Wrath of His Revenge

Chapter 3

Mabilis kong itinago ang aking diary at tinungo ang pinto. Ramdam ko ang panginginig ng mga tuhod ko sa sobrang kaba ngunit nagawa ko pa ring buksan ang pinto.

"Anong---uhmm?" Nabigla ako nang sinalubong niya ako ng isang mapusok na halik. Pilit nitong binubuksan ang aking bibig ngunit hindi ako natinag. Halos matumba ako nang bigla niya akong hinatak papasok sa kanyang kuwarto at pabalibag na isinarado ang pinto.

He pushed me harshly towards his soft king-sized bed then he started to unbuckle his belt.

I can see nothing but purely lust and anger in his hazel brown eyes.

He crawled to the bed and pinned my both hands to the headboard with his left hand. I didn't even notice how he managed to took all my clothes off. The next thing I knew, I am just wearing the last piece of clothe that covers my sensitive parts.

I can feel his weight on top of me. He started to kiss me savagely while his other hand made its way to my breast. Mabilis. Marahas. Mabagsik. At puno ng pagnanasa ang kanyang mga mata.

"Everything about you is mine! Your body and soul. No one could ever touch you like this but me." Nagliliyab ang buong katawan ko sa kanyang ginagawa. Pero nagitla ako nang tumigil ito ng bahagya. "Say it." Tiningnan ko ang ang walang emosyon nitong mga mata. "Say it!"

"I... I am all y-yours. I'm all yours, Benedict."

'Yun lang at ipinagpatuloy niya ang kanyang ginagawa. Pumipisil-pisil. Humahaplos, sa bawat parte ng katawan ko.Wala man lang bahid ng pagmamahal habang ginagawa niya iyon. He's way far different from the man I used to love before.Just when I was about to come for my first o****m he removed his finger out of my core.

I stared at him unbelievably. Sinuot niya ang mga damit niyang hinubad kanina. He acted as if nothing happened. "S-san ka pupunta?"

"None of your damn business!"

"Benedict!"

"Cut the crap, Adrianna! You're nothing but my mere slave! Got that?" Ngumisi siya nang puno ng pang uuyam.

"I will make you feel what I felt when you chose to hurt me! I loved you before. Damn! I even gave my whole life to you but the hell did you do, huh? You ruined me! You ruined me, Adrianna!" sigaw niya kaya napapiksi ako.

"Benedict." Hindi ko nagawang magsalita. Hindi ko man lang masabi sa kanya ang totoo. Andif I could, alam kong hindi siya maniniwala. Nababalot ng poot ang kanyang puso.

"Brace yourself, Adrianna! Brace yourself because I will let you taste the wrath of my revenge!" he said furiously before leaving me dumbfounded.

My tears started to fall. I felt a pang on my chest.

Ang sakit. Ang sakit sakit palang malaman na kinamumuhian ka ng taong mahal mo. Niyakap ko ang aking dalawang tuhod at ipinatong ang aking baba. Saganang umaagos ang mga luha sa aking mga mata. Maliwanag pa sa sinag ng buwan ang kanyang sinabi.

Paghihiganti. Iyon lang ang pakay niya at wala ng iba. Kung sa ganitong paraan ko makakamit ang kapatawaran niya, I am very much willing to endure the pain.

Sana lang ay darating ang araw na babalik ang dating Ashton Benedict na nakilala ko. 'Yung mapagmahal at mapag-aruga na Benedict. 'Yung ibibigay lahat sa babaeng mahal na mahal niya. And when that time comes, sana ako pa rin ang babaeng iyon. Ngunit alam kong malayong mangyari pa 'yon. That makes my chest tighten. Ngayon pang hindi lang pala alipin ang turing niya sa 'kin kundi isang maruming babae.

Ibang-iba ang paraan ng paghalik niya sa 'kin kanina. Noon para akong mahalagang kayaman sa kanya na kinaiingatan niya. He used to kissed me passionately with so much love. Ngunit kanina parang dinudurog niya ang labi ko sa halik niya. Galit na galit siya.

Sa dinami ng pinagdaanan ko sa loob ng anim ng taon ay hindi ko maiwasang tanungin ang sarili ko.

Wala na ba talaga akong karapatang sumaya?

Ngunit sa tuwing bumabalik sa isip ko ang pang-iiwan ko kay Benedict noon ay para akong sinampal nang paulit-ulit. Oo nga pala. Kasalanan ko pala ang lahat. Siguro ito na ang kabayaran ng lahat ng kasalanan ko. Siguro ito na ang parusa sa 'kin ng Diyos at wala akong magagawa kundi ang tanggapin ito...

Na wala na akong karapatang sumaya kahit kailan.

Pinahid ko ang aking mga luha at dahan-dahang isinuot ang ang aking mga saplot. Nanunuot ang lamig ng aircon sa aking balat ngunit hindi ko alintana. Parang kaysarap sa pakiramdam. Nakakaramdam ako ng ginhawa.

Tahimik akong lumabas ng kanyang kuwarto at tinungo ang akin. Wala nang bakas ng kanyang presensya ang buong mansyon. He left.

Naiwan na naman ako ritong mag-isa. Gabi-gabi siyang umaalis at hindi ko namamalayan ang kanyangpag-uwi. Palagi akong pagod sa kakalinis ng buong mansyon araw-araw kaya mabilis akong nakakatulog. Minsan nakakatulugan ko pa ang damit kong suot-suot sa paglilinis buong araw. Mabilis akong mapagod kahit konting kilos lang.

Naisipan kong buksan ang cellphone ko dahil isang linggo ko na itong hindi nabubuksan magmula noong tumakas ako ng ospital. Hinintay kong umilaw ito at lumabas ang mga icons.

Bernadette: Bessy, asan ka na ba? Bakit ka tumakas ng ospital?! Goodness! Daddy is freaking out!

Bernadette: Bessy, mababaliw na ako sa kakaisip kung nasa'n ka! Gosh! Hindi ka pa okay!

Bernadette: Bessy naman, huwag mo kaming 'pag-aalahanin ng ganyan. Tutulungan ka ni Dad, we will do everything para gumaling ka. Huwag ka namang sumuko.

Bernadette: Please keep safe kung saan ka man ngayon. Huwag mong kalimutan inumin ang mga gamot mo.

Tumulo ang aking mga luha nang mabasa ang ilan sa mga mensahe ng bestfriend ko. Sixty-three messages lahat ito. Pinatay ko na lang ulit ito bago pa tumawag si bessy. Ayaw kong malaman niya kung nasaan ako. Nahihiya na ako sa kanya at sa pamilya niya. Ang bait-bait ng mga Ramos sa 'kin dahil kinupkop nila ako at tinuring na isang pamilya magmula ng mamatay si Mama dahil sa malalang sakit na minana ko na rin. At si Trixie, alam kong gaalit siya sa'kin dahilsa ginawa ko.

Tanggap ko na ang kapalaran ko. Ang gusto ko lang gawin ngayon ay makahingi ng tawad sa taong higit na nasaktan ko noon bago pa mahuli ang lahat.

Ang akala ko noon mamahalin na ako ni Mama pagkatapos kong bayaran ang mga utang niya pero hindi pala. Ginawa ko naman lahat. At akala korin noon ay magiging masaya ang mga taong mahal ko dahil sa pagpaparaya ko, hindi pala. Baliktad ang nangyari, nagkamali ako ng desisyon. Everything backfired to me.

"Kalahating milyon, iha. Hayaan mong sumaya ang anak ko. Mahal na mahal ni Trixie ang kaibigan niya. Maawa ka sa anak ko. Gabi-gabi ay nahuhuli ko siyang umiiyak. Alam kong si Benedict lang ang makapagpapasaya sa kanya. Parang awa mo na, Adrianna."

"Tita, h-hindi ko po magagawang iwan si Benedict. Hindi ko alam ang sinasabi mo."

"My daughter deserves tobe happy, Adrianna. Awang-awa na ako sa kanya. Maawa ka sa bestfriend mo."

"Tita..."

Si Benedict.Tumulo na naman ang aking mga luha nang maalala ko ang aking ginawa. Pinagpalit ko siya sa kalahating milyon para mabayaran ko ang lahat ng utang ni Mama. Hindi ko inakalang mababago ng kalahating milyon ang buhay ko. Higit sa lahat ay ipinagpalit ko siya para sa kaligayahan ng iba.

Dahil sa pagkakamaling iyon ay nagbago ang buhay naming lahat.

©GREATFAIRY