My Valentine

Kabanata 17

Kabanata 17

"Sorry," sagot niya na lamang at nag-iwas ng kanyang tingin.

"Saan ka ba nagso-sorry?"

She shrugs. Muli ay tinawanan siya nito. Mariin siyang napapikit. His laugh. That's scrumptious to her ears.

"Nica?" untag nito sa kanya.

"Hmm?" baling niya dito.

"Saan ka ba pupunta?" tanong nito.

"Sa mall, may bibilhin lang, ikaw?"

"May kinausap lang din ako kanina," sagot nito.

He's seeing someone? Does he have a girlfriend? She suddenly felt annoyed. Hindi na lamang siya umimik.

"If you're thinking na girlfriend ko ang kausap ko? Wala akong girlfriend. Pinsan ko lang ang kausap ko," bigla nitong sabi. Gulat naman siyang bumaling dito.

"I'm not asking," aniya at agad na ibinaling ang mga mata sa daan.

"Then why are you suddenly annoyed?"

Kumunot naman ang kanyang noo.

"I'm not," tanggi niya pero sa totoo lang, she feel relieved knowing na wala pala itong girlfriend. Bigla siyang napangiti sa kawalan. Hindi na rin naman siya kinulit pa nito at nag-focus na lang sa pagmamaneho.

NANG makarating sila sa mall ay agad din naman nitong ipinarada ang kanyang sasakyan sa parking lot. Umuna siyang lumabas ng sasakyan. Sumunod din naman si Valentine.

"Uuwi na ako," biglang sabi nito.

"What? I mean, you just came here," aniya.

"Gusto lang talaga kitang ihatid."

She bit her lower lip. Hayan na naman kasi ang puso niya. Para na namang ibon na hindi mapalagay sa hawla.

"You can..." Sandali pa siyang nahinto at tinitigan ito sa mata.

"Go shopping with me. Boring din naman kapag mag-isa," alok niya pa. Talagang kinapalan niya na ang kanyang mukha but she like how Valentine makes her feel so warm. Yes, she feel that every time he's around.

He looks hesitant.

"Hey, wala akong planong magpalibre, gusto ko lang talaga nang may makasama," aniya pa.

"Nica..."

"Please?" she beg and pouted her lips a bit.

Napabuga naman ito ng hangin.

"Okay," sagot nito. Her eyes sparkling. She's glad to know Valentine can't turned her down. She giggles in silence. Umuna na siya sa paglakad habang nakasunod lang din naman sa kanya si Valentine.

Habang papasok ay agad niyang napansin ang ilang babae na napapatingin sa kanya.

Sa kanya nga ba talaga? O sa kasama niya? Her eyes squint then observe her surroundings. Now she got an answer to her question. Hindi siya ang tinitingnan kundi si Valentine. Nang tingnan niya rin naman si Valentine ay wala man lang itong pakialam sa paligid nito. He was looking at her without batting his eyelashes.

Binagalan niya ang kanyang paghakbang para magpantay silang dalawa ni Valentine.

"They're looking at you. Don't you notice that?"

"Hmm? Sino?"

"Girls from every corner," sagot niya pa. Napapailing naman ito at nginitian siya ng kay tamis.

"Hindi naman ah," sagot pa nito. Her eyebrow suddenly raise, then she shrugs. Alright, nagmukha tuloy siyang isang possessive girlfriend. Wala sa sarili niyang napa-ikot ang kanyang mga mata. She then stop at the department store. She look at women's wear. Nakasunod pa rin naman si Valentine sa kanya. At sa totoo lang ay para itong bodyguard kung kumilos dahil bawat galaw niya yata'y pinagmamasdan lang nito.

Sandali pa siyang huminto sa ginagawa at bumaling dito. He doesn't look like a bodyguard at all. Nakasuot ito ng puting t-shirt at maong na rip jeans. He looks so neat actually.

"Wala ka na bang trabaho ngayong araw?" bigla niyang na-itanong.

"Kakatapos lang ng art tutorial ko kanina. Then nakipagkita ako sa pinsan ko then here, with you."

Napatango-tango naman siya habang nakikinig dito. She's still choosing a coat and can't decided what color should she pick.

"Bagay sa iyo ang red," anito. Tumigil naman siya at napatingin dito.

"Masiyadong matingkad ang kulay," aniya pa.

"Then 'yong light red ang kunin mo," anito pang muli.

Kumunot naman ang kanyang noo. Kanina pa siya pumipili pero wala namang light red na coat ang naka-display.

"There's nothing here—"

"This one," anito sabay pakita sa kanya ng hawak nitong blazer. And she likes what he pick for her.

"Okay," agad na sang-ayon niya. Ayaw niya nang magpa-hard to get. Napangiti naman si Valentine sa kanya.

"Saan ka nga pala nag-lunch kanina?" biglang tanong nito. Napatigil siya sa paghahanap ng iba pang bibilbin.

"Sa bahay, with my Daddy. Nagkataon lang din 'yon na umuwi siya. Madalas hindi siya kumakain sa bahay. My Daddy is a workaholic."

"Pareho pala kami," sagot nito.

Kumikit-balikat siya.

"My Dad is different. When he focus on something. He will stay on that no matter what until he finish it."

"Kasama mo naman Mommy mo, 'di ba?"

Napatigil siya sa pagpili ng mga damit at napaangat ng kanyang ulo. Sinalubong niya ang mga mata ni Valentine.

"Matagal nang patay ang Mommy ko."

"Sorry."

Umiling siya at nginitian ito.

"Okay lang ako."

"Pero mag-isa ka lang sa bahay niyo kapag nasa trabaho ang Daddy mo, 'di ba?"

"Yes, pero kasama ko naman ang mga maids namin. Nasanay na rin ako na mag-isa."

"Paano kung itigil natin iyang nakasanayan mo?"

Kumunot naman ang kanyang noo. She was not getting him.

"Ha?" ranging na-isagot niya.

Pino naman siya nitong tinawanan.

"Nothing," sagot nito at dumistansiya sa kanya. Tumingin-tingin din ito sa mga damit na naka-display.

Nakagat niya ang kanyang labi. Ayaw mawala sa isip niya ang mga sinabi nito. What does it mean? Napailing na lamang siya at nagpatuloy na sa pagpili ng mga damit hanggang sa makuha niya na lahat ang gusto niya.

Valentine helps her carry all the paper bags she have. Nahihiya man siya pero ito na ang nagpresinta at nagpumilit na magdala ng mga pinamili niya.

NEXT spot was the footwear area. Hindi sapat ang damit lang, dapat may sandals din. May mga collection naman siya ng sapatos pero ang lahat ng iyon ay puro naman matataas ang takong.

Nilingon niya si Valentine ni abala rin sa pagtingin ng mga sapatos. She looks at those shoes who had wedges while him, he was looking at those flat shoes.

"Mas gusto mo iyan?" tanong niyang bigla at itinuro ang hawak nitong color black flat shoes. It's not that it was too plain. May design naman ito pero hindi lang talaga iyan ang nakasanayan niyang sapatos.

"Oo," tipid nitong sagot at ibinalik ang hawak nitong sapatos sa estante.

"Bored ka na ba?" nahihiya niyang tanong. Nag-angat naman ito ng tingin sa kanya at nginitian siya.

"Hindi. Nag-e-enjoy akong panoorin ka," sagot nito.

Agad na uminit ang kanyang magkabilang pisngi. She's blushing! Mabilis siyang tumalikod at ipininagpatuloy na ang kanyang ginagawa. She never thought this will going to be awkward for her. Seriously!

AFTER thirty minutes of roaming around the footwear, at last, she's done choosing her five pairs working shoes.

Nagbabayad na siya sa counter area nang wala sa sarili niyang sulyapan si Valentine. Agad na sumimangot ang kanyang mukha nang makita niyang may dalawang sales lady ang lumapit dito at para bang may kung anong sinasabi dahil sa reaksyon pa lang ng lalaki ay panay na ang pagngiti nito.

She make face. Almost rolling her eyes. Mabilis niyang kinuha ang mga nabili niya at lumapit kay Valentine.

"Val?" tawag niya rito.

Napaangat naman ng tingin ang dalawang sales lady sa kanya at mabilis na lumayo nang makita siya.

Wala sa sarili siyang napataas ng kanyang kilay sa mga ito. Kinuha naman ng lalaki ang dala niyang paper bag.

"Bakit ka nakasimangot?" biglang tanong ni Valentine sa kanya.

"Ha? I'm not!" maang niya saka tinalikuran ito. Umuna siya sa paglakad. Inis na inis ang kanyang pakiramdam. Oh yes! She's admitting that feel that way! Hindi niya alam kung bakit pero iyon ang nararamdaman niya.

"Nica," tawag sa kanya ng lalaki. Huminto siya sa paghakbang at nilingon ito. He walks a big steps until he reach her.

"Galit ka ba?" Nagulat siya sa naging tanong nito. Ganoon ba siya ka obvious? Ugh!

"H-hindi! Bakit naman ako magagalit?" maang-maangan niya pa ulit.

"Oh okay," sagot naman nito. Feels like her scalp is about to prickle for answering her like that.

Lumakad na siya at pinigilan ang sarili na magdabog. Of course she should contain herself. Wala siyang karapatan na nagmaktol. Wala siyang karapatan na gawin iyon kay Valentine. Because they're nothing! As in nothing!

Sumabay naman sa paglakad sa kanya ang lalaki.

"Alam mo ba Nica, kanina? Iyong dalawang sales lady—"

"Not interested," she cut him off. Narinig naman niyang bigla itong tumawa. Nahinto siya at bumaling sa lalaki.

"What was that for?"

Bigla nitong hinakawan ang tungki ng kanyang ilong. Nagulat siya ro'n at 'di agad nakapag-react.

"Tinatanong nila sa akin kanina kung asawa ba raw kita. Ang sagot ko'y oo," ani Valentine at nginitian siya ng kay tamis saka umuna na sa paglakad. Naiwan siyang nakatulalang saglit at para bang lumabas ang kanyang kaluluwa ng mga sandaling iyon.

At nang matauhan siya'y mabilis siyang humabol sa lalaki.

"What did you say again?" tanong niya pa kunwari. She actually heard it right but she acts so naughty. She act blindly about that but the truth is? She wants to hear it again.

"Wala 'yon," sagot nito.

"What? No, you said something. The last word?"

"Na asawa kita?"

She's dumbfounded. Ngayong narinig niya ulit iyon ay nakaramdam na tuloy siya ng hiya. Wala siyang nasabi at umuna sa paglakad. Now she regret asking him again

"Nica," tawag sa kanya ni Valentine. Binalingan niya lang ito at hindi na umimik pa.

Hanggang sa may mabangga siya siyang isang babae.

"Oh my god! I'm so sorry," agad niyang paumanhin sa nabangga niyang babae.

"Watch where you're going," wika naman ng kasama nitong lalaki.

"Sorry," she said again. Bigla namang dumikit si Valentine sa kanya. He was looking at the strangers while clenching his jaw. His eyes were looking at them in furious. Hinawakan niya si Valentine sa braso. It was like telling him that she's okay.

"Wait! Dominica?" anang babae.

Her eyes squint. Hindi niya kasi matandaan kung sino ito.