When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เมื่อแฟนหนุ่มกลับมาเธอก็ไม่รีรอที่จะซักไซ้เอ่ยถามซึ่งพอเขาเล่าเรื่องทุกอย่างเธอก็พอเข้าใจได้ "แล้วพี่ไม่รู้เลยหรอว่าพี่เป็นลูกเค้าหน้าเหมือนกันขนาดนั้น" เธอเอ่ยพรางมองหน้าบิดาของเขาในมือถืออย่างพินิจเพราะเขาเหมือนพ่อนี่เองถึงได้หล่อขนาดนี้ "แม่พาพี่มาตั้งแต่สิบขวบพี่ถูกชนรถพี่เลยจำอะไรไม่ได้พี่ไม่ได้รวยไงจะเอาอะไรมารูล่ะ" คนที่มีมือถือหรือคนที่ทำธุรกิจอะไรหลายๆ อย่างแวดวงเดียวกันกันพอเขานั่นแหละถึงจะรู้จักบิดาของเขา "ค่ะ" เธอเองก็ไม่ถามอะไรเพราะเข้าใจได้หลังจากที่เขาอธิบายทุกอย่างให้เธอฟัง "แล้วเรื่องที่ญี่ปุ่นหนูจะทำยังไง? จะให้สองแม่ลูกนั่นได้ทุกอย่างที่ปู่หนูสร้างไปงั้นหรอ?" เขาเอ่ยถึงแม้ว่าปู่ของเธอจะเคยกีดกันเขาก็เถอะแต่เขาก็ไม่ได้อย่างให้เรื่องมันลงเอยแบบนี้มากหรอก "พี่ไม่โกรธคุณปู่หรอคะ? ทั้งที่คุณปู่ไม่ชอบพี่มานานหลายปี" ปู่ไม่ชอบเขาก็เพราะเขาไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอนั่นแหละแต่เธ