วุ่นรักทายาทมหาเศรษฐี

ตอนที่12.ความจริงที่ตีเข้ากลางแสกหน้า

มัดมุกตะโกนลั่น เธอพยายามขืนตัว แต่มันก็ไร้ความหมาย

“อีกสักเดี๋ยวนะมุก อีกห้านาทีต่อจากนี้ คำพูดพวกนี้เปลี่ยนไป”

กล้าตะวันพูดย้ำ คำตอบของเขาทำให้มัดมุกตัวเย็นวาบ!! เธอหวาดกลัวจนอยากเป็นลม แต่หากเธอเป็นลมตอนนี้ เธอจบเห่แน่ ทางที่ดีที่สุดสำหรับมัดมุกตอนนี้คือการครองสติไว้ เพื่อหาทางรอดให้ตัวเอง

“ไม่นะ อย่าทำมุกเลย...”

เสียสั่นพร่าปนความหวาดกลัว กล้าตะวันอยากหยุด เขาไม่ได้ต้องการแบบนี้เลย แววตาเจ็บปวดแฝงความเศร้าของมัดมุกกำลังทิ่มแทงเขาเช่นกัน แต่เขาสงสารตัวเองมากกว่า เขาถูกมัดมุกเหยียบย่ำทำให้เขาน่าสมเพช และกลิ่นกายของหล่อนทำให้เขาเกิดปฏิกิริยา ให้ตายเถอะ!! เขาหัวหมุน ความกระหายผุดขึ้นกลางหว่างขา สัดส่วนที่กล้าตะวันเชื่อมาตลอดว่าเขามีความสามารถควบคุมมันได้ เวลานี้มันกลับไม่ฟังคำสั่งซะงั้น มันรั้นและกระเสือกกระสนอยากออกมาชมโฉมมัดมุก ทั้งแข็ง ทั้งตึง จนรวดร้าวไปทั้งหน้าขา

“ไม่มุก...วันนี้มันควรเกิดตั้งแต่เมื่อแปดปีแล้วล่ะ เธออย่าดื้อไปเลยน่า สักวันเธอกับฉันก็ต้องจบแบบนี้แหละ... เชื่อสิ”

กล้าตะวันตอบเสียงแหบปร่า!! เขาโน้มใบหน้าลงใกล้ๆ จนลมหายใจร้อนๆ เป่ารดเนินหน้าผากโหนกนูน

กล้าตะวันปัดคอเสื้อของมัดมุกจนกระดุมเม็ดแรกหลุดกระเด็น เขามองสบนัยน์ตากลมโตของเธอ พร้อมกับอมยิ้มจางๆ

“ปล่อยมุกเถอะค่ะ อย่าทำอะไรมุกเลย” เสียงแหบเครือเพราะความกดดันที่เกิดขึ้น เกือบทำให้เธอน้ำตาไหล

“ฉันเคยปล่อยเธอไปแล้วครั้งหนึ่งนี่มุก ครั้งนี้ไม่น่ามีใครเข้ามาขัดได้ เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้องนอนของฉันเอง” เพราะหลงกลกล้าตะวัน เธอยอมเชื่อเขาเพราะความรักที่ยังหลงเหลืออยู่ ไม่คิดเหมือนกันว่ากล้าตะวันจะตั้งใจทำเช่นนี้ เขาจะตลบหลังเธอ เขาจงใจล่อลวงเธอชัดๆ

“คุณ!!” เสียงครางแหบปร่า แม้พยายามแกะมือหนาออกให้พ้นจากการเกาะกุม แต่ดูเหมือนไร้ผล แรงกำลังของเธอ จะไปงัดข้อกับกำลังมหาศาลของเพศชายอย่างกล้าตะวันได้ยังไง

“เรามาจบมันลงด้วยดีกว่า รับรองได้เธอจะไม่ผิดหวัง” กล้าตะวันพูดตัดบท เขากับมัดมุกควรจบลงสักที เขาเบื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นข้างใน หากเขา ‘ได้’ หล่อน ความรู้สึกบ้าๆ นั่นคงหายไป เมื่อไม่มีอะไรดึงดูดเขาได้อีก เขาอยากเป็นเจ้าของเธอเหลือเกินบอกตรงๆ ไหนจะกลิ่นตัวหอมๆ ผิวขาวๆ เขาจะปอกเปลือกมัดมุกพิสูจน์ความหวานละมุนที่หล่อนซุกไว้จากสายตาคนอื่น...เชื่อสิ...เขาไม่เคยมองคนผิด มัดมุกสวยสะคราญ รูปร่างสมส่วนอวบอัดลวงตา ทรวงอกอวบอิ่มที่ดันผิวผ้าออกมานี่ละ!! หากไม่นอนราบไปกับพื้น ไม่มีทางได้เห็น เพราะส่วนใหญ่มัดมุกอำพรางสายตาคนอื่นด้วยเสื้อผ้าใหญ่เกินตัว

“อย่าทำแบบนี้เลย” มัดมุกวิงวอนครั้งสุดท้าย ปากคอเธอสั่นไปหมด ออกอาการหวาดกลัวสุดขีด

“มันสายไปแล้วฉันไม่คิดจะหยุดเสียด้วยสิ” กล้าตะวันยิ้มร้ายกาจ

“ไม่นะ มุกขอร้อง หากคุณคิดจะทำอะไรแบบนั้น” มัดมุกละล่ำละลัก

“เอาที่สบายใจ ฉันมีความสามารถพอ ฉันคิดว่าตัวเองสามารถชักจูงให้เธอคล้อยตามได้นะมุก” กล้าตะวันพูดเสียงนุ่ม ต่อให้เอาช้างมาฉุด เขาคิดว่าคงรั้งเขาไว้ไม่อยู่ เมื่อรูปร่างอวบอิ่มชวนมองยั่วยวนอยู่ตรงหน้า หลังจากสัมผัสลูบๆ คลำๆ มาบ้าง เขาคร่อมร่างมัดมุกเอาไว้ ก่อนที่จะซุกใบหน้าหล่อคมคายลงบนซอกคอขาว รวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ ปากร้อนผะผ่าวจูบไล้ซอกคอหอมๆ กดเม้มแรงๆ สร้างรอยแดงเป็นของฝาก ไว้เตือนใจมัดมุกว่าอย่าคิดขัดใจเขาอีก

มัดมุกดิ้นแรงๆ แต่แรงมดหรือจะสู้แรงช้างตกมัน เธอเบี่ยงศีรษะหนี แต่กลับกลายเป็นเปิดทางสะดวกให้กล้าตะวันเสียอย่างนั้นเอง รอยจูบแทรกความเจ็บจี๊ดๆ เมื่อดูเหมือนกล้าตะวันจะแกล้งหยอกเย้าเธอเล่น แต่หลังความเจ็บจางหาย ความรู้สึกแปลกๆ ก็แทรกซึมเข้ามาแทน มันวูบวาบ สะบัดร้อนสะบัดหนาว เธออยากจะมีแรงผลักเขา พอๆ กับแอ่นกายเข้าหา

“เธอตัวหอมจังเลยมุกจ๋า”

เสียงเขาชมชิดผิวนุ่ม เขาดมดอมกลิ่นเนื้อนางแบบไม่รู้จักเบื่อ กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่สูดดมแล้วชื่นใจ ไม่เคยมีสาวคนไหนในจำนวนสาวๆ ที่กล้าตะวันเคยผ่านการกรำศึกมาด้วย ที่มีกลิ่นกายหอมหวานแบบนี้

“ยะ อย่า...”

มัดมุกครวญคราง หนทางข้างหน้าตีบตันและดำมืดลงเรื่อยๆ เธอร้องห้ามเสียงสะท้าน เมื่อความหวามรัญจวนกำลังแทรกซึมไปทั่วผิวกายของเธอ ลางแพ้เปิดประตูรับเธอแล้วเห็นๆ

“หึๆ” เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังแผ่วๆ ไม่มีเสียงกระซิบตอบ มีแต่เสียงลมหายใจหอบกระเส่าที่มัดมุกเองก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงลมหายใจของใคร ระหว่างตัวเองกับกล้าตะวัน

กล้าตะวันพรมจุมพิตไปทั่วผิวเนียนนุ่ม เขามัวเมากับกลิ่นกายหอมหวานที่ผสมความหอมสดชื่นเย็นใจ ยิ่งดมดอมยิ่งหลงใหล

มัดมุกส่ายใบหน้า เธอพยายามสะบัดความรุ่มร้อนที่เกิดขึ้นทีละนิดด้วยความทรมาน กล้าตะวันทรงอำนาจ ยิ่งมือใหญ่ร้อนผะผ่าวเคลื่อนที่แตะต้องตรงไหน ส่วนนั้นก็แทบลุกเป็นไฟ เธอสะท้านเยือก...เรือนกายเธอสั่นเทา ผิวกายเหมือนจะปริแตก สะบัดร้อน สะบัดหนาวแทบขาดใจตาย...

ชุดรุ่มร่ามทุกปลดทีทิ้งละชิ้น โดยที่เธอไม่ได้รู้สึกตัว เธอหลงมัวเมากับความหวามไหวแม้จะพยายามต่อต้านแทบเป็นแทบตาย แต่ก็ไม่อาจต้านทานได้

ผิวกายมัดมุกเนียนละเอียดเหมือนที่กล้าตะวันคิดไว้ ผิวของเธอเรียบลื่นนุ่มเนียนจนเขาหลงเพลิด!! ทรวงอกตรึงเต่งครัดเคร่งจนกล้าตะวันใจสั่น เขาลูบคลำแผ่วๆ ก่อนจะขยำขยี้หนักขึ้น เมื่ออารมณ์หนุ่มลุกกระพือ เรียวขาของเธอเรียวยาวเหมือนลำเทียน ยิ่งมัดมุกขยับตัวบิดส่ายไปมา กล้าตะวันก็เกือบคลั่ง!! เขาดมดอมมัดมุกเกือบทุกตารางนิ้ว สัมผัสเหมือนไม่เคยเจอะเคยเจอ...ตะกรุมตะกรามเหมือนไม่ใช่ตัวเอง และไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เหมือนเดิม...

“อือออ...”

เสียงครางเบาๆ แต่ใบหน้าหวานเห่อร้อน เธอพยายามกลั้นความหวามไหวแต่ก็ไม่สำเร็จ มัดมุกครางกระเส่า ร่างกายบิดส่ายด้วยความทรมาน มีเสียงตะโกนอยู่ในหัว ใครคนนั้นพยายามเตือนให้เธอต่อต้านและหยุดความรู้สึกเช่นนี้ แต่เวลานี้มัดมุกสูญสิ้นการควบคุมร่างกายตัวเองเสียแล้ว... ร่างกายของเธอไม่เชื่อฟังคำสั่งสมอง ร่างกายของเธอโอนเอนตามกล้าตะวัน แม้จะรู้เต็มอกว่าเขาต้องการทำลาย

กล้าตะวันเกี่ยวซับในชิ้นสุดท้ายด้วยปลายนิ้วร้อนๆ เขารั้งไส้ไก่ที่เกาะสะโพกผายแรงๆ ร่นลงไปจนสุดปลายเท้า ก่อนจะเหวี่ยงทิ้งไปไกลๆ ให้พ้นสายตา เมื่อซับในชิ้นนั้นไม่มีประโยชน์อีกต่อไป กลีบดอกไม้อวบอิ่มตรงหน้า กลีบดอกปิดสนิทเบียดชิดแทบไม่เห็นรอยแยก และรอยแยกปริ่มน้ำค้างที่ฉ่ำเยิ้มออกมานั้นทำเอาเขาแทบลืมหายใจ กล้าตะวันเพ่งมองดอกไม้งามด้วยสายตาตื่นตะลึง ดอกไม้ดอกนี้สวยเหลือเกิน เกินกว่าจะพรรณนาออกมาเป็นคำพูดได้ เขาสูดลมหายใจลึกๆ ยื่นมือสั่นๆ ออกไปแตะต้องเกลี่ยพงหญ้าหนานุ่มที่ปกคลุมรอบกลีบดอกไม้ให้พ้นตา แล้วจึงสอดปลายนิ้วลงกลางกลีบดอกที่แย้มเผยอ ก่อนจะครางกระเส่าเมื่อดอกไม้แสนหวานมีฤทธิ์ไม่น้อย เจ้าดอกไม้น้อยตอบโต้การถูกรุกรานด้วยการ ‘ดูด’ นิ้วเขาเบาๆ

มัดมุกสะดุ้ง!! มีบางอย่างแทรกลึกเข้ามาในร่างกายเธอผ่านช่องทางที่ไม่มีเพศชายเคยแตะต้อง บางอย่างที่ร้อนผ่าวและแข็งแกร่ง เธอขยับตัวหนีด้วยความอึดอัด พยายามโก่งสะโพกหนี แม้จะรู้เต็มอกว่าไร้ประโยชน์ แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้กล้าตะวันทำตามใจตัวเองโดยสะดวก

“ชูว์!!”

เสียงกระซิบปลอบดังแผ่วๆ ข้างหู พร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าวที่ทำให้เธอสยิวจนคอหด ลืมแม้กระทั่งส่วนกลางร่างกายที่บางอย่างแทรกลึกเข้ามา มารู้สึกตัวอีกทีก็เจ็บแปลบจนต้องนิ่วหน้า

“เจ็บ” มัดมุกพึมพำบอกกล้าตะวัน เขาไม่ได้ฟังเสียงปรามของเธอ เขากดนิ้วแข็งๆ นั่น ลึกลงไปอีก เธอตัวสั่นเพราะความเจ็บ ก่อนจะสะท้านไปทั้งตัวเมื่อนิ้วแข็งๆ นั่นไม่ได้ทำแค่แทรกเข้ามา กล้าตะวันขยับนิ้วถี่ๆ ชักเข้าถอนออกรัวๆ จนกายสาวสะท้าน เธอเปล่งเสียงครางกระเส่า แอ่นร่างกายช่วงล่างตามติดนิ้วของกล้าตะวันแบบหลงละเมอ