RETOKADO [COMPLETED]

CHAPTER 2

Nasa loob ng library si Dominic. Abala siyang tinitingnan at inaayos isa-isa ang mga librong kaka-deliver lamang. Mamaya ay ika-categorize niya ito sa mga bookshelves.

Kasama sa scholarship na ibinigay kay Dominic ang pagtatrabaho sa eskwelahan at ang trabahong binigay sa kanya ay ang maging student librarian. Tuwing free time niya ay kailangan niyang mag-duty rito bilang kabayaran na rin sa pagpapaaral sa kanya ng libre. Ayos lang naman rin sa kanya ang trabaho niya rito dahil madali lang naman at hindi siya masyadong nahihirapan.

Ngumiti si Dominic ng matapos ang ginagawa. Next niyang gagawin ay ang ilagay na ang mga ito sa kanya-kanyang bookshelves.

Malaki ang nasabing library sa school nila. Kumpleto rin ito sa mga libro at kagamitan sa pag-aaral at masasabing high-tech rin dahil hihg-end ang mga computers na narito. Tahimik rin dito dahil pinapanatili rin nila ang katahimikan at kaayusan.

May mga kasama naman si Dominic. Hindi lang naman siya ang nag-iisang student librarian, meron ring iba dahil marami rin naming estudyanteng walang kakayahan magbayad ng tuition ang binigyan ng scholarship ng school na ito pero ngayon, siya lamang ang naka-duty na student librarian dahil kasalukuyang may mga klase ang mga kasama niya. Tanging ang head librarian at iba pang staff ng library ang kasama niya.

Pinagpatong-patong ni Dominic ang mga librong na-categorize na niya saka binuhat na ito. Dadalhin na niya ito sa isa sa mga bookshelves.

Umalis si Dominic sa kanyang pwesto kanina na nasa front desk saka nilapitan na ang bookshelves na kanyang sadya. Pagkalapit ay inilapag muna niya sa sahig ang mga librong magkapatong-patong saka isa-isang nilagay ang mga ito sa bookshelf. Hindi na niya ginamit ang trolley dahil medyo maingay ang mga gulong at kailangan pang ipagawa.

Ilang sandali lang ay natapos na niya ito. May mga ilalagay pa siyang ibang libro sa ibang bookshelf kaya naman pagkatapos ng ginagawa niya ay kaagad na rin siyang umalis at naglakad palapit muli sa pwesto niya kanina.

Ngunit napahinto si Dominic sa paglalakad. Dumagundong sa kaba ang dibdib niya. Nanlaki ang mga mata niya na tila kumislap pa na parang mga bituin.

Sa harapan ng front desk na pwesto ni Dominic kanina ay may nakatayo at naghihintay. Nakatalikod ito mula sa kanya kaya hindi siya nito nakikita pero siya, kahit na nakatalikod ito, alam niya kung sino ito… kilalang-kilala niya ang likod nito. Alam niya kung ano ang itsura nito. Alam at kilala niya kung sino ang lalaking nakatalikod na ito mula sa kanya.

‘Anghel ko,’ sa isip-isip ni Dominic. Sumilay ang matamis na ngiti sa kanyang labi.

Hinding-hindi ito makakalimutan ni Dominic. Hinding-hindi niya malilimutan ang lahat.

Sa una pa lamang na pagkakakita niya rito, alam na niya sa kanyang sarili na magiging espesyal ang taong ito sa puso niya.

Sa kanyang pagkakatulala ay dumaloy sa kanyang isipan ang mga nangyari. Ang una niyang pagkakakita sa kanya at ang unang paghaharap nila.

Second year high school si Dominic at dito na rin siya nag-aaral sa St Catherine. Simula nang pumasok siya ng high school ay dito na talaga siya nag-aaral dahil sa scholarship na ibinigay sa kanya.

Ang akala ni Dominic, magbabago na ang takbo ng buhay niya dahil noong elementary siya, tampulan rin siya nang tukso dahil sa pangit niyang itsura ngunit nagkamali siya dahil hanggang sa tumuntong siya ng high school, hindi pa rin nagbago ang pakikitungong iba sa kanya. Naging tampulan pa rin siya nang tukso, asar at pang-aapi kaya naman tinatak na rin niya sa kanyang isipan na hanggang sa college ay sanayin na rin niya ang kanyang sarili sa mga ginagawa ng kapwa niya sa kanya. Huwag siyang manlaban hangga’t maaari dahil alam naman niya sa kanyang sarili na wala pa naman siyang maipagmamalaki at kung lalabanan pa niya ang mga taong nanghahamak sa kanya, siguradong talo lamang siya at baka iyon pa ang ikapahamak niya.

Naglalakad si Dominic noon sa hallway sa eskwelahan. Papunta siya sa restroom ng boys dahil nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan. Nakakaramdam na siya ng pagkainis dahil sa ang layo-layo ng restroom na pupuntahan niya.

Sa wakas ay nakarating na rin si Dominic sa restroom. Kaagad siyang pumasok roon. Walang tao. Tumapat muna siya sa malaking salamin na nasa itaas ng lababo. Bumakas ang lungkot sa kanyang mukha dahil nakikita na naman niya ang kanyang sariling repleksyon.

‘Sino ba naman kasing matutuwang makita ang mukha ko?’ Napabuntong-hininga na lamang ng malalim si Dominic.

Umalis na lamang si Dominic sa harapan ng salamin saka pumasok sa isa sa mga cubicle. Malaki ang nasabing restroom at may pitong cubicle na meron. Doon siya sa pinakadulo pumasok.

Inayos muna ni Dominic ang suot na eyeglass at pagkakasukbit ng bagpack sa kanyang magkabilang balikat saka nagpasyang umihi na. Ibinaba niya ang zipper ng suot niyang itim na slack na bahagi ng official uniform ng school. Pagkababa ay ibinaba niya rin ng bahagya ang suot na brief at inilabas mula roon ang kanyang p*********i. Hindi pa naman ganun kalakihan ang kanyang pag-aari at mga nasa apat ito na pulgada. Marahil ay dahil sa bata pa naman siya at lalaki pa iyon sa paglipad ng panahon. Malinis ang pagkakatuli. Kasing moreno ng balat niya sa katawan ang balat ng ari niya at pinkish naman ang ulo na may pagkabilugan. Napakamot siya ng ulo dahil nakita niyang medyo naninigas ang kanya. Ewan ba niya sa kanyang sarili kung bakit ganoon ang alaga niya. No’ng mga panahon kasi na iyon, wala pa siyang alam tungkol sa mga makamundong gawain.

Umihi na lamang si Dominic dahil iyon naman talaga ang pinunta niya sa restroom. Ihing-ihi na rin naman talaga siya. Nang matapos siyang umihi ay napansin niyang lumambot na ang kanya. Siguro ay dahil sa may tubig pa ang kanyang ari kaya iyon naninigas, iyon ang kuro-kuro niya.

Kaagad na niyang itinago at inayos sa loob ang kanyang ari saka sinara ang zipper. Lalabas na sana si Dominic sa cubicle nang mapahinto siya dahil bigla siyang nakarinig ng mga yabag na papasok. Kanina pa kasi tahimik sa restroom kaya medyo nagulat siya na may gumagawa ngayon ng ingay.

Hindi niya alam kung sino o ano ang nasa labas. Baka kasi mamaya… bigla naman siyang natakot.

“Baka naman estudyante lang iyon,” bulong ni Dominic. Ikaw talaga Dominic, kung ano-anong pinag-iisip mo,” pabulong niya pang sambit. Umiling-iling na lang siya.

Nanatili si Dominic sa loob ng cubicle. Ewan ba niya kung bakit ayaw niya pang lumabas. Marahil ay dahil sa naiisip niya na baka mapagtripan na naman siya ng taong nasa labas ngayon kung sakaling makikita siya nito. Aasarin at kukutyain na parang hindi siya tao dahil lang sa ganito ang mukha niya. Ayaw na muna niyang maasar at kutyain ngayon ng iba. Gusto niyang ipahinga ang kanyang tenga sa mga asar at kutya ng iba sa kanya.

Pamaya-maya ay nagulat na lamang siya sa biglang narinig. Nagsalubong din ang kilay niya dahil narinig niya itong kumanta.

“Basta kasama kita. Magagawa ko ang lahat…”

Namangha si Dominic sa ganda ng boses ng taong estranghero pa rin hanggang ngayon sa kanya. Malamig at buo na medyo husky. Animo’y hindi estudyante ang kumakanta. Pero baka nga hindi naman estudyante ang kumakanta kundi teacher na lalaki o kung sino man.

Nagpatuloy sa pagkanta ang lalaking nasa labas habang lihim naming nakikinig sa kanya si Dominic. Wala pa rin itong kaalam-alam na may taong nakikinig sa kanya.

Hindi na napigilan ni Dominic ang sarili. Kumakanta pa ang lalaki at gustong-gusto niyang naririnig ang maganda nitong boses pero mas gusto niya na makita kung sino ito.

Dahan-dahang binuksan ni Dominic ang pintuan ng cubicle. Sinigurado niya na hindi siya makakalikha ng ingay at nakisama naman ang pinto sa kanya. Sumilip siya ng kaunti at mabuti na lamang at nakita niya ito.

Nakaharap sa salamin ang lalaki. Kumakanta pa rin habang inaayos ang buhok nitong undercut ang gupit. Sa pamamagitan ng repleksyon nito sa salamin ay nakikita niya ang kabuuan ng mukha nito.

Maputi ang balat ng binata. Makinis mula ulo hanggang sa tingin niya ay paa. Gwapo ito. Mukhang anghel dahil sa amo ng mukha. Perpekto ang hugis ng mukha at nakakatakaw-pansin ang jawline nito. Bilugan ang mga mata na tila nangungusap na binagayan pa ng may kakapalang itim na itim na mga kilay. Hindi niya masyadong makita kung ano ang kulay ng gitnang mga mata nito dahil medyo may kalayuan siya mula rito. Matangos ang ilong at manipis ang natural na pulang labi.

Sa katawan naman ay masasabi niyang malaki ito kahit na sa tingin niya ay magkasing-edad lamang sila. Hubog sa suot nitong uniporme na katulad ng sa kanya ang nagsisimula ng gumandang katawan nito. Medyo nakikita niya ang itaas na bahagi ng dibdib nito dahil sa nakabukas ang first two buttons ng suot nitong puting polo. Medyo malaman ang dibdib nito.

Bumagay pa sa katawan nito ang tangkad. Sa tingin ni Dominic, mas matangkad lamang ito sa kanya ng kaunti. Mga nasa five-nine ang tantya niya.

Medyo nakaramdam si Dominic ng inggit sa binata dahil sa ganda ng pisikal na itsura nito. Pwede itong maging modelo o ‘di kaya ay artista. Pero mas nangibabaw ang biglaang pagkaramdam nang matinding paghanga. Ewan ba niya kung bakit pero ngayong nakikita na niya ito, mas lalong dumagundong sa kaba ang puso niya. Nang marinig pa nga lamang niya ang boses nito, dumagundong na lalo na ngayon, mas mabilis at malakas nang makita niya ito.

Aminado naman si Dominic sa kanyang sarili na may kakaiba na sa kanya simula pagkabata pero naging lihim ito. Kahit ang mga magulang niya ay hindi ito nalaman. Naging lingid sa kaalaman ng lahat ang tunay niyang pagkasino. Tanging siya lamang sa sarili niya ang nakakaalam nito. Mabuti na nga lamang at magaling siyang magtago sa tunay na siya dahil kundi, bukod sa kapangitan niya, may iba pang maipapanukso sa kanya at iyon ang ayaw niyang mangyari. Kaya hangga’t maaari ay itatago niya ang tunay na siya, kung hindi niya maitatago ang kapangitan niya, itatago na lamang niya ang pagiging alanganin niya para wala na siyang maging problema pa.

Sinubukan at pinilit naman ni Dominic na nilabanan ito. Inalis sa kanyang isipan at sistema pero mukhang wala nang magagawa pa ang kanyang sarili kaya naman tinanggap na lamang niya ito dahil wala naman na siyang magagawa pa. Ang tanging magagawa na lamang niya ngayon ay ang itago ito sa iba.

Ngunit nang makita niya ang lalaking ito na tapos nang kumanta at nag-aayos na lamang ng sarili sa harapan ng salamin… alam niyang hindi niya na maitatago pa ang tunay na siya dahil tao lamang siya. Nakakaramdam at humahanga sa iba. At dahil sa isa siyang alanganin, hindi malayong humanga siya sa kapwa niya… lalaki.

At hindi niya nga napigilang humanga. Ngayon lamang niya naramdaman ito. Ngayon lang.

‘Sino kaya siya? Bakit ngayon ko lamang siya nakita rito sa school? Transferee ba siya?’ Maraming tanong ang pumapasok ngayon sa isipan ni Dominic patungkol sa lalaking tinitingnan niya ng mataman at hindi maalis ang pagtingin niya sa binata. Ngayon lang kasi niya ito nakita sa school.

At doon nagsimula ang lahat, hindi na ito naalis sa isipan ni Dominic at naging bahagi na rin ito ng puso at buhay niya kahit walang kaalam-alam doon ang binatang hinahangaan niya ng palihim.

“Hi.”

Bumalik sa wisyo si Dominic. Mas lalong nanlaki ang mga mata niya nang makitang nasa harapan na pala niya ang binata. Hindi man lamang niya namalayan na nakalapit na pala ito sa kanya.

“A-Ah… e-eh…” Hindi kaagad nakapagsalita si Dominic. Lalong kumabog sa kaba ang dibdib niya.

Ngumiti kay Dominic ang binata. Lumabas ang perfect set of white teeth nito.

‘Ang ganda talaga ng ngiti niya,’ sa isip-isip pa ni Dominic.

“Gusto ko lang sana isauli itong librong hiniram ko, Dominic. Wala kasing tao doon sa front desk at saktong paglingon ko naman ay nakita kita kaya lumapit na ako,” wika nito saka inabot kay Dominic ang librong hiniram nito mula rito sa library. “Salamat,” sabi pa nito saka ngumiti ulit.

Nag-aalangang ngumiti at nanginginig ang kamay ni Dominic na inabot ang libro. Hindi sinasadya ang nagkadikit ang dulo ng mga daliri nila. Nakaramdam ng malakas na kuryente si Dominic kaya naman kaagad na napalayo ang kamay niyang may hawak ng libro. Napangiti na lamang sa kanya ang binata.

“Salamat ulit,” pasasalamat muli ng binata kay Dominic. “Sige at aalis na ako,” pagpapaalam niya pa.

Tumango na lamang si Dominic. Parang natuyo ang lalamunan niya at hindi makapagsalita. Patuloy rin sa pagdagundong sa kaba ng puso niya. Iba talaga ang epekto ng binatang ito sa kanya.

Umalis na ang binata sa harapan ni Dominic. Nakasunod ang tingin sa kanya ni Dominic.

‘Salamat din… Angelo,’ sa isip-isip ni Dominic. Sumilay ang matamis na ngiti sa labi niya.

Si Angelo. Tristan Angelo Torralba… ang lalaking kauna-unahang hinangaan ni Dominic at una niyang minahal. Ang lalaking nagbigay saya, kulay at liwanag sa malungkot at madilim niyang buhay.