“อะแฮ่ม! แด๊ดดี้กับมามี้จู๋จี๋กันเสร็จหรือยังคะ” เสียงกระแอมด้วยท่าทางเกินตัว ทำให้สองร่างผงะออกจากกันเร็วไว เห็นแววตาล้อเลียนของแม่หนูน้อยแล้วลักษณ์ณาราก็หน้าแดงแจ๋ วาดมือไปหยิกหมับเข้าที่เอวเพรียวอย่างลงโทษที่เขาชอบทำอะไรกับเธอประเจิดประเจ้อจนเด็กน้อยล้อเอาได้
“อ้าว…มิเกล หนูยังไม่ไปอีกเหรอลูก” มาร์โบโลยังคงมีสีหน้าราบเรียบดังเดิม ไม่มีแววกระดากอายได้อย่างน่านับถือเสียเหลือเกิน
“ยังค่ะ มิเกลรอให้แด๊ดดี้กับมามี้ไปส่งขึ้นรถอยู่” เจ้าของร่างกลมน่ารักยืนกอดอกทำหน้าขบขัน เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว ท่าทางก๋ากั่นของแม่หนูน้อยทำให้มาเรียลอบยิ้มด้วยความเอ็นดู
“อึ๊บ หนักเหมือนกันนะเนี่ย เจ้าหญิงน้อยของแด๊ดดี้” มาร์โบโลประคองร่างบางของลักษณ์ณาราลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกัน แล้วย่อร่างใหญ่ลงมาช้อนอุ้มแม่หนูน้อยขึ้น พร้อมแซวเบาๆ อย่างอารมณ์ดี
“แด๊ดดี้เลี้ยงมาดีนี่คะ” ยกแขนป้อมคล้องลำคอของผู้เป็นพ่อ แล้
