Elif,
Azad’ın keskin gözleri, konağa gireli iki saniye bile geçmeden gözlerimi bulduğunda hızla başımı öne eğip tamamen görünmez olmak için saklandım.
Neden korktuğumu bilmiyordum ama kalbim metrelerce koşmuş gibi atıyor, nefeslerim ciğerime batıyordu.
Dün gece “seni görmek istemiyorum” deyip bir de üzerine telefonuna engel atarken ki cesaretimin çeyreğini bile bulamıyordum şimdi. Her an düğünü bırakıp benim peşime düşerek hesap soracakmış gibi geliyordu.
Bu kadar insanın içinde bana bir şey yapamayacağını bildiğim halde ne demeye bu kadar heyecanlandığımı çözemezken kendimi tutamayıp saklandığım kadının arkasından azıcık başımı çıkardım, olduğum tarafa bakmıyordu.
Yakalanma korkum olmayınca az daha yana kayıp bu sefer doya doya baktım.
Abisinin sağ yanında, sanki insanlara boy
