Ilang beses pa akong napalunok ng sariling laway na pakiramdam ko ay nasa panaginip lang ako. Parang ang hirap na paniwalaan. Parang guni-guni ko lang iyon o kung hindi naman ay gawa ng aking malikot na imahinasyon. Hindi ko na magawang igalaw ang aking mga paa na tila inugatan na sa lupang kinatatayuan nang humarap siya sa akin at bigyan ako ng matingkad at malawak na ngiti. Pakiramdam ko ay hindi na totoo ang mga nakikita ngayon ng aking mga mata. Na para bang may hallucination lang ako ng imahe dito ni Nicko habang nasa harapan ko. Ang imposible eh, alam naman ng pamilya ko na wala na kaming relasyon matagal na kung kaya paano mangyayaring narito siya at nakikihalubilo sa kanila na parang walang nangyaring hiwalayan sa aming pagitan.
Ano?
Ang akala ba nila ay nagbibiruan lang kami n
