My Valentine

Kabanata 20

Kabanata 20

"Yes Papa. Kaibigan ko lang iyon. Nagkataon lang din na nagkita kami. He offered me his company so I decided to say yes too."

"He?" anito habang nakakunot ang noo.

"Why Papa?" Nagulat din siya sa naging reaksyon nito. Did she say something wrong?

"Jorge tell me it's a woman," anito. Nanlaki naman ang kanyang mga mata. She was not expecting that. Hindi niya inaasahang pagtatakpan siya ng kanyang bodyguard.

"Oh, yes, she's a woman but she's a bisexual Papa," sagot niya na lamang. Now she's learning to lie.

Dumating naman si Jorge at dala nito ang traveling bag ng kanyang Papa Emilio. Mukhang kagagaling lang nito sa study room.

"Hindi ba't babae ang sinabi mo sa akin na kasama ni Dominica, Jorge?"

Napatingin sa kanya si Jorge. She look at him too, wondering.

"Yes sir," sagot naman ni Jorge.

"And Dominica said, the woman she was with was a tomboy?" dagdag pang tanong ng kanyang Papa Emilio.

"Yes sir. Nakalimutan ko po sabihin iyon sa inyo."

"It's okay. I am just worried that maybe my daughter will be having her first lover to a bisexual."

Namilog naman ang kanyang mga mata.

"Papa, I'm straight!" agad na dipensa niya. Bigla namang tumawa ang kanyang Papa.

"Well, there's nothing wrong of having a relationship with a bisexual but I still prefer a man for you," tukso pa nito sa kanya.

"God Papa, I'm serious! I'm straight!"

Malakas namang tumuwa ang kanyang ama. Natigilan siya. Ngayon niya lang ulit nakitang tumawa ng ganoon ang kanyang ama. Dati rati kasi'y madalas itong seryoso at kung tumawa man ay 'di ganoon kalakasan. Pero iba ngayon, talagang parang walang bukas ang halakhak nito. Napangiti siya. She somehow feel so warm hearing his laugh.

"Well ija, I must say, I did a greatest job raising you."

"Thank you Papa," aniya na lamang.

Napasulyap naman siya kay Jorge. She mouthed a word, saying thank you. Sumaludo lamang ito sa kanya saka nagpaalam sa kanyang ama na sa labas na ito maghihintay.

Her father continued eating and not asking her anymore. Gladly, she feel at peace to that. Ayaw na ayaw pa naman niya iyong pakiramdam na parang hina-hot seat siya.

AFTER their dinner ay nagpaalam na siya sa kanyang Papa Emilio. He'll be out of town again. Nagsabi na rin ito sa kanya na baka wala ito sa oras na magsimula na siya sa kanyang trabaho. She just said, she's fine about it. But honestly, she's used it.

EARLY in the morning and it's Monday today. Maaga siyang gumising at nagbihis. Pagkatapos niyon ay lumabas na siya ng kanyang kuwarto. Nang makalabas siya ng bahay ay nakita niyang nasa labas na ng pinto si Jorge. Bagong ligo rin ito at fresh na fresh ang aura.

"Morning Jorge," bati niya rito.

"Good morning ma'am," balik nitong bati sa kanya.

Pagkatapos ng batian ay pumasok na siya sa loob ng sasakyan.

Habang nasa daan ay hindi niya maiwasang mapa-isip. She was expecting to Valentine there. Oh yes, she was now hoping that may he was there and that thing was unsual to her. Kumikit-balikat siya. There's nothing wrong of hoping.

NANG nasa simbahan na sila'y agad din naman siyang bumaba ng sasakyan. Ang malamig na hangin agad ang sumalubong sa kanya. Niyakap niya ang kanyang sarili. Nakalimutan pa naman niyang magdala ng jacket.

Kinatok niya ang pinto ng kotse. Bumaba naman ang windshield ng sasakyan.

"Huwag mo na akong hintayin Jorge. Gusto kong maglakad pauwi ngayon," aniya pa.

"Pero ma'am..." may himig nitong pagtutol sa kanyang gusto. Umiling siya.

"Please Jorge. I can handle myself," aniya at hindi na hinintay na sumagot pa ito.

Lumakad na siya at pumasok na sa simbahan. Lumapit siya sa isang metal box at naghulog ng donation. Pagkatapos niyon ay nagsindi siya ng kandila. Nang matapos siya'y naglakad na siya patungo sa paborito niyang puwesto sa simbahan. Naupo siya at agad na nagdasal nang nakaluhod.

SAMPUNG minuto rin siyang nanalangin. Pagkatapos niyon at umupo siya at napatingin sa altar. She's so at peace. All she hears was the humming of the birds. Hearing flapping their wings.

Then she wish, na nasa kagaya siya ng mga ibon. Malayang lumipad kahit saan man nila gustuhin. Huminga siya ng malalim. Another cold wind envelopes her body. She slightly quiver and hug herself. Rubbing her skin to make it warm.

"Bakit hindi ka nagdala ng jacket?" biglang wika ng isang lalaki sa kanyang likuran.

Nagulat siya ro'n at napahawak sa kanyang dibdib.

"Why are you always keep on appearing out of the blue? Just like now? Magkakasakit yata ako sa puso sa iyo," mahinang litanya niya.

Narinig naman niya ang pino nitong pagtawa.

"Sorry Nica," anito at umupo sa tabi niya. Hindi naman ganoon kalapit. Sakto lang. May distansya pa rin naman ng kalahating dipa.

"Kanina ka pa?" tanong niya kay Valentine.

"Kanina pa mga alas dos ng madaling araw," sagot nito pero sa altar naman nakatuon ang mga mata.

"Ang aga mo," aniya.

"Lagi talaga akong ganoon nagsisimula sa tuwing may trabaho ako rito sa simbahan."

She just nodded. Hindi niya rin naman alam kung ano ang patakaran sa simbahan pagdating sa mga workers nito. She silently gaze at Valentine. Sa pananamit na suot nito'y parang isang ordernaryong tao lang din naman itong nagsisimba. Well, she doesn't mean na kung anong trabaho ng tao'y ibabagay din ang suot niya. But Valentine has its own fashion statement. He wears a black hoodie and a ripped jeans; and a pair of black and white sneakers. Yes! He never look like he was working in this church. Mas lalo tuloy siyang na curious dito.

Bigla naman itong naghubad ng jacket at bumaling sa kanya.

"Sa susunod Nica, huwag mo na kakalimutan magdala ng jacket," malumanay pa nitong ani at biglang ipinatong sa kanya ang jacket nito. She immediately smell his perfume. So manly at hindi masakit sa ilong ang pabango nito.

Inayos naman nito ang jacket at hinagod ang magkabila niyang braso. Agad na naibsan ang lamig na kanina pa niya nararamdaman.

"Paano ka?" aniya pa at akmang huhubarin ang jacket na nasa kanya. Umiling naman ito.

"Sanay ako sa ganitong klima," sagot nito sabay ngiti sa kanya ng kay tamis. Valentine has its own sweet side. Actually, he always shows that to her.

"Sorry. Don't worry. I'll return this to you again, as soon as possible," she swear.

"Ayos lang Nica. Marami akong jacket. Kung gusto mo, sa iyo na lang iyan."

"What?" gulat niyang reaksyon.

He suddenly caress her hair. Natigilan siya dahil sa ginawa ni Valentine.

"Huwag na makulit," anito pa at biglang tumayo.

"Ihahatid na kita sa labas," dagdag pa nito. Sa sinabi nito ay bumalik siya sa kanyang huwisyo. Hindi niya pala namalayang kanina pa pala siya nakatitig sa lalaki. Well, honestly. He amazes her.

Tumayo na siya at nahihiyang lumapit sa kinatatayuan nito.

"Wala akong sundo ngayon kaya maglalakad ako pauwi," imporma niya at gusto niyang batukan ang sarili. She was expecting something. Something that can soothe her unexplainable feeling. Pero agad siyang natauhan at napaatras. She's not thinking straight.

"Mauna na ako," paalam niya pa at tinalikuran na niya ang lalaki. Ngunit nagulat siya nang bigla nitong hawakan ang kanyang kamay. Agad siyang nahinto sa paghakbang at bumaling kay Valentine. Pagkatapos niyon ay dumapo ang mga mata niya sa magkahawak nilang mga kamay.

His hand is so warm. Gusto sana niyang hawakan pa siya nito pero pinigilan niya ang sarili at kusang bumitiw sa pagkakahawak nito sa kanya.

"Ayos ka lang ba? Bigla ka kasing namutla?" anito at hinawakan ang kanyang mukha. Para naman siyang batang paslit na agad na napaatras, na para bang siya'y napapaso.

"I'm fine. It must be the weather," hindi makatingin niyang sagot. Pagkatapos ay tinalikuran niya na itong muli.

Narinig naman niya ang mga yabag nito papalapit sa kanya hanggang sa tuluyan na siya nitong maabutan.

"Hindi kita puwede iwang mag-isa. Baka magalit sa akin si Father Robert," anito. Kumunot naman ang kanyang noo.

"Seriously?"

Kumikit-balikat naman ito.