-reserved ka kaagad?" Gulat na tanong ko kay Kuya.

Kaya siguro s'ya medyo natagalan kanina dahil tumawag pa pala s'ya rito. Ngiti lang ang isinagot nito sa akin pero hindi na rin ako sumagot pa. Medyo na-cringe ako sa pangalan ng restaurant. Who the hell would name their business such like that? I have been to several restaurants all over the world and there's no way that I saw a restaurant that has this kind of like cringey name.

Whatever! Ang importante ay makakain ako dahil naririnig ko na ang pagtunog ng tyan ko dahil sa gutom.

"Kuya, I want Nanay Asun to be at home before this day ends."

Nag-angat ng tingin si Kuya Rusty sa akin, binigyan ko s'ya ng seryosong tingin. I am serious, I won't let the day ends without Nanay Asun back at home. Hindi ako papayag na hindi ko malalaman kung ano na ang kalagayan ni Nanay these days.

"We'll go to the place where her relatives lives. She's probably there."

Naisip ko rin iyon, possible nga naroon si Nanay Asun pero ayaw kong makampante knowing daddy and specially that b*tch Stella. Walang impossible sa kanila kung inilagay nila sa kung saan si Nanay Asun. I have to make sure where is Nanay Asun, I have to make sure she's fine and all.

"Yes. But Stella is part of it and you know what things she is capable to do."

Mukhang na-gets naman ni Kuya ang sinasabi ko dahil sumeryoso pa lalo ang mukha ni Kuya at maging si Stella. Magsasalita pa sana si Kuya nang biglaang dumating ang mga pagkain kaya napatigil s'ya. Kumislap ang mga mata ko nang makita ko ang paborito kong pagkain sa mga se-nerved. Gosh! How I miss this Filipino food.

"I know you miss your favorites terribly so I asked a favor if they can make one for you today. They don't have them on the menu, I just asked a favor."

"Sa lahat ng ginawa mo, iyan ang hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko," malapad ang ngisi kong sabi sa kaniya. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Carmel. Pero teka lang, "You requested to serve these and they do not have these food on their menu? How come you were able to do that? Don't tell me you own this place?"

"It's Carmel's."

"Sinungaling. Sa kaniya talaga ang lugar na ito. The entire building is his for lease." Si Carmel ang sumagot at nag-kibit balikat lang si Kuya. What? The entire building?

"Part or EU?" Tell me it's not.

Ngumiti si Kuya kaya alam ko na ang sagot sa tanong ko na iyon. Napangiti ako.

"No." Umiiling nitong sagot sa akin. "I promised you that I would make my own world out of EU Corp and for the past years that you didn't came home, I made some. Hindi lang ito ang nagawa ko, hindi lang ito ang ginawa ko. I have built an apartment building under your name and also not part of EU Corp."

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat dahil sa sinabi n'ya. What?! Napatingin din ako kaya Carmel at nakangiti s'yang nakatingin sa akin. Nilunok ko agad ang nginunguya kong pagkain para makapagsalita.

"What?! Why did you do that? Kuya alam mo na wala akong balak mag negosyo, alam mo na wala akong plano na pasukin ang bagay na iyan, I am not yet satis---"

"Hindi ko naman sinabi sa iyo na ikaw ang magpapatakbo nun. I just told you what I did. Kapag handa ka na, you can have it pero ngayon na hindi ka pa handa, ako na muna ang bahala sa lahat. I didn't tell you this to pressure you, I am tell you this to let you know that we can live away from EU's shadow."

He got a point pero hindi ko pa rin maiwasan na isipin ang lahat nang iyon. He launched a business under my name without my signature?

"Without my approval? How about my signature?"

Aba'y tumawa lang ang baliw. Mukha ba akong nagbibiro? Kung tampered ang signature that means everything is illegal and not valid.

"Ano ba ang iniisip mo? That I tampered your signature? Ms. Drunker, you signed all the files yourself. Hindi ko alam kung ginawa mo ba iyon nang lasing ka like every-day happened when you were abroad or hindi mo lang binasa ang pina-pirmahan ko sa 'yo."

Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi n'ya. Really? Hindi ko matandaan na may pinirmahan akong papers. I never forget the things I do even if I am drunk.

"Kuya, hindi ako nakakalimot kahit lasing ako."

"Then, you must be un-interested with the files when I asked you to signed it. Plus, you are probably drunk that time as well."

Tss. Maisingit lang talaga na minsan ay lasing ako.

Napatingin ako sa plate ko at doon ko pa lang na-realized na naubos ko na pala ang lahat ng foods ko. Kaya pala ramdam ko na busog na ako. Masyado naman yata akong nawala sa sarili ko. Hindi na tuloy ako nakapag-shopping ng mga gamit ko. I have to look for Nanay Asun for the rest of the day, maybe tomorrow, I can spend the whole day to pamper myself.

Pakiramdam ko kasi ay napipilayan ako kapag wala akong ginagawa sa buong araw sa kung ano ang mga nakasanayan ko. Sinulyapan ko si Carmel at tahimik lang s'ya habang tinatapos ang pagkain n'ya. She doesn't look like a vulnerable woman, I can tell that she and I will surely be in the same page. The only difference between is that, she is a believer of this cringey thing called love.

There is no such thing. Love is just an infatuation. People would think they are in love or so but the fact is that, they are just in with the thought that they are in love. They don't feel it.

"How about you Carmel. What do you do in EU Corp?" Seryoso ang boses ko kaya seryoso rin ang boses n'ya na bumaling sa akin. Si kuya naman ay hindi na inabala ang sarili na lumingon magsalita pero napatingin s'ya sa akin. Hindi n'ya yata hindi in-expect na itatanong ko iyon sa girlfriend n'ya.

"I am an Architect. I am the company's Architect," she answered that made me raised my brow and shrugged my shoulder.

"Actually, Carmel was the one who designed this whole building. Can't you see it? She's genius isn't she? I mean, look at this building's design? It's superb!.... Hey!"

"Can you not be so exaggerated plus you are not part of the conversation. She didn't asked you, she asked me." Saway ni Carmel sa kapatid ko.

Lihim akong napangiti habang nakatingin sa kuya ko. He pouted noong sinaway s'ya ni Carmel.

"I am just so proud of you."

"Stop pouting, mukha kang pato na lalake na nangangarap mangitlog..... What the hell kuya Rusty! So gross!"

Tiningnan ko s'ya nang masama nang ibuga n'ya ang tubig na iniinom n'ya at dahil ako ang nasa harapan n'ya ay nasalo kong lahat iyon. Mabuti na lang ay kaunti lang naman ang iniinom n'ya dahil kung hindi ay baka naliligo na ako ngayon.

"You f*ckin' surprised the hell out of me!" Reklamo nito kaya mas tumulis ang tingin ko sa kaniya.

"Gross!" Reklamo ko pabalik at habang pinupunasan ang braso ko na nabasa. Masamang-masama ang tingin ko sa kaniya at ganoon din ang tingin n'ya sa akin.

"Amorie?"

Oh sh*t! Hindi ko pa man nakikita kung sino ang tumawag sa pangalan ko ay alam ko na agad kung sino ang isang ito. Tinaas ko ang kilay ko at saka hinarap ang babaeng tumawag sa pangalan ko.

"You missed me?" Asar ko pero nag-isang linya ang mga labi ko nung nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata n'ya at saka dinambahan ako ng yakap. What the hell!

"B*tch! Why didn't you tell me that you are back!"

"I had to surprise you all to know if somebody cheated on me while I was gone for a long time."