Ilang minuto pa ang pinalipas ko bago bawiin ang aking mga mata sa pintuan kung saan lumabas si Preston. Huminga ako nang malalim bago ko iyon ibaling ng tingin sa platong nasa aking harapan. Bagama't agad akong nilamon ng kalungkutan ay hindi ko iyon ipinahalata sa kahit na kanino, lalo at alam kong nagmamasid sa aking table ang kuryusong mata ni Nicko. Hindi ko siya pinag-aksayahan ng oras na tingnan. Wala akong panahong gawin iyon lalo ngayon na ang pakiramdam ko ay muli akong inabandona. Hindi man ito kasingsakit sa tuwing gagawin ito noon ni Nicko ay nalulungkot pa rin ako. Hindi ko alam, sadya yatang may phobia ako. May trauma na sa mga ganitong pangyayari. Oo, nakakatiis ako pero masama ang loob ko. Ganunpaman ay kailangan kong maging mabuti at maunawaing kasintahan kay Preston.
“S
