ตอนที่12
865 Words
ตอนที่ 12 ฌอนตัวปลอม
(มินิมาร์ท)
กาย่า calling
“ฮัลโหลชะนีเมื่อวานเรื่องที่มึงให้สืบได้เรื่องล่ะนะ”
“อุ๊ย กูวางใจไม่ผิดคนจริงๆ”
“คุณฌอนเขามีน้องชายฝาแฝดชื่อเชนหล่อมากหน้าเหมือนกันสุด มึงข่าววงในบอกว่าเชนนิสัยดีเว่อร์ สุภาพบุรุษมากเฟรนลี่สุดๆตรงข้ามกับคุณฌอนพี่ชายลิบลับเลย”
“นี่มึงไปสืบเรื่องกูหรือไปส่องโปรไฟล์ผู้ชาย”
“แหมะ ข้อมูลนี้มันก็จำเป็นมะ”
“แล้วเรื่องคู่หมั้นอะ”
“ยัยหนูจีนนะหรอเป็นคู่หมั้นจริงๆนั่นแหละแต่เท่าที่กูดูรูป กูว่าคนที่ไปกับนางไม่ใช่ฌอนวะน่าจะเป็นเชนมากกว่า”
“มึงมั่นใจหรอกาย่า”
“ค่อนข้างมั่นใจนะเพราะมีแต่คนบอกว่าผู้ชายที่ไปกับจีนสุภาพเรียบร้อย มึงคิดว่าฌอนเป็นคนแบบนั้นหรอ”
มันก็จริงของกาย่ามันนะ ฌอนที่ฉันรู้จักทั้งหยาบ นิสัยไม่ดีค่อนไปทางเลวได้เลยคำว่าสุภาพเรียบร้อยห่างไกลมาก
“เขาอาจจะดีแค่กับจีนก็ได้”
“มึงอย่ามโนค่ะชะนีสรุปคือกูว่าฌอนไม่ได้โกหกมึง แค่นี้ก่อนนะมึงผัวเด็กมา”
เฮ้อ ฉันนั่งถอนหายใจมองโทรศัพท์นั่งคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องฌอนถ้าทุกอย่างฉันคิดไปเองแล้ววันนั้นกูจะนั่งเสียน้ำตาทำไมวะ -_-
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ สายตาเหลือบไปมองนาฬิกาเป็นเวลาสามทุ่มใครมาเอาป่านนี้
“มาได้ไง”
ทันทีที่เปิดประตูก็เจอฌอนยืนยิ้มแฉ่งอยู้หน้าประตูยื่นถุงใส่ห่ออะไรสักอย่างมาให้ แต่เอ๊ะทำไมวันนี้ฌอนยิ้มดูเป็นคนดีจังวะ
“นายเป็นใคร”
ฌอน(ตัวปลอม) เลิกคิ้วมองฉันนิดนึงก่อนจะยิ้มกว้างอีกครั้ง
“อะไรกันมึนมึนจำเค้าไม่ได้หรอ”
หึ ชัดเลยมาคงมาเค้าฌอนไม่มีทางแทนตัวเองได้น่ารักน่าเตะแบบนี้แน่
“อย่ามาเล่นลิ้นนายเป็นใคร”
หมับ!
เขายิ้มและดึงฉันเข้าไปกอดแทนคำตอบแต่เพียงไม่กี่วินาทีเราก็โดนแยกออกจากกัน
“เมียกูไอเชน”
เสียงเข้มๆไร้มารยาทของฌอนดังขึ้น เขามองหน้าผู้ชายอีกคนที่หน้าเหมือนตัวเองอย่างเอาเรื่อง
“มึงชอบให้กูปลอมตัวเป็นมึงไม่ใช่ไง”
“คนนี้ไม่ต้องกูหวง มึนก็เหมือนกันปล่อยให้มันกอดได้ไงวะ”
เอ้าไหนมาพาลลงที่ฉันแบบนี้ล่ะ ฉันไม่ทันได้ปฏิเสธอะไรฌอนก็ดึงเอวฉันไปกอดไว้แน่นก่อนจะลากเข้าไปในห้องซึ่งห้องที่ว่าก็คือห้องฉันเอง==
“เดี๋ยว! พวกนายจะเข้ามาในห้องฉันแบบนี้ไม่ได้”
“ทำไม” x2 สองพี่น้องฝาแฝดหันมาถามเป็นเสียงเดียวกัน
“เพราะนี่มันห้องฉัน”
ฉันแกะมือฌอนออกจากเอวขยับออกมายืนเชิดมองเขม็งพวกเขา
แต่สองพี่น้องฝาแฝดกลับยักไหล่ไม่ใส่ใจเชนเดินไปเก็บรองเท้าตัวเองเข้าที่ส่วนฌอนนั่งลงบนโซฟาสบายใจเฉิบ
“ขอพวกกูอยู่สักสองสามวันดิ”
ฌอนพูดเสียงเรียบเหมือนสิ่งที่เขาพึ่งพูดเมื่อกี๋เป็นเรื่องปกติ
“ไม่ได้พวกนายจะมานอนที่นี่ได้ยังไง”
“สงสารผัวตัวเองหน่อยสิมึน กูโดนแม่ไล่ออกจากบ้านนะ”
“ห้ะ!! ฌอนหันมาพูดกันให้รู้เรื่องดิมันเรื่องอะไร ฌอนเอาหมอนออกเดี๋ยวนี้นะ”
ฉันพยายามแย่งหมอนออกจากมือฌอนเพราะเขาเอาหมอนปิดหู ปิดหน้าตัวเองไว้ไม่ยอมอธิบายอะไรเลย
“คือพวกเราโดนจับได้ว่าฌอนให้เชนปลอมตัวไปเป็นคู่หมั้นจีนแทนมันอะ พวกเราเลยต้องหนีแม่กันขืนโดนจับตัวได้ตอนนี้พวกเราตายแน่”
เชนอธิบายด้วยน้ำเสียงใจเย็นพร้อมด้วยรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า
อืม เขาช่างต่างจากฌอนจริงๆ
“แล้วทำไมไม่ไปที่อื่น”
“ถ้าไปที่อื่นแม่ต้องตามไปเจอแน่ มีที่นี่แหละที่ท่านไม่มีทางตามเจอ”
ฉันถอนหายใจพรืดใหญ่มองพี่น้องที่หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะไม่เว้นแม้แต่รูปร่างและทรงผมคงจะต่างก็ตรงคนนึงยิ้มดูเลวอีกคนยิ้มดูเป็นคนดีนี่แหละ
“กูไปหาที่อื่นอยู่ก็ได้”
ฌอนโพล่งขึ้นทำลายความเงียบ
“ฌอนมึงจะไปที่ไหน”
“คนเขาไม่อยากให้อยู่เราจะหน้าด้านอยู่ทำไมวะไอเชน”
“เออวะ”
พี่น้องฝาแฝดทำหน้าเข้าอกเข้าใจกันก่อนจะทำท่าเดินออกไปจากห้องจริงๆ
เอาไงดีวะ ฌอนมีฝาแฝดจริงเเสดงว่าเรื่องจีนฌอนก็คงไม่ได้โกหกแต่เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อยนะ
“เดี๋ยว ฉันให้อยู่แค่สามวันนะ”
ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจให้พวกเขาอยู่อย่างน้อยก็ถือว่าสงสารคนกำลังลำบากล่ะกัน
มินิมาร์ทไม่รู้เลยว่าเมื่อสองพี่น้องฝาแฝดได้ยินคำอนุญาตจากเธอทั้งคู่หันมองหน้าก่อนจะกระตุกยิ้มให้กัน
——
- Writer
