My Valentine

Kabanata 9

Kabanata 9

NANG matapos sila sa pagkain ay agad din naman silang lumabas ng restaurant. They bid their goodbyes. Umuna na si Felix sa pagsakay sa sasakyan nito. Sasakay na rin sana siya sa kanyang kotse nang bigla siyang tawagin ni Felix.

"Hey Nica! I forgot to give you this," anito at may ibinagay na regalo sa kanya.

"Talagang 'di mo ako nakalimutan ah! Thanks!" aniya pa.

"Of course! Let's celebrate again next time. Isasama ko si Elizabeth niyan."

"You should!" sagot niya at itinaboy na ito.

"Go fix it and don't make yourself look like a wasted," asar niya pa sa kaibigan.

"Nah! Shut it!" ani Felix at sinimangutan siya. Kumaway lamang siya rito. Felix then went to his car and drive it away. Sumakay na rin siya sa kanyang sasakyan. Habang nasa loob ay inusisa niya ang naging regalo sa kanya ni Felix. Binuksan niya ang box. Napapailing siya ng kanyang ulo habang 'di maiwasang mapangiti dahil sa kanyang nakita. Isang set ng alahas ang naging regalo nito sa kanya. A congratulatory gift from her best friend. Itinabi niya na ang regalo nito at kinuha ang kanyang cellphone. She texted Felix to thank him again. Pagkatapos niyon ay umuwi na siya ng bahay.

NANG makauwi siya ng bahay ay nadatnan niya ang kanyang ama sa sala. Nakade-quatro ito habang nagbabasa ng newspaper. Napatingin siya sa suot niyang relo. It's almost quarter to eleven in the morning.

"Good morning Papa," she greeted. Lumapit siya sa ama at humalik sa pisngi nito.

"Where have you been Dominica?" tanong nito nang hindi man lang siya tinitingnan. Umupo siya sa kabilang couch. She slouch her back against the leather couch.

"I eat breakfast with Felix," sagot niya. Napatango-tango naman ito.

"How's he?"

"He is good. Doing well," sagot niya habang pinaglalaruan ang kanyang mga daliri. She feel so awkward at this moment. Hindi mawala sa isip niya ang nangyari noong nakaraang araw. She raised her voice to her father and until now, she feel guilty about it.

"About what happened to those proposal Dominica—"

"I'm sorry Papa," agad na singit niya.

"I should never raised my voice. That was so unrespectful," aniya habang nakayuko ang kanyang ulo. Ayaw niyang tingnan sa mata ang kanyang Papa Emilio.

"I'm sorry too ija."

Napaangat siya ng kanyang ulo. Sumenyas naman ito sa kanya. Tinapik nito ang bakanteng space sa sofa. Gusto nitong maupo siya sa tabi nito. She obliged immediately. Niyakap niya ang kanyang ama.

"I'm so sorry Papa," aniyang muli.

Emilio hug her back and kiss her forehead.

"Kasalanan ko rin naman anak kung bakit ganoon na lang ang iyong reaksyon."

Gusto nang mangilid ng kanyang mga luha sa mata. She feel the sincerity of the voice of her father.

"Those proposals? Does it really worth it?"

Kumalas siya sa pagkakayakap dito.

"Papa, hindi ako basta-basta magpapapirma sa iyo ng mga ganoon kung hindi ako siguradong wala tayong mapapala. Those proposals were indeed beneficial to our company."

Bigla namang tumawa ang kanyang ama.

"You're really a keen observant. That's what I like you the most ija."

He caress her hair gently.

"Bring it to me. I will sign it right now."

Namilog naman ang kanyang mga mata.

"Are you serious!?" gulat niya pang bulalas. Napatango naman ito.

Sa sobrang saya niya'y agad niyang inilabas ang limang folder. Naglabas din siya ng pen. Mabilis niya pang pinagbubuklat ang mga ito para madali na lang permahan.

"I swear Papa, hindi ka lugi sa mga ito," paniniguro niya pa.

"I trust you ija. Why don't you make me some dessert while I'm reading these? You should give me a treat," nakangiting wika nito. Agad naman na nagliwanag ang kanyang mga mata.

"Of course Papa," masiglang sagot niya at agad na napatayo.

"I'll be quick!" aniya. Tinawanan lamang siya ng kanyang ama. Nagmadali rin naman siyang tinungo ang kusina.

Nagpatulong na rin siya kay Yaya Fatima para mabilis siyang matapos.

AFTER an hour of preparing their dinner and the dessert that requested by her father ay agad din naman niyang tinawag ang kanyang ama.

"I'm done Papa, how about you?"

Binalingan naman siya nito.

"Done signing it all," sagot nito at tumayo na. Umakbay ito sa kanya.

"As I've read it all, you're right ija. Walang tapon sa mga iyon."

"Sabi ko sa inyo, 'di ba? I won't take any risk without checking it first."

Her father chuckles.

"Clever."

Napangiti lamang siya. Umupo na silang dalawa sa hapag. Ngayong tapos na ang isang problema niya'y ibang problema na naman ang kanyang haharapin. Ngayon ay paano siya magsisimulang magpaalam sa kanyang ama. She must fulfill that promise. Tumikhim siya at uminom ng konting tubig bago tuluyang nagsalita.

"Papa, there's something I need to tell you," aniya at medyo bahagya pa siyang nauutal.

"What is it?"

Napalunok siya.

"I have this habit of going somewhere and..." Sandali siyang napatigil dahil tinitingnan niya muna ang expression ng mukha nito.

"I know Dominica," sagot nito dahilan para mamilog ang kanyang mga mata.

"Ang alin Papa?" tanong niya pa. Hindi niya kasi alam kung anong tinutukoy nito. Gusto rin naman niyang makasiguro kung pareho ba sila ng tinutukoy.

"About you, going out every monday," sagot nito sabay subo ng kanin.

Nakagat niya ang kanyang labi. It must be Jorge!

"Sinabi ba ni Jorge sa iyo Papa?" mahina niyang tanong at napayuko.

"No."

Nag-angat siya ng kanyang ulo.

"He never reported to me about that. Actually ija..." Sandali itong tumigil sa pagkain at nagpunas ng bibig gamit ang table napkin. Her father leaned against the chair.

"I caught you one time. Maaga ako nagising ng mga oras na iyon. Maybe around three in the morning. Then I suddenly decided to check on you quarter to four. Accidentally, I saw you climbing down at the tree..." he paused. "I suddenly got curious kung bakit ganoon kaaga ka gumising. I've known you as a late person Dominica so I decided to follow you." Bigla namang tumawa ang kanyang Papa Emilio.

"I thought you're gonna meet someone. Magagalit na sana ako pero nang makita ko kung saan ka pumunta. I feel relieved knowing that you're just heading at the church."

Nakagat niya ang kanyang labi. Matagal na pa lang alam ng kanyang ama ang ginagawa niyang pagtakas tuwing lunes.

"Why are you doing that kind of habit Dominica?"

She sighs.

"I'm at peace every time I am there Papa. No disturbance. Just only me."

Her father smiled at her.

"You don't have to be worry ija. If you want to go there, go on. But I hope there's nothing else."

"Of course Papa," sagot niya. She feel relieved. Nawala ang takot at pangamba niya pero napalitan naman ang mga 'yon ng dissapointment.

Alam niya kung ano ang ibig nitong sabihin. Ayaw pa nito na magkaroon siya ng nobyo. Pinagbabawalan siya nito noon pa man at tandang-tanda pa niya ang mga sinabi nito noong tumuntong siya ng eighteen. Her father will be the one who will choose her husband-to-be. She hiddenly cries inside.

Her inner self wanted to try something normal. Iyon bang siya ang pipili ng mapapangasawa niya.

"Ija?"

Napakurap siya. She's back to her senses.

"Are you alright?" tanong nito habang nakakunot ang noo. Her father look worried too.

"Yes Papa," sagot niya at malapad na ngumiti. Sinuklian din naman siya nito ng matamis na ngiti at pagkatapos ay nagpatuloy na sa pagkain. Lihim na lamang siyang napailing ng konti. She's really a coward!