PAID SERIES 1: PAID BY MY PROFESSOR Book 1 & 2 (R18+) (COMPLETED)

CHAPTER 23

“G-GENERAL ACOSTA!” sambit ko at bahagya pa akong napaatras. Mayamaya, ang excitement na nararamdaman ko kanina dahil sa pagdating ni Rufo ay biglang napalitan ng kaba nang makita ko ang mukha ni General Acosta. What is he doing here? I mean, akala ko ay nasa Mindanao ito for three months dahil doon ito ngayong nakadestino?

Ngumiti ito sa akin, “good evening, hija! How are you?” tanong nito.

Napalunok pa ako ng aking laway saka tipid na ngumiti rin. “G-good evening po, General!” bati ko rito.

Hindi pa man ako nagsasabi na pumasok ito, humakbang na ito papasok sa gate kaya wala akong nagawa kun’di luwagan ang pagkakabukas niyon.

What is he doing here? Did Russel tell General Acosta what happened the last time he came to our house? I mean, I have nothing to fear or worry about if General Acosta finds out that I have a boyfriend, because he is just my customer in DC and I did not accept his offer to me the last time we talked. But I still can’t help but feel nervous! Sa tagal ko ng naging customer ang General na ito, kahit papaano ay kilala ko na ang ugali nito. At natatakot lang ako na baka kung ano ang gawin nito sa akin oras na magalit ito!

“A-ano po ang ginagawa ninyo rito, General?” tanong ko pa.

“Well, dumaan lang ako rito para makita ka. I had a meeting this afternoon at Camp Aguinaldo. Pabalik na rin ako ngayon sa Zamboanga, pero dinaanan muna kita rito para makita kita, hija.” Nakangiting saad pa nito at sinuyod pa ako ng tingin mula ulo hanggang paa ko.

Bahagya naman akong nakadama ng kilabot at pagkailang sa klase ng titig at ngiti nito sa akin. And just now I realized I was only wearing short denim shorts with holes in both pockets and a black spaghetti strap shirt. My hair is also in a ponytail.

“T-thank you po sa pagbisita, General.” Saad ko habang iniiwasan kong salubungin ang mga mata nito.

“You’re so beautiful and sexy, Solana.”

The hairs on the back of my neck stood up even more because of what he said, especially when one of his hands went up and caressed my shoulder to my arm and gently squeezed it. I swallowed again, as I still couldn’t look into his eyes. Bahagya rin akong napakislot mayamaya at pasimpleng umatras.

“P-pasok po muna kayo sa loob, General. Gusto n’yo po ba ng kape?” tanong ko na lang dito.

Bumuntong-hininga ito at inalis sa braso ko ang kamay nito. “No need,” sabi nito sa seryosong boses. “Aalis na rin ako. Dumaan lang talaga ako para makita ka at para na rin i-remind sa ’yo ang naging pag-uusap natin no’ng nakaraan.”

At that point, I raised my face and tried to meet his eyes. His face was very serious now while staring at me. Mas lalo tuloy ako nakadama ng kakaibang kaba sa dibdib ko.

“You know me, Solana! I don’t take no for an answer.” Anito.

“Pero General—”

“General, pasensya po sa isturbo. Pero, kailangan na po nating umalis.”

Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang biglang dumating ang isang tauhan nito. Saglit itong nilingon ni General Acosta bago lumingon ulit sa akin at ngumiti.

“See you when I get back, Solana. Good night.” Pagkasabi niyon ay kaagad itong tumalikod at lumabas sa gate.

Naiwan na lamang akong tigagal habang nakatingin sa labas ng gate kahit nakaalis na ang tatlong sasakyan na nakaparada sa labas ng bahay namin. Later, I let out a deep breath in the air, then I closed the gate and went back inside the house. I went straight to the kitchen to get some water because I suddenly felt thirsty.

“Ate, sino po ang dumating?”

Napalingon ako kay Gabby na papasok din sa kusina, kararating lang nito galing sa bahay ng kaibigan nito.

“Nakita ko pong may tatlong kotse na nasa labas ng bahay natin kanina. Sino po ’yon?” kunot ang noo na tanong nito ulit sa akin.

Saglit akong bumuga ulit ng paghinga saka dinala sa lababo ang baso na ginamit ko. “Wala. Namali lang ng address,” pagdadahilan na sabi ko.

