My Valentine

Kabanata 8

Kabanata 8

ANOTHER Monday again for Dominica. Ganoon pa rin ang kanyang routine tuwing lunes and she knows, Jorge is still following her but the old man is hiding somewhere. Somewhere where she could feel nothing and that's a good thing.

Nang pumasok siya sa simbahan ay agad din naman siyang umupo sa paborito niyang puwesto.

Nagdasal siya at inilabas ang lahat ng mga hinaing niya. Humingi rin siya ng patawad dahil sa hindi niya natupad ang pangako niyang magpapaalam ng maayos sa kanyang Papa Emilio tungkol sa ginagawa niyang pagbisita sa simbahan tuwing lunes.

She feel so dismayed and disappointed. Gusto niyang magpaalam talaga dahil maging siya ay napapagod na rin sa ginagawa niyang pagtakas. She feel suffocated about it.

Napabuntong-hininga siya at mariing napapikit. Today is the day. She'll be meeting those representatives and she hated to inform them that their proposals have been rejected. Gosh! Nakagat niya ang kanyang ibabang labi. Umaga pa lang ay pakiramdam niya'y nanghihina na ang buo niyang katawan. She feel so exhausted. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng pagkahapo nang malamang wala man lang pakialam ang kanyang ama. Matapos kasi nang eksenang 'yon ay hindi man lang siya tinawagan at kinamusta. Her father was so busy. She sighs again.

"Father, tapos na po ako sa likod," wika ng isang lalaki.

Napaangat siya ng kanyang ulo nang marinig niya ang boses na iyon. It was him again. Lumingon siya sa kanyang likuran. Kausap nito si Father Robert.

"Sige ijo. Ang altar ang isunod mo, pero mamaya na siguro ng kaonti. Nagdadasal pa si Dominica," sagot ni Father Robert.

Bigla namang lumingon ang lalaki sa kanyang gawi kaya automatic siyang napayuko at napapikit. Is she caught? Nakagat niya ang kanyang hintuturo. She somehow feel uncomfortable by his presence.

Nang mapansin niyang tahimik na ay muli siyang napaangat ng kanyang ulo.

"Oh god!" sambit niya nang makita ang lalaki sa kanyang harapan. She was startled. Her heart almost leaps into her mouth. Napahawak pa siya sa kanyang dibdib dahil sa matinding gulat.

"Sorry," anito.

Huminga siya ng malalim. Bigla yatang nanuyo ang kanyang lalamunan. Sandali siyang napatikhim.

"Maglilinis ka na? Oh, sorry. I'm done. You can now do your job," aniya at tumayo. Tumalikod na siya.

"Palagi ka ba talaga dito?" biglang tanong nito. Napahinto naman siya at nilingon ito.

"Every monday and if you'll ask me about sunday, minsan lang," casual niyang sagot.

He suddenly look at her. His eyes were searching for something and it's thawing her, melting her soul. She shivers at that thought.

"Why?" tanong niya.

"Wala lang," sagot nito at napangiti.

Nakagat niya ang kanyang ibabang labi. He smiles like an angel sent from above. Napalunok siya at tumalikod na. Why on earth she suddenly feel so nervous?

"Ingat ka," mahinang wika nito at kahit halos pabulong na iyon ay hindi iyon nakaligtas sa kanyang pandinig.

Bigla siyang napangiti. Lumakad na siya at para bang naibsan ang nararamdaman niya. He suddenly lightened up her mood.

SIX in the morning when she received a call from Felix. Nakabalik na ito mula sa ibang bansa at gusto nitong makipagkita sa kanya.

"Nica, please spare me sometime. Baka kasi may urgent meeting na naman ako, hindi ko maibibigay sa iyo itong regalo ko."

She pouted her lips, as if Felix is seeing her. Nasa bahay pa siya at nagbibihis na. She's going to meet those representatives.

"Felix, importante ang meetings ko ngayon araw. Puwede naman ipagpabukas na lang, 'di ba?" aniya.

"Is that too important?"

Napabuntong-hininga naman siya.

"I have to reject five proposals today," malungkot niyang sagot.

"Ouch! That hurts!" anito pa.

"Yeah. Sorry. Let's meet some other time."

"Oh come on Nica. I miss you so much. Please! You can't say no to me! I'm on my way at your house! Actually, I'm already at the gate right now," anito.

"What!? Are you crazy! Felix—"

Biglang naputol ang kabilang linya. Sunod niyang narinig ay ang busina ng sasakyan na nagmumula sa labas ng bahay. She rolled her eyes. Dali-dali niyang kinuha ang kanyang mga gamit at pumanaog. Nasa dulo pa lang siya ng hagdan nang bumungad sa kanya si Felix.

"Hey baby girl!"

Agad siya nitong niyakap.

"Err," mahinang ungol niya.

"As if you didn't see me for a decade, huh?" aniya nang kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya.

"Bakit? Bawal na ba kitang ma-miss?"

Inirapan niya ito.

"Ang sabihin mo, may problema ka na naman kaya ka ganyan."

Sumimangot naman ang mukha nito.

"Bakit ang galing mong manghula?"

She smirked. Marahan niyang pinalo ang balikat nito.

"Kilalang-kilala kita mula ulo hanggang paa. Come on, let's have some breakfast. Gusto ko marinig iyang mga himutok mo sa buhay."

Natawa naman ito.

"I think you should open up too. Alam kong may himutok ka rin."

Inismiran niya ito. Umuna siya sa paglabas ng bahay.

"Kailan ba ako nawalan ng himutok sa buhay? I always confide to Him, remember?"

"Of course," sang-ayon naman nito.

Alam ni Felix ang ginagawa niya tuwing lunes at suportado siya nito. Minsan pa nga'y sinasamahan siya nito kapag hindi ito busy sa trabaho.

"Let's drive our own cars," aniya pa.

"What!? Puwede namang sa akin ka na lang sumakay, 'di ba?"

She flip her hair.

"Mr. Pascua, don't you remember? May meetings ako today at hindi puwedeng e-cancel ang mga 'yon," rason niya.

"Why don't you give those proposals to me?"

Kumunot naman ang kanyang noo.

"At ano naman ang gagawin ng isang engineer sa ganoong proposals? We are not making buildings here Felix. We are making foods here to export."

"You know I have friends in food industry. Puwede ko ipasa sa kanila ang mga proposals na 'yon."

"What you're doing is underground business Felix. Mawawalan ng profit ang kumpanya namin kapag naipasa itong mga 'to sa iba. It's gonna be our big loss."

He sighs.

"Then you should do something about it. Instead of telling them that they are rejected, you should come up with another plan."

"Iyan din ang iniisipan ko pa ng paraan. Wait, are we gonna stand here and talk about business while starving?"

"Oh, my fault," anito at napangiti. She shrugs.

"Ako pipili ng kakainan okay?" anito pa.

"Sure!" sagot niya at sumakay na siya sa kanyang sasakyan. Sumakay na rin si Felix sa sasakyan nito at pareho na nila itong pinasibad palabas ng Castillano's property.

THIRTY MINUTES passed when they reach the place chosen by Felix. Hindi rin naman siya makakahindi agad sa request nito. Felix is always there when she's nowhere to go. Ito ang laging kasangga niya at lalo na ang tagapagtanggol niya mula sa kanyang Papa Emilio. She remembers, nakakapunta lang siya sa mga lugar na gusto niyang puntahan kapag si Felix ang kasama niya. Yes, ganoon ka higpit ang kanyang ama at nagtataka nga siya sa sarili niya ay kung bakit hindi man lang siya lumaking sutil. She sighed. Siguro'y masiyado lang siyang naging mabait na anak.

Huminto na ang sasakyan ni Felix, maging siya ay pinahinto rin ang kanyang sasakyan.

Nahinto ang mga sasakyan nila sa tapat ng Calle Brewery.

"Nice choice," utas niya sa kawalan at bumaba na ng kanyang sasakyan. Nakita niya ring bumaba na si Felix sa sasakyan nito.

"Hey, have you inform them that you're gonna be late?" wika ni Felix nang makalapit ito sa kanya.

"Oh shoot! Nakalimutan kong mag-message," sagot niya habang napapangiwi. Jeez! Bakit ba bigla niyang nakalimutan iyon!?

Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone sa kanyang bag.

"Uuna na ako sa loob," ani Felix. Tumango lamang siya at muling kinalikot ang kanyang phone. She then send them a message and ask an apology for the inconveniences. Nang matapos siya'y sumunod din naman siya agad kay Felix. Agad din naman niya itong nakita. Lumapit siya sa kinauupuan nito. She sit in front of him

"Nag-order ka na?"

"Yeah," tipid nitong sagot at abala sa pagtingin sa screen ng cellphone nito.

"You never ask me what I should like to order," aniya at napasimangot.

"I know what you like Nica," sagot nito pero hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin.

"What are you doing?" tanong niya kay Felix. She cross her arms.

"Texting?" sagot nito nang 'di pa rin siya binibigyan ng pansin.

"Who?" tanong niya ulit.

"Someone I used to know," ani Felix at konting napaismid.

"Ang sabihin mo si Elizabeth 'yan," aniya at kumuha ng tissue. Hindi naman nakasagot agad si Felix sa sinabi niya. Elizabeth is his current girlfriend. They've been in a relationship for almost two years now. She suddenly fold the tissue many times and then crumpled it.

"What are you doing?" kunot-noong tanong ni Felix sa kanya.

"I fold the tissue many times. That means, madami akong binigay na advice sa iyo and that crumpled tissue means, all my words are nothing compared to what you're thinking right now."

Bumuntong-hininga naman si Felix at binitawan ang cellphone na hawak nito. He leaned his back against the chair and look at her seriously.

"Elizabeth and I are in the middle of fight," ani Felix at muling napabuntong-hininga.

"Do you mind if I ask?" aniya.

"Actually Nica, gusto ng parents niya na mag-migrate na sa ibang bansa. Gusto siyang isama ng parents niya pero ayaw niyang pumayag. She says she can't leave me. On my part, it's really okay to me. Puwede ko naman siyang puntahan doon or maybe I can go with her, but she refused to that kind of idea and she got mad at me."

"Sa palagay mo kaya, bakit siya galit?"

Kumikit-balikat balikat naman si Felix sa kanya.

"I have no idea at all!" sagot nito pagkatapos.

"Maybe you should ask her reason why she's refusing to go and why she's not agreeing to your idea."

"I never tried Nica. Nadala rin ako kaya iba na ang mga nasabi ko sa kanya."

Napabuga pa ito ng hangin. Dumating naman ang order nila.

"Kumain na tayo. Pagkatapos nito, puntahan mo si Elizabeth agad. Suyuin mo. Itanong mo sa kanya ang dapat nang magkaayos kaayo agad. You know I hate to see you being like this. Alam kong wala pa akong naging boyfriend ever since pero alam ko 'yong pakiramdam na ganyan. It's so frustrating," aniya at mapait na ngumiti.

"Okay! Fine! I'll do it," anito at napangiti sa kanya.

"That's the spirit boy! Don't worry, ipagdarasal ko iyan."

"Of course! Ang lakas mo sa kanya e!"

She chuckles the shrugs.