พันธนาการรักนายเวฆา

ชดใช้

"อย่าซน"

มือหนาจับมือบางของพริมาไปไพล่ไว้ด้านหลังของเธอ

อกอวบอิ่มภายใต้ชุดรัดรูปโชว์เด่นต่อหน้าเขา

ใบหน้าหล่อคมโน้มลงหาสองเต้าอวบสวยทันทีอย่างไม่รอช้า

ฟันคมๆ ถูกใช้แทนมือที่ไม่ว่างกัดชุดสวยของเธอรูดลง

ชุดเดรสแบบเกาะอกถกรนลงไปกองอยู่ที่เอวพร้อมเสื้อชั้นในแบบเดียวกับชุด เปิดเผยความสวยด้านบนของเธอ

ปลายยอดปทุมถันถูกประเคนเข้าหาปากชายหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ริมฝีปากแสนร้ายเข้ากัดกินเธออย่างตะกละตะกลามจนเกิดรอยแผลตามเนื้ออ่อนของเธอ

ส่วนลูกน้องเหมือนรู้งานกันเป็นอย่างดีไปยืนคอยดูแลเรื่องความปลอดภัยของผู้เป็นเจ้านายอยู่ห่างๆ

"อืม"

หญิงสาวที่เกลียดความรุนแรงจนเข้ากระดูกดำกำลังร้องครวญครางรับความป่าเถื่อนอย่างพึงพอใจ

ทุกการกระทำของเขาที่รุนแรงกระตุ้นให้ใจกลางสาวผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่มกางเกงชั้นใน

"อืม"

เวฆาจับร่างบางที่ตัวเล็กกว่าเขามากพลิกลงไปนอนอยู่บนเบาะข้างๆ กับที่นั่งของเขา

สองมือหนาช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอออกจากร่างกายเปิดเผยเรือนร่างงดงามต่อหน้าเขา

ท่อนเอ็นยักษ์ถูกงัดออกมาจากในกางเกงผ้าเนื้อดีชักรูดต่อหน้าเธอเพื่อเตรียมความพร้อม

"ได้โปรดเข้าหาหนู"

ร่างกายเปลือยเปล่าของคนที่โดนฤทธิ์ยาเล่นงานอย่างหนักบิดเร้าไปมาอยู่ใต้ร่างหนาอย่างทุกข์ทรมานเมื่อความร้อนภายในอยากจะระบายออกมา

สายตาหวานจ้องมองท่อนเอ็นยักษ์ในมือเขาไม่ห่างด้วยอยากได้มันมาครอบครองเอาไว้

"อ่ะ"

เหมือนสวรรค์มาโปรดต่อหญิงสาว เธอถึงกับครางเสียงกระเส่าเมื่อเขาเอาปลายท่อนเอ็นยักษ์เข้ามาถูไถไปกับกุหลาบงามของเธอ

ความฉ่ำเยิ้มของเธอเคลือบปลายแข็งของเขาจนมันวาว

ความรุ่มร้อนในตัวเริ่มได้ระบายออกไปบ้าง รู้สึกดีกว่าก่อนหน้านี้ที่เหมือนจะทรมานจนตาย

"อ้าส์"

ปลายแข็งของท่อนเอ็กยักษ์ถูกกดเข้าไปในตัวเธอจนมิดลำยาวเมื่อคนด้านบนเผอิญเป็นคนความอดทนต่ำ รออะไรไม่เป็น

ช่องทางคับแคบของเธอฉีกขาดอีกครั้ง แต่ความต้องการของหญิงสาวกลับมีมากกว่าจนไร้ความรู้สึกเจ็บ มีเพียงความจุกที่ทำให้หน้าท้องน้อยของเธอปั่นป่วน

"อื้อ จุก"

ปากบางร้องท้วงในทันทีเมื่อคลื่นแห่งความจุกเสียดถาโถมเข้าหาท้องน้อยอย่างหนัก เธอเสียวจนขนลุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

มือบางพยายามไล่ทุบตามหน้าขาของเขาเพื่อให้เขาขยับออกแต่มันก็ไม่เป็นผล เธอกลับเป็นฝ่ายต้องยอมเพราะเจ็บมือ

"ทำเบาๆ มันไม่เสียว อ้าส์"

สองมือหนาจับขาเรียวแหกอ้าออกจากกันจนกว้างสุดเมื่อเธอเริ่มจะหมดฤทธิ์ต่อต้านความใหญ่โตของเขาแล้วกดแนบไปกับลำตัวบางของเธอ

สะโพกแกร่งส่งแรงเข้าหาเธออย่างรุนแรงไร้ความปรานีใดๆ

เสียงเนื้อแข็งตีเข้าหาร่างกายของพริมาดังสนั่นลั่นรถคันหรู

"อือ หนูเสียว อืม"

คนตัวเล็กถูกกระแทกเข้าหาจนสั่นพั่บๆ ไปทั้งตัว

ใจกลางสาวถูกความรุนแรงโหมเข้าใส่จนผิวอ่อนเปลี่ยนจากสีชมพูระเรื่อเป็นสีแดงจัด

ช่างดูน่าเจ็บแต่เธอกลับเสียวซ่านจนครวญครางออกมา

"อ่า"