“Sa ganitong oras po may naliligaw pa rin ng address?”

I faced her, “malay natin,” sabi ko na lamang. “Bakit ngayon ka lang pala? Kanina pa kita hinihintay!” pag-iiba ko sa usapan namin.

Ngumiti naman ito at napakamot sa ulo. “Sorry ate. E, may tinapos lang po kaming project nina Danica. Kailangan na po kasing ipasa ’yon bukas.” Pagpapaliwanag nito.

Tumango naman ako. “Sige na at kumain ka na lang diyan! Tapos ng kumain si Cat.” Saad ko na lang.

“Ikaw ate? Kumain ka na ba?”

“Hindi pa. Hinihintay ko kasi si Rufo. Inaaya niya akong mag-dinner.”

Suddenly a wide smile appeared on her lips. “Magde-date kayo ate?” tanong nito. “Ang sweet naman ni Kuya Rufo. Alam mo ate, gustong-gusto ko po talaga siya para sa ’yo.”

“Gusto mo siya para sa akin kasi nasuhulan ka na niya,” pabirong sabi ko.

Umismid naman ito. “Hindi kaya! Kahit naman po hindi niya tayo dinala roon sa Apollo Hotel at hindi niya kami inilibre ni Cat sa pagsha-shopping e, gusto ko po talaga siya para sa ’yo. Bagay na bagay po kayo, e!” kinikilig pang saad nito.

Hindi ko na rin napigilan ang mapangiti nang malapad habang naglalakad na ako palapit sa pinto ng kusina. “Oo na, sige na! Gusto na kung gusto. Kumain ka na riyan at pagkatapos ay umakyat ka na para magpahinga.”

“Kinikilig ka lang din po ate, e!” panunukso pa nito.

“Che!” kunwari ay saad ko na lamang at tuluyan ng lumabas sa kusina at bumalik ako sa sofa at itinuloy ang pinapanuod ko kanina. Pinilit kong iwaglit sa isipan ko ang pagpunta ni General Acosta kanina.

Ilang minuto lang din ay nakarinig na naman ako ng katok mula sa labas ng gate. Tumayo ako at lumabas upang buksan iyon.

“Hi!”

I saw Rufo’s smiling face when I opened the gate. Bigla rin naman akong napangiti sa kaniya.

“Hi!” bati ko rin sa kaniya.

And his eyes, looking into my eyes, suddenly went down my body, up to my legs.

“You’re not ready!” aniya nang muling bumalik sa mukha ko ang paningin niya.

“Oh, I’m sorry. Akala ko kasi iti-text mo ako bago ka pumunta rito. Come in.” Saad ko sa kaniya.

Pumasok naman siya. Nang mai-lock ko ulit ang gate ay magkaagapay kaming naglakad papasok sa bahay.

“I’m sorry. I lost my phone this morning kaya hindi kita ma-message.”

Napalingon ako sa kaniya. Ah, kaya pala sulat ang ibinigay niya sa akin kaninang magpunta ako sa office niya kasi nawala ang cellphone niya! Akala ko pa naman ay trip niya lang na gawin ’yon at papuntahin ako sa office niya para makita ako. Masiyado akong nag-assumed sa part na ’yon.

“Ganoon ba?”

“Yeah.”

“Maupo ka muna.” Nang nasa sala na kami. “Gusto mo ba ng maiinom?” tanong ko sa kaniya.

“Water is fine, please. Thank you!”

“Teka lang,” sabi ko saka tinungo ang kusina para kumuha ng tubig niya.

“Nandiyan na si Kuya Rufo, ate?” tanong sa akin ni Gabby.

“Oo. Kakarating lang.” Sagot ko at muling lumabas din agad sa kusina nang matapos akong magsalin ng tubig sa baso. “Here’s your water.” Nang maibigay ko iyon sa kaniya.

“Thank you!”

“Wait lang ay magbibihis lang ako,” sabi ko at tumalikod agad. But I quickly stopped and faced him again. Umawang ang bibig ko pero hindi naman ako nakapagsalita.

“Yes, baby?” tanong niya sa akin.

“Um,” I don’t know if I should ask him where we are going to eat tonight? Kung sa pad niya lang ba or sa labas? E, bigla naman akong nahiya at baka isipin niya ay nag-i-expect akong kakain kami sa labas or parang date, ganoon! I mean, I don’t want to expect because we are not in a relationship, but... that’s what my heart felt since I read his letter to me earlier. “N-nothing,” sabi ko na lamang sa huli at ngumiti ulit sa kaniya. “Saglit lang ako.” Pagkasabi ko niyon ay kaagad na akong pumanhik sa hagdan at tinungo ang kwarto ko.

I’m still a little confused about what I’m actually going to wear tonight. Because I really do not know where we will eat for dinner. There were two clothes on top of my bed that I was choosing which one I should wear. A high waist jean paired with a crop top and a bodycon dress.

Nilalaru-laro ng daliri ko ang ibabang labi ko habang ipinapagpalipat-lipat ko ang tingin ko sa dalawa. Later, the door of my room opened and Gabby came in.

“Ate, naghihintay sa ’yo si Kuya Rufo,” sabi nito.

I sighed. “Hindi ako makapag-decide alin ang susuotin ko, Gab!” wika ko.

Naglakad naman ito palapit sa akin at tiningnan din ang mga damit ko.

“E, dinner date naman ’di ba ate? So, ito po ang suotin mo. Mas bagay sa ’yo ito, ate.” Anang Gabby at dinampot ang dress ko. Itinapat pa nito iyon sa akin. “Perfect. Bagay na bagay ate. I know mas lalong mai-in love sa ’yo si Kuya Rufo kapag ito ang isinuot mo ngayon.” Nanunudyo pa ito sa akin.

Napaismid ako pero may ngiti pa rin sa mga labi ko, pagkuwa’y kinuha ko sa kamay nito ang dress ko. “Are you sure? I mean, baka hindi kami sa labas kakain tapos ito pa ang sinuot ko. Nagmukha tuloy akong katawa-tawa.” Nakangiwing saad ko.

“E saan naman po kayo kakain kung hindi sa labas?” tanong nito. “Ate, kapag po ang boyfriend nag-aya na mag-dinner, matik po sa restaurant ’yon.”

Napatingin ako rito. “Talaga? Paano mo nasabi? E, wala ka pa namang boyfriend.”

“Si Danica ate. Madalas silang mag-date no’ng jowa niyang anak ng Mayor sa Makati kaya alam ko po.”

“Nako, baka naman may jowa ka na rin at—”

“Ate, magbihis ka na po at naghihintay na si Kuya Rufo sa ’yo sa ibaba.” Pinutol nito ang iba ko pa sanang sasabihin. “Sige na po at babalik ako sa sala. Kakausapin ko na muna ang jowa mo habang nagbibihis ka pa po,” sabi pa nito saka lumabas na ulit sa silid ko.

I just sighed again then looked at the dress I was holding. “Ah, bahala na nga! Ito na lang ang isusuot ko.” Saka ako nagmamadali ng magbihis.

AFTER I GOT DRESSED, I took a moment to look at myself in front of the full-sized mirror. I even smiled when I saw that my dress really fit me. It was a dark orange bodycon dress so my beautiful body shape was clearly visible. Medyo mababa rin ang neckline niyon kaya bahagyang nasisilip ang cleavage ko. I also paired it with four inches sexy heels. I just let my hair fall over my left shoulder. Manipis lang din na make up ang ginamit ko kasi hindi naman talaga ako sanay na mag-make up nang makapal kasi mabigat sa mukha at nangangati ako.

When I was satisfied with staring at myself, I grabbed my purse that was on top of my bed and then I left my room and went down the stairs. I could hear Rufo and Gabby talking, but when he saw me coming down, he suddenly stopped talking and stared at me.

“Wow, ate! Sabi ko na po, e! Bagay nga sa ’yo.” Anang Gabby na kaagad ding tumayo sa puwesto nito at lumapit sa akin.

Tipid naman akong ngumiti habang hindi ko pa rin inaalis kay Rufo ang paningin ko. Lihim din akong napalunok nang tuluyan na akong makababa sa hagdan. Tumayo naman siya sa puwesto niya at naglakad din palapit sa akin.

“Ate, natulala na si Kuya Rufo. That means, mas lalo pa po siyang na in love sa ’yo.” Bulong sa akin ni Gabby na halatang kinikilig pa rin sa amin ni Rufo. “Aakyat na po ako,” sabi pa nito at mabilis na iniwanan kami ni Rufo sa sala.

