ตอนที่18
1303 Words
ตอนที่ 18
เช้านี้ฉันตื่นมาด้วยความตื่นเต้นตั้งแต่หกโมงเช้าจะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไงตั้งแต่เกิดมาก็เคยพึ่งเข้าบ้านแม่ผู้ชายมันไม่ใช่ทางถนัดฉันเลยการเข้าหาผู้ใหญ่เนี่ย
“เอาวะสู้ๆมินิมาร์ท”
ฉันให้กำลังใจคนสวยในกระจก(นางเอกหลงตัวเองอีก -_-)ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวและภาพที่เห็นทำให้ฉันถึงกับต้องกุมขมับ
“ฌอน เชนตื่นเดี๋ยวนี้!!”
ชายหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะสองคนนอนแผ่หลาอยู่ในห้องรับแขกคนพี่นอนบนโซฟาเบดตัวใหญ่
คนน้องนอนบนฟูกเล็กๆด้านล่างขายาวยกขึ้นก่ายพี่ชายด้านบนโซฟามันจะเป็นภาพที่น่ารักมากถ้านี่ไม่ใช่เวลาเจ็ดโมงเช้าซึ่งพวกเขาบอกแม่นัดแปดโมงแต่นี่เจ็ดโมงยังนอนกันอยู่เลย ==”
“อือ ซ้อเสียงดังทำไมยังเช้าอยู่เลย”
เชนพูดเสียงงัวเงียแต่ยอมลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำทั้งที่ตายังไม่เปิดด้วยซ้ำส่วนคนพี่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงที่เดิม
“ฌอนตื่นได้แล้ว”
“ออกไปจะนอน”
ฌอนปัดมือฉันออกพลิกตัวหนีไปอีกทาง
“ฌอนจะตื่นไม่ตื่น”
“มึนอย่าเสียงดังกูจะนอน”
ครั้งนี้ฌอนนอนคว่ำมือดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง ฉันเลยขึ้นไปยืนบนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวด้วยท่าสวยงามลงบนตัวเขา
“โอ๊ย มึนมึนหนักนะ”
“ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำสักทีสินี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
ฉันนั่งทับตัวเขาไว้ ฌอนลืมตามองฉันด้วยสายตาดุก่อนจะพลิกตัวฉันให้อยู่ล่างเขา
ตอนนี้เลยกลายเป็นเขาขึ้นคร่อมฉันแทน
“มึนมึนกินอะไรเข้าไปนะทำไมตัวหนักจังขอดูหน่อยสิ”
ไม่พูดเปล่ามือหนายังเลิกเสื้อฉันขึ้นแถมก้มลงฟัดหน้าท้องฉันอีก ฌอนทั้งจุ๊บ ดูด กัดหน้าท้องฉันจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ
“ออกไปเลยนะฌอน”
ยิ่งฉันดิ้นฌอนก็ยิ่งแกล้งไม่เลิกแถมยังหนักขึ้นด้วยเพราะเขาเริ่มสอดมือเข้ามาภายใต้เสื้อด้านบน
“ซ้อ เฮียเล่นไรกันอะท่าทางสนุกเล่นด้วยคนได้ป่าว”
ดีนะที่ฌอนเอาผ้าห่มคลุมตัวเราสองคนไว้ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่กล้ามองหน้าเชนแน่ถ้าเขามาเจอฉันในสภาพนี้
“ไอเชนพรุ่งนี้มึงย้ายกลับบ้านไปเลยนะ”
“อย่าไล่เค้า เค้าเหงานะตัวเอง”
เชนทำแก้มป่องใส่ฌอนด้วยท่าทางแสนงอนเลยโดนฌอนโบกไปหนึ่งทีก่อนเขาจะเดินเข้าห้องน้ำไป
“ซ้อขอเล่นด้วยสิ”
“ไอเหี้ยเชนอย่าคิดแตะเมียกูเชียวนะมึง”
เสียงฌอนตะโกนดังมาแต่ไกล
“อิอิ ซ้อไม่ต้องทำหน้าเหวออย่างนั้นผมแค่แกล้งเฮียเล่น”
ส่วนคนเป็นน้องกลับหันมาหัวเราะชอบใจกับฉัน บางทีพวกเขาก็น่ารักกันดีนะแกล้งกันไปแกล้งกันมาน่ารักดี ^^
“แต่ถ้าซ้อยอมผมก็โอเค”
ลืมมันไปเถอะค่ะที่ฉันบอกว่าพวกเขาน่ารักดี 😑
ระหว่างทางขับรถไปบ้านฌอนตอนนี้เรานั่งอยู่ในออดี้สีขาวของฌอนโดยมีฌอนเป็นคนขับและเชนนั่งยิ้มแป้นอยู่ด้านหลัง
ในรถคันนี้คงมีแต่ฉันคนเดียวแหละมั้งที่เครียดอยู่
“แม่ของนายเป็นไงหรอฌอน”
“แม่พวกเราใจดีมากครับซ้อ”
ฌอนได้แต่ยกยิ้มมุมปากเมื่อน้องชายเขาตอบแทน เฮ้อ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องจริง
“ถ้าแม่นายไม่ชอบฉันล่ะ”
“อย่าคิดมากหน่ามึนมึนใครบ้างจะไม่ชอบเธอ”
ฌอนเอื้อมมือมาโยกหัวฉันไปมาพลางยิ้มมุมปากหล่อบาดใจส่งมาให้ฉัน
“ใช่ครับซ้อเพราะซ้อไม่ได้เจอแค่แม่ซ้อจะเจอทั้งพ่อ คุณปู่ คุณย่าเลยล่ะครับ”
