บรืนนน บรืนนนนน
พี่เกมส์บิดเร่งความเร็วของรถไปบนถนน และดูเหมือนว่าความเร็วจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง สายลมแรงๆ ปะทะเข้าหน้าจนฉันต้องแนบลงกับแผ่นหลังกว้างของพี่เกมส์อย่างช่วยไม่ได้
ในอกยังคงรู้สึกจุกอยู่ ส่วนน้ำตาก็ทำท่าเหมือนจะไหล
และในตอนที่ฉันเหมือนจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มือของฉันก็ถูกฝ่ามืออุ่นดึงไปโอบรอบเอวเขาไว้ แม้ไม่ได้มอง แต่ฉันรู้สึกถึงความอุ่นของฝ่ามือและการเกลี่ยนิ้วไปตามความยาวนิ้วมือฉันได้อย่างชัดเจน
ซึ่งนั่นตามมาด้วยคำพูดสั้นๆ ของคนตัวใหญ่ผ่านแรงลม
“ไม่ร้องไห้นะคะ… พี่อยู่ตรงนี้แล้ว”
หลังจากซ้อนรถพี่เกมส์มานาน ในที่สุดเขาก็หยุดจอดลงที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง พี่เกมส์รีบขยับตัวลงจากรถ ส่วนฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น
“อ่า…” เสียงครางแผ่วๆ คล้ายกับจะเรียกร้องความสนใจ ทำฉันเหลือบมองเจ้าของเสียงได้จริงๆ
พี่เกมส์บิดขี้เกียจไปมา แต่เหมือนเขาจะรู้ตัว เขาเลยยิ้ม
“หิว
