La Impostora: The Fake Wife

KABANATA 4

"ANG GANDA MO, Hazel," bulong ni Calvin sa kaliwang tainga ni Faith.

Hindi mapigilan ni Faith ang mapangiti dahil sa sinabi nito. Hindi man niya pangalan ang inulas nito, ngunit kumbinsido siya sa sarili na siya ang sinasabihan ng lalaki. Nasa harap sila ng isang human-size mirror. Kitang-kita ni Faith ang kaniyang sarili. She wore the gown they bought yesterday and it's really stunning. With that gown, it seems like she would be the center of attraction later. Napakaganda niya. Pinaresan niya ang gown ng stiletto kaya naman bahagya siyang tumaas. Tapos sa kanan niyang kamay ay may hawak siya roong isang handbag na kinuha niya lang sa cabinet at iyon ang sinabi sa kaniya ni Hazel. Ang daming nangyari kanina. It was unexpected, na may pumunta pang artist para lang make-up-an siya na lalong nagpatingkad ng kagandahan niya. Tama lang ang light pink na kulay ng kaniyang labi at bumagay iyon sa pinkish niyang mga pisngi. Animo'y nagugustuhan na niya ang kaniyang sarili ng mga sandaling iyon dahil gandang-ganda siya.

"Maganda ba talaga ako, Calvin?" She pouted while looking at him in the mirror.

Nakita niyang ngumiti si Calvin at niyakap siya nito mula sa kaniyang likuran at pinatong pa ang baba sa kaniyang kanang balikat. "You are really beautiful, Hazel. You looked like a Goddess. You will be the center of attraction later, honey. I'm hoping na sana'y wala sa iyong magkagustong mga lalaki. If they approach you, I won't let them touch you. Instead, I will hold you tight and I don't care if I make a scene there. Hindi ko hahayaang mahawakan ka ng iba lalo na ng mga lalaki because you're mine, Hazel. Akin ka lang!" She saw possessiveness in his eyes that made her gulped for several times.

"Hindi naman ako magpapahawak sa kanila, e. I'm married with you and same to you, I won't let that happen kasi mahal na mahal kita, Calvin," saad niya saka umalis sa harap ng salamin at pinalig ang katawan kay Calvin. "Stop being possessive, Calvin," nakangiti niya pang sabi rito.

Umingos ito. "I'm not a possessive, honey. I'm just being protective because you're my wife. Ang gusto ko lang ay ako lang ang hahawak sa iyo."

Gusto niyang matawa sa pinagsasasabi ni Calvin. Hindi possessive? The way he said those words, it looks like all men in this world would touch her not-so skinny skin. Pero iyong totoo, mas lalong gumuwapo ito sa pagiging ganito niya. If Calvins' possessiveness make her safe, then she would definitely support him. And he loves protective person na kagaya ni Calvin.

"Can you see this?" She raised her left hand and move her one finger when the ring was there. "Kasal na ako sa iyo, okay? By the way, ano bang oras ang party?" She changed the topic at baka humaba pa.

"8:30, honey. It's already 7 and we have an hour and thirty minutes. Gusto mo na bang pumunta tayo sa venue?"

Nag-isip siya. Maaga pa naman at baka umupo lang sila doon. Hindi niya muna sinagot si Calvin bagkus ay naglakad siya patungo sa kama at umupo paharap kay Calvin. Naglakad din naman ito at tumigil sa harap niya.

"Masyado pang maaga, Calvin. Let's just stay there for 30 minutes," aniya saka ipinatong sa kama ang hawak niyang handbag.

"You're so sexy, Hazel." Biglang lumuhod si Calvin sa harap niya na ikinagulat niya.

"I know. What are you doing, Calvin? Bakit ka lumuhod?" nangingiti niyang tanong.

"Shhh..."

Calvin bended his body hanggang sa makapasok ang kalahati nitong katawan sa gown niyang suot. Bahagya siyang nagulat dahil sa ginawa nito. Imbis na patigilin ito sa ano mang gagawin sa kaniya, she just let him. Hanggang sa maramdaman niyang hinawakan nito ang waistband ng panty niya.

"Calvin!" saway niya rito.

"Madali lang ito, honey. Please?" He begged.

Marahas siyang nagpakawala ng hangin sa bibig. "Sige na nga. One round lang, okay? Nakailan ka na nga kaninang umaga. Hindi ka ba nagsas— ahhh!" Naputol ang iba pa niyang sasabihin at napalitan ng ungol nang biglang nitong hawakan ang hiwa niya kahit na may tela pang nakatakip.

"Basa ka na agad, honey. Why?" She heard Calvin's seductive voice under her gown.

"It's your fault," kunwari ay naiinis niyang sabi pero ang totoo ay kanina pa siyang basa nang nandoon sila sa harap ng salamin.

Wala na siyang narinig pang tugon kay Calvin. Naramdaman na lamang niyang unti-unti na nitong tinatanggal ang panty niya. And to help him, bahagya niyang inangat ang kaniyang puwitan dahilan para magpatuloy-tuloy si Calvin sa pagtanggal ng panty niya. Nang nasa tuhod na niya ang panty niya, tumigil ito at wala pang ilang segundo ay naramdaman na niya ang mainit na mga labi ni Calvin sa kaniyang hiwa.

"Ohhh, Calvin..." ungol niya at bahagyang humiga.

Nabaliw na siya. Hindi na niya alam ang kaniyang gagawin. Hindi na niya namalayan na bumukaka na siya para bigyang laya ang lalaki sa kung ano mang gagawin nito sa kaniya. Mayamaya pa ay unti-unti na nitong dinilaan ang namamasa na niyang p********e. Napapikit na lamang siya ng mga sandaling iyon. She felt his hot lips touching her wetness. Iba pala talaga kapag ginagawa ito. Ilang beses ng ginagawa iyon ni Calvin sa kaniya ngunit parang bago lang. It made her crazy and didn't think what would happen next. Mula sa dahan-dahan, naging marahas ang pagdila ni Calvin sa kaniyang p********e. Paminsan-minsan ay kinakagat nito ang kaniyang klit na nagpapaungol sa kaniya.

"Ohhh, Calvin... uhmmm..." Hindi na niya alam kung saan niya ibabaling ang ulo niya ng mga oras na iyon. "Oh God, Calvin... that's right, ang sarap!" Halos tumirik na mga mata niya kahit nakapikit siya.

Rinig na rinig niya ang marahas na pagdila nito sa kaselan niya na nagpapadagdag ng kiliti at sarap sa kaniya. Ilang segundo pa ang lumipas, naramdaman niyang lalabasan na siya. Kaya ang ginawa niya ay kinapa niya ang ulo ni Calvin. Nang makapa, idiniin niya pa iyon.

"Ayan na ako, Calvin... ayan na..." Nilamon na siya ng matinding kalibugan. This is the spirit of sex... it can make you crazy. "I'm here, Calvin... ahhhhhhhhhh!" malakas niyang ungol at sumabog ang katas niya.

Tuluyan na siyang napahiga sa kama at hinihingal na tumingin sa kisame. Calvin didn't stop, nagatuloy ito sa pagdila. He sipped her o****m. Gusto niya pang umungol dahil sa ginagawa nito pero hindi niya magawa dahil hindi lang naman sila ang tao sa bahay. Ilang minuto pa ang lumipas, tumayo si Calvin ay natawa siya nang makita ang pisngi at baba nito. Para itong bata. Naghalo ang sarili nitong laway at ang kakapurat niyang katas.

"Why are you laughing?" tanong nito.

"Ang amos mo, Calvin. Magpunas ka nga."

"Later, honey. Let us enjoy this night."

Nangingising in-unbelt ni Calvin ang sinturo ng pants nito suot. Sinunod nito ang butones kaya naman nalaglag ang pants nito. Hindi iyon pinansin ni Calvin bagkus ay hinawakan nito ang waistband ng suot na brief dahilan para makita niya ang nag-uumigting nitong p*********i. At dahil bukas ang ilaw sa kuwarto nila, nakita niyang namumula iyon lalo na ang ulo nito. Gusto niyang itong pigilan dahil may pupuntahan pa silang party pero hindi niya magawa, hindi niya alam kung ano ang dahilan.

"Are you ready, honey?" Calvin grinned.

"Kanina pa," tatawa-tawa niyang sabi.

Lalo pang lumapad ang ngisi sa mga labi nito at sinapo ang sariling ari at bahagyang ib-n-end ang tuhod. Akmang papasok na ang ari nito sa kaniyang p********e nang biglang may tumunog na cellphone. Tumayo nang tuwid si Calvin at kinuha ang sariling cellphone sa pants na nasa paanan.

"Istorbo," rinig niyang anas nito saka sinagot ang tawag. "Bakit ka napatawag, bro?" tanong nito sa kabilang linya. Kalaunan ay biglang nanlaki ang mga mata nito. "s**t, we will be there. Papunta na kami." Pinatay na nito ang tawag at nagmadaling itinaas ang brief at pants. "Let's go, honey. Malapit ng mag-8:30. We're late. s**t!"

"Ano? Ikaw kasi, e. Puwede namang mamaya na ito," inis niyang sabi.

Tinulungan siyang tumayo ni Calvin at ito rin ang nagtaas ng panty niya. Wala na siyang nagawa nang hilahin siya nito palabas ng kuwarto nila. Nasobrahan sa katakawan kaya ayan, late na sila sa kanilang pupuntahan. Pero bakit nga ba ganoon? Ang bilis naman yatang umandar ng oras ngayon. Aaminin niya, nabitin siya!

HALOS KALAHATING ORAS ang byinahe nila nang makarating sila sa venue— na gaganapan ng kaarawan ni Jerico. Bumaba si Faith sa kotse at sumunod naman si Calvin sa kaniya.

"Dito na ba iyon?" she asked and looked at the whole place.

The place is nice. Gabi na pero ang liwanag dahil sa iba't-ibang kulay ng ilaw. At maingay, siyempre. It's a party after all.

"Yes, let's go. Hinihintay na tayo ni Jerico sa loob."

Hiwakan ni Calvin ang kamay niya at wala na siyang magawa pa. When they entered, doon ay bumungad sa kaniya ang maraming tao. May mga nag-iinuman at may live band pa. Hindi niya alam ang gagawin niya dahil sa tanang buhay niya ay ngayon lamang siya nakapunta sa ganitong okasyon. Nawa'y hindi umatras ang dila niya kapag nakipag-usap siya kay Jerico at Dasha.

"You're here, Calvin!"

Napatingin siya sa nagsalita at nakita niya ang isang lalaking palapit sa kanila habang may ngiti sa mga labi. Sino kaya ito? Is this Jerico? Should she hug him? Bumitiw siya kay Calvin at kaagad na yumakap sa lalaking nasa harap na nila. Nahihiya man siya pero kailangan niyang gawin ito at hindi puwedeng hindi at baka paghinalaan pa siya ng masama. Mayamaya pa ay humiwalay na siya sa lalaki.

"Happy birthday, Jerico," nakangiti niyang sabi sa lalaki— kay Jerico.

The man in front of him looks shocked. "Did you call me Jerico, Hazel?" tanong nito saka tinuro ang sarili.

Tumingin siya kay Calvin. Sinenyasan siya nito kaya naman lumapit siya rito. Nang makalapit, dumukwang ito sa kaliwa niyang tainga.

"He's not Jerico, honey. Hindi mo ba siya naaalala? He's Rafael. Hindi siya si Jerico, okay?"

Natulala siya nang marinig iyon mula kay Calvin. She gulped for countless times. Hindi niya alam ang sasabihin o gagawin niya ngayon. Gusto niyang bumuka ang lupa na kinatatayuan niya para bumulusok na siya pababa. Hindi niya kasi alam na hindi ito si Jerico dahil ni hindi niya nakita ang hitsura nito. God, huwag sana siyang mahalata na hindi siya totoong Hazel.

"I-I'm sorry, Rafael. I-I'm just confused. By the way, where's Jerico?"

"Sumunod kayo sa akin. He's waiting for you two," sabi nito at tumalikod na.

Hinawakan siya ni Calvin sa kamay at sumunod na sila kay Rafael na naglalakad na. Mabuti naman at hindi na pinansin iyong nasabi niya. She's thankful, but annoyed at the same time. Hindi niya kasi nakita ang mukha ni Jerico, it was Hazel's fault. Sana ay iyong totoo ng Jerico ang mayakap at mabati niya.

Habang naglalakad sila, hindi niya maiwasang mapatingin sa kabuuang venue. Ang daming tao ngayon at may mga lalaking nakatingin sa kaniya. Sabi na nga ba, e. Because of her gown, why she caught their attentions. Huwag sanang mapansin iyon ni Calvin... huwag sanang magkaroon ng gulo nang dahil lang sa kaniya.

Ilang segundo pa ang nakalipas, nakarating sila sa lugar na hindi naman maingay. At mula sa malapit, nakita niyang may mga grupo ng lalaki ang nakaupo, nakapalibot sa lamesang punong-puno ng mga alak at mga pagkain at alam niyang doon sila patungo. Oh no, sino si Jerico sa mga ito? Gusto niyang takbuhan si Calvin pero hindi niya magawa dahil baka isa iyon sa maging factor na paghinaalan siya. Matapos ang ilang segundo pang paglalakad, tumigil sila sa harap ng mga lalaki.

"You're finally here, Calvin at Hazel." Tumayo ang isang lalaki. Faith can't help but amazed. The man is handsome and tall.

"Sorry, we're late," si Calvin at nakipagbeso pa sa lalaki.

So, this man is Jerico?

"Jerico," kinakabahan niyang sabi.

Tumingin ang lalaki. "Yes, Hazel?"

Thank God, it's Jerico. Bumitiw muli siya kay Calvin at katulad nang sinabi ni Hazel sa kaniya, niyakap niya ang lalaki— si Jerico. Palihim siyang napangiwi nang makaamoy ng hindi maganda. Ang tapang ng amoy at parang masusuka siya. Pero hindi siya magpatalo roon. Mayamaya pa ay humiwalay na rin siya.

"Happy birthday, Jerico." Lumunok siya. "I'm so happy because you invited us."

"Thank you, Hazel. Of course, you and your husband are always invited. Its been months since we didn't see each other. So, how's life, Hazel?" Si Jerico.

"I'm fine. Ikaw ba, kumusta ang buhay?"

"Same to you. I'm happy with Dasha and I'm so thankful because after seven years, nabiyayaan na rin kami ng anak. She's 18 weeks pregnant," masayang imporma sa kaniya ni Jerico na ikinangiti niya.

"I'm so happy to both of you. Nasaan nga pala si Dasha?"

"Ahmmm..."

"I'm here, Hazel!"

Bahagya siyang napatalon nang biglang may sumigaw sa tabi niya. Nang balingan niya iyon, nakita niya ang isang babae. She's beautiful. At hindi na niya kailangang manghula kung sino ito. It's Dasha, Jerico's wife.

"Oh my God, Dasha!" Umakting siya na gulat para ipahalatang gulat talaga kapagkuwan ay yumakap dito.

"Ang tagal mong hindi nagpakita, Hazel. Na-miss tuloy kita," sabi ni Dasha habang magkayakap pa rin sila.

Humiwalay siya rito. "Na-busy lang, e. Na-miss din kita, Dasha. I had no time to visit you since I'm busy with my schedules," aniya.

"Nah, it's fine. Drink, you want?" Malapad siya nitong nginitian.

Napalunok siya. Ayaw niyang uminom at hindi pa siya nakakainom sa tanang buhay niya. Ngayon lang. Hindi siya maaaring umatras dahil ginusto niya ito. At kung ano ang sinabi ni Hazel kahapon, kailangan niyang gawin.

"Sure, na-miss ko ring mag-inom," pagsisinungaling niya.

Hiwakan ni Dasha ang braso niya at hinila na siya.

"Don't drink too much, Dasha. One shot will do. You are pregnant!" pahabol ni Jerico.

"I'll follow it, babe," sagot ni Dasha.

Siya naman ay bumaling kay Calvin at nakangiti ito sa kaniya. Kalaunan ay bumulong ito at kita niya kung ano ang sinabi nito. It's 'i love you'.

"I love you too..." she mouthed saka humarap na at baka madapa pa siya— madamay pa ang buntis na si Dasha.

Mamaya pa ay nakarating na sila sa kanilang destinasyon. May nakita siyang dalawang babae sa harap ng lamesa at katulad sa mga lalaki ay may mga alak at mga pagkain din doon. Tumambol kaagad ang puso niya ng mga oras na iyon at pakiramdam ni Faith ay hihiwalay sa katawan niya ang puso niya.

"Sino sila?" mahina niyang tanong kay Dasha.

"What?" Tumigil ito at humarap sa kaniya. "Are you for real, Hazel? She's Nathania and Cecily. Oh my God, nakalimutan mo na sila?" Bakas sa mukha at boses nito ang gulat.

"I think so. I forgot them."

"My God. But, nothing. Let's go to them and let's have some fun." Masaya siyang hinawakan at hinila na hanggang sa makarating sila sa puwesto ng dalawang babae. "Girls, see who's this beautiful and stunning woman." Iminuwestra siya ni Dasha sa dalawa.

"Hi..." nahihiya niyang sabi sa mga ito.

Nagkatitigan ang dalawa kalaunan ay tumayo at lumapit sa kanila ni Dasha. Lalo pa siyang kinabahan. Naisip niya na kaagad na tatanungin siya ng mga ito. At parang pakiramdam niya ay tuluyan nang aatras ang sinungaling niyang dila.

"Ikaw ba iyan, Hazel?" tanong ng babae na kulay dilaw ang buhok.

"Yes, Nathania." She smiled.

Biglang nangunot ang mukha nito. "Did you call me Nathania, Hazel?" nagtataka nitong tanong.

Shit! Kasalan ito ni Hazel, e! Bakit ba kasi hindi nito sinabi ang tungkol kay Nathania at Cecily? Baka hindi magtagal itong sikreto nila at malaman kaagad. Kung nandito lang ang totoong Hazel ay baka ipinagtulakan niya itong makisalamuha sa mga ito kaysa naman siya na walang kaalam-alam.

"Oh God. Medyo naduling lang ako. But, yes, it's me, Cecily," pagdadahilan niya at para namang nakumbinsi ito.

"You are so beautiful, Hazel. I can't believe that. Dinaig mo pa si Dasha na asawa ng may birthday. This red gown with diamonds is really stunning on you. Lalo kang gumanda, girl," manghang ani ng katabi ni Cecily— si Nathania.

"Ayaw ko ngang magsuot ng ganito pero pinilit lang ako," sambit niya.

"Who the hell forced you to wear that, Hazel?!" galit na tanong ni Cecily at pinagkrus pa ang mga braso.

Ang daldal ng bibig niya! If she has time, then she would slap her mouth for being so naughty. Mabuti na lang at hindi niya natutukoy na hindi siya ang totoong Hazel dahil kung mangyari man iyon, naku, sira ang plano nila.

Ngumiti siya. "Me, of course. Alam niyo namang mahilig ako sa ganitong dress." Umikot siya— hindi para magpahanga kundi para palayain na itong kabang nararamdaman niya.

"You're a joker, Hazel." Si Dasha.

Cecily and Nathania laughed.

"Stop this, girls. Let's drink for the sake of us. Enjoy natin itong gabing ito. Aba, para fair lang sa ating mga asawa na nag-iinom din," bulalas ni Cecily at bumalik na sa pagkakaupo samantalang sumunod naman si Nathania.

Napailing siya. Umupo na si Dasha kaya naman umupo na rin siya sa tabi nito. Nakikita pa lang niya ang alak sa harapan niya, parang nalalasing na siya. May God protects her. Huwag sana siyang panghinaan ng loob at lalong-lalo na huwag magsasabi ng kung ano kapag nalasing lalo na iyong sikreto nila ni Hazel.