พอคนตัวสูงจอดรถตรงตลาดเขาก็อุ้มเจ้าตัวเล็กให้จากนั้นฉันก็พากันเดินมาที่รัานขายเสื้อผ้า ร้านเจ๊คนนั้นแหละ ที่มาซื้อเสื้อผ้าให้ลูก เพราะร้านเขาเสื้อผ้าคือมีแต่เริ่ดๆ ทั้งนั้นเลย แล้วเนื้อผ้าก็ดีสมกับราคา
“อ้าว น้องคนสวย วันนี้น้องภพไม่มาด้วยเหรอคะ”
ผมเลิกคิ้วมองคนขายเสื้อผ้าในร้านที่ดูเหมือนจะสนิทกับภรรยาของผมมากด้วยนะ เพราะทักทายแบบเป็นกันเอง แต่ก็ไม่แปลกอะไรมั้ง เพราะภรรยาของผมชอบซื้อเสื้อผ้า แต่พอได้ยินร่างบางตอบกลับไปผมเหมือนจะเริ่มงง
“น้องภพไปโรงเรียนค่ะ”
“อ้าว อาหมวย เสื้อผ้าเด็กยังไม่เข้าเลยลูก หื้อ สามีหนูใช่ไหม ลูกชายอาซิ้มคนเล็กสุดที่เป็นทหารน่ะ ไอหย่า หล่อ หน้าตาดีเหมือนที่เขาพูดๆ กันเลย”
ฉันหันไปยิ้มให้กับเจ๊เจ้าของร้าน แล้วฉันมาซื้อบ่อย เจ๊ก็ลดให้บ่อย แล้วแกเรียกฉันหมวยจนติดไปแล้วอะ ฉันเลยยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะเจ๊ ใช่ค่ะ นี่พี่มนัส สามีหนูเองค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“แอ!”
“นี่ก
