8
1240 Words
“แด่มิตรภาพของเราค่ะ”
หญิงสาวพูดประโยคเดียวกับเขา ก่อนที่ทั้งสองจะชนแก้วกันเบาๆ แล้วดื่มไวน์ที่อยู่ในแก้ว เดวิสดื่มไปเกือบครึ่ง ส่วนพิมวดีเพียงแค่จิบเพราะรู้ขอบเขตของตัวเองดีว่าดื่มได้ประมาณไหน
“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ” เดวิสถามเป็นประโยคแรกหลังจากที่ วางแก้วลงบนโต๊ะแล้ว
“ชื่อพิมวดีค่ะ” เสียงไพเราะกล่าวตอบ
“มีชื่อเรียกสั้นๆ มั้ยครับ”
“ครีมค่ะ เรียกว่าครีมก็ได้ค่ะ”
พอได้ยินชื่อเล่นของเธอ ‘ครีม’ มันทำให้เขานึกถึงวิปครีมเนื้อนุ่ม รสละมุนที่เขาโปรดปราน เธอจะหวานและหอมเหมือนกับวิปครีมหรือไม่ เป็น สิ่งที่เขาอยากลิ้มลองมากที่สุด
“คุณครีมพูดภาษาอังกฤษคล่องจังเลยนะครับ” เขาเริ่มชวนคุย ระหว่างที่ลงมือรับประทานอาหาร ส่งเสริมให้บรรยากาศเป็นกันเองไม่อึดอัด
“ครีมเรียนมาน่ะค่ะ เพราะว่าชอบอีกอย่างครีมกำลังไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยค่ะ”
“เหรอครับ ไม่ทราบว่าเรียนที่ไหนครับ” ถ้าเป็นอย่างที่หญิงสาวพูดจ ริงๆ เขาก็มีโอกาสเจอกับเธอที่นั่นน่ะสิ
“ยังไม่รู้เลยค่ะ แล้วแต่พี่เขยจะหาให้ค่ะ”
“คุณครีมติดตามผลงานของผมนานหรือยังครับ” เดวิสคิดว่าพิมวดีเป็นหนึ่งในแฟนคลับตัวยงของเขา ไม่เช่นนั้นคงไม่ สั่งซื้ออัลบั้มรูปที่มีราคาค่อนข้างแพงอย่างแน่นอน พิมวดียิ้มเขินก่อนจะตอบตามความเป็นจริง
“ครีมบอกตรงๆ นะคะว่าครีมไม่ได้เป็นแฟนคลับของคุณเดวิสหรอกค่ะ แต่ที่ครีมมานั่งตรงนี้ได้เป็นเพราะพี่สาวของครีมต่างหาก พี่พิมปลื้มคุณเดวิสมากค่ะ พี่พิมต่างหากที่เป็นเจ้าของหมายเลขสั่งซื้อตัวจริง เป็นผู้โชคดีที่ได้มาดินเนอร์กับคุณ แต่เผอิญว่าพี่เขยของครีมเป็นคนขี้หึง และก็หวงมากๆ สั่งห้ามไม่ให้พี่พิมมาที่นี่ ครีมก็เลยมาแทนพี่พิมค่ะ พี่พิม ไม่ยอมเสียสิทธิ์ให้ใคร แถมยังกำชับครีมด้วยว่าให้ถ่ายรูปและขอลายเซ็นคุณเดวิสให้ได้ นี่ไงคะกล้องถ่ายรูป ครีมเตรียมเอาไว้แล้ว และนี่ก็อัลบั้มรูปของคุณเดวิส พี่พิมย้ำกับครีมว่าให้คุณเซ็นตรงนี้ค่ะ”
พิมวดีพูดตามความเป็นจริง ไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธในเรื่องที่เธอพูดออกไปหากรู้ว่าเธอสวมรอยมาแทนพี่สาว อีกทั้งยังโชว์กล้องถ่ายรูป ที่อยู่ในกระเป๋า และชี้ไปตรงจุดที่พี่สาวบอกว่าให้นายแบบหนุ่มเซ็นลงใน อัลบั้มรูป
เดวิสอึ้งไปไม่น้อยเมื่อได้ยินคำบอกเล่าของพิมวดี เขาไม่คิดว่าเธอจะ พูดออกมาตรงๆ น้อยคนนักที่จะพูดกับเขาอย่างเปิดเผย ยิ่งเธอพูด ประโยคนี้ขึ้นมาทำให้เขารู้อย่างหนึ่งว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบเขาเหมือนพี่สาว
“แสดงว่าคุณครีมไม่ชอบผมใช่มั้ยครับ แต่ที่มาที่นี่เพราะพี่สาว” เขา ถามกลับไปตรงๆ บ้าง อยากรู้ว่าพิมวดีจะตอบว่าอย่างไร
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ว่าครีมไม่ชื่นชอบคุณ ครีมรู้จักคุณเดวิสก็เพราะพี่พิม เห็นผลงานของคุณก็มาจากพี่พิมเช่นกัน เพียงแต่ว่าครีมไม่ได้ชื่นชอบจนออกนอกหน้าเท่านั้นเองค่ะ เก็บความชอบไว้ในใจ ไม่ได้เปิดเผยให้ใคร รู้ ครีมดีใจ นะคะที่ได้มาดินเนอร์กับคุณในวันนี้ ปลื้มใจด้วยค่ะเพราะต้องคิดว่าต้องมีสาวๆ อีกหลายคนอิจฉาครีมแน่ๆ เลยค่ะ”
พิมวดีพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยทำให้คนที่มองและฟังอยู่ถึงกับเคลิ้ม มันระรื่นหู รื่นรมย์นัยน์ตา เขาคิดว่าหลงเสน่ห์หญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าขึ้นมาทันทีทันใด
“ได้ฟังอย่างนี้ค่อยชื่นใจหน่อย คุณครีมเรียกผมว่าแจ๊คกี้ดีกว่านะครับ เป็นกันเองดี”
ชื่อเรียก ‘แจ๊คกี้’ ที่เขาบอกให้เธอเรียกขานนั้น สงวนสิทธิ์เฉพาะคน ในครอบครัวและเครือญาติเท่านั้น คนในวงการไม่มีใครเรียกชื่อนี้เลยสัก คน เดวิสให้สิทธิ์นั้นกับพิมวดีเป็นคนแรก ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบได้ แต่ที่ แน่ๆ ใจมันสั่งให้ปากขยับพูดออกไป
“ค่ะคุณแจ๊คกี้”
“สเต็กเนื้อแกะที่นี่อร่อยมากเลยนะครับ ยิ่งได้ทานคู่กับไวน์ด้วยแล้ว ยิ่งอร่อยขึ้นไปอีก และที่ทำให้รสชาติอร่อยจนผมไม่อยากจะหยุดทาน อยากจะละเมียดทานไปเรื่อยๆ ให้ความหวานนุ่มของเนื้อแกะผสมผสาน กับรสชาติของไวน์จนไม่อยากจะกลืนลงไปก็เพราะ...ได้ทานอาหารกับคุณ”
คำพูดไพเราะและหวานเสนาะหูของเดวิส เรียกความเขินอายให้มา ประทับบนดวงหน้าของเธอแทจะทันที ตอนนี้ใบหน้าสาวแดงซ่านต้องกับ แสงเทียน ทำให้ความสวยงามของเธอเพิ่มพูนมากขึ้น พิมวดีจะรู้หรือไม่ว่ากิริยาใสบริสุทธิ์ ไม่ได้เสแสร้งของตนเองนั้น คือเสน่ห์อย่างร้ายกาจ
“มะ...ไม่ถึงขนาดนั้นมั้งคะ ครีมว่าอาหารมันอร่อยอยู่แล้วค่ะ ทาน กับใครก็อร่อย” เธอพูดแก้เขิน ก้มหน้างุดทานอาหารต่อไป
“ไม่หรอกครับ คุณครีมไม่เคยได้ยินหรือครับว่า อาหารที่ไม่อร่อยแต่ถ้าหากได้ทานกับคนรู้ใจ มันก็ส่งเสริมให้รสชาตินั้นดีขึ้น ทำให้เราอยากทานอาหารมื้อนั้นต่อๆ ไป ใช้เวลาทานให้นานที่สุดเพื่อที่เราจะได้มีเวลาอยู่ ทานอาหารกับคนที่เรารักให้นานที่สุดเช่นกัน ในทางกลับกันหากเราทาน อาหารรสเลิศกับคนที่เรารู้ใจ อาหารมือนั้นจะยิ่งวิเศษเพิ่มเป็นหลายร้อย เท่า ความสุขมันอยู่ที่ใจ ใช่มั้ยครับคุณครีม”
คนที่ถูกถามใจเต้นสั่นรัว คำพูดของเขามันก็ถูก ทานอาหารกับคนที่เรารักต่อให้อาหารฝืดคอมากแค่ไหน รสแย่มากเพียงใด อาหารมื้อนั้นก็ จะเป็นอาหารมื้อพิเศษเพราะเราร่วมรับประทานอาหารกับคนที่เรารัก แต่เธอไม่ใช่พิมวดีไม่ได้รักเดวิส แล้วเดวิสก็ไม่ได้รักเธอ อาหารมื้อนี้มันจะวิเศษเหมือนกับที่เขาพูดได้อย่างไร พิมวดีไร้เดียงสาในเรื่องของความรักจึงไม่รู้ความนัยที่แอบแฝงอยู่ในประโยคคำพูดนั้น
“ครีมก็เพิ่งได้ยินจากปากของคุณแจ๊คกี้นี่แหละค่ะ แต่มันไม่เห็นจะ เกี่ยวกับครีมเลย”
“เกี่ยวสิครับ คุณครีมเป็นคนรู้ใจของผม อืม...ประมาณว่าคุณครีม คือแฟนคลับของผมคนหนึ่ง เป็นแฟนคลับอันดับที่หนึ่งไงครับ มีความ พิเศษกว่าคนอื่นด้วยเหตุผลดังนี้ หนึ่ง...คุณครีมเป็นแฟนคลับคนแรกที่ได้ ทานอาหารกับผม สอง...คุณครีมคือแฟนคลับคนแรกที่เรียกชื่อเล่นของผม สาม...คุณครีมคือแฟนคลับคนแรกที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ผมจึงถือว่าคุณครีมคือคนรู้ใจของผมไงครับ” พิมวดียิ้มเต็มใบหน้าเมื่อได้ยิน คุณสมบัติของคนรู้ใจในความหมายของเขา
- Writer
