The Rosary

His Pain 25

Ivan pov:

"Anp plano natin?" tanong ni Edrian.

Nandito na kami ngayon sa bulacan at naisipan muna namin mag-pahinga.

"What if puntahan nyo muna mga pamilya n'yo at ako dadalaw sa ampunan," seryoso kong sagot.

Bigla naman hinawakan ni Jannelliza ang kamay ko at pinisil ito.

"Kaya mo na ba?" tanong ni Jannelliza.

Ngumiti naman ako pero sa likod ng mga ngiting ito ay isang taong nadudurog.

"Sa totoo ay hindi." Yumukong sagot ko.

"Don't worry for tonight kila Edrian tayo matutulog and tomorrow puntahan natin yung ampunan pati narin sila Tita Phoebe," sagot ni Jannelliza.

Ngumiti naman ako at agad kaming pumara ng jeep at sumakay, maka-lipas ang ilang minuto ay pumara kami sa bahay ni Edrian. Pansin ko ang malaking ngiti ni Edrian nang makita nya ang bahay nila, bigla namang nagulat ang guard ng bahay nila Edrian nang makita sya at mabilis nitong binuksan ang gate.

"Yaya Pasing asan sila Mommy and Daddy?" tanong ni Edrian sa isa sa mga maid nila.

Mukang sisigaw naman yung katulong nila Edrian pero nag-zip ng lips si Edrian.

"Asa dining table po kasama si Adrian," sagot ni Yaya Pasing.

"Thank you Yaya," pasalamat dito ni Edrian.

Mabilis yumakap si Edrian sa naka-talikod nyang Ina at dahil dito ay biglang umiyak ang Ina ni Edrian.

"My baby is back," she said while crying.

"Calm down Mom," Edrian said while smiling.

"Kumain na muna tayo," aya ng Tatay ni Edrian.

Nahihiya man ay agad kaming umupo at kumain dahil sa gutom, while eating Edrian's father suddenly spoke.

"Edrian alam ko ang ginagawa nyo and I would love to say that I'm proud of you," Tito Bejie said with a sincerity on his voice.

"Thank you Dad," Edrian emotionally said.

"Ivan, iho please take care of my baby," ngiting singit ni Tita Annie na mama ni Edrian.

"Opo Tita," sagot ko rito.

Matapos naming kumain ay hinatid na kami ni Edrian sa dalawang guestroom, tatlo sanang kwarto sana ang gagamitin namin pero gusto ni Morrigan na katabi si Jannelliza.

"Iwan muna kita Beks ha," paalam ni Edrian.

"Sige alam kong miss mo ang pamilya mo Edrian," ngiting sagot ko.

Pag-alis nito ay lumabas muna ako at pumunta sa balcony ng second floor, nagulat naman ako nang makita ko na naka-upo rin dito si Morrigan at nilalaro ang tubig mula sa flower vase.

"Can't sleep?" I asked.

"I got a problem," her answer to my question.

"Care to share?" I asked once again before sitting.

"Ayaw ko man sabihin pero dama kong nag-tataka ka sa kilos ko pag-kasama ko si Jannelliza," seryosong sagot ni Morrigan.

"Ayaw kong maki-alam pero sa totoo lang gusto kong malaman ang side mo Morrigan," seryoso kong saad.

Imbis sumagot ay ipinakita nito sa'kin ang isang tattoo sa pulso nya.

"Sa oras na makita naming sirena ang aming magiging kabiyak ay lalabas ang tatong ito," paliwanag ni Morrigan.

Dahil dito ay may nabuo sa isipan ko.

"Ang ibig bang sabihin nito ay si Jannelliza ang kabiyak mo?" tanong ko.

Ngumiti naman sa'kin si Morrigan.

"Oo sya ang kabiyak ko pero hindi ko pa ito masabi sa kanya ngayon," sagot ni Morrigan sa tanong ko.

"Morrigan kaya mo yan susuportahan kita, at sigurado ay may gusto rin sayo si Jannelliza," ngiting saad ko.

"Paano mo nasabi?" tanong ni Morrigan.

"Si Jannelliza kasi ay isang tomboy, nag kaka-gusto lang s'ya sa babae kaya sigurado akong maaari syang mag-kagusto sayo," sagot ko.

Bigla naman umaliwalas ang muka ni Morrigan at ngumiti.

"Salamat Ivan," ngiting sabi ni Morrigan.

Ngumiti naman ako at tumayo na dahil pakiramdam ko ay inaantok na'ko.

Thirdperson pov:

Kina-bukasan ay agad na nag-bihis si Ivan dahil bibisitahin nila ang bahay ampunan, habang nag-aayos ng higaan at biglang kumatok si Edrian sa kwarto ni Ivan.

"Morning." Bukas ni Ivan sa pinto.

"Morning beks arat breakfast," ngiting bungad ni Edrian.

Pag-baba nila ay nakita agad nila si Jannelliza at Morrigan na kumakain kaya nakisalo na sila, matapos kumain ay agad silang umalis para pumunta sa ampunan. Maka-lipas ang ilang minuto ay tumigil sila sa isang ampunan na may naka-lagay na 'Do not Enter', si Ivan naman ay nanginig bahagya matapos makita ang makalat na hardin sa harap ng ampunan.

"Beks." Hawak ni Edrian sa balikat ni Ivan.

Ngumiti naman ng pilit si Ivan bago dahan-dahang binuksan ang gate ng ampunan, si Ivan naman ay nang-hihina matapos unti-unting ma-alala kung gaano kaingay at kasaya nuon ang ampunan.

"Kaya mo yan Beks," sabi no Jannelliza.

Pag-pasok nila ay wala na ang mga bangkay ng mga bata pero si Ivan ay tila ini-isip ang mga bata rati na masayang nag-lalaro, hinayaan nila Morrigan, Jannelliza, at Edrian na mag-lakad si Ivan sa loob ng ampunan.

"Edrian," bulong ni Jannelliza.

Dahil ngayon ay nasa hapag-kainan na sila ng ampunan, bigla naman napa-luhod at humagulgol si Ivan nang matapat sya kung saan binawian ng hininga ang kinilala nyang ina na si Mother Josan.

"Nay bakit nang-yari ito sa inyo!" Sigaw ni Ivan.

Hindi naman maiwasang maiyak ni Jannelliza at Edrian dahil sa reaksyon ng kaibigan, si Morrigan naman ay dinama ang tubig sa paligid at kasabay nito ang pag-buo ng dalawang tao. Si Ivan ay napa-tingin sa tubig na ginawa ni Morrigan at nakita nya ang sarili nya habang yakap-yakap ang katawan ng kinilala nyang Ina, maka-lipas ang ilang minuto ay ngumiti sya bago mag-dasal.

"Thank you for staying with me Edrian, Jannelliza," Ivan said with a genuine tone.

"Hindi ka namin iiwan Ivan" sagot naman ni Edrian.

Dahil dito ay mabilis tumayo si Ivan at niyakap ang dalawang kaibigan, tumingin naman si Ivan kay Morrigan at inayang maka-yakap sila.

Jepoy pov:

Nag-lalaro ako ngayon ng phone ko pero may biglang kumatok sa pintuan ko, mabilis akong tumayo pero nagulat ako nang buksan ko ang pintuan ko ay bumungad dito si Hanna.

"Anong ginagawa mo rito Hanna?" seryosong tanong ko rito.

"Tell me why are you breaking up with me?" she asked.

"Sinabi ko na sayo na ginamit lang kita pero si Ivan ang totoong gusto ko," seryosong sagot ko.

Pansin ko naman na tila ngumisi ito bago mag-salita.

"Sabihin mo yan sa'kin habang naka-tingin sa mata ko," diretsang sabi ni Hanna.

Pero pag-tingin ko sa mata nito ay tila nawala ako sa katotohanan at bigla ko na lang itong hinalikan sa labi.

Ivan pov:

Matapos namin sa ampunan ay agad kaming umalis umpang pumunta sa bahay nila Jannelliza.

"Ano kayang sasabihin natin kay Tita Phoebe?" biglang tanong ni Jannelliza.

"Sabihin na lang natin na may importante tayong gagawin dito," sagot ni Edrian.

Tumango naman ako at bumaba na kami ng jeep sa tapat ng bahay nila Jepoy, bigla naman akong kinabahan dahil parang may maling nang-yayari.

"Oh my gosh!" tili ni Tita Phoebe at niyakap kami.

"Hi Tita Phoebe," bati namin dito.

"Tara sa loob nandito Tito Darel n'yo," ngiting sabi ni Tita Phoebe.

Agad naman kaming pumasok at nakita namin si Tito Darel at ngumiti ito sa'min.

"Mukang napa-dalaw kayo rito, tapos naba sa misyon?" tanong ni Tito Darel.

"Nako hindi pa Tito, we still need to find something but for now medyo take a break muna kami," ngiting sagot ni Morrigan.

"Ganon ba, mabuti na rin yun," ngiting sabi ni Tito Darel.

Madami naman kaming napag-usapan pero pansin ko na tila wala si Jepoy.

"Uhm nasaan po si Jepoy?" tanong ko.

"Wait a second, Yaya Using!" Sigaw ni Tita Phoebe.

At biglang dumating yung isa sa mga katulong ni Tita Phoebe.

"Have you seen Jepoy?" tanong ni Tita Phoebe.

"Ah opo Ma'am kasama nya yung isang babae," sagot nito.

Bigla naman akong naging lutang dahil sa sinabi nito.

"Tita Phoebe pwede bang kami pumunta kay Jepoy?" tanong ni Jannelliza.

Tumango naman si Tita Phoebe at hinila ako ni Jannelliza at Edrian papunta sa kwarto ni Jepoy, nang matapat kami sa pintuan ni Jepoy ay dahan-dahan ko itong pinihit at bumukas.

"Jepoy," bulong ko.

Dahil naka-higa si Jepoy at walang damit kasama si Hanna na naka-takip lang din ng kumot, bigla naman napa-bangon si Jepoy dahil siguro narinig nya ang hikbi ko.

"Ivan!" Gulat na sabi ni Jepoy.

Pag-lapit nito sa'kin ay sinampal ko ito.

"Napaka sinungaling mo Jepoy, umasa ako na gagawin mo ang pangako mo pero napaka bilis mo namang pinako," umiiyak kong saad.

Lalapit pa sana ito sa'kin pero mabilis akong tumakbo, tinatawag naman nila ako pero patuloy ako sa pag-takbo hanggang sa tumigil ako sa isang parke.

"Bakit ka umiiyak iho?" tanong ng isang matandang babae.

"Niloko ako ng taong inakala kong mamahalin ako ng totoo," sagot ko.

"Mabuting-iiyak mo yan para mabawasan ang sakit," malumanay na sabi nito.

"Salamat po, samalamat po," hagulgol ko.

"Tawagin mo na lamang akong Nay Dhona," huling sabi nito at hinayaan akong umiyak.

I trusted you Jepoy, but I guess it wasn't enough for him.