EP 25
1183 Words
ตอนที่ 5
“สวัสดีครับคุณขิมเจอกันอีกแล้วนะครับ”
ธรรทรเดินเข้ามาทักเทียมหทัยที่กำลังเดินทอดน่องอยู่ชายหาดชื่นชมกับธรรมชาติยามอาทิตย์อัศดงของหาดพัทยา ทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งเล็กน้อย เพราะไม่นึกว่าจะได้เจอเขาเร็วขนาดนี้
เพราะเมื่อเช้านี้เธอก็ได้เจอกับเขาเพราะเอา แบบตกแต่งห้องพักไปให้ลองช่วยเลือกดู ซึ่งจริงๆ แล้วเขาไม่ต้องให้เธอเลือกก็ได้ เพราะว่าทั้งเธอและกรรชัยเองก็ไม่มีอำนาจในการบริหารจัดการ สนามกอล์ฟและรีสอร์ทอยู่แล้ว
เพียงแต่ให้เช่าสถานที่และได้รับเงินปันผลเมื่อสิ้นปีตามผลกำไรของการประกอบการเท่านั้น แต่เขาก็ขยันวนเวียนเอาเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปให้เธอช่วยออกความเห็นอยู่เรื่อยๆ
และเขาก็จะเลือกไปเฉพาะเวลาที่กรรชัยไม่ค่อยจะอยู่ออฟฟิศด้วย และทุกครั้งที่เขาไปก็จะต้องมีอันทำให้เธอต้องออกมาเลี้ยงข้าวบ้าง และช่วยซื้อของบ้าง ซึ่งเธอเองก็มีความสุขที่ได้ทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ
“บังเอิญจังนะคะ”
เธอพูดเหมือนรู้ทันว่าถูกสะกดรอยตามมา เพราะนอกจากคนที่บ้านและเลขาฯ แล้วไม่มีใครรู้ว่าเธอจะมาประชุมที่โรงแรมที่พัทยานี้แน่นอน เพราะเธอเองก็รู้ตัวล่วงหน้ามาก่อนแค่วันเดียวเองเพราะกรรชัยเป็นคนมอบหมายให้เธอมาลองทำงานคนเดียวดูบ้างจะได้มีประสบการณ์เยอะขึ้น
“ครับบังเอิญจริงๆ พอดีผมพาลูกค้ามาดูโลเกชั่นเปิดรีสอร์ทแข่งกับคุณพ่อคุณน่ะครับ” เขาแหย่ เล่นเอาสาวน้อยค้อนขวับใส่เขาทันที
“พูดเล่นครับ! ใครจะกล้าแข่งบารมีคุณขิมกับคุณลุงกรรชัยครับ! พอดีผมมาทำงานให้คุณธรรทรครับ เสร็จแล้วก็เลยแวะพักที่นี่สักคืนสองคืน ผมพักอยู่ทางโน้นครับ คุณขิมเห็นบ้านหลังเล็กๆ ตรงสุดชายหาดโน่นมั้ยครับ นั่นล่ะครับของคุณธรร”
เขารีบอธิบาย ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเป็นเรื่องที่เขาเพิ่งจะแต่งขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง จะจริงก็ตรงที่บ้านหลังนั้นเป็นของธรรทรก็เท่านั้นเอง แต่เขาก็ไม่ได้มาพักนานมากแล้ว เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าที่จริงแล้วเธอนั้นอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ตั้งแต่เธอขับรถออกจากออฟฟิศด้วยซ้ำ เพียงแต่เธอเองไม่ได้สังเกตเท่านั้นเอง
“คุณอย่าบอกนะว่าเจ้านายคุณเนี๊ยะใจดีมากๆ ให้คุณลาพักได้ตามอำเภอใจน่ะ”
เพราะหมั่นไส้เขาจริงๆ แต่ในใจนั้นก็รู้สึกดีใจมากๆ ที่ได้เจอเขาที่นี่ เพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานั้น ใบหน้าที่อยู่ในความทรงจำของเธอนั้นก็คือเขานั่นเอง
“ก็อะไรทำนองนั้นล่ะครับ” เขารับเพราะไม่รู้จะหาเหตุอะไรมาอ้างเธออีกแล้ว เพราะเหมือนเธอจะรู้ทันเขาเข้าแล้ว
“ว่าแต่คุณขิมมาทำอะไรที่นี่ครับ แล้วมาคนเดียวเหรอครับ ผู้ติดตามหายไปไหนเอ่ย” เขาถาม
“มาคนเดียวค่ะ มาประชุมแทนคุณพ่อค่ะท่านไม่ว่างมา แต่เดี๋ยววันมะรืนก็จะกลับแล้วล่ะค่ะ พรุ่งนี้ประชุมช่วงบ่ายเสร็จก็จะพักอีกคืน เช้ามาก็กลับเลยค่ะ ถามทำไมคะ” เธอแกล้งซัก