ฉันอ้าปากค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เชนพูดตอนแรกว่าเครียดแล้วตอนนี้เครียดกว่าเดิมอีกนี่ฉันต้องเจอทั้งตระกูลเลยหรอ 0-0
“ไอเชนมึงเงียบไปเลยมินตกใจหมดแล้ว”
น้ำเสียงและสีหน้าฌอนไม่ได้แสดงถึงการเป็นห่วงเป็นใยฉันเลย น้ำเสียงดูสดใสหน้ายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่เลย
ไม่นานฌอนก็เลี้ยวเข้าซอยในหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถบชานเมืองฉันมีความรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่มากแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยมา
เข้ามาในหมู่บ้านไม่ลึกก็เจอกับบ้านหลังใหญ่ตกแต่งด้วยสไตล์ไทยภายในรั้วบ้านขนาดใหญ่มีบ้านอยู่ประมาณสี่ห้าหลัง
“บ้านตรงกลางหลังใหญ่สุดนั่นเป็นบ้านของคุณปู่คุณย่า หลังถัดมาบ้านพ่อแม่ ส่วนบ้านสีทมึนทึนนั่นคงไม่ต้องบอกซ้อคงเดาได้ว่าบ้านใครและอีกหลังผมภูมิใจนำเสนอบ้านสีขาวสะอาดสดใสออกแบบด้วยคนคูลๆนั่นคือบ้านของเชนเอง”
ฌอนเข้ามาจอดรถตรงลานจอดรถข้างบ้านหลังใหญ่ ฉันชอบบ้านหลังนี้จังเห็นแล้วรู้สึกเหมือนอยู่ในเรื่องคุณชายเลย
“คุณหนูคะคุณย่าและคุณแม่รออยู่ตรงเรือนริมน้ำค่ะ”
“อิอิ”
ฉันเผลอขำออกมาเมื่อได้เย็นผู้หญิงดูมีอายุคนนึงเรียกฌอน
คุณหนูเนี่ยอะนะไม่เหมาะกับหน้าตาเขาสักนิดเลย
“ขำอะไร”
ฌอนถามเสียงเข้ม ฉันเลยรีบส่ายหน้าปฏิเสธถึงแม้จะยังขำอยู่ก็ตาม
“แม่จัน เชนอยากกินขนมจีบฝีมือแม่จันอะ คิดถึงจัง”
เชนเดินเข้าไปกอดแขนผู้หญิงดูมีอายุคนเดิมพลางพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ไม่ต้องเลยค่ะ คุณหนูเชนนั่นแหละหนีออกจากบ้านเองจันตกใจหัวใจแทบวาย”
“เชนไม่อยากทำเลยนะครับทุกอย่างเป็นเพราะเฮียเลย”
“เลิกออเซาะได้แล้วไอเชน แม่จันครับเราไปหาคุณย่ากันเถอะครับ”
“เชิญค่ะ”
แม่จันเดินนำเรามาจนบริเวณหลังบ้านซึ่งมีศาลาขนาดกลางตั้งอยู่ริมแม่น้ำ
ไม่ทันที่เราจะได้เดินถึงศาลาก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมายืนขวางไว้เสียก่อน
“แม่!!”
เสียงเรียกตกใจของทั้งคู่ทำให้ฉันตกใจไปด้วย
ผู้หญิงตรงหน้าคือแม่ของพวกเขาอย่างนั้นหรอเธอยังดูสาวและสวยอยู่เลยบอกว่าเป็นพี่สาวคงน่าเชื่อกว่า
“ตกใจอะไรจ๊ะลูกชาย โอ๊ะ นี่หรอลูกสะใภ้ฉัน”
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“ใครให้เธอเรียกฉันว่าแม่! เรียกพี่สิแม่ดูแก่ไป”
ฉันยังคงยืนนิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินโดยมีสองฝาแฝดด้านหลังถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
“หนูชื่ออะไรจ๊ะ เที่ยวบาร์โฮสรึเปล่า”
“แม่!”
ฌอนเรียกแม่เขาเสียงดังลั่นก่อนจะดึงฉันไปหลบด้านหลังส่วนฉันนะหรอยังอึ้งไม่หายเลย
“ช่วงนี้เพื่อนแม่ติดผัวกันหมดแม่ก็แค่อยากชวนแฟนลูกไปเที่ยวเป็นเพื่อน”
“แม่ก็มีผัวนะครับ”
เชนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายอีกคน ฉันเห็นแม่เขาหน้าเศร้าคอตกก็อดสงสารไม่ได้เลยเดินเข้าไปกอดแขนท่านพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
“มินว่างคุณพี่ไปกับมินก็ได้ค่ะ”
“อร๊าย ต้องงี้สิลูกสะใภ้ฉัน”
“มิน!”
“ฌอนเลิกเสียงดังได้แล้ว”
ฉันและคุณแม่พูดออกมากพร้อมกัน
เราทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งแม่ฌอนลากฉันให้เดินตรงไปยังศาลาโดยทิ้งฌอนและเชนไว้ด้านหลัง
“ซวยแล้วล่ะพี่ชายถ้าแม่และเมียพี่จับมือกันชีวิตพี่วุ่นวายแน่”
—-
- Writer
