บทที่ 8
1192 Words
“ตอนที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ ไข่หวานได้ฟังบ้างไหมว่าฉันพูดว่าอะไรบ้าง”
ดารีนถามเพื่อนสาว ออกจะโมโหอยู่บ้าง เมื่อรู้ว่าหลายนาทีที่ผ่านมา ตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้อง และพูดกับพูดถึงชีคฮาริคผู้หล่อเหลา เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วทั้งประเทศฮาริยา ซึ่งเป็นเจ้าของแผ่นดินที่เต็มไปด้วยทรัพย์ตามธรรมชาติที่เรียกว่าน้ำมัน แต่บัณฑิตากลับไม่ได้สนใจฟังเธอแม้แต่นิดเดียว
บัณฑิตาเงยหน้ามองเพื่อนสาวอย่างขอลุแก่โทษ ก่อนจะสารภาพเสียงอ่อย “ขอโทษนะดารีน ตอนนั้นไข่หวานไม่ได้ฟังจริงๆ”
ดารีนมองค้อนเพื่อนสาวปะหลับปะเหลือก จากนั้นก็เอ่ยบอกถึงหนทางที่บัณฑิตาจะสามารถหาเงินก้อนจำนวนมหึมาไปจ่ายหนี้ให้กับน้องสาว
“ฉันบอกไข่หวานว่าคืนนี้ท่านชีคฮาริค จะเล่นเกมเสี่ยงทายเลือกสาวๆ มาเต้นรำกับพระองค์ด้วย”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ไข่หวานจะหาเงินไปช่วยไข่ตุ๋นล่ะดารีน”
บัณฑิตาถามแทรกขึ้นมา ก่อนที่เพื่อนสาวจะทันได้พูดจบ และผลตอบแทนก็คือถูกดารีนมองค้อนพร้อมกับถลึงตาเขียวปั้ดใส่ให้อีกหน
“คุณไข่หวานคะ กรุณาฟังให้จบก่อนได้ไหมคะ” ดารีนต่อว่าเพื่อนสาวแสนสวยอย่างเหลืออด
“โอเคๆ ฟังก็ได้ ถ้าดารีนพูดจบแล้ว แต่ไม่เห็นหนทางที่จะหาเงินหนึ่งล้านมาได้ล่ะก็ ไข่หวานจะไม่พูดกับดารีนอีก โทษฐานที่พูดถึงแต่ชีคฮาริค ที่ไม่เห็นจะมีอะไรดี นอกจากความหล่อ ร่ำรวย แต่เป็นเพลย์บอยตัวยง เป็นคาสโนว่าตัวพ่อ ไม่รู้ว่าสาวๆ พวกนั้นละเมอชมชอบพระองค์ไปได้ยังไงกัน”
ในขณะที่บรรดาสาวๆ ทั่วทั้งประเทศ หรือแทบทั่วโลก ต่างก็หลงใหลได้ปลื้มไปกับรูปโฉม และรูปทรัพย์ของชีคฮาริค ดาเนียล อิสมาแอล และอยากอยู่ใกล้ชิดกับพระองค์เหลือเกิน แต่ก็มีบัณฑิตาเพียงคนเดียว ที่เป็นแกะดำในฝูงที่ไม่เคยสนใจราชนิกุลหนุ่มผู้นี้เลย
ดารีนถลึงตามองบัณฑิตาด้วยความไม่พอใจอยู่ไม่น้อย ที่อีกฝ่ายบังอาจมาต่อว่าต่อขานท่านชีคฮาริคที่เธอชื่นชอบเข้าขั้นที่เรียกว่าคลั่ง จากนั้นก็เอ่ยบอกเพื่อนสาวถึงเรื่องที่ตนเองได้ยินมาก่อนหน้านี้
“ฟังให้ดีๆ นะคุณไข่หวาน ฉันได้ยินท่านชีคตรัสว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่พระองค์ทรงเลือกเต้นรำด้วย ในตอนเที่ยงคืนพอดิบพอดี พระองค์จะมอบจุมพิตหวานๆ ให้ และจะให้ผู้หญิงผู้ที่โชคดีไม่ต่างจากซินเดอเรลล่าได้อยู่กับพระองค์หนึ่งคืน แล้วพระองค์จะมอบรางวัลตอบแทนเป็นจำนวนเงินห้าล้าน”
“ห้าล้าน!”
บัณฑิตาทวนคำเสียงดัง ดวงตาสีนิลคู่สวยเบิกกว้าง ขณะนึกถึงจำนวนเงินมหาศาล ที่ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีโอกาสได้จับแตะต้องมัน
“ใช่ๆ ห้าล้านเลยนะไข่หวาน”
ดารีนทวนคำพยักหน้าหงึกๆ กำลังลุ้นระทึกว่าบัณฑิตาจะยอมเข้าเล่มเกมเสี่ยงพวงมาลัยกับท่านชีคฮาริคหรือเปล่า
“ถ้าได้เงินมาก็มีเงินใช้หนี้ให้กับไข่ตุ๋น แถมยังมีเงินเหลือค่าตั๋วเครื่องบินกับประเทศไทยด้วย”
บัณฑิตากระหยิ่มยิ้มย่อง ขณะเอ่ยพูดกับตนเองมากกว่าจะพูดกับดารีน หญิงสาวฝันหวานถึงจำนวนเงินก้อนมหาศาลที่จะได้รับ แต่แล้วความฝันของเธอก็แตกกระจายกลางอากาศ เมื่อประโยคคำพูดของดารีนค่อยๆ ซึมซับเข้ามาในโสตประสาท
“เอะ! ดารีน ก่อนหน้านี้ดารีนบอกไข่หวานว่า ต้องเต้นรำกับท่านชีคฮาริค”
“ใช่”
“ต้องถูกชีคฮาริคจุมพิต”
“ถูกต้องแล้ว”
“และต้องอยู่กับชีคฮาริคหนึ่งคืน”
“ก็ถูกต้องอีกนั่นแหละแม่ไข่หวาน”
บัณฑิตาและดารีนถามตอบ โต้กันไปมา ซึ่งในขณะที่เอ่ยถามและได้รับคำตอบจากดารีน บัณฑิตาก็เบิกตาโพลง จนกระทั่งได้ยินคำตอบสุดท้ายก็ถึงกับร้องกรี๊ด โบกมือปฏิเสธว่อน
“กรี๊ดดด!!! ไม่เอา! ไข่หวานไม่เอา ไข่หวานไม่ยอมให้ผู้ชายที่ไข่หวานไม่ได้รัก มากอด มาจูบ เอ่อ...และก็ทำอย่างว่ากับไข่หวานเป็นอันขาด”
“นี่ยายไข่หวาน!” ดารีนผุดลุกขึ้นยืนพลางเรียกบัณฑิตาเสียงดังลั่น ก่อนจะเท้าสะเอวต่อว่าเพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้
“อย่าเพิ่งคิดว่าจะถูกท่านชีคกอดจูบ หรือทำอย่างว่า สิ่งที่เธอควรจะคิดถึงตอนนี้ ก็คือพวงมาลัยมันจะลอยมาตกอยู่ที่เธอหรือเปล่า ท่านชีคฮาริคจะเลือกเธอเป็นคู่เต้นรำในคืนนี้หรือเปล่า ทำสองสิ่งนี้ให้ได้ก่อนเถอะ แล้วเรื่องที่เหลือค่อยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอีกที”
บัณฑิตาถึงกับหน้าม่อยดูไม่จืด เมื่อถูกดารีนต่อว่าในเรื่องที่เป็นจริงทุกประการ
“นั่นนะสิดารีน ไข่หวานก็ตีโพยตีพายทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าท่านชีคฮาริค จะเลือกไข่หวานเป็นคู่เต้นรำของพระองค์หรือเปล่า”
“ก็ใช่นะสิย่ะ แม่สาวไฮโซ ลูกท่านหลานเธอ รวมทั้งนางแบบชื่อดังนะ มีแต่คนสวยๆ หุ่นสะบึม ขาวจั๊วะน่ากินกันทั้งนั้น และนี่แหละปัญหาใหญ่ของเธอว่าทำอย่างไร จะทำให้ท่านชีคฮาริคสนใจจนยอมเลือกเธอไปเต้นรำด้วย”
ดารีนพูดถึงความเป็นจริงที่บัณฑิตาไม่อาจเลี่ยงได้ แม้บัณฑิตาจะสวยน่ารักงามลออในแบบฉบับของสาวไทยแท้ไม่จากนางในวรรณคดี แต่ก็ไม่เป็นที่เตะตาต้องใจมากพอ ที่จะทำให้ชีคฮาริคเลือกบัณฑิตาเป็นคู่เต้นรำได้ แต่กระนั้นไม่ว่าบัณฑิตาจะสวยสู้พวกดารานางแบบพวกนั้นได้หรือไม่ เธอก็จะส่งบัณฑิตาให้เข้าไปเดินเฉิดฉายในงานเลี้ยงให้ได้
“เฮ้อ! แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้สู้เลยนะเรา”
บัณฑิตาบ่นโอดครวญ ยอมยกธงขาวก่อนจะขึ้นสังเวียนด้วยซ้ำ เพราะมองไปทางไหนก็เห็นแต่คำว่าแพ้ ไม่รู้ว่าตนเองจะชนะสาวๆ พวกนั้นได้ด้วยวิธีใด
“อย่าเพิ่งยอมแพ้สิไข่หวาน ไม่สู้กันสักตั้งก็ไม่รู้หรอกว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ” ดารีนให้กำลังใจเพื่อนสาว ที่ทำหน้าเหี่ยว ไม่ต่างจากดอกไม้แล้งน้ำ
“แล้วจะให้เราทำยังไง ชุดราตรีก็ไม่มี หน้ากากก็ไม่มี จะให้ออกไปร่วมงานเต้นรำด้วยชุดนี้น่ะหรือ มีหวังได้ถูกเตะโด่งออกมาจากงานเลี้ยงโดยไม่ทันได้รู้ตัวแน่”
ชุดที่ว่าของบัณฑิตาคือชุดเสื้อกางเกงแขนยาวสีขาว สวมหมวกกันเปื้อนสีขาวทรงสูงเฉกเช่นกุ๊กเบอร์หนึ่งในโรงแรมชื่อดัง ได้สวมใส่เวลาประกอบอาหารรสเลิศ
- Writer
