“แกเป็นอะไรของแกวะ ไอ้แอรอน ทำหน้าเหมือนไม่ได้เข้าห้องน้ำมาเป็นเดือนๆ” คนที่นั่งผิวปากฮัมเพลงอย่างสบายอุราไปพร้อมกับทำงาน เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนรักด้วยความสงสัย
“บ๊ะ…ไอ้นี่ถามอะไรก็ไม่ตอบ หรือว่าไปโดนแม่เสือสาวที่ไหนหักอกมา ถึงได้ทำท่าเป็นหมาหงอยแบบนี้” มาร์โบโลกระแทกเสียงใส่เจ้าของเรือนกายกำยำสมส่วนที่เพิ่งกระแทกก้นลงนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขาอย่างกระแทกกระทั้น
“คนอย่างแอรอน มอร์แกน ไม่เคยอกหักโว้ย ไอ้เจ้าพ่อปากดี!” นั่งลงปุ๊บก็ตีหน้าบึ้งหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินวาจาแสลงหูจากเจ้าของห้อง
“อุวะ…ไอ้นี่ เดี๋ยวนี้มันมียอกย้อนด้วยเว้ยเฮ้ย!” มาร์โบโลตบโต๊ะเสียงดังปัง พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะจนอกแกร่งกระเพื่อมไหว
“คนกำลังกลุ้มอยู่ แกมาหัวเราะเยาะกันได้ไงวะ ไอ้มาร์ส” มาร์โบโลแทบกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นผู้ชายทั้งแท่งอย่างแอนรอน มอร์แกนตวัดค้อนคมเข้าให้
“แล้วแกกลุ้มเรื่องอะไรวะ ถึงได
