EP 19
1124 Words
“ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันหวังว่าคงไม่เจ๊งกลางทางนะจ้ะ เดี๋ยวเงินพี่ชายฉันจะสูญเปล่าๆ นะยะ” ภัคคินีรีบสมทบอีกทีขณะลงนั่งพร้อมกับเด็กรับใช้กำลังตักข้าวให้
“สูญเสินอะไรกันยายภัค พี่ไม่ได้เอาเงินไปลงสักสตางค์แดงเดียว ก็มีแต่ที่เท่านั้นล่ะ แต่เมื่อก่อนก็ปล่อยร้างไว้ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เขามาขอทำด้วยก็ดีแล้ว”
กรรชัยรีบออกรับแทนเทียมหทัย เพราะรู้ดีว่าน้องสาวทั้งสองนั้น ไม่ค่อยจะเอ็นดูเทียมหทัยเท่าไหร่ เพราะทุกครั้งที่มาเยี่ยมก็จะหอบเอาคำกระแนะกระแหนมาด้วย จนบางครั้งเทียมหทัยทนไม่ไหวก็ถอยทัพออกไปทุกที
“แหม! ออกรับแทนลูกสาวคนโปรดอีกแล้วนะพี่กรร ไม่รู้อะไรนักหนารักกันจริงๆ เลย พ่อลูกคู่นี้” ภัคคินีทนไม่ได้
“เอาล่ะกินข้าวเถอะลูกไหนตุ๋นยาจีนให้แม่ลองซิ” คุณพร้อมรีบห้ามทัพ
“นี่ค่ะคุณแม่ ทานแล้วจะได้มีกำลังค่ะ ตำหรับนี้ภาได้มาจากจีนเชียวนะคะ สูตรฮ่องเต้เลยค่ะ” ภาวีณีรีบหมุนถ้วยชุปไปให้
“อ้าว! อิ่มแล้วเหรอยัยขิม” พรรณีถามเมื่อเห็นเทียมหทัยรวบช้อน
“ค่ะคุณแม่ งั้นขิมขอตัวนะคะ จะไปเคลียร์งานที่เอามาจากออฟฟิศค่ะ ขอโทษนะคะ” เทียมหทัยพูดพลางลุกขึ้น
“จ้ะอย่าทำงานหนักนะลูก” พรรณีอนุญาตแต่โดยดีเพราะรู้ดีว่าลูกสาวรู้สึกยังไงกับอาสองคนนี้
“ค่ะงั้นขิมขอตัวนะคะ อาภัคอาภาสวัสดีค่ะ” เธอรีบไหว้ทั้งสองซึ่งแสดงให้ถึงความอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่ในที ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับการตอบรับที่ดี แต่เธอก็ถือปฏิบัติเสมอมา แล้วก็รีบผละออกจากห้องอาหารไป
“คุณขิมกับคุณกรณ์แน่ใจนะครับว่าจะไม่นอนค้างก่อนแล้วค่อยกลับพรุ่งนี้เช้า อากาศเหมือนจะครึ้มฟ้าครึ้มฝนนะครับ ลุงไม่ค่อยสบายใจเลยถ้าคุณสองคนจะเดินทางตอนนี้ เพราะทุกครั้งคุณขิมไม่เคยเดินทางตอนค่ำอย่างนี้”
อินทร์พยายามห้ามคนทั้งสอง เพราะเห็นอากาศวันนี้ไม่ค่อยจะเป็นใจให้เดินทางสักเท่าไหร่ อีกทั้งคนทั้งสองก็ตรำงานหนักมาทั้งวันตั้งแต่เช้าที่มาถึงก็ไม่ได้พักงานเลย ธรรทรก็แยกไปดูงานที่สนามกอล์ฟ ส่วนเทียมหทัยก็เดินดูที่ไร่
และก็เคลียร์งานเอกสารในออฟฟิศทั้งวัน จะได้พักจริงๆ จังๆ ทานข้าวเย็นนี่เอง ส่วนมื้อเที่ยงนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะทั้งสองได้ข้าวกันคนละห่อเสร็จแล้วก็รีบแยกกันไปทำงานของตัวเองให้เสร็จ เพราะรู้ว่ามีเวลาน้อยกันเต็มที
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะลุงอินทร์ขิมสัญญากับคุณย่าไว้แล้วว่าจะไปทานอาหารเช้าด้วยกัน และร้อยพวงมาลัยถวายพระค่ะ ช่วงนี้ไม่ได้อยู่กับคุณย่าเลย เดี๋ยวคนแก่น้อยใจพอดี” เธออธิบายถึงเหตุผล ซึ่งลุงอินทร์เองก็เข้าใจ
“คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เพราะอย่างน้อยคุณขิมก็ไม่ได้เดินทางคนเดียวครับ มีผมไปด้วย” ธรรทรรีบบอกเพราะเห็นอินทร์แสดงอาการเป็นห่วงเทียมหทัย
“งั้นผมฝากด้วยนะครับคุณกรณ์มีอะไรให้รีบโทรหาผมได้ทันทีเลย เพราะเส้นทางนี้ผมมีเส้นสายอยู่เยอะมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันทันนะครับ”
“ได้ครับงั้นผมว่าเราออกเดินทางกันดีกว่านะครับคุณขิมเดี๋ยวฝนจะตกก่อน…งั้นผมลานะครับลุง ฝากขอบคุณป้าใจด้วยสำหรับอาหารเย็น” เขาไหว้ด้วยอาการนอบน้อม
“งั้นขิมลานะคะลุงอินทร์” เทียมหทัยไหว้แล้ว รีบเปิดประตูรถเข้าไปโดยมีธรรทรนั่งรออยู่แล้ว
“เดินทางปลอดภัยครับคุณขิมคุณกรณ์ด้วยครับ” อินทร์รีบรับไหว้ทั้งสองคนพร้อมทั้งอวยพร
“ฝนตกหนักจังเลยนะคะ ปกติไม่เคยเจอแบบนี้เลยเวลาขิมกลับ”
เทียมหทัยเอ่ยขณะรถกำลังแล่นไปบนถนนที่ค่อนข้างเปลี่ยวจากบ้านผู้คนและรถก็ไม่ค่อยมีวิ่งสวนมาเลย
“ก็นั่นสิครับ แล้วทุกครั้งคุณขิมมาค่ำมืดขนาดนี้หรือเปล่าครับ อันตรายมากเลยนะครับ”
“ส่วนใหญ่ขิมไม่ค่อยค่ะ จะกลับตอนเย็นๆ ค่ะ หรือถ้าต้องกลับก็จะมีลุงอินทร์หรือไม่ก็คนขับรถที่บ้านมารับค่ะ” เธออธิบาย
“เอ๊ะ! คุณกรณ์จอดรถทำไมคะ” เธอถามด้วยอาการกังวลเพราะว่าเห็นเขาหยุดรถที่ไหล่ทาง
“ไม่รู้รถเป็นอะไรครับ รู้สึกขับแล้วไม่ได้ศูนย์ยังไงไม่รู้ครับ ไม่รู้ยางจะแบนหรือเปล่าครับ แต่ผมไม่แน่ใจนะต้องลงไปตรวจดูก่อน คุณขิมรออยู่ในรถนะครับ” เขาบอกพร้อมทั้งจะเปิดประตูลงไปสำรวจดูรถ
“ขิมว่ารอให้ฝนซาลงก่อนดีมั้ยคะ แล้วในรถขิมก็ไม่มีร่มด้วยค่ะ”
“นั่นสินะผมเองก็ไม่ได้ยืมลุงอินทร์มาเผื่อไว้ด้วย แต่ไม่ต้องห่วงนะครับผมมีไอ้นี่ครับ” เขาพูดพลางเอื้อมมือไปเปิดเอาปืนพกคู่กายที่กระเป๋าออกมาให้เทียมหทัยดู
“ขิมก็มีค่ะ”
เทียมหทัยก็เอื้อมมือไปเปิดช่องเก็บของที่หน้ารถ แล้วก็หยิบกระบอกขนาดย่อมของตัวเองออกมาเหมือนกัน เพราะกรรชัยเคยซื้อให้ และให้ไปเรียนยิงปืนด้วยเพราะอยากจะให้เธอได้มีวิชาป้องกันตัวเอาไว้
“แหม! คุณขิมนี่รอบคอบทุกเรื่องจริงๆ นะครับ แต่ผมว่าท่าทางฝนจะไม่ซาง่ายๆ นะครับคงต้องเสี่ยงเปียกฝนลงไปดูก่อนแล้วล่ะ ถ้ามีอะไรจะได้หาทางแก้ไขได้ทัน”
“งั้นก็ตามใจคุณค่ะระวังตัวนะคะคุณกรณ์”
“ขอบคุณครับที่เป็นห่วงถ้ามีอะไรให้คุณขิมบีบแตรดังๆ นะครับผมจะรีบมาเลย”
“ค่ะไม่ต้องห่วงขิมนะคะ”
หญิงสาวบอกขณะที่ธรรทรเปิดประตูรถออกไปสำรวจรถท่ามกลางสายฝนที่โปรยมาอย่างหนัก แต่ไม่ทันที่เขาจะสำรวจล้อรถครบทั้งสี่ล้อ เทียมหทัยก็สังเกตเห็นว่ามีรถกะบะขับแซงหน้ารถไปแล้วก็ชะลอความเร็วไปจอดด้านหน้ารถตรงที่ธรรทรกำลังจะไปสำรวจดูพอดีเลย
- Writer
