EP 18
1104 Words
“งานที่สนามกอล์ฟไปถึงไหนแล้วลูก พ่อเห็นคุณธรรทรกับคุณกรณ์มาหาลูกบ่อยๆ เป็นยังไงบ้าง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” กรรชัยถามขณะนั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร
“ก็ไปเยอะแล้วค่ะ วันศุกร์นี้คุณธรรทรก็จะส่งคุณกรณ์เข้าไปตรวจหน้างานถ้าไม่มีปัญหาอะไรอาทิตย์หน้าก็จะลงต้นไม้ใหญ่ และเริ่มตกแต่งส่วนอื่นๆ ได้เลยค่ะ ส่วนห้องพักก็สร้างควบคู่กันไป เห็นคุณกรณ์บอกขิมอย่างนี้นะคะ แต่ขิมยังไม่ได้ไปดูเหมือนกันค่ะ”
“ถ้าสร้างเสร็จแล้วก็คงจะสวยน่าดูนะคุณ” พรรณีออกความเห็น
“ก็ตามที่เขาเสนอแผนงานเข้ามาก็ดีทีเดียวนะคุณ ผมเชื่อมือคุณธรรทรเขา เพราะรายนี้จับอะไรก็สำเร็จไปหมด ไม่น่าห่วงเท่าไหร่” กรรชัยบอก
“เก่งขนาดงั้นเลยหรือตากรร” คุณพร้อมถามเพราะลูกชายเอ่ยปากชมไม่ขาดปาก
“ครับคุณแม่! เสียดายมีคู่หมั้นแล้ว ไม่งั้นจะยุให้มาจีบยัยขิมของเราซะเลย” กรรชัยพูดพลางมองไปหาลูกสาวที่ตักข้าวเข้าปากอย่างไม่ได้คิดอะไร
“เสียใจค่ะคุณพ่อ คุณธรรทรไม่ใช่สเปคของขิมค่ะ แต่ว่าขิมยังไม่เคยเห็นคู่หมั้นของเขาเลยนะคะ และก็ไม่รู้มาก่อนด้วยค่ะว่ามีคู่หมั้นแล้ว เพราะส่วนใหญ่คุณธรรทรจะมอบให้คุณกรณ์เป็นคนประสานงานกับขิมมากกว่าค่ะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา ซึ่งทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสามโล่งอกไปตามๆ กัน เพราะอย่างน้อยๆ เทียมหทัยก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรที่พิเศษกับธรรทรอย่างที่กรรชัยเป็นกังวล เพราะอาจจะเป็นการไปแย่งของรัก ของใครมา ซึ่งเขาจะยอมไม่ได้เด็ดขาด
“แล้วเจ้าคุณกรณ์นี่เป็นใครจ้ะยัยขิม” คุณพร้อมสงสัย
“นั่นสิคะคุณแม่เห็นพูดถึงหลายครั้งแล้วนะ ณีก็ยังไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาเลยค่ะ” พรรณีเสริม
“ก็คุณอลงกรณ์นี่เป็นมือขวาของพ่อธรรทรเขาครับคุณแม่ รายนี้ก็ใช่ย่อยครับ ใครๆ ก็อยากได้ไปทำงานด้วยเหมือนกัน แต่ก็คงจะยากเพราะสองคนนี้เขาโตมาด้วยกัน รักกันมาก เรียกว่าชีวิตก็ให้กันได้เขาว่าอย่างนั้นนะครับ” กรรชัยชิงตอบแทนลูกสาว
“แล้วยัยขิมล่ะคุณกรณ์เขาเป็นยังไงบ้าง” กรรชัยถาม เล่นเอาเทียมหทัยถึงกับชะงักเล็กน้อย และหน้าแดงฉานด้วยความอายเมื่อนึกถึงสัมผัสมือกับเขาเมื่อไม่นานมานี้
“ก็ทำงานเก่งอย่างที่พ่อว่าค่ะ”
“แค่นั้นเหรอลูก”
กรรชัยแหย่ลูกสาวเพราะเห็นอาการชะงักเล็กน้อยของลูกสาว โดยที่คุณพร้อมกับพรรณีไม่ทันได้สังเกตเห็น แต่ถึงเทียมหทัยจะรู้สึกอะไรที่พิเศษกับอลงกรณ์เขาก็ไม่ขัดข้อง เพราะเท่าที่เขารู้ก็คือเขายังไม่มีพันธใดๆ ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ลูกจ้างของธรรทร แต่เขาจะต้องการอะไรไปมากกว่าการที่ได้ลูกเขยที่เป็นคนดีและทำงานเก่งล่ะ ก็ทุกอย่างที่เขาอยากได้อยากมีนั้น มันอยู่ในมือของเขาแล้ว
“ค่ะแค่นั้นค่ะ..แล้วคุณพ่อจะให้ขิมเห็นอะไรอีกล่ะคะ ก็เพิ่งจะรู้จักและได้ร่วมงานกันไม่กี่เดือนเองนี่คะ และอีกอย่างขิมก็ไม่อยากไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวด้วยค่ะ”
“ย่าก็ว่าอย่างนั้นล่ะลูก! เจ้ากรรนี่ยังไงไม่รู้นะ! แล้ววันศุกร์นี้ขิมจะไปไร่กี่โมงลูก”
“เหมือนเดิมค่ะ แต่คุณกรณ์จะไปด้วยเพราะจะไปตรวจหน้างานเหมือนกันค่ะ เขาก็เลยอาสาขับรถให้เหมือนครั้งก่อนๆ ค่ะ แต่ว่าขิมจะไม่ค้างนะคะเพราะวันเสาร์อยากจะอยู่ทานอาหารฝีมือป้าอรค่ะ และอีกอย่างอยากอยู่ร้อยพวงมาลัยกับคุณย่าด้วยค่ะ เดี๋ยวขิมจะให้ลุงอินทร์แบ่งดอกมะลิมาให้คุณย่าเหมือนเดิมนะคะ” เธอบอกความจริงกับทุกคน
“ยังไงขิมก็อย่าหักโหมนะลูกพักผ่อนบ้างแม่เป็นห่วงสุขภาพลูกนะ”
พรรณีบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นลูกสาวทำงานหนักเหลือเกิน
“เจ้าค่ะคุณหญิงแม่”
เทียมหทัยตอบด้วยอาการล้อเลียนพรรณี ซึ่งเป็นอาการที่เธอมักจะทำเป็นประจำ จนทุกคนชินตากันหมดแล้ว ก็ไม่ใช่เพราะท่าทางแบบนี้หรือที่ทำให้เธอและทุกคนลืมความเจ็บปวดเมื่อครั้งที่เสียลูกสาวไป
เทียมหทัยได้เข้ามาแทนที่และเติมเต็มให้ทุกคนได้อย่างลงตัว และพรรณีไม่เคยเสียใจเลยที่ได้เทียมหทัยมาเป็นลูกบุญธรรม
เพราะตลอดเวลาเธอไม่เคยทำให้ตัวเธอและสามีหรือแม้กระทั่งคุณพร้อมเสียใจเลย จะมีที่หนักใจสำหรับเธอก็คือพ่อลูกชายคนโปรดที่ไม่ยอมกลับบ้านเลยหลังจากที่ไปเรียนที่อเมริกานั่นแล่ะ
ก็ไม่รู้จะไม่ชอบอะไรเทียมหทัยนักหนาไม่ยอมพูดด้วย ไม่พูดถึงเอาเสียเลย แต่เธอก็ได้แต่หวังว่าสักวันทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อยดี
“คุณแม่คะสวัสดีค่ะ ทานข้าวกันแล้วหรือคะ นี่ภัคกับยายภาว่าจะมาทานด้วยแน่ะค่ะ เราเอาไก่ตุ๋นยาจีนมาให้คุณแม่ด้วยนะ” ภัคคินีกับภาวิณีเดินมาสมทบที่ห้องอาหารพร้อมหอบหม้อไก่ตุ๋นยาจีนมาด้วย
“อ้าว! ไม่เห็นมีใครบอกแม่เลยนี่จ้ะว่าเราสองคนจะมา งั้นก็นั่งเลยลูกเพราะเพิ่งจะลงมือเอง” คุณพร้อมรีบออกตัว
“สวัสดีค่ะพี่กรรและพี่ณี” ทั้งสองรีบไหว้พี่ชายและพี่สะใภ้
“เราไม่ได้โทรมาบอกค่ะแต่คิดว่าคงจะมาทันทานอาหารเย็นก็เลยรีบมาเลยค่ะ” ภัคคินีอธิบาย
“อาภัคอาภาสวัสดีค่ะ เชิญนั่งค่ะ” เทียมหทัยรีบลุกขึ้นไหว้พร้อมเชื้อเชิญด้วยมารยาทของเจ้าของบ้าน
“เป็นไงเราพักนี้ไม่เจอกันเลย ได้ข่าวว่ากำลังทำโปรเจคใหญ่เหรอยะ”
ภาวิณีพูดขึ้น และไม่ยอมรับไหว้เทียมหทัยเหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา จนเธอชินชากับการกระทำของอาทั้งสองแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเพราะนานๆ ที สองคนนี้ก็จะมาป่วนสักที เธอก็จะทนได้ทุกครั้ง เพราะไม่อยากให้ทุกคนไม่สบายใจ
- Writer
