“อื้ม…เป็นความคิดที่ดีมากเลยว่ะเพื่อน” มาร์โบโลทำตาพราวระยับ พยักหน้าหงึกหงัก
‘เขาแค่พูดเล่นๆ แต่ไอ้นี่มันเอาจริงเว้ย!’ แอรอนหัวเราะกลั้วลำคอด้วยความขบขันกับท่าทีเปิดเผยราวหนุ่มน้อยเพิ่งริรักของเพื่อนซี้
“แล้วแกล่ะจะไปไหนต่อ หรือจะกลับไปบอกคุณย่าว่าจะหาเมียมาให้ดูหน้าเร็วๆ นี้” มือเรียวตวัดปากกาเซ็นเอกสาร พลางขยับปากหยักถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
“ไม่หรอก ถ้าคุณย่าไม่ใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด ฉันก็จะยังลอยชายอยู่แบบนี้” คนอย่างแอรอน มอร์แกนไม่ยอมให้คุณย่าจับเข้าสู่ประตูวิวาห์โดยไม่คิดจะบิดพลิ้วอยู่แล้ว
“แล้วแกจะไปไหนต่อล่ะ” ถามโดยไม่ได้มองหน้า เพราะนัยน์ตาสีควันบุหรี่กำลังจับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือในเอกสาร ต้องรีบทำงานให้เสร็จ จะได้รีบกลับไปหาเมียกับลูกที่บ้าน
“ไปกินเหล้าเคล้านารีตามประสาคนโสดไร้เมียข้างกาย ไปด้วยกันไหมวะ” พ่อจอมกะล่อนยักคิ้วให้พลางชวนด้วยท่าทางสบายๆ แต่ก็แค่แกล้งชวน