Oh, God! Nakakailang naman ang mga titig niya sa akin ngayon. Not only once did he stare at me from head to toe kaya mas lalo akong nailang sa kaniya.

Bahagya akong tumikhim, “um, a-ayos lang ba na... g-ganito ang suot ko?” tanong ko sa kaniya mayamaya.

Biglang sumilay ang ngiti sa mga labi niya. “You are so perfect, Solana,” he said and came even closer to me and wordlessly took one of my hands and brought it to his mouth and kissed the back of it. “You’re so damn beautiful.”

I couldn’t stop smiling either. My God! I’m thrilled again. I felt the butterflies in my stomach again and something tickled in my heart again.

“T-thank you!” saad ko sa kaniya.

He sighed deeply, then looked at me from head to toe again and intertwined our fingers. “Let’s have dinner at my pad instead.”

Biglang naglaho ang ngiti sa mga labi ko at nangunot ang noo ko. “Huh?” usal ko. “E ’di... magbibihis ako kung sa pad mo lang naman pala tayo kakain,” sabi ko. Sinasabi ko na nga ba, e! Nagsuot-suot pa ako ng ganito tapos sa bahay niya lang pala kami kakain. “Wait lang at—” pero napahinto ako nang hilahin niya ang kamay ko kaya muli akong napaharap sa kaniya.

“Bakit magbibihis ka pa?”

“E, hindi naman pala tayo kakain sa labas.”

“We’re going to eat dinner outside,” he said. “But if you look like that, if you dress like that, I’m sure you can steal the attention of men out there. I don’t want other men’s attention to be focused on you, kaya sa pad na lang tayo kumain para ako lang ang makakita sa hitsura mo ngayon.”

Napamaang ako dahil sa mga sinabi niya. Ano raw?

“I don’t want to get into a trouble later. Because I’m sure men will stare at you with malice and lust because of how you look now, baby.”

My eyes widened even more because of what he said again. But later, when what he meant finally sank into my brain, I smiled at him again.

“E ’di magbibihis na lang nga ako.” Ewan ko ba, pero biglang naging malambing ang boses ko nang sabihin ko ’yon sa kaniya. Oh, God! Nagpapabebe ba ako kay Rufo?

“No. That suits you better. You are beautiful, sexy. You look perfect, baby.” He also said with a smile and he gently pulled me by my waist closer to him. “Damn it. You’re turning me on right now, Solana. I feel like I want to own you again right now instead of having dinner.” After he said that, he suddenly pressed a kiss on my lips.

I closed my eyes tightly and quickly raised one of my arms to his neck and wrapped around it there. Later, he released one of my hands and held my nape. I leaned forward to him so that I could respond to his kisses even more.

Damn, why do I also feel like I just don’t want to go out for dinner anymore? With the kisses he’s giving me now, I feel like I also want him to own me again this night. I don’t want dinner anymore. I just want Rufo to own me again!

But after a few seconds, he released my lips. We are both panting and short of breath.

I bit my lower lip and smiled at him, “but... I haven’t had dinner yet. I’m waiting for you,” sabi ko nang kumalam na naman ang sikmura ko. Naalala kong kanina pa pala ako nagugutom.

He laughed and let go of my neck and waist. “I’m sorry, baby. Let’s go. Let’s eat dinner outside.” One of his hands went up to the side of my lips and he wiped my lipstick that was slightly smeared. I did the same when I saw that there was lipstick on the side of his lips as well. “Let’s go.” He grabbed my waist again and led me out of the house until we got out of the gate. He opened the front seat door for me and helped me get in there before he got into the driver’s seat and started the engine of his car.

RUFO AND I went to an exclusive restaurant in BGC. Dahil mamahalin ang restaurant, kaya bilang lang ang mga taong naroon na nagde-date rin kagaya namin. Siya na ang nag-order ng pagkain namin nang makaupo na kami sa table namin. After fifteen minutes ay nai-served na rin sa amin ang pagkain namin. Gusto ko sanang lumantak ng pagkain ngayon because I was really hungry, but I just stopped myself. Nakakahiya naman kasi kay Rufo. Baka isipin niya hindi pa ako nakakapasok sa ganitong lugar.

While eating, I periodically looked at his every move and bite of his food he made. We have eaten together at his pad several times, but only now did I notice the modesty of his actions when eating. Masiyadong maingat ang bawat galaw at nguya niya ng pagkain niya. Halatang well-mannered siya sa hapag. Hindi katulad ko na subo kung subo, e!

“Are you done, baby?” nang mag-angat siya ng mukha at tingnan ako.

I smiled at him. “Yeah,” sabi ko na lang. Kahit ang totoo ay kulang pa ang kinain ko at gusto ko pa sanang magdagdag.

“So, hows the food?” tanong niya ulit.

“Taste good,” sabi ko. It’s really good, especially steak is my favorite. Kinulang lang talaga ako ng kain ngayon. Nakakahiya kasi talaga kung magre-request pa ako sa kaniya na um-order ulit siya. Ako nakadalawang plato na tapos siya isa lang! Pero siya pa ang magbabayad! Oh, mahiya naman ako!

“Where do you wanna go after this?”

“Hindi pa tayo uuwi?” balik na tanong ko.

“Do you want to go home?”

I shook my head suddenly. I still want to be with you. Pero hindi ko lang sinabi ’yon sa kaniya dahil nahihiya ako.

“Then, let’s have coffee after this. Maaga pa naman.”

“Okay.”

After we ate, we also went to a coffee shop. I thought we would hang out there while drinking our coffee. But he said that there is a park nearby, so he wants to take me there. We were holding hands while walking at habang bitbit niya naman sa isang kamay niya at kape namin.

“Malayo pa ba?” tanong ko sa kaniya mayamaya.

“We’re almost there. Why? Are you tired?” nang huminto siya sa paglalakad at hinarap ako.

Ngiwing ngumiti ako sa kaniya. “M-medyo masakit na kasi ang mga paa ko,” sabi ko. I’m used to wearing heels, but I’m just not used to standing or walking in heels for long periods of time.

He bent his head to look at my feet. “I’ll carry you,” he said.

“No. Hindi na.” Mabilis na pagtanggi ko. Oh, God! Nakakahiya. Maraming tao sa paligid ngayon.

“But your feet hurt, you said.”

“Oo nga. Pero... huwag na. Nakakahiya!” sabi ko pa at bahagyang inilibot ang paningin sa paligid.

He did the same. And later he sighed and let go of my hand. He bent down and put the coffee he was carrying on the pavement, and I was surprised when he take off his shoes. My eyes widened.

“W-what are you doing, Rufo?” tanong ko sa kaniya.

“You can use my shoes.” Saad niya.

Laglag ang panga kong napatitig sa kaniya habang nakaluhod ang isang tuhod niya sa semento at nakatingala siya sa akin.

“Come on, baby. I’ll take off your heels.” Hinawakan pa niya ang binti ko.

“H-hindi na, Rufo! Isuot mo ’yang sapatos mo,” sabi ko sa kaniya.

“Come on. Para hindi na masaktan ang paa mo.” Aniya.

Nang muli akong mapatingin sa paligid namin, nakita kong nakatuon na sa amin ang paningin nang mga taong naroon at nakaupo sa gilid ng side walk. I secretly swallowed and looked again at Rufo who was still looking at me.

“Come on,” aniya at ngumiti pa.

In the end, I couldn’t do anything but let him take off the heels I was wearing and let him put his shoes on my feet instead.

“Feel better, baby?” when he finished putting his shoes on me and stood up. He carried our coffee again, even with my heels, then he held my hand again.

Ngumiti ako sa kaniya saka tumango. “Thank you, Rufo.” Saad ko.

“You’re welcome, darling. Let’s go.” Aniya ay muli niya akong iginiya sa paglalakad.

“Wait,” sabi ko sa kaniya. “H-how about you?” tiningnan ko rin ang paa niya. He was just wearing his socks.

“Don’t worry about me. I can walk on the street wearing only socks,” he said.

I don’t know, but I feel a warm palm caressing my heart because of what he did to me tonight. Oh, I’m so thrilled. Lord, is this the sign? You really make my heart happy because of Rufo!

Naririnig ko rin ang mga babaeng nakakita sa ginawa niya sa akin ngayon.

“Oh, ang sweet naman ng jowa niya!”

“Sana all, ’di ba?”

“God! Guwapo na nga, ang gentleman pa! Saan naman puwedeng makahanap ng kagaya ng jowa niya?”

The smile on my lips grew wider because of the thrill I feel at this moment. Oh well, sorry, but Rufo is all alone in the world. And I am very lucky to be with him now.

