ตอนที่13

1354 Words
-13- “มึนมึนของเค้าน่ารักที่สุดเลย” เชนพุ่งตรงมาหาฉันหยิกแก้มฉันสองข้างโยกไปมา “มึนมึนของกูสัส” ตามมาด้วยฌอนเขาปัดมือเชนออกก่อนจะดันฉันไปหลบหลังตัวเอง “เหอะ หวงอะไรนักหนา” “พูดมาก มึงลงไปเอากระเป๋ามาเลย” คนน้องปิดประตูห้องคนพี่ก็รวบตัวฉันขึ้นพาดบ่าทันที “ปล่อยมินนะ” เหมือนคำพูดฉันกระเด้งออกจากหูฌอนนอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วเขายังตีก้นฉันอีก “อย่าดื้อสิ” แง คนที่ดื้อมันคือเขาต่างหากไม่ใช่หรอ “คราวนี้เชื่อยังว่าคนที่ไปกับจีนไม่ใช่กู” ฌอนวางฉันลงบนโซฟาขึ้นคร่อมฉันไว้ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาที่เขามองฉันมันทำให้รู้สึกร้อนวูบวานจนฉันถึงกับต้องเบือนหน้าหนี “บอกแล้วว่าตอนนี้มีแค่มึนมึนคนเดียว” เสียงฌอนกระซิบดังอยู่ใกล้หูและจังหวะที่ฉันหันหน้ากลับไปฌอนดันหันหน้ามาพอดี “ว้าไม่ได้จูบมึนมึนนานแค่ไหนแล้วนะ” อร๊าย เขาจะมาทำน้ำเสียงและท่าทางแบบนี้ไม่ได้นะมินิมาร์ทคนนี้ใจบางไปหมดล่ะจ้า >< จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ฉันเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆฌอนก็จุ๊บปากฉันและไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเขาจุ๊บรัวๆเกือบสิบครั้ง “พะ...พอเลย” ฉันพยายามดันฌอนออกแต่เขากลับยกยิ้มมุมปากก่อนจะรวบมือฉันทั้งสองข้างไปไว้ด้วยมือเดียว “เสียงมาจากไหนน๊า” “ฌอนไม่เอา” แม้รู้ว่าห้ามไปเขาก็ไม่ฟังแต่อย่างน้อยก็ขอให้ได้ห้ามเถอะเพื่อเขาจะมีสำนึกบ้าง “หวานแบบนี้สิมึนมึนของเรา” ใช่ค่ะเขาไม่ฟังแถมยังดูดปากฉันเล่นอีก ฌอนสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาตวัดลิ้นไปมาอย่างชำนาญความหวานของช็อกโกแลตจากปากเขาทำให้จูบนี้รู้สึกดีไม่น้อย จุ๊บ จุ๊บ ฌอนถอนริมฝีปากออกไล่ลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแทน มือหนาเริ่มเลื้อยเข้าไปภายใต้เสื้อยืดสีขาวที่ฉันสวมใส่อยู่ “ฌอน อะ...อย่าลูบ” “ทำไมอะนิดนึง” ยังมีหน้ามาถามอีก ฉันยกให้เขาเป็นผู้ชายหน้าด้าน หน้ามึนแห่งปีเลย “ฌอนตรงนั้นไม่ได้นะ” “หืมตรงไหนหรอ” ฌอนทำหน้าตาใสซื่อถามขึ้นแต่มือเขากลับปลดตะขอเสื้อในฉันออก “อ๊า ชะ...