ฉันหัวเราะกับป๊าแล้วก็ม๊าจากนั้นก็นั่งป้อนข้าวลูกๆ พอลูกอิ่มก็หยิบผ้ามาเช็ดปากให้ลูกทั้งสอง ตอนนี้ป๊ากับม๊าก็ไปนั่งเล่นกับเด็กๆ อยู่ตรงโซนห้องรับแขกแล้วก็นั่งกินขนมกับผลไม้ที่ฉันยกไปให้ ฉันเลยเดินกลับมาแล้วก็เก็บถ้วยที่อยู่บนโต๊ะแล้วก็ได้ยินเสียงของผู้ชายทักทายขึ้นมา
“คุณนาย! สวัสดีครับ!”
“อุ้ย สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันไปทำบะหมี่มาให้นะคะ”
“ขอบคุณครับ กระผมทั้งสองคนขอฝากท้องด้วยนะครับ”
“ยินดีค่ะ”
ผมมองร่างบางที่เดินเข้าไปในครัวจากนั้นผมก็นั่งลงตรงเก้าอี้ของโต๊ะทานข้าวที่เดิม พอเมียผมเดินเข้าไปในครัวลูกน้องคนสนิทของผมเลยโน้มหน้ามาหาแล้วก็กระซิบเบาๆ
“ตอนแรกพวกผมก็เป็นห่วงนายเรื่องที่นายจะกลับมาอยู่บ้านนะครับเนี่ย”
“ใช่ครับนาย พวกผมเป็นห่วงนายกันทั้งกองทัพเลยครับ แต่เป็นแบบนี้ผมว่าไม่น่าเป็นห่วงแล้วแหละครับ”
“คิกๆ ใช่ครับ ดูแล้วน่าอิจฉามากกว่า”
“อืม ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอ
