"Caithlyn—"
"Huwag mo akong matawag-tawag na Caithlyn, Dad," sambit ko sa kaniya.
Hindi ko kasi kayang pakinggan na tinatawag niya ako sa aking pangalan dahil nandidiri ako.
Napalingon ako sa magaling kong ama at sinamaan siya ng tingin. Hindi naman siya nagpatalo at talagang nilabanan ang aking mga titig.
Akala ba niya ay matatakot ako sa kaniya?
Demonyong ngiti ang sumilay sa aking labi lalo na noong nakita ko kung gaano siya magalit sa akin. Kung kinaya niyang saktan si Mommy, ako naman ay kaya ko siyang labanan. Kahit umabot pa kami sa p*****n.
"Ama mo pa rin ako—"
"Huwag mong gamitin sa akin ang salitang iyan! Ama man kita o hindi, hinding-hindi ko matatanggap na nagkaroon ka ng kabit. Naiintindihan mo?" bulyaw ko sa kaniya.
Wala na akong paki alam kung marinig man kami ng mga