PAGKATAPOS ng last subject namin sa hapon, kagaya sa lagi ko ng ginagawa sa loob ng isang linggo, dumaan na naman ako sa office ni Rufo bago ako maunang pumunta sa parking lot. Ganoon na ang naging set up namin sa loob ng isang linggo pagkatapos ng dinner date namin no’ng gabing iyon. In the morning, he picks me up from home so we can go to school together. Tapos pagdating ng hapon, may text man siya sa akin o wala, dumadaan muna ako sa office niya. And after that, he also takes me home. Sometimes we go straight to his pad. And yeah, since something happened to us, nasundan pa iyon nitong nagdaang linggo. We did it again thrice already. I’ve been sleeping on his pad for three nights now at inihahatid niya lang ako sa bahay bago sumikat ang liwanag sa silangan, at pagkatapos nga ay babalik ulit siya sa bahay para sunduin ako at papasok na kami sa school. I have to admit that I’m getting used to this routine of ours. At aaminin ko ring mas lalo siyang nagkakaroon ng puwang sa puso ko sa mga lumipas na araw. I fell in love with him even more. Our relationship is good. We are both happy with what we have now. We both make each other happy, especially in bed. I’m not an expert in bed, but in the few times that something happened to us, I somehow learned something because of him. But the only thing that doesn’t disappear in my mind, ay kung ano ba ako para sa kaniya? Ganoon pa rin ba? s*x buddy? Bed warmer? f**k buddy? I couldn’t ask him about that. It was as if there was a voice in the back of my head preventing me from asking him that question. It’s like, if I ask him about that thing, I’ll be saddened by what his answer might be.

“Are you okay, baby?”

Naputol ang pagmumuni-muni ko nang marinig ko ang boses niya. I was sitting on the long sofa while he was at his desk doing some work.

Napatingin ako sa kaniya at ngumiti, “yeah,” sagot ko sa kaniya.

He gazed at me. And then he stood up from his seat and walked towards me. He sat next to me. “Are you sure?” he asked again.

Banayad akong bumuntong-hininga. “May iniisip lang ako,” sabi ko sa kaniya.

“Like what?” he asked with a frown, then he took my hand and played with my fingers for a moment before he intertwined our palms together. “Is there a problem?”

Umiling ako, “no. Walang problema. May iniisip lang ako. Pero... hindi naman ganoon kaimportante.” Saad ko at muling ngumiti sa kaniya.

“Are you sure?” paninigurado pa niya.

“Oo nga, Mr. Montague. I’m sure.” Saad ko sa kaniya saka ako dumukwang at hinalikan ko ang pisngi niya. “Uuwi na ba tayo?” pag-iiba ko ng tanong sa kaniya.

He let go of my hand and slipped one of his arms around my waist and pulled me closer to him and, without saying a word, sealed my lips with a kiss. I closed my eyes and responded to his kisses. I even moaned a little when he bit my lower lip.

“Sleep at my pad again tonight, okay?” when he slightly released my lips.

Tumango naman ako, “okay.” Nakangiting sagot ko at ako ang muling umangkin sa mga labi niya.

“I want to own you again, Solana.”

“I’m all yours, Rufo.” When his kisses went down my neck, I closed my eyes even tighter and moaned, and my arms tightened around his neck.

“I want to taste every inch of your body, Solana.”

“You can do whatever you want, babe. Ohhh!” kagat ang pang-ibabang labi ay napaungol ako.

“Solana!”

I suddenly opened my eyes and Rufo suddenly stopped kissing my neck when, from the open door of his office, we saw Millie standing in the middle of it. Her eyebrows met while looking at Rufo and me. Shocked and unable to believe what she saw.

“M-millie!” bigla akong sinalakay ng labis na takot sa puso ko.

“A-ano ang ibig sabihin nito?” tanong nito at ipinagpalipat-lipat pa ang tingin nito sa amin ni Rufo.

Kaagad akong tumayo sa puwesto ko at inayos ang sarili ko. “Millie,” nang humakbang ako palapit dito. “I... I’ll explain,” sabi ko.

Mas lalong nangunot ang noo nito pagkatapos ay umiling nang sunod-sunod at mabilis na tumalikod. Napatakbo naman ako palabas upang sundan ito.

“Millie!”