พันธนาการรักนายเวฆา

สำส่อน

"สนใจใคร"

ผู้มาสายอย่างเควินเอ่ยทักทายผู้มาก่อนอย่างเวฆาเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องเวลาที่เขานั้นมาช้าไปถึงห้านาที

และก็เพื่อคลายความสงสัยว่าเพื่อนรักไปยืนเกาะขอบระเบียงกระจกของโซนวีไอพีมองสาวคนไหนที่ด้านล่างนั้น

นานๆ เขาจะเห็นเพื่อนคนนี้มองสิ่งอื่นๆ นอกเหนือจากงานและธุรกิจผิดกฎหมายที่ต้องทำ

"ไม่"

ร่างหนากลับหลังหันมาเผชิญหน้าผู้เป็นเพื่อนที่มาสาย

สายตาคมมองไปยังเพื่อนที่ร่วมธุรกิจกันมานานด้วยแววตาตำหนิ

เขามีงานหลายอย่างต้องทำแต่กลับต้องมาเสียเวลารอ

"วันก่อนกูยังเห็นว่ามึงเพิ่งจะพาสาวสวยออกจากบ้าน จะไม่สนใจผู้หญิงคงเป็นไปไม่ได้"

เควินต่อปากต่อคำกับเวฆาต่อเพราะเดือนก่อนที่เขามีธุระด่วนต้องไปที่บ้านของเวฆา เขาเห็นกับตาว่ามีหญิงสาวสวยถูกพาตัวออกจากบ้านของมัน

ความสวยของผู้หญิงคนนั้นยังตราตรึงใจเขาอยู่เลย นี่ถ้ามันบอกว่าไม่เอาก็อยากจะขอที่อยู่ไปฉุดเธอมาเก็บเอาไว้เป็นเด็กในฮาเร็มอีกสักคน

"ไปเตรียมรถ"

เวฆาถอนหายใจพรืดใหญ่ด้วยความเบื่อหน่ายที่มีต่อเพื่อนคนนี้ แล้วหันไปสั่งลูกน้องให้เตรียมตัวกลับทันที

เพื่อนคนนี้มันไม่สำนึกเลยจริงๆ ที่มาสายจนตอนนี้เขาหมดเวลาที่จะคุยเรื่องงานกับมันแล้ว

มันยังสรรหาเรื่องที่เขาจำแทบไม่ได้ขึ้นมาพูดอีก

"ทักนิดทักหน่อยไม่ได้เลยนะ"

เสียงหนาของเควินจิ๊จ๊ะในลำคออย่างขัดใจที่อดได้ล่วงรู้ว่าหญิงสาวปริศนานั้นเป็นใคร

ไม่รู้ว่ามันจะหวงอะไรนักหนาทั้งที่ผู้หญิงของมันก็มีตั้งมากมายเพราะว่ามันเนื้อหอมแค่ชายตามองผู้หญิงก็วิ่งตามแล้ว

"ขอตัว"

ร่างสูงกำยำแสนจะสง่างามในชุดสูทสีดำเดินออกจากโซวีไอพีไปในทันทีโดยมีลูกน้องสี่คนเดินตามไม่ห่างเพื่อดูแลความปลอดภัย

ความสง่างามดูดีของเขาทำให้สาวน้อยสาวใหญ่รวมถึงไม่สาวหันมามองกันเป็นตาเดียว

แต่กลับไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าชายผู้สง่างามผู้นี้มีความร้ายกาจซ่อนอยู่

"เดี๋ยว มึงยังคุยงานเลยนะไอ้เว"

ร่างหนาของชายหนุ่มอีกคนที่สง่างามไม่แพ้กันร่วมถึงเป็นฝรั่งตาน้ำขาวเหมือนกันอีกด้วยวิ่งตามออกมา

เขามาพร้อมกับเสียงตะโกนเป็นภาษาอิตาลีเพื่อให้คู่สนทนาฟังเข้าใจและป้องกันคนรอบข้างรู้เรื่องที่เขาคุยกัน

"สินค้าจะถึงตามกำหนด ถ้ามึงส่งเงินมาก่อน"

สองเท้าของเวฆายังคงก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงตอบกลับเป็นภาษาเดียวกับที่อีกคนตะโกนมา

โดยเขาไม่รอฟังคำตอบอะไรทั้งนั้นเพราะสินค้าที่เขาจะส่งให้เควินมีเพียงเขาคนเดียวที่มีอำนาจพอที่จะนำมาขายให้กับมัน

เพราะฉะนั้นมันก็เหมือนกับการผูกขาด เควินไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน

"เออ"

เสียงหนากระแทกเสียงใส่หลังเพื่อนตอบกลับไป

สุดท้ายเขาที่เป็นลูกค้าก็เสียเปรียบมันอีกจนได้

สินค้าก็ยังไม่เห็น เงินก็ต้องจ่ายให้กับมันอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

"ช่วยด้วย"

พริมาเห็นกลุ่มคนเดินมาไกลๆ เธอเลยรวบรวมแรงดิ้นจนหลุดออกจากมือของพิชญ์

หญิงสาวรีบเข้าไปขอความช่วยเหลือโดยไม่ได้มองหน้ามองหลัง

และด้วยไม่ทันระวังทำให้เธอนั้นสะดุดก้อนหินล้มก่อนที่จะวิ่งไปถึง

"เป็นอะไรหรือเปล่า"

พิชญ์รีบเข้าไปประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้นเพื่อไม่ให้ใครสงสัย

สองมือของเขาจับไหล่ของเธอแน่นแล้วบีบแรงๆ เพื่อใช้กำลังบังคับให้เธอทำตาม

เขาเริ่มจะหมดความอดทนกับเธอมากขึ้นทุกที

รอเวลาให้ลานจอดรถแห่งนี้ไร้ผู้คนเมื่อไหร่เธอได้เจอดีแน่

"สำส่อน"

สายตาคมของเวฆาตวัดมองไปตามต้นเสียงตามประสาคนหูไว้ที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี

ปากหนาพ่นคำพูดไม่น่าฟังออกมาทันทีจนลูกน้องที่เดินตามมาถึงกับต้องเหลียวมองว่าผู้เป็นเจ้านายหมายถึงใคร

"ช่วยด้วยค่ะ"

เสียงหวานแทบจะเปล่งออกมาไม่พ่นลำคอ ร่างกายไร้ความเป็นตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ

สติที่มีอยู่เพียงน้อยนิดนำพาสายตาให้มองไปยังคนกลุ่มสุดท้ายที่กำลังจะขึ้นรถ

น้ำตาเริ่มเอ่อไหลออกมาด้วยความกลัว นี่จะเป็นฝันร้ายครั้งที่สองของชีวิตเหรอที่ต้องมาเจอกับผู้ชายเลวๆ แบบนี้

"ภรรยาผมนะครับ เธอเมามากไปหน่อย"

พิชญ์พยายามจะพาร่างบางขึ้นรถที่เปิดประตูรออยู่แล้ว แต่กลับมีผู้ชายที่เขาพอจะคุ้นหน้าอยู่บ้างเพราะถือว่าเป็นลูกค้าขาประจำขอผับมายืนจ้องมองอยู่

เขาแอบปาดเหงื่อเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตมากนักแล้วหันไปพูดคุยกับทุกคนปกติ

โดยมีร่างบางที่ตัวอ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้อมแขน

"ช่วยด้วย"

พริมารู้สึกตัวเป็นระยะๆ เอ่ยขอความช่วยเหลือออกมาอีกเมื่อรู้สึกเหมือนมีคนอื่นเข้ามายืนคุยอยู่ใกล้ๆ

แต่ร่างกายกลับกำลังเข้าไปนัวเนียอยู่ในอ้อมกอดของพิชญ์อย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้

"เจ้านายของผมต้องการพบผู้หญิงคนนี้ ขอให้คุณส่งตัวเธอมาด้วย"

ดีนพูดออกมาอย่างสุภาพเพราะพิชญ์ถือเป็นเพื่อนของเพื่อนเจ้านายอีกที

เขาที่ฉลาดจนถึงขั้นได้เป็นมือขวาของเวฆาก็ไม่อยากทำอะไรที่มันรุนแรง เพราะกลัวว่ามันจะมีผลกระทบต่อเจ้านาย

"อย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย"

แต่พิชญ์กลับไม่สนในคำพูดของใครหน้าไหนทั้งนั้น

เขาหันหลังให้กับลูกน้องมาเฟียแล้วพยายามพาหญิงสาวขึ้นรถอีกครั้ง

พริมาจะต้องเป็นของเขาเพราะเขาปล่อยให้เธอเก่งเกินหน้าเกินตามานานพอแล้ว

"จัดการ"

ดีนเข้าไปแย่งตัวหญิงสาวออกมาจากพิชญ์ตามคำสั่งของเจ้านาย

และสั่งให้ลูกน้องเข้าไปกระทืบชายหนุ่มเพื่อเป็นการปิดปากไม่ให้เกิดเสียงโวยวายดังตามหลังมา

"คุณ"

หญิงสาวถูกหิ้วปีกมาขึ้นรถคันหรูที่ขับมาจอดรออยู่ไม่ไกลมานัก

ร่างบางเซเข้าไปแทบจะขึ้นไปนั่งบนตักของเวฆาทันทีด้วยสองขามันอ่อนแรง พอถูกปล่อยตัวแล้วมันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเพื่อมองเจ้าของตัก เธอถึงกับอ้าปากค้างนิดๆ ตะลึงในความหล่อและดูดีของเขา

"เป็นหมารึไงถึงคลานมา"

เขาจับร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งให้เรียบร้อยข้างๆ เขาแล้วปิดประตูเสียงดังใส่

ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่พอใจนักที่เธอเอาแต่จ้องหน้าเขา

"คนหล่อช่วยหนูด้วย"

พริมาขยับขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักเขาโดยมีสายตาหวานคอยจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ห่าง

สองมือบางจับสองมือหนาขึ้นมาลูบไล้ตามเรือนร่างที่ยังมีเสื้อผ้าปกปิด

ฤทธิ์ของยานั้นกำลังเล่นงานเธออย่างหนักจนขาดสติไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไปบ้าง