ฌอน อื้อ” มือหนาบีบคลึงเต้าทั้งสองข้างในตอนแรกฉันพยายามห้ามแต่ตอนนี้ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะขยับด้วยซ้ำ ฌอนสะกิดยอดประทุมแรงจนฉันสะดุ้ง “ซี๊ด” “หึ เสียวหรอครับที่รัก” ยังมีหน้ามาถามด้วยน้ำเสียงทะเล้นแบบนี้อีก ฉันไม่น่าเสียท่าให้เขาเลยให้ตายสิ ฌอนดึงเสื้อฉันขึ้นเหนือหน้าอกส่งผลให้หน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างเด่นหลาอยู่ตรงหน้าเขา “ฌอนไม่เล่นแบบนี้” “ใครบอกกูเล่นเอาจริงแล้วเนี่ย” ไม่พูดเปล่าเขาก้มลงดูดยอดปทุมสีชมพูอย่างแรง “ซี๊ด ไอบ้าฌอนอย่ากัด อ๊า” ไปหมดแล้วสตงสติฉันตอนนี้ทุกอย่างแทนที่ด้วยความเสียวหมดแล้ว “นิ่มอย่างกับซาลาเปาเลยขอกินได้มะ” ฉันรู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ร้อนช่าของตัวเอง มาขอกงขอกินอะไรกันตรงๆแบบนี้ “อ๊าฌอนอย่าดูดแรง ซี๊ด” “มึนมึนห้ามแต่ครางไม่หยุดเลยนะ” ป้าบ ป้าบ ฉันฟาดมือลงบนไหล่ฌอนแก้เขินส่วนแต่เจ้าตัวกลับหัวเราะร่า “หึหึ ไม่แกล้งแล้วอย่าตีๆ” จ๊วบ จ๊วบ ฌอนพรมจูบตั้งแต่เนินอกไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงบริเวณหน้าท้องตอนนี้ตัวฉันหาที่ว่างที่ปราศจากรอยแดงแทบไม่ได้เลย “หอมจังมึนมึน” เขาเอ่ยชมยิ้มๆเหมือนเจอของถูกใจ มือหนาเลื่อนต่ำลงหมายจะดึงกางเกงขาสั้นฉันออก ปัง!! “เชนกลับมาแล้วครับ!!!” เสียงเปิดประตูและเสียงทักทายของเชนเหมือนตั้งใจให้เราได้ยินด้วยความตกใจฉันจึงถีบฌอนออกอย่างแรงและรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย “s**t!! ไอเชนมึงเข้ามาทำไมตอนนี้วะ” “อ้าวไม่ให้กูเข้าตอนนี้จะให้เขาตอน. ไหนอะหรือทำอะไรกันอยู่หรอ” สายตาใสซื่อของเชนเด็กอนุบาลมองยังรู้เลยว่าเขาตอแหล ฌอนหันไปหยิบรีโมทแถวนั้นขว้างใส่น้องชาบสงสัยคงหมั่นไส้ “แบร่ ไม่โดนครับพี่ชาย” เชนยิ้มกว้างเยาะเย้ยพี่ชายตัวเองก่อนจะหันมาถามฉันด้วยสายตาใสซื่ออีกครั้ง “ตกลงทำอะไรกันอยู่หรอ” อร๊าย ใครบอกเชนเป็นคนดีไงฉันว่าเขานี่เเหละตัวอันตรายเลยเผลอๆอาจจะร้ายกว่าฌอนด้วยซ้ำ “บ้าไม่มี” ฉันรีบปฏิเสธหนีสายตาสองพี่น้องฝาแฝดนรกเข้าไปในห้องนอน -ลับหลังมินิมาร์ท- “สัส มึงรีบเข้ามาทำไมวะ” “กูขี้เกียจรอนาน” “แต่เราตกลงกันแล้วนะโว้ย” “อะไรกูไม่ได้มาช่วยมึงเรื่องนี้สักหน่อยข้อตกลงเราแค่ให้กูช่วยจีบไม่ใช่หรอ” “เออ กูหวังว่าแผนมึงได้ผลนะไอน้องเลว” “หึ มึงเคยเห็นกูพลาดรึไง” @ 00.00 