ตอนที่18

1303 Words
ตอนที่ 18 เช้านี้ฉันตื่นมาด้วยความตื่นเต้นตั้งแต่หกโมงเช้าจะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไงตั้งแต่เกิดมาก็เคยพึ่งเข้าบ้านแม่ผู้ชายมันไม่ใช่ทางถนัดฉันเลยการเข้าหาผู้ใหญ่เนี่ย “เอาวะสู้ๆมินิมาร์ท” ฉันให้กำลังใจคนสวยในกระจก(นางเอกหลงตัวเองอีก -_-)ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวและภาพที่เห็นทำให้ฉันถึงกับต้องกุมขมับ “ฌอน เชนตื่นเดี๋ยวนี้!!” ชายหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะสองคนนอนแผ่หลาอยู่ในห้องรับแขกคนพี่นอนบนโซฟาเบดตัวใหญ่ คนน้องนอนบนฟูกเล็กๆด้านล่างขายาวยกขึ้นก่ายพี่ชายด้านบนโซฟามันจะเป็นภาพที่น่ารักมากถ้านี่ไม่ใช่เวลาเจ็ดโมงเช้าซึ่งพวกเขาบอกแม่นัดแปดโมงแต่นี่เจ็ดโมงยังนอนกันอยู่เลย ==” “อือ ซ้อเสียงดังทำไมยังเช้าอยู่เลย” เชนพูดเสียงงัวเงียแต่ยอมลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำทั้งที่ตายังไม่เปิดด้วยซ้ำส่วนคนพี่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงที่เดิม “ฌอนตื่นได้แล้ว” “ออกไปจะนอน” ฌอนปัดมือฉันออกพลิกตัวหนีไปอีกทาง “ฌอนจะตื่นไม่ตื่น” “มึนอย่าเสียงดังกูจะนอน” ครั้งนี้ฌอนนอนคว่ำมือดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง ฉันเลยขึ้นไปยืนบนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวด้วยท่าสวยงามลงบนตัวเขา “โอ๊ย มึนมึนหนักนะ” “ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำสักทีสินี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว” ฉันนั่งทับตัวเขาไว้ ฌอนลืมตามองฉันด้วยสายตาดุก่อนจะพลิกตัวฉันให้อยู่ล่างเขา ตอนนี้เลยกลายเป็นเขาขึ้นคร่อมฉันแทน “มึนมึนกินอะไรเข้าไปนะทำไมตัวหนักจังขอดูหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่ามือหนายังเลิกเสื้อฉันขึ้นแถมก้มลงฟัดหน้าท้องฉันอีก ฌอนทั้งจุ๊บ ดูด กัดหน้าท้องฉันจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ “ออกไปเลยนะฌอน” ยิ่งฉันดิ้นฌอนก็ยิ่งแกล้งไม่เลิกแถมยังหนักขึ้นด้วยเพราะเขาเริ่มสอดมือเข้ามาภายใต้เสื้อด้านบน “ซ้อ เฮียเล่นไรกันอะท่าทางสนุกเล่นด้วยคนได้ป่าว” ดีนะที่ฌอนเอาผ้าห่มคลุมตัวเราสองคนไว้ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่กล้ามองหน้าเชนแน่ถ้าเขามาเจอฉันในสภาพนี้ “ไอเชนพรุ่งนี้มึงย้ายกลับบ้านไปเลยนะ” “อย่าไล่เค้า เค้าเหงานะตัวเอง” เชนทำแก้มป่องใส่ฌอนด้วยท่าทางแสนงอนเลยโดนฌอนโบกไปหนึ่งทีก่อนเขาจะเดินเข้าห้องน้ำไป “ซ้อขอเล่นด้วยสิ” “ไอเหี้ยเชนอย่าคิดแตะเมียกูเชียวนะมึง” เสียงฌอนตะโกนดังมาแต่ไกล “อิอิ ซ้อไม่ต้องทำหน้าเหวออย่างนั้นผมแค่แกล้งเฮียเล่น” ส่วนคนเป็นน้องกลับหันมาหัวเราะชอบใจกับฉัน บางทีพวกเขาก็น่ารักกันดีนะแกล้งกันไปแกล้งกันมาน่ารักดี ^^ “แต่ถ้าซ้อยอมผมก็โอเค” ลืมมันไปเถอะค่ะที่ฉันบอกว่าพวกเขาน่ารักดี 😑 ระหว่างทางขับรถไปบ้านฌอนตอนนี้เรานั่งอยู่ในออดี้สีขาวของฌอนโดยมีฌอนเป็นคนขับและเชนนั่งยิ้มแป้นอยู่ด้านหลัง ในรถคันนี้คงมีแต่ฉันคนเดียวแหละมั้งที่เครียดอยู่ “แม่ของนายเป็นไงหรอฌอน” “แม่พวกเราใจดีมากครับซ้อ” ฌอนได้แต่ยกยิ้มมุมปากเมื่อน้องชายเขาตอบแทน เฮ้อ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องจริง “ถ้าแม่นายไม่ชอบฉันล่ะ” “อย่าคิดมากหน่ามึนมึนใครบ้างจะไม่ชอบเธอ” ฌอนเอื้อมมือมาโยกหัวฉันไปมาพลางยิ้มมุมปากหล่อบาดใจส่งมาให้ฉัน “ใช่ครับซ้อเพราะซ้อไม่ได้เจอแค่แม่ซ้อจะเจอทั้งพ่อ คุณปู่ คุณย่าเลยล่ะครับ” ฉันอ้าปากค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เชนพูดตอนแรกว่าเครียดแล้วตอนนี้เครียดกว่าเดิมอีกนี่ฉันต้องเจอทั้งตระกูลเลยหรอ 0-0 “ไอเชนมึงเงียบไปเลยมินตกใจหมดแล้ว” น้ำเสียงและสีหน้าฌอนไม่ได้แสดงถึงการเป็นห่วงเป็นใยฉันเลย น้ำเสียงดูสดใสหน้ายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่เลย ไม่นานฌอนก็เลี้ยวเข้าซอยในหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถบชานเมืองฉันมีความรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่มากแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยมา เข้ามาในหมู่บ้านไม่ลึกก็เจอกับบ้านหลังใหญ่ตกแต่งด้วยสไตล์ไทยภายในรั้วบ้านขนาดใหญ่มีบ้านอยู่ประมาณสี่ห้าหลัง “บ้านตรงกลางหลังใหญ่สุดนั่นเป็นบ้านของคุณปู่คุณย่า หลังถัดมาบ้านพ่อแม่ ส่วนบ้านสีทมึนทึนนั่นคงไม่ต้องบอกซ้อคงเดาได้ว่าบ้านใครและอีกหลังผมภูมิใจนำเสนอบ้านสีขาวสะอาดสดใสออกแบบด้วยคนคูลๆนั่นคือบ้านของเชนเอง” ฌอนเข้ามาจอดรถตรงลานจอดรถข้างบ้านหลังใหญ่ ฉันชอบบ้านหลังนี้จังเห็นแล้วรู้สึกเหมือนอยู่ในเรื่องคุณชายเลย “คุณหนูคะคุณย่าและคุณแม่รออยู่ตรงเรือนริมน้ำค่ะ” “อิอิ” ฉันเผลอขำออกมาเมื่อได้เย็นผู้หญิงดูมีอายุคนนึงเรียกฌอน คุณหนูเนี่ยอะนะไม่เหมาะกับหน้าตาเขาสักนิดเลย “ขำอะไร” ฌอนถามเสียงเข้ม ฉันเลยรีบส่ายหน้าปฏิเสธถึงแม้จะยังขำอยู่ก็ตาม “แม่จัน เชนอยากกินขนมจีบฝีมือแม่จันอะ คิดถึงจัง” เชนเดินเข้าไปกอดแขนผู้หญิงดูมีอายุคนเดิมพลางพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ไม่ต้องเลยค่ะ คุณหนูเชนนั่นแหละหนีออกจากบ้านเองจันตกใจหัวใจแทบวาย” “เชนไม่อยากทำเลยนะครับทุกอย่างเป็นเพราะเฮียเลย” “เลิกออเซาะได้แล้วไอเชน แม่จันครับเราไปหาคุณย่ากันเถอะครับ” “เชิญค่ะ” แม่จันเดินนำเรามาจนบริเวณหลังบ้านซึ่งมีศาลาขนาดกลางตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ไม่ทันที่เราจะได้เดินถึงศาลาก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมายืนขวางไว้เสียก่อน “แม่!!” เสียงเรียกตกใจของทั้งคู่ทำให้ฉันตกใจไปด้วย ผู้หญิงตรงหน้าคือแม่ของพวกเขาอย่างนั้นหรอเธอยังดูสาวและสวยอยู่เลยบอกว่าเป็นพี่สาวคงน่าเชื่อกว่า “ตกใจอะไรจ๊ะลูกชาย โอ๊ะ นี่หรอลูกสะใภ้ฉัน” “สวัสดีค่ะคุณแม่” “ใครให้เธอเรียกฉันว่าแม่! เรียกพี่สิแม่ดูแก่ไป” ฉันยังคงยืนนิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินโดยมีสองฝาแฝดด้านหลังถอนหายใจออกมาพร้อมกัน “หนูชื่ออะไรจ๊ะ เที่ยวบาร์โฮสรึเปล่า” “แม่!” ฌอนเรียกแม่เขาเสียงดังลั่นก่อนจะดึงฉันไปหลบด้านหลังส่วนฉันนะหรอยังอึ้งไม่หายเลย “ช่วงนี้เพื่อนแม่ติดผัวกันหมดแม่ก็แค่อยากชวนแฟนลูกไปเที่ยวเป็นเพื่อน” “แม่ก็มีผัวนะครับ” เชนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายอีกคน ฉันเห็นแม่เขาหน้าเศร้าคอตกก็อดสงสารไม่ได้เลยเดินเข้าไปกอดแขนท่านพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี “มินว่างคุณพี่ไปกับมินก็ได้ค่ะ” “อร๊าย ต้องงี้สิลูกสะใภ้ฉัน” “มิน!” “ฌอนเลิกเสียงดังได้แล้ว” ฉันและคุณแม่พูดออกมากพร้อมกัน เราทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งแม่ฌอนลากฉันให้เดินตรงไปยังศาลาโดยทิ้งฌอนและเชนไว้ด้านหลัง “ซวยแล้วล่ะพี่ชายถ้าแม่และเมียพี่จับมือกันชีวิตพี่วุ่นวายแน่” —-
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD