La Impostora: The Fake Wife

KABANATA 3

ABALA SA PAGLULUTO si Faith ng mga oras na iyon. She wants to cook dinner for Calvin dahil alam niyang uuwi na iyon mayamaya. Mabuti na lang at nakagawa siya ng alibi kanina. Sinabi niyang kausap lang niya si Dasha. Iyan kaagad ang naisip niya at mukhang naniwala naman si Calvin. Matapos ang pag-uusap na iyon, umalis na ito para bumalik sa pagtatrabaho. Ang akala niya kasi'y mabubuko na sila pero hindi, heto nga't ipinagluluto pa niya ang asawa niya— asa-asawahan niya.

"Nagluluto po pala kayo, Madame Hazel."

Natigilan na lang siya sa paghahalo ng niluluto niyang sinigang nang marinig ang boses na tumatak na sa kaniyang utak. It's Manang Doris. Nang hinarap niya ito, hindi nga siya nagkamali. She knows Hazel cannot cook. Malakas lang ang loob niya dahil may alibi na naman siya.

"I can cook, Manang Doris. Nagbabago naman ang tao, hindi ba?" Ngumiti siya at bumalik sa ginagawa.

"Sa bagay, Madame Hazel. Ano po iyong niluluto mo?"

"It's sinigang, Manang. Magugustuhan kaya ito ni Calvin?" She pouted and looked at the old woman.

Manang Doris nodded. "Oo naman, Madame. Magugustuhan iyan ni Sir. Calvin kasi paborito niya iyan, e. Bakit parang hindi niyo po alam?" Ngumiwi ang matanda na bahagyang ikinatibok ng puso niya.

Hindi niya alam na paborito ni Calvin ang sinigang. Wala siyang kaalam-alam doon at walang nabanggit sa kaniya si Hazel. Hindi niya kailangang matakot, madali lang naman magsinugaling lalo na't mukhang nagpapaniwala kaagad ang matanda sa kaniya. Hindi siya sinungaling, pero sa kaso ngayon, kailangan niyang gawin iyon— ang magsinungaling dahil mukhang sablay ang mga sinasabi niya.

Imbis na pansinin ang matanda, nagpatuloy na siya sa pahahalo ng sinigang. Habang abala roon, inutusan niya si Manang Doris na maghanda na. Nang matapos magluto ng ulam, inihain na niya iyon sa lamesa na may ngiti sa mga labi. Nawa'y magustuhan ito ni Calvin sa unang pagkakataon nitong matikman ang putahe niya.

"I'm here, honey!"

Na-i-angat na lamang niya ang kaniyang mukha nang marinig iyon. Nakita niya si Calvin na patungo sa posisyon niya. Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. Tumayo siya at sinalubong si Calvin. Kinuha niya ang bag nitong hawak saka ipinatong sa malapit na upuan.

"You looked tired, Calvin," nakangiti niyang sabi rito saka sinapo ang magkabila nitong pisngi.

"You're wrong, honey. Makita ko lang ang mukha mo, nawala na ang pagod ko. You are my stress reliever, Hazel." Hinalikan siya nito sa kaniyang mga labi at humiwalay din kalaunan.

"Nambola pa," ngunguso-nguso niyang sabi saka mahinang tinapik ang dibdib nito. "Halika ka na, let's eat. Nakahanda na ang pagkain," aniya pa.

Tumango lang ang lalaki kaya naman umupo na sila. Magkaharap sila ng mga sandaling iyon. Hinubad ni Calvin ang blazer na suot kaya naman shirt na lang ang natira rito. Hindi niya mapigilan ang mapalunok. Kahit na may suot pa ito, bakat na bakat ang maskulado nitong katawan sa manipis nitong suot.

"You made this sinigang, Manang Doris?" biglang tanong ni Calvin saka nakangiting bumaling kay Manang Doris na nakatayo sa gilid niya.

What? Did she hear it right and clear? Tinanong nito kung ito ba ang nagluto ng sinigang na siya naman ang nagluto? Nalungkot kaagad siya dahil doon. Naalala niya nga pala na hindi maalam magluto ang totoong Hazel kaya naman imbis siya ang tanungin, ang matanda pa na talagang nagluluto. She has no choice, but to accept the fact that she was just pretending.

"Naku, Sir. Calvin. Hindi po ako ang nagluto niya. Si Madame Hazel po ang nagluto. Nagulat nga po ako dahil nagluluto pala siya," tanggi ni Manang Doris na ikinatuwa niya.

"Really?" Malaki ang ngiti ni Calvin na bumaling sa kaniya. "Did you cook this sinigang, honey?" nakangiting tanong nito.

Painosente siyang tumango. "O-Oo, e. Nag-aral kasi ako," sagot niya— nagsisinungaling. Maalam naman siyang magluto at hindi na niya kailangan pang mag-aral.

"I can't believe this, Hazel."

Nakangiti si Calvin na kinuha ang kutsara na nasa sariling pinggan at kumuha ng sabaw gamit ang hawak saka isinubo sa bibig. Nakita niyang nangasim ito dahil bahagya itong napapikit na ikinangiti niya ng todo. Ang guwapo!

"Ayos ba, Calvin?" she asked.

"Did you really cook it, honey? If so, then I'm amazed. Masarap ang luto mo. Hindi ako makapaniwala. You're a great cook, Hazel. I thought pagse-surgery lang ang gusto mo, what did I not know, nagluluto ka rin pala. It's delicious, honey." Malapad ang ngiti nito sa mga labi habang sinasabi ang mga katagang iyon.

"Oo, Calvin. I cooked it. Thank you for appreciating it."

"You're welcome, honey. Let's eat and after that, pupunta tayo sa botique para bumili ng isusuot mo bukas ng gabi. By the way, what dress would you want to wear tomorrow night?" anito saka nagsimula nang kumain.

Katulad ng ginawa nito, kumain na rin siya. Hindi na niya kailangan pang mag-isip. Hazel already told that to her. It's red gown with diamonds on it.

"I want a red gown with diamonds on it, Calvin. Mabibili mo ba ako noon?" She made puppy eyes.

"Anything, honey, I'll buy it. But first, let just eat, okay?"

Tumango lang siya at hindi na umimik pa. Tahimik lang silang dalawa hanggang sa matapos. Namataan ni Faith ang sarili na nasa ilalim ng shower habang lumalagaslas doon ang maligamgam na tubig. Pero bigla na lang siyang natigilan nang may humawak sa magkabila niyang balikat. She faced who touched her and saw Calvin— naked. Napalunok siya at ibinaba ang tingin sa ibaba nito. Doon ay sunod-sunod siyang napalunok. Hindi niya kailangan magsinungaling, but Calvin has big hood.

"Anong ginagawa mo rito, Calvin?" She felt uncomportable and awkward.

"Showering with you to save water. Hindi ba't ginagawa natin ito dati? You looked shocked, Hazel. Huwag kang mag-alala, wala akong gagawing masama sa iyo, okay?" Hinalikan siya nito sa kaniyang noo at yumakap pa.

Wala na siyang magawa. Hinayaan niya lang si Calvin. Wala ngang nangyari sa kanilang dalawa. Maayos silang naligo kahit na hubo't-hubad sila at naiilang siya. Mukhang normal na ito sa kaniya. Ni hindi niya pinigilan ang lalaki. Namataan na lang niyang nasa tabi siya ni Calvin habang nagmamaneho ito ng kotse patungo sa botique na bibilhan nila ng gown niya na isusuot niya bukas ng gabi. Nananalangin siya na sana'y walang mangyari bukas ng gabi, wala sanang mangyaring gulo. And about Dasha, she's hoping she would talk to that woman nicely.

NANG MAKARATING SILA sa botique, magkahawak-kamay silang pumasok doon. Hindi siya naiilang, nasanay na siya kay Calvin kahit na ngayong araw lang sila nagkakilala. Nang makapasok, bumungad kaagad sa kaniya ang iba't-ibang klase ng damit. They are so nice. Pero alam niyang masakit iyon sa bulsa. Wala siyang pera, ni singkong duling ay wala siya sa kaniyang bulsa. Alam niyang afford ni Calvin ang ganitong mga damit. Nakakahiya man pero kailangan niyang gawin for the sake of their secret.

"Anong nga ulit iyong gusto mong isuot, honey?" tanong ni Calvin habang naglalakad pa sila patungo sa section ng mga gown.

"Red gown na may diamonds, Calvin," she smiled while saying that.

"That's it? Just a gown? Hindi ka ba bibili ng sapatos? Stiletto?"

"I have in our house, Calvin. Just a gown," sagot niya.

Hindi naman siya ganid para tanggapin ang alok nito. Kung ano ang sinabi ni Hazel kanina, ayon lang iyon at hindi na siya magde-demand pa ng iba. May nakita naman siyang mga stiletto sa kuwarto nila ni Calvin kaya isang sa mga iyon ang susuutin niya.

"Okay, let's go. Tanungin natin ang saleslady if they have red gown with diamonds. Gustong-gusto mo ng diamonds, no?"

Kahit hindi niya alam, tumango pa rin siya. "Yes, I love diamonds," nakangiti niyang saad saka iginala ang kaniyang paningin para maghanap ng kulay pulang gown na may mga diamond.

Masyadong maarte si Hazel. Kung hindi lang nito sinabi ang tungkol sa gown, baka kahit ano ay suutin niya. Tapos may diamonds pa. Sa pagkakaalam niya kasi, mahalin ang pinasukan nilang botique kaya naman totoo ang mga bead sa mga gown na nandito. Lalo pa yatang mapapamahal si Calvin. Bless him, oh God!

"That's why when I proposed to you, I gave you a ring with diamond on it. It sounds expensive pero kung sa iyo ko naman ibibigay, I don't care what it would cost." Hinawakan ni Calvin ang kaliwa niyang kamay na hindi niya nagawang pansinin. "Where's your ring, Hazel?" may kalakasang tanong nito dahilan para mapatingin siya.

"Huh?" gulat niyang tanong.

"I said, where's your ring? Bakit hindi mo suot iyong singsing na ibinigay ko sa iyo?" tanong nito habang nakatitig sa kaniya.

Napalunok siya saka binawi ang kaniyang kamay. "Hinubad ko kasi kanina, Calvin. Naiwan ko sa banyo. Don't worry, pagdating natin ay kukuhanin ko kaagad at isusuot iyon. Huwag kang mag-alala, my ring is safe." Ngumiti siya para ipakitang hindi siya takot. The truth is she was just lying. Nasa bag niya ang singsing at nakalimutan niyang isuot nang makadating siya. "Let's go, wala akong nakitang gown na may diamonds. Let just ask the saleslady," she said then walked away from Calvin.

Naramdaman niya ang presensya nito at ilang segundo pa ang lumipas, humawak na ito sa kaniyang kamay. Napailing siya at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarating sila sa counter kung saan may ilang saleslady.

"Hi, can I ask?" nakangiti niyang tanong sa saleslady.

"Mrs. Vasquez?" Nanlaki ang mga mata ng isa sa mga saleslady. "Welcome back, Mrs. Vasquez. Its been months nang huli kang pumunta rito." Malaki ang ngiti ng naturang saleslady.

Hindi niya kailangang matakot. She needs to be nice. "I'm just busy. By the way, do you have a red gown with diamonds on it?"

"Yes, Mrs. Vasquez. We have that kind of gown. Wait me here, I'll get it." Malalaki ang hakbang ng saleslady na umalis sa counter.

Mukhang dito bumibili si Hazel ng mga damit kaya ganoon na lang kung makapag-usap ang dalawa. It seems like Hazel and the saleslady are always talking. Ilang minuto pa ang lumipas, bumalik ang saleslady na may dalang isang kulay pulang gown at kumikinang pa iyon. Hindi niya mapigilan ang magulat. The gown is nice and really stunning. At mukhang kasyang-kasya iyon sa kaniya. Mukhang siya ang magiging sentro ng atraksyon bukas ng gabi.

"There you go, Mrs. Vasquez. I'm happy to inform you na nag-iisa na lang iyan. And you're lucky because this gown fits you. Here." Inabot sa kaniya ng saleslady ang gown na kaniya namang tinanggap.

"So beautiful gown, honey," rinig niyang ani Calvin na nasa tabi lang niya.

"That's true," aniya at hinagod ang gown pababa. Sa tanang buhay niya, ngayon lang siya makakasuot ng ganitong klaseng damit. Napakaganda talaga. "Ang ganda talaga, Calvin. I love this gown," nangingiti niyang bulalas saka bumaling sa lalaki

"Yeah, I love it too. By the way, how much it is, Ms?"

"37k po, Mr. Vasquez," sagot ng saleslady.

Kaagad na nanlaki ang mga mata niya. Bumaling siya rito. "This gown costs 37k, Ms?" gulat niyang tanong.

"Yes, Mrs. Vasquez. Y-You looked shocked?"

"Of course, I am. Sino ba namang hindi magugulat kapag nalaman na ganoon kamahal sa isang bagay!" may kainisan niyang anas saka bumaling kay Calvin. "I'm sorry," aniya pa.

"It's okay, honey. I'll pay it. Here's my card," nakangiting sabi ni Calvin saka inabot sa saleslady ang hawak nitong gold card.

"Babayaran niyo na po? Mrs. Vasquez, baka gusto niyo po munang sukatin."

"Huwag na. As what you said, this gown fits me. I believe you." Peke siyang ngumiti saka inabot dito ang gown na hawak.

Tumango lang ito at pumasok sa counter. Nang maibalik kay Calvin ang card, inilagay naman nito sa kahon ang gown niya. It's expensive. Hindi kaya mabutas ang pitaka ni Calvin? Okay lang naman sa kaniya ang mumurahin o kaya iyong ukay-ukay. Aaminin niya, noong nasa peke pa niya siyang pamilya, puro ukay ang suot niya which is hindi big deal sa kaniya. Ayos na iyon kaysa may sinusuot na maayos.

After packaging her gown, kinuha na iyon ni Calvin. Wala na siyang nagawa pa. Ipinasok nito ang kahon sa back seat at siya naman ay nagtungo sa passenger seat samantalang sumunod si Calvin sa driver seat.

"Hindi ka ba bibili ng isusuot mo bukas?" biglang tanong niya nang umabante na ang kotse.

"Hindi na, honey. May susuutin naman ako. No need to worry, okay?"

She just nodded and closed her mouth. Halos kalahating-oras ang byahe nila ni Calvin nang makarating sila sa kanilang bahay. Ganoon ang senaryo. Si Calvin pa rin ang nagdala ng kahon hanggang sa makarating sila sa kanilang kuwarto.

"Mukhang pagod ka na, you need to rest." Si Calvin saka niyakap siya sa kaniyang likuran at hinawi ang buhok niya.

Napapikit siya. "I'm not tired yet, Calvin."

"Hmmm..." Sumingot ito at bahagya siyang nakiliti nang tumama ang hininga nito sa kaniyang batok. "Can I ask you,, honey?" tanong nito saka hinawakan ang isa niyang kamay at marahan siyang hinarap.

"Ano naman iyon, Calvin?"

"Can I have you again?" Sinapo nito ang kaniyang noon at pinadausdos ang ilang daliri pababa. When his fingers touched her lips, he spoke. "I really missed you, honey. Nangungulila pa ako sa iyo."

Napalunok siya. Calvin wants him again. Kung ganoon, papayag na siya sa gusto nito. She has no choice, but to accept it. Lalaki si Calvin at kailangan nito siya— as his fake wife, she needs to give his wants.

"Of course, Calvin..."

"Thank you!"

Bigla siyang binuhat ni Calvin na hindi na niya nagawa pang magpumiglas. Dahan-dahan siyang inilapag nito sa kama at kaagad na kinaubabawan. Tinitigan siya nito sa kaniyang mga mata. Tonight, she will feel him again for the second time. At hindi naglaon, idinikit na nito ang mga labi sa kaniyang mga nakaawang na labi.

NALINGAT SI FAITH nang maramdamam niyang lumubog ang tabi niya. She drowsily opened her eyes. Bigla siyang napaatras nang bumungad sa kaniya ang mukha ni Calvin.

"Ano ka ba, Calvin? Kung makatingin ka naman sa akin akala mo'y aalis ako," natatawa niyang sabi saka umupo sa kama.

She just realized she was naked. Kaya naman kinuha niya ang kumot sa paanan niya at kaagad iyong tinaklob sa kahubaran niya. Calvin is naked too. She saw his nakedness even his hood na bahagyang matigas. Inalis niya ang tingin doon at tumingin kay Calvin.

"Good morning, honey." Hinalikan siya nito sa kaniyang mga labi at tumabi pa. "How's your sleep?" tanong nito kapagkuwan.

"Ayos naman. Masyado mo akong pinagod kagabi. Tanghali na yata ngayon, e. Ikaw kasi, e... hindi pa sapat sa iyo ang isa," nangingisi niyang wika rito saka yumakap sa tiyan nito at idinantay ang ulo sa dibdib nito.

She never felt uncomfortable with that position even if they're naked. Hindi niya alam kung bakit naging ganoon na agad ang isipan niya. Kakakilala niya lang kay Calvin pero nahulog na kaagad siya rito. Calvin is not a typical guy, he's different. Kaya naman ganoon na lang ang inakto niya. Na parang tunay na niyang asawa ang lalaki kahit alam niyang hindi iyon mangyayari. But if God asks her, she would probably point Calvin. She thinks, with his arms, she's safe!

"Hindi pa ako kuntento roon, e, honey. I'm so sorry if I tired you. You can rest now."

She shooked her head. "Hindi naman ako ganoon napagod, e. Kagabi, oo, pagod ako. Pero ngayon, hindi na. And no need, hindi ko na kailangan," sabi niya habang nakangiti.

"Oh, it's your choice. But, have you ever think of having a child, Hazel? You know, three years na tayong kasal pero wala pa tayong baby."

Bahagya siyang nagulat dahil sa sinabi nito. He wants baby? It means, kailangan niyang magbuntis? Oh God, kung siya ang tatanungin, hindi pa siya handa. At dahil nagpapanggap lang siya, wala na siyang mapagpipilian kundi ang magpabuntis kay Calvin. Nga pala, kung tatlong taon na silang kasal ni Hazel, bakit hindi man lang ito nabuntis? Maybe Hazel was taking pills.

"Matagal ko nang pinapangarap na magka-baby, Calvin." Umangat siya at tumingin sa maamo nitong mukha. "Sana dumating ang araw na mabuntis na ako. It would my pleasure. Not just for me, but you, as my husband. Hayaan mo, kapag dumating ang araw na buntis ako, hindi ako mag-aatubiling sabihin kaagad sa iyo."

"Thank you, Hazel. Thank you trusting me. Thank you for being with me. I'm hoping, na sana'y dumating ang araw na mabuntis ka. You're right, that would my happiness too." Sinapo nito ang kaniyang pisngi at walang pagdadalawang-isip na dumukwang sa mga labi niya.

Kaagad siyang pumatol sa mapusok nitong halik. They fight their tongues. They mixed their own salivas. Napapikit na lang si Faith ng mga sandaling iyon. Hindi na niya namalayan na napakandong na siya kay Calvin. They continue kissing each other. She felt Calvin's manhood touching hers. Kahit na umaga, pinainit nila iyon sa pamamagitan nang pagsisiping nila. And she doesn't mind that she is just pretending.