น. “กูไม่นอนโซฟาหรอกนะ” “ผมก็ไม่นอนโซฟานะครับ” ฉันถอนหายใจมองพี่น้องฝาแฝดอย่างเหนื่อยใจคือตั้งแต่ฉันพลาดตกปากรับคำให้พวกเขานอนที่นี่ความวุ่นวายก็บังเกิดขึ้นทันที “แล้วพวกนายจะนอนที่ไหน” “ในห้อง” x2 เอากับพวกเขาสิสมแล้วที่เป็นฝาแฝดกันเพราะทันทีที่ทั้งคู่พูดจบก็พากันวิ่งผลักกันไปผลักกันมาเข้าห้องนอน “ฌอน เชนออกไป!!” “ผมไม่นอนข้างไอฌอนหรอกนะ มินิมาร์ทต้องมานอนตรงกลางไอบ้านี่นอนดิ้นจะตาย” นี่เขาไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไงยังมีหน้ามาจัดแจงที่นอนอีก “ไอเชนมึงอยากมีเรื่องกับกูรึไง!” “เข้ามาดิกูไม่กลัวอยู่แล้ว” โอ๊ยใครก็ได้เอาอิพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ออกไปจากห้องฉันที -_- มินิมาร์ทจะเป็นลม ตุบ ตับ นี่ฉันต้องมาดูสองพี่น้องทะเลาะกันทำไมวะทั้งคู่ฟัดกันนัวเนียและดูเหมือนจะสนุกมากกว่าเจ็บอีกนะ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นอนในห้องกันหมดนี่แหละ” เมื่อฉันประกาศกร้าวสองฝาแฝดก็หยุดตีกันแทบจะทันที ฌอนรีบดึงฉันให้ล้มตัวลงนอนข้างเขาแถมยังกอดไว้แน่นส่วนเชนก็ล้มตัวลงนอน “ฌอนปล่อยดิมันอึดอัด” “ไม่เอากูติดหมอนข้าง” “ก็ไปกอดหมอนข้างสิวะ” “มึนมึนถ้ายังดิ้นกูต่อจากเมื่อหัวค่ำต่อหน้าไปเชนแน่” “จะบ้าหรอ” ฉันเบิกตากว้างพยายามดิ้นออกจาก อ้อมเเขนของฌอน “จะทำอะไรกันหรอครับ” เสียงนุ่มดังขึ้นส่งผลให้ฉันชะงักลืมไปเลยว่าเชนนอนอยู่ใกล้ๆกัน “ปะ...ป่าวนอนกันเถอะ” สุดท้ายฉันต้องยอมให้ฌอนนอนกอดเป็นหมอนข้าง เจ้าตัวก็มีความสุขเหลือเกินยิ้มร่าเชียวทำไมฉันรู้สึกเหมือนการนอนครั้งนี้มันเป็นการจัดฉากมัดมือชกยังไงก็ไม่รู้ จุ๊บ “นอนได้แล้วฝันดีนะมึนมึน” “เฮียกูอยากจุ๊บด้วยอะ” “เออเดี๋ยวกูจุ๊บแทน” จุ๊บ ณอนจุ๊บหน้าผากฉันซ้ำอีกรอบตอนนี้ฉันนอนนิ่งเพราะยังงงและตกใจอยู่ “เฮียไม่เอาหน้าผากดิ” “เรื่องมากจังวะ” ถึงเสียงฌอนจะดุน้องชายตัวเองแต่ปากกลับยิ้มกว้างแถมยังบ้าจี้หอมแก้มฉันฟอดใหญ่อีก “พอแล้ว!!! ถ้ายังไม่นอนกันคืนนี้ก็ออกไปนอนกันด้านนอกทั้งคู่เลย” เมื่อตั้งสติได้ฉันรีบโวยวายทันที สองพี่น้องแทนที่จะกลัวกลับหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งฉันไปอีก โอ๊ย แค่วันแรกยังวุ่นวายขนาดนี้ไม่อยากคิดถึงวันอื่นเลย -_- —
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD