ซาตานซ่อนรัก

7

ณ จังหวัดกระบี่

งานปาร์ตี้วันเกิดของเดวิส แคนดี้จัดขึ้นอย่างเป็นกันเอง ภายในห้องจัดเลี้ยงหรูหราในโรงแรมบีมายด์ โรงแรมชั้นหนึ่งที่พึ่งปลูกสร้างเสร็จไม่ถึงสามเดือน การที่เดวิสมาพักที่โรงแรมแห่งนี้ ถือเป็นการโปรโมทโรงแรมอีกทางหนึ่ง เนื่องจากเจ้าของสถานที่เป็นชาวอังกฤษจึงเชื้อเชิญนายแบบชื่อดังมาพักผ่อนที่นี่

พิมวดีมาถึงโรงแรมบีมายด์ก่อนเวลานัดหมายครึ่งชั่วโมง เธอมาถึงกระบี่เมื่อเย็นวานนี้ พักโรงแรมที่ติณณพัฒน์จัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งอยู่ไม่ห่าง จากโรงแรมบีมายด์มากนักใช้เวลาเดินทางเพียงสิบนาทีเท่านั้น พอมาถึง โรงแรม หญิงสาวได้ขึ้นไปยังชั้น 32 ตรงไปยังห้อง 3220 ตามที่ได้ นัดหมายไว้กับเอมม่าผ่านทางอีเมล์ของพี่สาว ในมือถือรหัสหมายเลขผู้โชคดีที่เอมม่าส่งมาทางอีเมล์ ก่อนที่พี่สาวจะปรินต์ออกมาให้เธอ

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

เสียงกดออดดังอยู่ห้อง 3220 เพียงชั่วครู่บานประตู ห้องก็ถูกเปิดออก เอมม่ามองสตรีแสนสวยที่อยู่หน้าห้องด้วยอาการตื่นตะลึง หญิงสาวตรงหน้าสวยหวานแบบหญิงไทย ใบหน้าไร้เครื่องสำอางให้ รกหูรกตา มีเพียงลิปกลอสสีใสที่ทาทับกลีบปากสีชมพูสด เพียงแค่นี้ก็ทำ ให้ดวงหน้าของเธอดูมีเสน่ห์กว่าผู้หญิงที่แต่งแต้มเครื่องสำอาง ผิวกายของเธอเป็นอีกอย่างที่โดดเด่น ขาวลออมีน้ำมีนวล ยิ่งเธอสวมใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อน เน้นสรีระสวยงาม ทรวงอกสวยโผล่ล้นพองาม เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายกลมกลึงยิ่งทำให้ความงดงามของเธอคนนี้โดดเด่นมากขึ้น

“ดิฉันมาหาคุณเอมม่าค่ะ คือว่าดิฉันเป็นผู้โชคดีจากการสุ่มหมายเลขจัดซื้อน่ะค่ะ นี่ค่ะรหัสที่คุณเอมม่าส่งมาให้ดิฉันทางอีเมล์”

พิมวดีเอ่ยบอกหญิงสาวที่เปิดประตูเป็นภาษอังกฤษอย่างฉะฉาน ก่อนจะส่งกระดาษที่เขียนหมายเลขรหัสลับเจ็ดตัวส่งให้กับหญิงตรงหน้า

“คุณครีมนี่เอง ฉันนี่แหละค่ะเอมม่า เชิญค่ะ” เอมม่าแนะนำตัว ก่อนจะเบี่ยงตัวให้ผู้โชคดีสาวแสนสวยเดินเข้าไปในห้อง

“เชิญนั่งก่อนค่ะ ฉันจะบอกรายละเอียดของงานวันนี้ให้ฟังนะคะ” เจ้าของห้องเชื้อเชิญผู้มาเยือนนั่งลงบนชุดรับแขกของห้อง ก่อนที่คนที่พูด จะทรุดกายลงนั่งใกล้ๆ

“ฉันแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อนนะคะ ฉันชื่อเอมม่าเป็นคนดูแลเรื่องเสื้อผ้า หน้าผมและดูแลเรื่องแฟนคลับของคุณเดวิส แคนดี้ งานในวันนี้จะเริ่มขึ้นเวลา 19 นาฬิกา คุณจะขึ้นไปดินเนอร์กับคุณเดวิสสองต่อสองบนดาดฟ้าของโรงแรม มีเวลาพูดคุยและทานอาหารประมาณสองชั่วโมง เพราะคุณเดวิสต้องกลับมาร่วมงานเลี้ยงแบบส่วนตัวที่ห้องจัด เลี้ยงที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ คุณเข้าใจที่ฉันพูดนะคะคุณครีม”

พิมพิชชาเมื่อรู้ว่าตัวเองคงไม่ได้มาร่วมดินเนอร์กับนายแบบสุดหล่อคนโปรด จึงสวมชื่อน้องสาวแทนชื่อของตัวเองเพราะไม่อยากเสียสิทธิ์ ติดต่อพูดคุยกับเอมม่าในชื่อของพิมวดีหรือครีมมาตลอด

“เข้าใจค่ะคุณเอมม่า” สาวชาวไทยตอบเสียงหวาน

“ฉันว่าคุณทำผมใหม่ดีกว่านะคะ รวบผมอย่างนี้ไม่ค่อยเข้ากับชุด เท่าไหร่ คุณครีมจะรังเกียจหรือเปล่าคะถ้าฉันจะทำผมให้คุณ” เอมม่าเอ่ย บอกความต้องการของตนให้พิมวดีฟัง

“ยินดีค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกครีมเฉยๆ ดีกว่าคะ” พิมวดี คิดว่าไม่มีอะไรน่าเสียหายจึงตกปากรับคำเอมม่าไป

“ได้สิครีม งั้นมาเริ่มกันเลยนะคะ ยังพอมีเวลาอีกยี่สิบนาที” เอมม่าพูดขึ้นเมื่อหันไปมองนาฬิกา ช่างผมมืออาชีพลงมือแปลงโฉม ให้พิมวดีสวยงามมากยิ่งขึ้น เอมม่าใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ทรงผมทรงใหม่ของสาวชาวไทยจึงเสร็จสิ้น

เดวิส แคนดี้ยืนรอผู้โชคดีที่ได้ดินเนอร์กับเขาอยู่ข้างโต๊ะอาหารที่จัด ไว้อย่างสวยงามและประณีต สถานที่ดินเนอร์ในครั้งนี้จัดขึ้นในห้อง เดอลุกซ์ ห้องดินเนอร์สุดหรูสำหรับบุคคลที่ต้องการความเป็นส่วนตัวดื่มด่ำกับบรรยากาศสุดโรแมนติก ห้องเดอลุกซ์ตั้งอยู่บนดาดฟ้าของ โรงแรมเป็นห้องกระจกใสรอบด้าน ดวงตาสีฟ้าทอดมองไปยังความมืดมิดของท้องทะเลที่มีมนต์ขลังในตัวของมันเอง สงบนิ่ง น่าค้นหาและน่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้เดวิสหันมาทาง ต้นเสียง และนั่นเองทำให้ร่างกายของเขาทุกสัดส่วนแข็งทื่อ ดวงตามหาเสน่ห์มองไปยังหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ เอมม่านิ่งงัน แววตาตื่นตะลึง

“คุณเดวิสคะ ผู้โชคดีมาแล้วค่ะ เอมม่าขอตัวนะคะ ขอให้มีความสุขกับการดินเนอร์นะคะ” เอมม่าหมุนตัวเดินออกจากห้องไปทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้นายแบบหนุ่มอยู่ตามลำพังกับผู้โชคดีสาวสวย เธอเห็นอาการตะลึงของเดวิสแล้วแอบยิ้มชอบใจอยู่ในอก เธอไม่เคยเห็นเดวิสนิ่งงันอย่างนี้มาก่อนเลย ไม่ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเจอผู้หญิงสวย เคยเจอและมากด้วย ทว่าไม่มีคนไหนที่ ทำให้เดวิสตกอยู่ในสภาพนี้มาก่อนเลย

“เอ่อ...เชิญครับ” เดวิสพูดขึ้นเมื่อตั้งสติได้ เขารีบทำตัวเหมือนสุภาพบุรุษเดินไปยังเก้าอี้ เลื่อนออกมาให้สุภาพสตรีแสนสวยนั่ง พิมวดีเยื้องกรายเข้ามาหาชายหนุ่ม ก่อนจะทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น พร้อมกับคำขอบคุณ

“ขอบคุณค่ะ”

“ยินดีครับ” พูดจบก็เดินมานั่งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเธอ เขากดปุ่มที่ใต้โต๊ะ เป็นสัญญาณให้พนักงานนำอาหารมาเสิร์ฟ ระหว่างที่รออาหารอยู่นั้นสายตาของเขาไม่ได้ละจากดวงหน้าสวยหวานของพิมวดีเลย ยิ่งมอง ยิ่งหลงใหล เธอเปรียบเสมือนท้องทะเลยามค่ำคืน น่าค้นหา น่าหลงใหล และมีเสน่ห์ในตัวเอง ดึงดูดใจชายให้กระตุกวูบเพียงแค่ได้เห็นใบหน้าของเธอ

พระเจ้า...เขาเป็นอะไรไป ทำไมหัวใจมันเต้นแรงอย่างนี้

คนที่ถูกมองเริ่มมีอาการเขินปรากฏบนดวงหน้า สีแดงแห่งความเขินอายค่อยๆ แผ่กระจายไปทั่วใบหน้า รู้สึกร้อนวูบวาบยามที่ประสานสายตา ของนายแบบสุดหล่อ เธอเคยเห็นเขาแต่ในคอมพิวเตอร์และในอัลบั้มรูปของพี่สาว พอมาได้เห็นตัวจริงที่หล่อและสมาร์ทกว่าในรูปหลายสิบเท่า หัวใจสาวกระตุกไหวสั่นรัว ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

“ขออนุญาตครับ”

เสียงพนักงานเสิร์ฟเอ่ยขึ้นทำลายความนิ่งงันของทั้งสอง บริกรช่วยกันเสิร์ฟอาหารเลิศรสที่จัดเตรียมไว้ รินไวน์ขาวราคาแพงลงบนแก้วไวน์ ทรงสูง หลังจากนั้นก็เดินถอยร่นออกไปจากห้องดินเนอร์สุดหรูเมื่อหมด หน้าที่

“แด่มิตรภาพของเราครับ”

เดวิสยื่นแก้วไวน์ไปตรงหน้า ยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว พิมวดีทำ อย่างที่เขาท นิ้วเรียวยาวสวยจับแก้วไวน์ ยื่นไปตรงหน้าจนแก้วของทั้ง สองชนกัน ยิ้มละไมหวานๆ ให้กับเดวิสเป็นการทิ้งท้าย คนที่ได้เห็น รอยยิ้มของเธอถึงกับนิ่งไปอีกรอบ หัวใจคราวนี้เต้นระส่ำ ก่อนจะพองโตคล้ายลูกโป่งที่ถูกอัดลม รอยยิ้มของเธอไม่เหมือนใครจริงๆ เป็นรอยยิ้มที่แสดงถึงความจริงใจ สวยและหวาน