เวฆาโหมแรงเข้าใส่เธออีกจนหยดเหงื่อไหลทะลักออกมาเปียกชุ่มเสื้อผ้าที่เขายังคงใส่อยู่

และมีบางหยดไหลลงกระทบร่างบางที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ด้านล่าง

"อืม ใกล้แล้ว"

เสียงหวานร้องบอกเขาอย่าลืมอายเมื่ออารมณ์สวาทกำลังจะได้ปลดปล่อย

มือหนาเอื้อมไปจับสองไหล่ของเธอล็อกเอาไว้แน่น

สะโพกแกร่งกระแทกแรงเข้าเธออย่างหนักหน่วงจนรถเริ่มโยกตาม

"กรี๊ด"

เรือนร่างอรชรไร้เสื้อผ้าปกปิดกระตุกงึกงักใส่ร่างหนาที่ยังคงกระแทกเข้าใส่เธออยู่

น้ำหวานของเธอไหลทะลักออกมาอย่างสุขสม

"อ้าส์"

คนตัวโตจับคนตัวเล็กขึ้นมานั่งคร่อมเขาที่ด้านบน

สองมือหนาจับเอวคอดกิ่วของเธอแน่น ยกร่างบางนั้นขึ้นลงเพื่อกระแทก

ไม่นานนักเขาก็เสร็จสมตามเธอที่เสร็จอีกรอบ

น้ำสีขาวขุ่นที่เหนียวข้นถูกฉีดเข้าไปในตัวเธอแสดงถึงความสุขของชายหนุ่มที่ได้รับการปลดปล่อย

"ไปโกดัง"

เวฆาจับหญิงสาวแต่งตัวกลับตามเดิมและยกเสื้อสูทของเขาให้เธอไปห่อคลุมร่างกายด้วยอีกชั้นก่อนจะเรียกลูกน้องกลับมาขึ้นรถ

และเขาก็ออกไปทำงานต่อทันทีด้วยคืนนี้จะมีการส่งสินค้าผิดกฎหมายล็อตใหญ่ให้กับลูกค้าโดยมีพริมาตามไปด้วย

เพราะร่างกายของเธอยังไม่หมดฤทธิ์ยายังคงต้องให้เขาตามช่วยไปตลอดทางและเกือบจะตลอดทั้งคืน

"อืม"

ดวงตากลมสวยลืมตาตื่นขึ้นในห้องที่ไม่คุ้นตา ทุกอย่างรอบตัวล้วนเป็นสีดำ

ร่างกายบอบช้ำแทบขยับเขยื้อนไม่ได้เหมือนในคืนวันนั้นที่ต้องเจอกับฝันร้าย

"ไอ้คนชั่ว"

มือบางที่เร็วเท่าความคิดยกขึ้นไปตบศีรษะของคนที่นอนหันหลังให้กับเธออยู่เมื่อสายตาของเธอมองไปเห็นเขา

เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใครรู้เพียงแต่เขามีรอยสักเต็มแผ่นหลังจนดูน่าเกรงกลัว

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลากลัวเธอจำต้องสู้ยิบตาเพื่อเอาตัวรอด

"อะไรกันวะ"

คนโดนตบศีรษะอย่างแรงลุกขึ้นจากการนอนอย่างรวดเร็วขึ้นมาคร่อมบนตัวของพริมา

มือหนาบีบข้อมือเธออย่างแรงกดไปกับเตียงนอน

สายตาดุดันของเขาจ้องมองเธอเขม็งราวกับจะตบตีเธอกลับที่กล้ามาทำร้ายเขาก่อน

ไม่เคยมีใครหน้าไหนทำกับเขาแบบนี้มาก่อน

"คุณเวฆา"

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเขาที่เธอไม่อยากจะเจอหน้าอีกแล้ว

แล้วเมื่อคืนนี้เธอมากับเขาได้ยังไงทั้งที่เธออยู่กับพิชญ์ในห้วงความจำสุดท้าย

"เธอต้องชดใช้"

ใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มที่มีแต่ความร้ายกาจซ่อนอยู่โน้มลงหาร่างบางที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดอีกครั้ง

ปากหนาไล่ขบกัดเธอสลับกับดูดเลียไปตามสองเต้าอวบสวยและเรือนร่างของเธอที่มีรอยแผลเล็กรอยแผลน้อยที่ถูกสร้างเอาไว้ก่อนหน้านี้

ท่อนเอ็นยักษ์ตื่นขึ้นอีกครั้งและเตรียมเข้าหากุหลาบงามของเธอที่มีแผลฉีกขาดจากเหตุการณ์เมื่อคืน

"ไม่นะ ปล่อย กรี๊ดดด"

เสียงของหญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดดังลั่นบ้าน

ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจในทันที

แต่มันกลับไม่ช่วยให้เธอรอดพ้นไปจากเขาเลย

เธอโดนเขาตักตวงความสุขเข้าใส่ตัวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาพอใจถึงได้ปล่อยตัวเธอกลับ

พริมาได้แต่ใช้น้ำตาช่วยให้ช่วงเวลาแห่งฝันร้ายนี้ผ่านพ้นไปทั้งที่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

เธอเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจอย่างแสนสาหัสจนแทบไม่รู้ว่าจะพาตัวเองรอดไปได้ไหม