ตอนที่13
1354 Words
-13-
“มึนมึนของเค้าน่ารักที่สุดเลย”
เชนพุ่งตรงมาหาฉันหยิกแก้มฉันสองข้างโยกไปมา
“มึนมึนของกูสัส”
ตามมาด้วยฌอนเขาปัดมือเชนออกก่อนจะดันฉันไปหลบหลังตัวเอง
“เหอะ หวงอะไรนักหนา”
“พูดมาก มึงลงไปเอากระเป๋ามาเลย”
คนน้องปิดประตูห้องคนพี่ก็รวบตัวฉันขึ้นพาดบ่าทันที
“ปล่อยมินนะ”
เหมือนคำพูดฉันกระเด้งออกจากหูฌอนนอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วเขายังตีก้นฉันอีก
“อย่าดื้อสิ”
แง คนที่ดื้อมันคือเขาต่างหากไม่ใช่หรอ
“คราวนี้เชื่อยังว่าคนที่ไปกับจีนไม่ใช่กู”
ฌอนวางฉันลงบนโซฟาขึ้นคร่อมฉันไว้ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาที่เขามองฉันมันทำให้รู้สึกร้อนวูบวานจนฉันถึงกับต้องเบือนหน้าหนี
“บอกแล้วว่าตอนนี้มีแค่มึนมึนคนเดียว”
เสียงฌอนกระซิบดังอยู่ใกล้หูและจังหวะที่ฉันหันหน้ากลับไปฌอนดันหันหน้ามาพอดี
“ว้าไม่ได้จูบมึนมึนนานแค่ไหนแล้วนะ”
อร๊าย เขาจะมาทำน้ำเสียงและท่าทางแบบนี้ไม่ได้นะมินิมาร์ทคนนี้ใจบางไปหมดล่ะจ้า ><
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
ฉันเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆฌอนก็จุ๊บปากฉันและไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเขาจุ๊บรัวๆเกือบสิบครั้ง
“พะ...พอเลย”
ฉันพยายามดันฌอนออกแต่เขากลับยกยิ้มมุมปากก่อนจะรวบมือฉันทั้งสองข้างไปไว้ด้วยมือเดียว
“เสียงมาจากไหนน๊า”
“ฌอนไม่เอา”
แม้รู้ว่าห้ามไปเขาก็ไม่ฟังแต่อย่างน้อยก็ขอให้ได้ห้ามเถอะเพื่อเขาจะมีสำนึกบ้าง
“หวานแบบนี้สิมึนมึนของเรา”
ใช่ค่ะเขาไม่ฟังแถมยังดูดปากฉันเล่นอีก ฌอนสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาตวัดลิ้นไปมาอย่างชำนาญความหวานของช็อกโกแลตจากปากเขาทำให้จูบนี้รู้สึกดีไม่น้อย
จุ๊บ จุ๊บ
ฌอนถอนริมฝีปากออกไล่ลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแทน มือหนาเริ่มเลื้อยเข้าไปภายใต้เสื้อยืดสีขาวที่ฉันสวมใส่อยู่
“ฌอน อะ...อย่าลูบ”
“ทำไมอะนิดนึง”
ยังมีหน้ามาถามอีก ฉันยกให้เขาเป็นผู้ชายหน้าด้าน หน้ามึนแห่งปีเลย
“ฌอนตรงนั้นไม่ได้นะ”
“หืมตรงไหนหรอ”
ฌอนทำหน้าตาใสซื่อถามขึ้นแต่มือเขากลับปลดตะขอเสื้อในฉันออก
“อ๊า ชะ...ฌอน อื้อ”
มือหนาบีบคลึงเต้าทั้งสองข้างในตอนแรกฉันพยายามห้ามแต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะขยับด้วยซ้ำ ฌอนสะกิดยอดประทุมแรงจนฉันสะดุ้ง
“ซี๊ด”
“หึ เสียวหรอครับที่รัก”
ยังมีหน้ามาถามด้วยน้ำเสียงทะเล้นแบบนี้อีก ฉันไม่น่าเสียท่าให้เขาเลยให้ตายสิ
ฌอนดึงเสื้อฉันขึ้นเหนือหน้าอกส่งผลให้หน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างเด่นหลาอยู่ตรงหน้าเขา
“ฌอนไม่เล่นแบบนี้”
“ใครบอกกูเล่นเอาจริงแล้วเนี่ย”
ไม่พูดเปล่าเขาก้มลงดูดยอดปทุมสีชมพูอย่างแรง
“ซี๊ด ไอบ้าฌอนอย่ากัด อ๊า”
ไปหมดแล้วสตงสติฉันตอนนี้ทุกอย่างแทนที่ด้วยความเสียวหมดแล้ว
“นิ่มอย่างกับซาลาเปาเลยขอกินได้มะ”
ฉันรู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ร้อนช่าของตัวเอง มาขอกงขอกินอะไรกันตรงๆแบบนี้
“อ๊าฌอนอย่าดูดแรง ซี๊ด”
“มึนมึนห้ามแต่ครางไม่หยุดเลยนะ”
ป้าบ ป้าบ
ฉันฟาดมือลงบนไหล่ฌอนแก้เขินส่วนแต่เจ้าตัวกลับหัวเราะร่า
“หึหึ ไม่แกล้งแล้วอย่าตีๆ”
จ๊วบ จ๊วบ
ฌอนพรมจูบตั้งแต่เนินอกไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงบริเวณหน้าท้องตอนนี้ตัวฉันหาที่ว่างที่ปราศจากรอยแดงแทบไม่ได้เลย
“หอมจังมึนมึน”
เขาเอ่ยชมยิ้มๆเหมือนเจอของถูกใจ มือหนาเลื่อนต่ำลงหมายจะดึงกางเกงขาสั้นฉันออก
ปัง!!
“เชนกลับมาแล้วครับ!!!”
เสียงเปิดประตูและเสียงทักทายของเชนเหมือนตั้งใจให้เราได้ยินด้วยความตกใจฉันจึงถีบฌอนออกอย่างแรงและรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“s**t!! ไอเชนมึงเข้ามาทำไมตอนนี้วะ”
“อ้าวไม่ให้กูเข้าตอนนี้จะให้เขาตอน. ไหนอะหรือทำอะไรกันอยู่หรอ”
สายตาใสซื่อของเชนเด็กอนุบาลมองยังรู้เลยว่าเขาตอแหล ฌอนหันไปหยิบรีโมทแถวนั้นขว้างใส่น้องชาบสงสัยคงหมั่นไส้
“แบร่ ไม่โดนครับพี่ชาย”
เชนยิ้มกว้างเยาะเย้ยพี่ชายตัวเองก่อนจะหันมาถามฉันด้วยสายตาใสซื่ออีกครั้ง
“ตกลงทำอะไรกันอยู่หรอ”
อร๊าย ใครบอกเชนเป็นคนดีไงฉันว่าเขานี่เเหละตัวอันตรายเลยเผลอๆอาจจะร้ายกว่าฌอนด้วยซ้ำ
“บ้าไม่มี”
ฉันรีบปฏิเสธหนีสายตาสองพี่น้องฝาแฝดนรกเข้าไปในห้องนอน
-ลับหลังมินิมาร์ท-
“สัส มึงรีบเข้ามาทำไมวะ”
“กูขี้เกียจรอนาน”
“แต่เราตกลงกันแล้วนะโว้ย”
“อะไรกูไม่ได้มาช่วยมึงเรื่องนี้สักหน่อยข้อตกลงเราแค่ให้กูช่วยจีบไม่ใช่หรอ”
“เออ กูหวังว่าแผนมึงได้ผลนะไอน้องเลว”
“หึ มึงเคยเห็นกูพลาดรึไง”
@ 00.00 น.
“กูไม่นอนโซฟาหรอกนะ”
“ผมก็ไม่นอนโซฟานะครับ”
ฉันถอนหายใจมองพี่น้องฝาแฝดอย่างเหนื่อยใจคือตั้งแต่ฉันพลาดตกปากรับคำให้พวกเขานอนที่นี่ความวุ่นวายก็บังเกิดขึ้นทันที
“แล้วพวกนายจะนอนที่ไหน”
“ในห้อง” x2
เอากับพวกเขาสิสมแล้วที่เป็นฝาแฝดกันเพราะทันทีที่ทั้งคู่พูดจบก็พากันวิ่งผลักกันไปผลักกันมาเข้าห้องนอน
“ฌอน เชนออกไป!!”
“ผมไม่นอนข้างไอฌอนหรอกนะ มินิมาร์ทต้องมานอนตรงกลางไอบ้านี่นอนดิ้นจะตาย”
นี่เขาไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไงยังมีหน้ามาจัดแจงที่นอนอีก
“ไอเชนมึงอยากมีเรื่องกับกูรึไง!”
“เข้ามาดิกูไม่กลัวอยู่แล้ว”
โอ๊ยใครก็ได้เอาอิพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ออกไปจากห้องฉันที -_- มินิมาร์ทจะเป็นลม
ตุบ ตับ
นี่ฉันต้องมาดูสองพี่น้องทะเลาะกันทำไมวะทั้งคู่ฟัดกันนัวเนียและดูเหมือนจะสนุกมากกว่าเจ็บอีกนะ
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นอนในห้องกันหมดนี่แหละ”
เมื่อฉันประกาศกร้าวสองฝาแฝดก็หยุดตีกันแทบจะทันที ฌอนรีบดึงฉันให้ล้มตัวลงนอนข้างเขาแถมยังกอดไว้แน่นส่วนเชนก็ล้มตัวลงนอน
“ฌอนปล่อยดิมันอึดอัด”
“ไม่เอากูติดหมอนข้าง”
“ก็ไปกอดหมอนข้างสิวะ”
“มึนมึนถ้ายังดิ้นกูต่อจากเมื่อหัวค่ำต่อหน้าไปเชนแน่”
“จะบ้าหรอ”
ฉันเบิกตากว้างพยายามดิ้นออกจาก อ้อมเเขนของฌอน
“จะทำอะไรกันหรอครับ”
เสียงนุ่มดังขึ้นส่งผลให้ฉันชะงักลืมไปเลยว่าเชนนอนอยู่ใกล้ๆกัน
“ปะ...ป่าวนอนกันเถอะ”
สุดท้ายฉันต้องยอมให้ฌอนนอนกอดเป็นหมอนข้าง
เจ้าตัวก็มีความสุขเหลือเกินยิ้มร่าเชียวทำไมฉันรู้สึกเหมือนการนอนครั้งนี้มันเป็นการจัดฉากมัดมือชกยังไงก็ไม่รู้
จุ๊บ
“นอนได้แล้วฝันดีนะมึนมึน”
“เฮียกูอยากจุ๊บด้วยอะ”
“เออเดี๋ยวกูจุ๊บแทน”
จุ๊บ
ณอนจุ๊บหน้าผากฉันซ้ำอีกรอบตอนนี้ฉันนอนนิ่งเพราะยังงงและตกใจอยู่
“เฮียไม่เอาหน้าผากดิ”
“เรื่องมากจังวะ”
ถึงเสียงฌอนจะดุน้องชายตัวเองแต่ปากกลับยิ้มกว้างแถมยังบ้าจี้หอมแก้มฉันฟอดใหญ่อีก
“พอแล้ว!!! ถ้ายังไม่นอนกันคืนนี้ก็ออกไปนอนกันด้านนอกทั้งคู่เลย”
เมื่อตั้งสติได้ฉันรีบโวยวายทันที สองพี่น้องแทนที่จะกลัวกลับหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งฉันไปอีก
โอ๊ย แค่วันแรกยังวุ่นวายขนาดนี้ไม่อยากคิดถึงวันอื่นเลย -_-
—
- Writer
