EP 11
1156 Words
ซึ่งกรรชัยก็จะมาช่วยบริหารในช่วงแรกๆ พอทุกอย่างลงตัวก็เลยปล่อยให้เขาดูแล และก็มีพักหลังๆ เมื่อปีที่แล้วที่เทียมหทัยเข้ามาดูแลเรื่องงานบริหารโดยตรง และเรียนรู้งานเกษตรต่างๆ จากเขา ซึ่งเขาเองก็เต็มใจให้ความรู้ เพราะเขาเองก็ถูกชะตากับเธอ เพราะท่าทางอ่อนน้อมของเธอนั่นเอง ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ลูกบุญธรรมของกรรชัยเองก็ตาม แต่เขาก็ให้ความเคารพในฐานะเจ้านายคนหนึ่ง
“ดูท่าทางลุงอินทร์จะชอบที่นี่มากเลยนะครับ” อลงกรณ์ในคราบธรรทรถามอีก
“ลุงอินทร์เกิดที่นี่ค่ะคุณธรร” เทียมหทัยชิงตอบก่อน
“คุณธรรกับคุณกรณ์ไม่พักที่นี่สักคืนครับจะได้ดูบรรยากาศยามเช้าด้วยว่าจะเป็นยังไง แล้วจะได้เอาไปโปรโมทได้ว่าคนที่มาเล่นกอล์ฟแล้วพักที่นี่ด้วยจะได้อากาศบริสุทธิ์กลับไปด้วย หรือว่าไงครับคุณขิม” อินทร์เสนอพร้อมหาคนสมทบ
“ขิมก็แล้วแต่ค่ะ แต่ถ้าพักก็มีที่รับรองแขกนะคะ ถ้าจะหาเสื้อผ้าเปลี่ยนก็ไปหาซื้อที่ตลาดพลางๆ ก็ได้ค่ะ” เธออธิบาย
“น่าสนนะครับคุณธรร เราก็ไม่มีนัดที่ไหนใช่มั้ยครับพรุ่งนี้ ผมว่าคุณธรรน่าจะพักผ่อนบ้าง ขับรถมาเหนื่อยๆ ทั้งวัน เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” อลงกรณ์กำมะลอ เสนอเจ้านายพร้อมทั้งยื่นเท้าไปเขี่ยเท้าอลงกรณ์ให้ตกลงจนอีกฝ่ายต้องสะดุ้ง
“เอ่อ! ก็ได้ครับ! ผมหมายถึงก็น่าจะดีครับ เพราะจะได้พักผ่อนไปด้วย” เขาจำต้องรับไปทั้งๆ ที่พรุ่งนี้มีนัดสำคัญหลายอย่าง
“ดีเลยครับเดี๋ยวผมจะให้ป้าใจจัดที่พักไว้ให้ครับ แล้วตอนเย็นป้าใจจะได้แสดงฝีมือทำอาหารให้คุณสองคนทาน รับรองติดใจไปอีกนานเลยครับ”
ลุงอินทร์ออกอาการโม้
“เห็นลุงอินทร์พูดแบบนี้ผมชักหิวขึ้นมาแล้วสิเนี๊ยะ” ธรรทรเอ่ย
“งั้นขิมว่าคุณสองคนไปพักอาบน้ำก่อนดีมั้ยคะ แล้วตอนเย็นๆ ก็เดินดูไร่ไปด้วย”
“แล้วคุณขิมล่ะครับ”
“ขิมจะเข้าไปทำงานที่ออฟฟิศสักพักแล้วก็จะไปอาบน้ำเหมือนกันค่ะ”
“อากาศดีจังเลยนะครับ”
ธรรทรพูดพลางเดินมาหาหญิงสาวที่กำลังยืนชื่นชมธรรมชาติอยู่หน้าแปลงดอกมะลิที่กำลังออกดอกเต็มต้นรอคนมาเก็บเกี่ยวไป
“ค่ะ นี่ถ้าเป็นตอนเช้ามืดคุณกรณ์จะได้กลิ่นของดอกมะลิส่งกลิ่นหอมเต็มไปหมดเลยค่ะ”
หญิงสาวหันมาหาเจ้าของเสียง ซึ่งวันนี้ตั้งแต่เช้ายันเย็นเธอจะได้ยินแต่เสียงคำถามของเขาตลอดเวลา ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถามโน่นนี่ตลอด แต่ถ้ามองอีกแง่หนึ่งในเมื่อเจ้านายเขาจะมาทำธุรกิจกับคนที่นี่ก็คงอาจจะหาข้อมูลไว้บ้างก็เท่านั้นเองมั้ง เขาคงไม่ได้คิดอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกหญิงสาวเดาเอาเอง
“งั้นตอนเช้าผมจะลองมาที่นี่อีกครั้งนะครับ เผื่อจะได้กลิ่นดอกมะลิบ้าง”
“แต่คุณต้องมาเร็วหน่อยนะคะห้ามเกินตีห้า เพราะไม่งั้นคุณอาจจะมาเก็ค่ะ”
“อ้าว..ไหงเป็นงั้นครับ” เขาถามเพราะสงสัยมาก พร้อมทั้งทำหน้างง จนคนถูกถามอดกลั้นหัวเราะไม่อยู่
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ คือคนงานเขาก็จะเก็บมะลิพวกนี้ไปส่งที่ตลาดก็แค่นั้นเองค่ะ”
“อ๋อ..ผมเข้าใจแล้ว งั้นผมจะมาตีสี่เลยดีมั้ยครับ แล้วคุณขิมมาหรือเปล่าครับ”
“ก็มาบ้างไม่มาบ้างค่ะ แต่ถ้าคุณกรณ์เป็นแขกของขิมอยากจะมาดูขิมก็ต้องพามาสิคะ”
“โอ้..งั้นคงต้องรบกวนนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ด้วยความยินดีค่ะ อยากจะชมไร่มั้ยคะขิมจะพาเที่ยว แล้วว่าแต่คุณธรรยังไม่มาหรือคะ”
“โอย..รายนั้นหรือครับยังไม่ตื่นมั้งครับ เพราะเห็นบอกว่าเพลียๆ ขอนอนพักก่อน เอาไว้คราวหน้าก็ได้ครับ ตอนนี้พาผมเที่ยวก่อนก็แล้วกันนะครับ กำลังผมยังมีเหลือเฟือ ว่าแต่ผมไม่เห็นคุณขิมเหนื่อยเลยครับ” เขาถามพร้อมเดินตามเธอไป
“อ๋อ! คงเป็นเพราะขิมชินมั้งค่ะ เพราะเมื่อสมัยที่เรียนหนังสือ พอปิดเทอมก็จะมาขลุกอยู่ที่นี่มากกว่าอยู่ที่กรุงเทพฯค่ะ ได้ความรู้ได้อากาศบริสุทธิ์ด้วยค่ะ”
“คุณนี่โชคดีจังนะครับ อยากทำอะไรก็ได้ทำ”
“แต่คุณกรณ์ก็โชคดีนะคะเพราะอย่างน้อยๆ คุณกรณ์ก็รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร ไม่เหมือนกับขิมเลย”
“อุย! ผมขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะขิมเองก็ไม่ได้ถือว่าเป็นความโชคร้ายอะไร ในเมื่อเขาไม่พร้อมที่จะมีเราก็ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อยๆ เขาก็ไม่ได้ทำแท้งขิมให้ตายก่อนที่จะลืมตามมาดูโลกค่ะ และอีกอย่างหนึ่งขิมพอใจที่ได้เป็นลูกพ่อกรรชัยกับแม่พรรณีและหลานคุณย่าพร้อมค่ะ ท่านรักและเอ็นดูขิมมากๆ ค่ะ”
“ครับผมก็สังเกตได้เพราะคุณพ่อคุณชมคุณไม่ขาดปากเลยครับทุกครั้งที่ผมไปหาท่าน” “ขอบคุณค่ะ”
“แนวแปลงองุ่นยาวไปสุดโน่นเลยค่ะ คุณจะเดินไปไหวมั้ยคะ”
“สบายมากครับ ผมต่อให้คุณยังได้เลย” เขารับคำ เพราะร่างกายที่แข็งแรงเพราะการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอนั่นเอง
“อาหารถูกปากมั้ยครับคุณกรณ์คุณธรร”
อินทร์เอ่ยถามหลังจากที่เก็บอาหารคาวเรียบร้อยแล้ว และป้าใจกำลังจะจัดของหวานคือลูกตาลลอยแก้วมาให้
“โอย! อร่อยมากๆ ครับลุง ผมไม่เคยทานอาหารพื้นบ้านแบบนี้มานานมากๆ แล้วครับ จริงมั้ยกรณ์” อลงกรณ์แกล้งเจ้านาย
“ครับรู้สึกว่าเมื่อ 10 ปีที่แล้วครับ แกงคั่วหอยขมก็อร่อย ต้มจืดใบชะมวงก็อร่อย และก็ อะไรนะครับ ปลาช่อนลุยสวนสุดๆ เลยครับ”
เขาพยายามจะจำเมนูอาหารวันนี้ให้หมด เพราะเท่าที่ทานมาก็อร่อยอย่างที่เขาบอกแต่ว่าเขาไม่เคยทานของประเภทนี้มาเลย
“ขิมนึกว่าเด็กนอกอย่างคุณสองคน จะคุ้นกับอาหารในโรงแรมหรือร้านอาหารหรูๆ เสียอีกค่ะ”
“บางครั้งการเจออะไรใหม่ๆ ก็ให้อะไรดีๆ สำหรับเรานะครับ” ธรรทรเอ่ย
“แล้วคุณขิมจะกลับพรุ่งนี้พร้อมกับสองหนุ่มหรือเปล่าครับ หรือตามปกติเหมือนทุกครั้ง”
- Writer
