My Valentine

Kabanata 4

Kabanata 4

NANG matapos siya sa pagkain ay agad din naman siyang napatayo at bumalik ng panhik sa kanyang kuwarto. She inhaled and exhale for a moment before she lay down her body on the bed. Muling bumagsak ang mga luha niya sa mata. She feel so empty and she badly needs a companion but she's afraid to go out. She's afraid to talk to strangers.

She grab her phone and log in to her i********:. She check her news feeds from those people she followed.

Mahigpit niyang nahawakan ang kanyang cellphone. Muli siyang napaluha nang makita ang kanyang mga dating kaklase. They were all gathered in a beach resorts while having a huge blast of party and her? Ni isa man lang sa kanila ay walang nag-abalang imbitahan siya.

"This made me depress the most," utas niya at itinapon ang kanyang phone sa dulo ng kanyang kama.

She close her eyes and try to get some sleep.

NANG magising siya'y alas quatro na ng madaling araw. She crawled up to find her phone. Nang makita niya ito ay agad niyang tsinek ang kanyang notifications. She doesn't received anything important today.

At nang bumaling siya sa kabilang side ay saka niya lang napansin ang isang malaking box. Agad niya itong kinuha at binuksan ang sobre. It was from her father.

'Congrats honey! Papa loves you always!'

That was written in the note. Walang emosyon ang kanyang mukha. Binuksan niya ang box. The box was full of branded bags from different signatures such as Versace, Prada and Dior.

Sandali niya lang tinitigan ang mga ito saka itinabi ang box. Bumaba siya sa kama at nag-ayos na ng kanyang sarili. She's unhappy knowing that her father doesn't get her until now. Kung noong teenager siya ay masaya na siya sa tuwing nakakatanggap ng mamahaling regalo, ngayon ay hindi na. Iba na ang hanap niya and that was the presence of her father. Nothing else and nothing more than that.

After taking a shower, she then dress up. She wear a blue off-shoulder top and match it with a off-white trouser.

She's going to cemetery to visit her mom's grave.

Nang matapos siya sa pag-aayos ay agad din naman siyang lumabas ng kanyang kuwarto. Diretso siya agad sa pagbaba sa hagdan.

"Good morning 'nak, gusto mo na ba mag-breakfast?" bungad sa kanya ni Yaya Fatima.

Napatingin siya sa kanyang relo. It was already quarter to six in the morning.

"Hindi na Ya, sa labas na lang din po ako kakain. Pakisabi na lang po kay Papa na maaga akong umalis at—"

"Hindi pa po umuuwi ang Papa niyo."

Natigilan naman siya.

"Sino nagdala ng regalo?" usisa niya.

"Si Jorge," sagot ni Yaya Fatima. Jorge was her private bodyguard.

"Okay," sagot niya na lamang kahit na she feel so disappointed at this moment.

Tinalikuran niya na ito at lumabas na ng bahay. Tinungo niya ang garahe at ang Mustang pa rin ang ginamit niya. Bigla namang bumungad sa harapan niya si Jorge. She frowns at him.

"Ma'am, saan po kayo pupunta?" tanong nito.

"Sa sementeryo. If you want to tail me, go on. Just please stay invisible," aniya na lamang dahil kahit paman na pagbawalan niya itong samahan siya'y magpupumilit pa rin ito. Yes, yesterday she went outside without Jorge but that doesn't mean he was not there totally. He was just stand by somewhere.

Sumakay na siya sa kanyang sasakyan at pinaandar na ito.

She was heading to a flower shop first. Gusto niyang ibili ng magandang bulaklak ang kanyang namayapang ina.

When she reached her destination, her eyes immediately set on those pink tulips. Agad siyang bumaba ng sasakyan. Nang papasok na siya sa store ay bigla namang may bumangga sa kanya. He was tall kaya muntikan pa siyang mabuwal sa kanyang kinatatayuan.

"Sorry," anito pero hindi man lang siya tiningnan nito. Hindi rin naman niya nakita ang mukha nito dahil hindi rin naman siya tumingala. He was wearing a black hoody anyway that is why she can't see his face too. Umalis na ito sa harapan niya. She shrugs. Agad din naman siyang lumapit sa front desk at itinuro ang bulaklak na gusto niyang bilhin. After paying it, bumalik din naman siya agad sa kanyang sasakyan. She the drive her car.

NANG makarating siya sa sementeryo ay agad din naman niyang ipinarada ang kanyang sasakyan. She then step outside at pinuntahan ang puntod ng kanyang ina. When she finally reach her mother's grave, she place the pink tulip and lighted the candle.

"Hi Ma, kumusta ka? I hope you've been doing so well up there."

Nagsisimula nang mamuo ang mga luha niya sa mata.

"Ma, you should congrats me. I passed the CPA exam. Finally, I can now work at our company," balita niya pa.

"But why I am still not totally happy out it? I feel so empty Ma and Papa was not there."

Tuluyan nang bumagsak ang mga luha niya. She's aching inside, at the same time, she was longing for her mother.

"How I wish you were here Ma," mahina niyang sabi at pinahiran ang kanyang mga luha.

"I'm sorry if I got too emotional. I love you and I miss you always Ma," she utter.

"I'll go ahead, okay?"

Matapos niyon ay agad din naman niyang nilisan ang sementeryo.

IT WAS Monday again and Dominica never heard about her father after giving her that gift. Ang sabi lang nito'y may business trip ito at matatagalan pa bago bumalik. Naintindihan naman niya kung bakit ganoon ka-busy ang kanyang Papa. Their business is in the world of food industry and that thing needs to be handle on hand. Hindi rin naman na siya nag-abala pang tawagan ang kanyang ama dahil alam niyang ang secretary nito pa rin ang sasagot sa kanya.

Alas quatro na nang madaling araw at naghanda na siya. She's wear a plain white t-shirt and a black pajamas. Pinatungan din naman niya ang kanyang suot ng black hoody na may design sa likod na YOLO.

Pagkatapos niyang mag-ayos ay humanda na siya sa pag-alis. Agad siyang dumaan mula sa bintana ng kanyang kuwarto at tumawid sa sanga ng puno. She was climbing down so easy. Gamay na gamay na niya kung paano mag-akyat panaog sa puno ng Mangga.

Gladly, her father listens to her na huwag itong ipaputol dahil kung nagkataong hindi ito pumayag? Where the hell she could be right now? Wala siyang dadaanan kapag ganoon.

Nang tuluyan na siyang makababa ay palingon-lingon siya sa kanyang paligid. The breeze of the wind is so cold and the surroundings are quite. Ngunit alam niyang sa mga oras na ito'y gising na ang kanyang Yaya Fatima at lalo na si Jorge. But who the hell would think that she would sneak out at this kind of hour? Usually they know, gumigising lang siya ng maaga kapag may importanteng lalakarin at kapag wala naman, tanghali na siya kung lumabas ng kuwarto. She shrugs at that thought. She immediately walk fast towards the gate. Now her problem again was the guard. Kapag hindi si Mang Rudy ang nasa guard house, ay hindi siya madaling makalalabas. Nagsasalitan kasi minsan si Mang Rudy at Mang Fredo minsan. Minsan din nama'y parehong naroon sa guard house ang dalawa.

Mabilis ang naging paghakbang niya hanggang sa umabot siya sa guard house. Nang silipin niya kung sino ang nakabantay ay agad niyang nakita si Mang Rudy.

"Yes!" sambit niya nang mamataang si Mang Rudy ang nakatoka sa pagbabantay sa gate. Lumakad na siya at nagpakita kay Mang Rudy.

"Good morning po ma'am, dating gawi po ba?"

Napangiti siya. Alam din naman kasi nito kung saan siya pumupunta tuwing lunes.

"Opo," sagot niya. Lumabas din naman agad si Mang Rudy at pinagbuksan siya ng gate.

"Ma'am, baka mag-leave po ako sa susunod na mga araw, baka mahirapan po kayong lumabas niyan."

Saglit siyang napa-isip.

"Sabihin niyo na lang po kay Mang Fredo para kapag tuwing lunes na, alam niya na ang gagawin. Basta ba huwag lang ipagsabi kahit kanino. May bunos kayo sa akin niyan," aniya pa.

Agad naman na nagliwanag ang mga mata ni Mang Rudy. Sumaludo pa ito sa kanya.

"Sigurado po ba kayong hindi na kayo magpapahatid ma'am?" Agad naman siyang umiling.

"Okay lang po talaga ako," paniniguro niya at kumaway.

Lumakad na siya at naghanap ng masasakyan. Nang makahanap siya'y agad din naman siyang nagpahatid sa simbahan.