ตอนที่19

1117 Words
-19- ศาลาริมน้ำ แม่ฌอนลากฉันเดินตรงมายังศาลาริมน้ำเมื่อมาถึงศาลาริมน้ำภาพที่เห็นทำเอาฉันอยากกระโดดลงน้ำเพราะรู้สึกถึงเรื่องวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้น “คุณย่าเชนคิดถึงจังเลย” เชนปรี่ตรงเข้าไปกอด หอมย่าเขาใหญ่ส่วนฌอนแค่ยกมือสวัสดียืนอยู่ข้างฉัน ฉันเลยสวัสดีท่านตามย่าเขารีบไหว้ฉันยิ้มๆก่อนจะหันไปคุยกับจีนฟังไม่ผิดหรอกค่ะจีนว่าที่คู่หมั้นฌอนนั่นแหละ “หึ หนูว่าแม่กับยัยลูกแก้วนั่นใครสวยกว่ากัน” คุณแม่กระซิบให้ฉันดูผู้หญิงอีกคนซึ่งนั่งจัดดอกไม้ส่งให้จีนดูท่าทางคงจะเป็นแม่จีน “คุณพี่สวยกว่าค่ะ” “โฮะๆ จริงที่สุด” ฉันไม่ได้โกหกเอาใจแม่ฌอนนะ ผู้หญิงคนนั้นสวยก็จริงแต่สวยแบบเรียบร้อยแม่ฌอนดูสวยสง่ากว่าอะ “นี่ แม่พลอยหัวเราะให้มันเบาๆหน่อย” “ขอโทษค่ะคุณแม่ อ๋อนี่มินิมาร์ทค่ะคุณแม่แฟนตาฌอน” คุณแม่แนะนำฉันโดยเน้นย้ำประโยคสุดท้ายพลางปรายตามองคุณลูกแก้ว “ไม่ได้นะคะคุณหญิงแล้วเรื่องหมั้นระหว่างลูก จีนกับฌอนล่ะคะ พลอยไหนเราตกลงกันแล้วไง” “อะร๊าย นั่นมันก่อนที่ฉันจับได้ว่าเธออ่อยสามีฉันยะ” โอ้ว นี่มันเรื่องอะไรกันใครอ่อยสามีใคร “พอก่อนแม่พลอย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดแม่พลอยก็รู้” “ค่ะคุณแม่” “แล้วนี่หนูมินิอะไรนะ” “เรียนหนูว่ามินก็ได้ค่ะ” “หนูมินทำขนมเป็นมั้ยจ๊ะ ย่ากำลังขาดคนช่วยทำขนมไปถวายพระพรุ่งนี้พอดี” “เอ่อ คุณย่าครับผมไปซื้อให้ก็ได้ไม่ต้องให้มินทำหรอกครับ” “เอ๊ะ เราจะมีปัญหาอะไรตาฌอนหนูมินไม่เห็นพูดอะไรเลย ว่าไงจ๊ะหนูมิน” ฌอนแตะหลังมือฉันเบาๆพลางส่งสายตารู้สึกผิดมาให้ฉันเลยยิ้มกลับให้เขา “พอได้ค่ะคุณย่า” นี่ฉันไม่ได้โม้นะ ฉันทำขนมได้จริงๆแต่เป็นพวก คุ้กกี้ เค้กอะไรแบบนี้นะ “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยจ๊ะ แววพาหนูมินเขาไปในครัวนะไปลองทำมาให้ฉันชิมก่อน” “เดี๋ยวจีนไปช่วยด้วยค่ะ” “ไม่ต้องไปจีน!” เสียงคุณลูกแก้วห้ามลูกตัวเองทุกสายตาเลยจับจ้องไปที่เธออย่างสงสัย “คือแก้วหมายความว่าไม่ต้องไปตอนนี้ทำมาลัยของคุณย่าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปอะค่ะ” ฉันเห็นแม่ฌอนแอบเบะปาก สรุปคือฉันต้องเดินมากับแววคนของคุณย่าสองคนเพราะคุณย่าให้ฌอน เชนและแม่ฌอนอยู่คุยกับท่าน “นี่ค่ะครัว อยากทำอะไรอยากได้อะไรบอกแววนะคะ” แล้วฉันจะอยากทำอะไรล่ะขนมถวายพระหรอ ทองหยิบทองหยอดนี่ตัดไปเลยฉันทำไม่เป็นหรอกปกติก็ซื้อเอา “พี่แวว มินต้องทำขนมอะไรหรอคะ” พี่แววหลบตา ยิ้มให้ฉันอ่อนๆเท่านี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าคุณย่าคงสั่งไม่ให้บอก ผ่านไปประมาณ 5 นาทีฉันก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำขนมไทยอันไหนดี “บ้านเราชอบทำกระทงทองถวายพระกันรึเปล่าน๊า” แม่ฌอนเดินผ่านหน้าฉันไปหยิบน้ำพูดขึ้นลอยๆ “คุณแม่” “เอ๊ะ บอกให้เรียกพี่ไง” “อิอิ ขอบคุณนะคะคุณพี่แล้วพวกฌอนล่ะคะ” “โอ๊ย ไอพวกนั้นมันโง่ ไม่ฉลาดแบบฉันหนีย่าพวกมันมาไม่ได้หรอกเอานี่ไปสูตรทำกระทงทองฉันรีบกลับไปก่อนนะเดี๋ยวคุณแม่รู้ว่าแอบมาช่วยเธอ” ฉันอยากจะกระโดดกอดหอมแก้มแม่ฌอนสักสิบทีถ้าไม่ได้ท่านฉันคงไม่รู้จะทำยังไงดี ฉันมองสมุดในมือก่อนจะยิ้มออกมา กระทงทองหรอก็มาดิครับ ทางด้านฌอน “จีนเอาขนมที่เราทำไปให้พี่ฌอนสิลูก” ลูกแก้วสะกิดบอกลูกสาว จีนเลยจำต้องยื่นขนมชั้นให้ฌอนตามคำสั่งแม่อย่างเลี่ยงไม่ได้ “เฮียไม่ชอบขนมชั้นเดี๋ยวเชนกินแล้ว” ขนมชั้นยังไม่ทันเข้าปากฌอนคนน้องก็ยื่นหน้ามางับไปเสียก่อน “ตาเชนอยากกินทำไมไม่หยิบดีๆ” คุณหญิงผกาเอ็ดหลานตัวเองพลางตีไหล่หนาดังเพี๊ยะ เชนถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดจีนเห็นอย่างนั้นเลยแอบหัวเราะเบาๆก่อนจะหยุดหัวเราะเพราะโดนเชนเขม่นใส่ “แม่ครับเป็นยังไงบ้าง” ฌอนที่กำลังนั่งชะเง้อมองไปยังห้องครัวด้วยความเป็นห่วงภรรยาตัวเองรีบถามเมื่อเห็นแม่ตัวเองเดินยิ้มกลับมา “เป็นอะไร ฉันแค่ไปเข้าห้องน้ำ” คนเป็นแม่ตอบลอยหน้าลอยตา ฌอนเลยเลิกซักไซร้เขารู้ดีกว่าคนอย่างแม่ตัวเองถามไปก็ไม่ยอมบอกแต่ก็ยังดีที่ท่านช่วยมินิมาร์ท “คนนี้จริงจังหรอตาฌอน” “ครับคุณย่า” ฌอนตอบด้วยเสียงหนักแน่นแทบจะไม่ต้องคิดเลย “แต่คนจะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ต้องเก่งทั้งงานบ้าน งานเรือนนะฌอนเองก็รู้” “ผมเชื่อว่าผมมองคนไม่ผิดครับ” “ใช่ครับย่าขนาดแม่ยังผ่านได้เลย มินคงไม่ต้องห่วงหรอกครับ” “เดี๋ยวแกจะโดนฉันเฆี่ยนนะเชน” “คุณย่าดูแม่สิครับ” “เราก็อย่าไปแกล้งแม่เขา พลอยด้วยอย่าลงไม้ลงมือกับลูกสิ” “พลอยก็แค่ขู่อะค่ะคุณแม่” ฌอนละความสนใจจากครอบครัวตัวเองก่อนจะแอบย่องออกจากศาลาเพื่อไปหามินิมาร์ทในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวาย (ชานม) หมับ “เป็นไงบ้างครับคุณภรรยา” ฌอนเดินมาจากไหนไม่รู้เข้ามากอดเอวฉันใช้จมูกถูแก้มฉันไปมาจนฉันต้องดันหน้าเขาออก “อย่ากวนได้มั้ยฌอน” “กวนอะไรกันนี่กูมาช่วยนะ” “ช่วยอะไรได้อะเค้าได้ฌอนอะ” ฉันหันไปพูดเหน็บแนมเขาแต่ฌอนกลับมองตาโตเหมือนตกใจในสิ่งที่ได้ยิน “ทำหน้าแบบนั้นทำไม” “มึนมึนพูดแทนตัวเองว่าเค้าอะน่ารักจังเลย” ฌอนยิ้มแก้มปริดึงแก้มฉันไปมา “พอเลยไปหยิบกะละมังอันนั้นให้มินหน่อย” “ไม่พูดเค้าล่ะหรอ” ฌอนจิ้มแก้มฉันพลางยิ้มล้อ โอ๊ย ทำไมเขาขยันทำให้ฉันเขินจังวะ “ไปหยิบมาเลยฌอนมินรีบ” จนฉันต้องดุเขาด้วยสีหน้าจริงจังฌอนจะได้เลิกเล่น “คร๊าบ เมียครับ” เฮ้อ ฉันคิดถูกใช่มั้ยที่วันนั้นยอมเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือฌอนเจ้าพ่อคาสิโน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD