My Valentine

Kabanata 10

Kabanata 10

EARLY in the morning, she immediately fix herself. Maaga siyang aalis ngayon ng bahay. I-me-meet niya ngayon ang mga representatives ng mga proposals na pinapirmahan niya kahapon.

Masigla niyang ibabalita sa mga ito ang naging resulta nang isang buwan nilang paghihintay. She feel so excited knowing that their efforts will not be useless.

SHE'S heading now at her favorite cafe. Of course La Simeona Cafe is always her favorite lalo na't malapit lang ito sa Vigan Cathedral. She find at peace there too because of its ambiance.

NANG makarating siya sa cafe ay as usual doon pa rin siya sa paborito niyang spot. Nagtataka nga siya kung bakit sa tuwing nagpupunta siya sa cafe ay laging bakante ang puwestong 'yon. Maybe the staff notice her that she's a regular customer and she like that spot.

Nauna siyang dumating sa mga ka-meeting niya. Nag-order siya ng kape. Habang naghihintay ay hindi niya maiwasang mapasulyap sa kanyang relo. Mukhang napaaga yata ang dating niya. She shrugs. She's just excited to deliver the news.

She sip her coffee then she suddenly notice a new guy standing at the counter. Nakatalikod ito at hindi niya kita ang mukha.

Pinagmasdan niya itong mabuti at hinagod ng tingin mula ulo hanggang paa. He was wearing a uniform same as the other staff. Sa hula niya'y mukhang magkaedad lang sila ng lalaki base na rin sa pangangatawan nito. He looks like a bachelor too. Yeah, ganoon na agad ang iniisip niya kahit na nakatalikod pa ito. Sakto lang din naman ang haircut nito. He's actually neat and she's imagining him wearing a fine suit. That would look him pretty. Bigla tuloy sumarap pang lalo ang kapeng iniinom niya.

Bigla naman itong humarap at halos mamilog ang kanyang mga mata nang makilala niya kung sino ito. Muntik pa nga siyang masamid. Napalunok siya. Hindi niya akalaing ang lalaking ini-imagine niya'y ang lalaking pa lang lagi niyang nakikita sa simbahan tuwing lunes.

Muntik na siyang mapamura kahit hindi naman siya palamura. Nasapo niya ang kanyang noo at tinapik ang magkabila niyang mga pisngi. Biglang siyang nahiya sa kanyang naisip.

Bigla naman itong lumapit sa kanyang mesa.

"Hi," bati nito at nginitian siya. Oh now she's melting inside. Mas lalo yatang uminit ang kanyang magkabilang pisngi. Even if she look herself at the mirror right now. Alam niyang namumula na ang kanyang magkabilang pisngi. No wonder why she's acting like that. He was here. The strange guy and this strange feelings that she have.

"Hi?" alanganin niya pang sagot.

"Pinabibigay pala ng barista namin," aniya at may inilapag na isa pang tasa ng kape.

"New flavor 'yan. Gusto niyang ikaw ang unang tumikim. Kapag pumasa raw sa iyo, isasali sa bagong menu namin," simpleng paliwanag nito. He doesn't look intimidated by her presence. He seems so calm. Iyan agad ang napansin niya dahil kadalasan naman, sa tuwing may balak na kakausap sa kanyang lalaki ay lagi itong nag-aalangan o kaya naman ay naiilang at kung minsan naman ay nawawalan ng kibo. But this man standing in front of her is different. Siya mismo ang nakakaramdam ng intimidation para sa lalaki. Hindi niya malaman kung ano ang isasagot. She tried to calm but her inner goddess is back flipping and she doesn't even know why. Oh my!

Konti siyang napatikhim. She was lost in trance. Nabalik lang siya sa kanyang senses nang ayusin nito ang upuan.

"Anong name nito?" halos pabulong niya nang tanong. Oh good Lord! This is so wrong to feel this way.

"Ala crema de Leche," sagot nito at muli siyang nginitian. Wala sa sarili niyang nakagat ang kanyang ibabang labi at nang mapatingin siya sa lalaki ay nakatitig lamang ito sa kanya. Her inner goddess snap at her. She was lost in trance again. Marahan niyang pinilig ang kanyang ulo at tinikman ang kape. Aroma pa lang ng kape ay halos napapapikit na siya. She sip a little bit at hindi niya inaasahang ganoon pala ito kainit. Hindi niya kasi hinipan muna bago ito inomin. She got tense by his gaze that's why she can't concentrate! Feels like she was lost again and cannot pull back her reverie immediately.

"Aw," mahinang daing niya at nakagat ang kanyang dila. Laking gulat niya pa nang bigla itong kumuha ng tissue at biglang pinahiran ang kanyang ibabang labi. Oh my! Her nerves are starting to get on fire all of a sudden. Pakiramdam niya'y parang may kung anong boltahe ng kuryente ang gumapang mula sa kanyang mga paa, paakyat sa kanyang batok. And this kind of feeling? This is new to her. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganito.

"Sorry," paumanhin pa nito. Marahan naman siyang umiling at nag-iwas ng tingin dito. She felt so embarrassed! Gusto na niyang magpalamon sa lupa.

"It's my fault," sagot niya at tumikhim muli.

"The coffee is good. The aroma is so addictive," aniya at walang choice kundi ang tingalain ito.

"Thanks ma'am," anito at muli siyang nginitian. Umalis na ito sa kanyang harapan and she somewhat feel disappointed? Jeez! My goodness gracious! Gusto niya tuloy batukan ang sarili.

Nang wala na ito'y hindi niya maiwasang sulyapan ito. Jeez! She's really in the state of being weird right now. But she's curious why on earth she see him here in this cafe. Hindi naman sa nag-iisip siya ng kung ano pero curious talaga siya. It must be a coincidence? Really? She sighed at that thought.

Nawala tuloy sa isip niya na may meeting siya ngayong araw. Napatingin siya sa kanyang suot na relo. It's almost time to show up but no one did. Napabuntong-hininga siya. Kasalanan niya rin naman. Kung bakit ba naman kasi ini-extend niya pa ng isang araw ang meeting. Dapat kahapon ay tapos na ito pero paano niya naman tatanggihan si Felix. Baka ito naman ang magtampo. Mahirap pa naman iyon suyuin.

She sip again some coffee. The aroma was really nice. Mukhang may bago na naman siyang kakaadikan nito.

"Ms. Castillano?"

Napatayo siya. The woman who approach her is Ms. Ventura. Representative ito sa pagawaan ng mga Banana Chips.

"Glad you came, akala ko'y mababato na ako rito," aniya at napangiti. Yes, she was honest about telling that. Ayaw na ayaw pa naman niya ang pakiramdam na naghihintay at umaasa sa wala.

"Sorry po ma'am kung na late po ako." Agad naman siyang umiling. Naupo na silang dalawa.

"I did enjoy my coffee though while waiting," aniya at konti sumulyap sa lalaki. He was still very busy entertaining the other customers. She suddenly felt annoyed about it. At nang matauhan siya ay agad din naman siyang bumaling sa kaharap. What was she thinking!?

Kinuha naman niya ang isang folder at ibinigay ito kay Ms. Ventura. Nagbigay din siya ng calling card ng secretary ng kanyang Papa Emilio.

"Please call her so she can guide you about the process," aniya.

Halos maluha-luha naman si Ms. Ventura sa kanyang harapan. Bigla nitong hinawakan ang kanyang kamay.

"Thank you po talaga ma'am!" ani Ms. Ventura nang makailang beses. Marahan naman niyang tinapik ang kamay nito.

"My pleasure!" sagot niya.

"I'll go ahead po ma'am!" ani Ms. Ventura. Nginitian niya lamang ito at tumango. Agad naman itong umalis ng cafe. She's all alone again.

Bigla namang tumunog ang kanyang cellphone. The messages came from other representatives. The messages informing her to reschedule it and other was telling her to meet up some other because of some other issues they need to attend too. Isa-isa siyang nag-reply sa mga ito. Nang matapos siya'y muli niyang inabala ang sarili sa pag-inom ng kape. She knew it. She's all alone again at para bang pakiramdam niya'y gusto niya na ang may kasama. She's longing for someone's presence. Someone who could accompany her until the end of the day. Muli siyang napabuntong-hininga. Muli na naman siyang nakaramdam ng lungkot. She feel so empty. She sighs at that thought. Ayaw man niyang mag-isip ng mga negatibo pero hindi niya talaga maiwasan. She belittle herself.

Kinuha niya ang tissue at pinahiran ang kanyang labi. Naubos niya na ang kapeng order niya, pati na ang free treats ng cafe.

Tumayo na siya at kinuha ang kanyang bag na nasa kabilang upuan na katabi niya lang din.

"Aalis ka na?"

Natigilan siya dahil sa kanyang narinig. Nilingon niya ang lalaki. God! Her heart is pumping so fast.

"Ah, yes?" mahina niyang sagot at medyo alanganin pa siya.

May inilapag naman ito sa mesa.

"Pinabibigay ulit ng barista namin," anito. Bigla siyang nakaramdam ng disappointment. Jeez! Why would she feel like that?

Napatingin naman siya sa box na may lamang anim na macaroons.

"Oh, okay, thanks," aniya at hindi ito tiningnan sa mata. Baka kasi at kung ano pa ang masabi niya. She's lost in trance, remember?

Nginitian lang din naman siya nito at pumasok na sa storage room. Nakagat niya ang kanyang ibabang labi.

"Okay," sambit niya sa kawalan at nagpakawala ng isang marahas na hininga. Kinuha niya na lamang ang box at lumakad na palabas ng cafe.

Nasa sasakyan na siya nang muli niyang titigan ang hawak na box. Bakit ba pakiramdam niya'y wala lang sa lalaki ang presensiya niya?

Bigla niyang nabatukan ang sarili. Why the hell she's expecting for something that it is impossible to happen? Nababaliw na yata siya. Pinilig niya ang kanyang ulo at pinaandar na ang kanyang sasakyan.