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เห็นคุณมาคนเดียวกลัวจะเหงา ผมจะได้อาสาเป็นเพื่อนคุยให้ครับ ผมรับรองไม่ว่าคุณขิมจะไปไหน ทำอะไรผมจะดูแลไม่ให้คลาดสายตาเลยครับ” เขาพูดพร้อมออกท่าทาง จนทำให้เธออดขำไม่ได้
“งั้นพรุ่งนี้เรามาพิสูจน์กันว่าคุณกรณ์จะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่าดีมั้ยคะ งั้นเราเจอกันที่หน้าล๊อบบี้นะคะแปดโมง แล้วห้ามบ่นนะคะ” เธอบอกพลางรีบเดินกลับทางเดิมที่มา
“คุณขิมจะไปไหนครับ” เขาถามด้วยความสงสัย
“ก็กลับห้องค่ะ มืดแล้ว"
"งั้นให้ผมเริ่มทำหน้าที่ตั้งแต่ตอนนี้เลยนะครับ โดยการเดินไปส่งที่หน้าห้องนะครับ”
“เอางั้นเลยนะคะ ได้ค่ะถ้าคุณกรณ์ไม่เหนื่อย” เธอบอกพร้อมเดินนำหน้า
“งั้นเย็นๆ เจอกันนะครับ คุณขิมไปที่พักผมถูกนะครับ”
เขาเอ่ยขณะส่งเธอที่หน้าบ๊อบบี้ หลังจากที่วันนี้เขาได้เป็นผู้ช่วยหิ้วของที่เธอซื้อเหมือนจะกวาดทั้งห้างสรรพสินค้าเพื่อเอาไปเลี้ยงเด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ที่เขาก็เพิ่งรู้จากพี่เลี้ยงเด็กวันนี้เองว่า ทุกๆ ครั้งที่เธอได้มีโอกาสมาที่พัทยานี้
เธอก็จะหาเวลาไปเยี่ยมเด็กๆ และเลี้ยงอาหารกลางวันเป็นประจำ จนเด็กๆ ที่นั่นคุ้นเคยเธอเป็นอย่างดี และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขานั้นประทับใจเธอยิ่งขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณเลยทีเดียว
“ค่ะแล้วเจอกันค่ะ งั้นขิมขอตัวไปประชุมก่อนนะคะเดี๋ยวจะสาย” เธอบอกแล้วก็รีบตรงไปที่ห้องประชุม
“หายากมั้ยครับบ้านเจ้านายผม”
เขารีบถามขณะออกมาเปิดประตูรั้วให้เธอเอารถเข้าไปจอดในบ้านหลังเล็กกระทัดรัด ที่ปลูกไว้ริมชายหาดที่มีบรรยากาศที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมากๆ เลย เพราะเป็นบ้านหลังเดียวที่ปลูกอยู่ในบริเวณนี้ ซึ่งบ่งบอกว่าธรรทรนั้นเป็นคนมีฐานะไม่ใช่เล่นเลย เพราะไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็จะต้องได้ยินอยู่เสมอว่าเขามีที่ตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้าง
“ไม่ยากค่ะ เพราะถามใครๆ เขาก็จะบอกว่ารู้จักค่ะ เด็กที่โรงแรมขิมยังรู้จักเลยค่ะ”
“แหม! เจ้านายผมนี่ไม่เบาเลยนะครับ เชิญเข้าบ้านก่อนครับ อาหารพร้อมแล้วครับ” เขารีบออกตัวและเปลี่ยนเรื่องคุยโดยการเปิดประตูให้เธอเข้าบ้านอย่างสุภาพบุรุษเขาทำกัน
“โอ้โห! ไม่ยักกะรู้นะคะว่าคุณกรณ์นี่ฝีมือการจัดโต๊ะชั้นหนึ่งเลยค่ะ”
เธออุทานเพราะเขาจัดโต๊ะได้สวยงามมาก จัดอาหารไว้สองที่ มีดอกไม้สดจัดไว้ในแจกันสวยงาม ตรงกลางโต๊ะจุดเทียนไว้บรรยากาศในห้องนั้นมีแสงสลัวดูแล้วงามตายิ่งนัก อาหารมื้อนี้เขาอาสาขอเลี้ยงข้าวเธอ เพราะเห็นเธอเหนื่อยมาทั้งวัน และเขาก็อวดว่าฝีมือการทำสเต็กของเขานั้นชั้นหนึ่ง
“ก็นิดหน่อยครับ ตอนอยู่เมืองนอกกับคุณธรรผมเป็นพ่อครัวประจำครับต้องคอยดูแลเจ้านาย”
เขาบอกความจริง เพราะพ่อครัวนั้นก็คือเขานั่นเอง เพราะอลงกรณ์นั้นไม่ชอบทำอาหารเอาเสียเลย
- Writer
